126. สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
เจ็ดเดือนที่รักษาอาการเจ็บป่วย ตัวน้อยกลับมาทำงานทัวร์ได้ห้าอาทิตย์ ห้าทัวร์ เป็นงานที่เหนื่อยค่อนข้างมาก อากาศที่ร้อนมาก ๆ นอนน้อย ๆ แต่ทุกทัวร์....ผ่านไปด้วยดี ด้วยพระหรรษทานโอบอุ้ม พิทักษ์ คุ้มครอง ประทานพรให้มีพลกำลังโดยเฉพาะในยามที่สิ้นเรี่ยวแรง ....
ตัวน้อยมีความสุข สนุก กับการได้ทำงาน ได้รับประทานอาหารดี ๆ มีสตางค์ให้ใช้ด้วย..... เป็นสวรรค์ ณ แผ่นดินจริง ๆ เลย.... ขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้า
อีกห้าวันตัวน้อย จะเข้าโรงเรียนประจำ ด้วยการเข้าร่วมอบรมครูคำสอน ภาคฤดูร้อน เป็นปีที่สอง ตัวน้อยใช้เวลาสามวันที่เหลือนี้ กับการจะไป แม่ละหมาด จ. ตาก เพื่อไปเป็นเพื่อนพี่ที่น่ารักของกลุ่มผู้ประกาศข่าวดี ผู้เปี่ยมด้วยรัก น้ำใจดี และ ร้อนรน ที่จะแบ่งปันความรู้ในการทำผลิตภัณฑ์ จากน้ำชีวภาพ ให้แก่โรงเรียนแห่งหนึ่งของคณะเซนต์ปอล ฯ
เราไปกันเองสองสาว ถ้าให้ตัวน้อยขับรถ คงตกเขา เพราะขับทางเขาไม่เป็น ขับแต่ทางราบแถว ๆ กรุงเทพมาตลอด ด้วยฝีมือของพี่เขา วางใจในพระองค์ และขอคำภาวนาจากผู้อ่านที่รักของตัวน้อยด้วยนะคะ ขอให้เราทำพันธกิจสำเร็จไป กลับมาโดยปลอดภัย และขอให้ตัวน้อยแข็งแรง กลับมาเรียนหนังสือ ได้อย่างสนุก ไม่เป็นลม ล้มพับไป เหมือนเมื่อปีที่แล้วอีก..... อายเขานะ...อือ....
กลับมาคงมีอะไรดี ๆ มาแบ่งปัน แต่จะมีเวลาเขียนไหมน้า...
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก ห่วงใย สวดภาวนาให้ตัวน้อย และเมลดี ๆ ร้อยเท่าพันทวี ทั้งบนแผ่นดิน และในสวรรค์ ขอพระองค์ทรงรัก และดูแลทุกคน แทนตัวน้อย และเผื่อตัวน้อย ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย เพื่อพวกลูกทั้งหลาย ด้วยเทอญ อาแมน.
ท่านจะเป็นพยานถึงเรา จนสุดปลายแผ่นดิน กิจการอัครสาวก 1:8
นี่คือศิษย์ที่เป็นพยานถึงเรื่องราวเหล่านี้ และเขียนบันทึกไว้ พวกเรารู้ว่า คำพยานของเขานั้น เป็นจริง ยอห์น 21:24
เราเป็นแสงสว่างส่องโลก ผู้ที่ตามเรามา จะมีแสงสว่างส่องชีวิต ยอห์น 8:12
ขอให้สันติสุขของพระเจ้า ซึ่งเกินสติปัญญาจะเข้าใจได้นั้น จงคุ้มครองดวงใจ และความคิดของท่านไว้ในพระคริสตเยซู ฟิลิปปี 4:7
อาแมน.
เอาหล่ะคะ ตอนนี้ เชิญอ่าน
เรื่องที่ 126: คุณยายไม้เรียว กับคุณตาเฮี้ยว ๆ
จงใจกว้าง เป็นทางให้รุ่งเรือง ช่วยพยุงเขา จะเอื้อ ช่วยเหลือเจ้า สุภาษิต 11:25
สองทัวร์ที่ผ่านมา มีลูกทัวร์น่ารักพิเศษ ตัวน้อยขอเรียกว่า คุณยายไม้เรียว กับคุณตาเฮี้ยว..เฮี้ยว เรื่องก็มีอยู่ว่า
ตัวน้อยทำทัวร์ห้าวัน คืนแรกที่ไปรับลูกทัวร์ รถบัสที่ตัวน้อยใช้นั้น มารับลูกทัวร์ของตัวน้อยได้ทันเวลา แต่ รถบัสของไกด์ที่ไฟท์ลงก่อนตัวน้อย รถของเขามารับไม่ทัน เพราะพระเจ้าทรงสอนให้รักผู้อื่น ทำให้ตัวน้อยสละรถบัสของตัวเองให้เพื่อนนำไปใช้รับลูกทัวร์ส่งโรงแรมก่อน
เมื่อลูกทัวร์ทั้งสิบหกคนออกครบ ตัวน้อยแกล้งยืนต่อเนียน ๆ ... เหมือนกับ ว่ารอลูกทัวร์อยู่ เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาที จนสามีของคุณยายไม้เรียว เข้ามาถาม “ลูกทัวร์ยังไม่ครบอีกหรือ”
ตัวน้อยไม่ทำบาปโกหก ตัวน้อยจึงตอบแค่ว่า “กรุณารอสักครู่” และโทรศัพท์หาคนขับรถ คนขับรถกำลังส่งลูกทัวร์ลงที่ชั้นสี่ และจะวนลงมารับ ประมาณห้า ไม่เกินสิบนาที ตัวน้อยจึงได้เดินเนิบ ๆ เพื่อถ่วงเวลา ไปเรียก ตรวจสอบชื่อ จำนวนลูกทัวร์อีกครั้ง และพาเดินลงมาที่ลานจอดรถ
เมื่อเรารอที่ลานจอดรถ สิบนาทีผ่านไป รถก็ยังไม่มา ตัวน้อยโทรตาม คนขับรถ เขาเป็นคนซื่อสัตย์ต่อหน้าที่มากทีเดียว เขาย้อนเข้าไปรับใบอนุญาตเข้ามารับลูกทัวร์ในสนามบิน คุณยายไม้เรียว เริ่มโวยวาย ว่า “ทำไมรถยังไม่มา ให้มารอ นานแล้วนะ.......” ในขณะที่คนอื่น ๆ รอกันอย่างสงบ ไม่บ่นให้ได้ยินเลย....
สิ่งที่ตัวน้อยทำก็คือ “ขอโทษคะ ขอประทานโทษคะ รถกำลังมา” และเดินหนีออกมา โทรศัพท์ไปหาคนขับรถ แล้วรถก็มาในที่สุด ถ้าตัวน้อยอธิบายมารถทำไมมาช้า เพราะรถของเราถูกไกด์คนอื่นนำไปใช้ และคนขับรถย้อนไปรับใบอนุญาตเข้ามาจอดในสนามบินทำให้ยิ่งช้า ลูกทัวร์จะเข้าใจไหม เห็นใจไหมนะคะ ....
จะมีอะไรดีไปกว่า “ขอโทษคะ ที่ทำให้รอนาน” หลายครั้งแค่คำขอโทษ แก้ปัญหาได้... ง่ายที่สุด ขอบคุณพระเจ้าที่สอนให้เรา “สำนึกว่า เป็นคนบาป” ทุกครั้งที่ร่วมมิสซา และพระวาจาจะสอนให้สำนึกกลับใจ ขอโทษ และพยายามไม่ทำผิดอีก ทำให้ตัวน้อยเลือกที่จะขอโทษด้วยท่าทีที่สุภาพ มากกว่าแก้ตัว ด้วยความจริงที่ไม่จำเป็นมากมาย
ในวันที่สอง เป็นการท่องเที่ยวในกรุงเทพ เมื่อออกจากโรงแรมตัวน้อยอธิบายกำหนดการ และกล่าวเตือนเพื่อไม่ให้ลูกทัวร์ หลง หรือพลัดจากกลุ่มว่า “วันนี้ เราไปเที่ยววัดพระแก้ว...สวยมาก วัดอรุณ....ก็สวยมาก วัดโพ ....ก็สวยมาก และไกด์.... ก็.....” ลูกทัวร์ ส่วนใหญ่ก็จะตอบให้ว่า “สวยมาก...” เป็นการเล่นไวยากรณ์ของภาษาญี่ปุ่น
ตัวน้อยก็จะยิ้มแป้นแล้น.. โบกมือ ในความหมายว่า “ไม่ใช่.. ไม่ใช่...ไกด์ไม่สวยหรอกคะ” พระเยซูทรงสอนให้สุภาพ ถ่อมตน ทั้งลูกทัวร์ ทั้งไกด์ก็จะหัวเราะขำ ๆ กัน ตัวน้อยบอกกับลูกทัวร์ว่า “ถ้าคุณมองแต่วิววัด สวย ๆ คุณก็จะหลงจากกลุ่ม ดังนั้น กรุณามองมาที่ดิฉันด้วย กรุณาตามดิฉันดี ๆ นะคะ เมื่ออธิบายเสร็จ จะมีเวลาให้ถ่ายรูป ท่องเที่ยว ตามอัธยาศัย เนื่องจากดิฉัน ตัวเตี้ย คุณอาจมองไม่ค่อยเห็น กรุณามองร่มนี้....(ชูร่มให้ลูกทัวร์เห็น และจดจำ) ใช้เป็นสัญญาลักษณ์แทนธงด้วยนะคะ”
เนื่องจากช่วงนั้น เป็นวันตุรษจีน นักท่องเที่ยวจากประเทศจีนมากันมากมาย เมื่อเราออกจากพระราชวัง ณ สนามหลวง ขณะรอรถบัสมารับ ตัวน้อยสังเกตเห็นว่า ลูกทัวร์คนหนึ่งหายไป จึงบอกให้ลูกทัวร์รอ และตัวน้อยเดินหา มองหา แม้ว่า ไม่ทราบจะไปหาที่ไหน ผู้คนล้นหลาม ทางให้เดินไปได้ มีตั้งหลายทาง ตัวน้อยเริ่มสวด ขอพระจิตเจ้าโปรดทางช่วยนำลูกทัวร์กลับมาให้ด้วยเทอญ และเมื่อรถมาถึง ตากล้องถ่ายรูปหมู่ของบริษัท ก็พาแขกที่หายไป มาส่งให้ตัวน้อย ขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้า
พอขึ้นรถเรียบร้อย คุณยายไม้เรียวโวยวาย “ร่มไกด์ ใช้ไม่ได้ ต้องใช้สีแดง ๆ ให้เห็นชัดสิ.....” ตัวน้อยใช้ร่มสีดำ มีลาย และปลายมีระบาย เพราะคิดว่า เป็นสีสุภาพ ไม่ขัดตา ขัดใจ คนญี่ปุ่น ลาย และระบาย พอเป็นเอกลักษณ์ได้ ....
อือ... ถูกตำหนิ ติ...ตี... เจ็บ.....หู อีกแล้ว สิ่งที่ตัวน้อยทำ คือ “คะ พรุ่งนี้จะเปลี่ยนเป็นร่มสีชมพู นะคะ ร่มสีแดงไกด์ไม่มีคะ”...... ก่อนที่จะคืนดีกับพระเจ้าตัวน้อยทำงานด้วยสำนวนไทยที่ว่า ใจดีสู้เสือ แต่เมื่อเรียนรู้จักพระเจ้า พระองค์ทรงสอนด้วยพระวาจาในหัวใจว่า “อย่าตอบโต้คนชั่ว ด้วยการชั่ว” และ “จงน้อมรับทุกอย่างด้วยความสุภาพ และสงบใจ”
ลูกทัวร์ของตัวน้อยไม่ได้ชั่วนะคะ แค่ปากตรงกับใจ ไวต่อความคิด ที่ขัดหู ขัดใจ ตัวน้อยนิดหน่อยเอง
เช้าวันที่สาม ก่อนถึงเวลาออกเดินทาง ตัวน้อยทักทายลูกทัวร์ที่มาเร็ว เพราะคนญี่ปุ่นไม่ใช่คนที่ตรงต่อเวลา แต่จะเป็นคนที่มาก่อนเวลา ทำให้ตัวน้อยต้องพร้อมก่อนเวลานัดหมาย ตัวน้อยต้องมาก่อนลูกทัวร์จะมา เพราะมีเพื่อนไกด์ถูก complain เพราะมาช้า ๆ ทั้ง ๆ ที่มาตรงเวลาที่นัดหมาย ทำให้ตัวน้อยเรียน รู้จากความ ผิดพลาดของผู้อื่น และไม่พลาดในงานของตน ดังพระวาจาในหัวใจที่ว่า “อย่าทำตามตัวอย่างที่เลว” เพื่อนไกด์ไม่เลวนะคะ.....แค่ยังดีไม่พอ มาตราฐานการตัดสินของลูกทัวร์ ต้องมาเร็วอีกหน่อย
ตัวน้อยทักทายลูกทัวร์ จนมาถึงคุณยายไม้เรียว คุณยายไม้เรียวบอกว่า “ไกด์ นอนไม่หลับเลย ห้าทุ่มแล้ว เสียง เพลงดังหนวกหูจริง ๆ ........” สิ่งที่ตัวน้อยทำคือ “คะ จะไปถามทางโรงแรมให้” ตัวน้อยก็ไปถามพนักงานโรงแรม ลูกทัวร์พักชั้นสิบเก้า จึงไม่น่าเป็นเสียงจากเครื่องดนตรีที่เล่นใน เลานจ์ของร็อบบี้ และตัวน้อยกลับมาให้คำตอบคุณยายไม้เรียวว่า “ ถ้าคืนนี้หนวกหูอีก กรุณาโทรศัพท์มาบอกที่พนักงานโรงแรม แล้วทางโรงแรมจะจัดการให้ น่าจะเป็นเสียงจากห้องพักมากกว่านะคะ” คุณยายไม้เรียว พยักหน้า รับทราบ และใบหน้าบึ้งตึง อยู่เป็นนิจ ก็ยังบึ้งต่อไป แม้แต่ลูกอมยิ้ม ๆ ที่แจกให้ทุกวัน ก็ไม่อาจละลาย ความบึ้งตึงได้ ตัวน้อยแอบหนักใจเล็ก ๆ
เมื่อขึ้นรถออกเดินทางไปอยุธยา ตัวน้อย ทักทาย อธิบาย มากมาย และไม่ลืมโชว์ร่ม “วันนี้ดิฉัน นำร่มสีชมพูมาแล้วนะคะ” คุณยายไม้เรียวคงพอใจ แต่หน้ายักษ์ก็ยังไม่ยิ้ม หรืออาจจะแอบยิ้มอยู่ในใจ เพราะเป็นไกด์ จึงต้องตามใจลูกทัวร์ แต่เหนือกว่านั้น เพราะรักพระเจ้า จึงรักผู้อื่น เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง เพราะรักจึงใส่ใจ อะไรที่ทำให้ได้ ก็ยินดีจะทำ อ้อ.. ภาคปฏิบัติของความรัก คือรับใช้นั่นเอง
วันที่สี่ เช้าไปตลาดน้ำดำเนินสะดวก และบ่ายไปฟาร์มจรเข้ สามพราน ตัวน้อยจะพยายามคุยกับลูกทัวร์ทุกคน โดยเฉพาะคุณยายไม้เรียว และเมื่อเราไปถึงฟาร์มจรเข้ที่สามพราน ตัวน้อยพาไปรับประทานอาหารกลางวัน แนะนำสถานที่ท่องเที่ยว โดยถือร่มสีชมพูกันความร้อน และเป็นสัญญาลักษณ์ให้ลูกทัวร์เดินตาม ตัวน้อยรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแม่งูเอ๋ย... มีลูกงู(ลูกทัวร์) เดินตามกันเป็นแถวเลย....
เมื่อพาทุกคนมานั่งช้างเสร็จ ตัวน้อยเดินนำลูกทัวร์ไปสถานที่แสดงโชว์ช้าง แล้วก็นึกขึ้นได้ ลืมร่มไว้นี่นา แล้วตัวน้อยก็หันมาหาลูกทัวร์ ปรากฏว่า คุณยายไม้เรียวเดินกางร่มตัวน้อย เดินตามมาอย่างเนียน ๆ.... น้ำใจดี ๆ มีตอบกลับมาแล้ว เย้...เย.. ตัวน้อยขอบคุณ และรับร่ม มาถือต่อ
หลังอาหารเย็น ตัวน้อยพาลูกทัวร์ที่ซื้อทัวร์พิเศษไปดูโชว์สาวประเภทสอง ได้คุยกับลูกทัวร์กลุ่มคุณป้าที่น่ารักสามคน ลูกทัวร์คุยถึงคุณยายไม้เรียว ประมาณว่า “คนญี่ปุ่นส่วนใหญ่ ไม่จู้จี้ ขี้บ่นแบบนี้หรอก” แล้วลูกทัวร์ก็บอกว่า “ไกด์ชนะ” ตัวน้อยได้ฟังก็ส่ายหน้า “ไม่หรอกคะ ๆ” พระเยซูทรงสอนให้ถ่อมตน แต่หางน่ะกระดิ๊ก ๆ อย่า อย่ายก ในใจนั้นแอบยินดี...... เป็นปลื้มนิดหน่อย ....
และในวันสุดท้าย ลากันที่สนามบิน คุณยายไม้เรียว แอบให้ทิปตัวน้อยด้วย..... เป็นคนเดียวทีให้ หน้าไม่ตรงกับใจจริง ๆ
เหมือนคุณตาเฮี้ยว ๆ ในทัวร์ต่อมาเลย ที่ชอบทำหน้าดุ ๆ เข้มงวด มาประเทศไทยบ่อย ๆ คราวนี้ พาภรรยา กับพี่สะใภ้มาเที่ยว จะแสดงความเห็นขัดแย้งกับตัวน้อย กับคนอื่นตลอด เช่น ตัวน้อยซื้อมะม่วงมาให้รับประทาน ก็มีลูกที่หวาน และเปรี้ยว ตัวน้อยก็ถามลูกทัวร์ “ชอบมะม่วงหวานหรือเปรี้ยวคะ” มีแต่คุณตาเฮี้ยว ๆ คนเดียว ที่ยกมือ บอกชอบ มะม่วงเปรี้ยว อ้อ...พวกแกะดำ คงเป็นแบบนี้ ชอบทำตัวแตกแยกกระมัง...
และในวันที่สองของการท่องเที่ยว ตัวน้อยจะขายทัวร์พิเศษ คือทัวร์ชมการแสดงของสาวประเภทสอง ขายนวดแผนไทย ขายสปา คุณตาเฮี้ยว ๆ ไม่ไปไหนกับตัวน้อยเลยอ้างโน่น อ้างนี้ ตัวน้อยก็ทำดีต่อไป...
แล้ววันที่สี่ ตัวน้อยพาไปนวดแผนไทย และสปา คุณตาเฮี้ยว ๆ ก็มาบอกว่า “ไปด้วย สามคนเลย” ไปกับทัวร์ มีค่ารถ ค่าไกด์ อย่างไรก็แพงกว่าร้านหน้าโรงแรม แต่และแล้ว คุณตาเฮี้ยว ๆ ก็ยอมจ่ายแพงไปกับตัวน้อย เย้.. เย..... ความรักชนะทุกสิ่ง ความดีมีน้ำใจ ซื้อใจได้สำเร็จ อีกครั้ง......
ยึดมั่นในความรัก และพากเพียรในการทำความดีต่อไปนะ ตัวน้อย สู้...สู้... และทุก ๆ คนด้วยนะคะ
เราอย่ารักกันด้วยคำพูดเท่านั้น แต่จงรักกันด้วยการกระทำ 1 ยอห์น 3:18
พระเยซูเจ้าเป็นผู้มีใจเมตตา ฉลาด และเต็มไปด้วยความรัก และเป็นผู้มองโลกในแง่ดี วิกฤติการณ์ในชีวิตของพระองค์ทุกครั้ง เป็นโอกาสใหม่ที่ท้าท้าย (ข้อความจากหนังสือ รำพึง และเข้าใจพระวารสารนักบุญมาระโก หน้า 103)
ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงสร้างดวงใจสะอาด ภายในข้าพระองค์ สดุดี 51:10
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย
26.02.2556 เขียนเสร็จ.
12.03.2556 เขียนเพิ่ม และส่งเมล
พบกันใหม่ วันอาทิตย์กับ เรื่องที่ 127: มะม่วงลูกหยอด
