125. สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
ตัวน้อยทำงานทัวร์มาเจ็ดวัน คิดว่าทัวร์นี้จะเป็นทัวร์สุดท้าย ปรากฏว่า ได้แถมมาอีกทัวร์ สงสัยพระเจ้าทรงเมตตา ให้ตัวน้อยได้ค่าเล่าเรียน ไปเรียนอบรมครูคำสอน ภาคฤดูร้อนต่อเป็นปีที่สอง ขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้า
แต่ทว่า พรุ่งนี้ (07 มีค. 56) ตัวน้อยทำงานอีกหกวัน กับจำนวนลูกทัวร์ยี่สิบหกคน ทัวร์ที่เพิ่งจบไปนี้ สิบหกคน ในวัดพระแก้ว ยังพลัดกับลูกทัวร์เสียสามรอบ แต่พระเจ้าก็ทรงช่วย ติดตามลูกทัวร์กลับมาได้ ในไม่ช้า ตัวน้อยมีเวลาพักไม่ถึงวัน ได้แต่สวดขอพระหรรษทาน และขอคำภาวนาให้ตัวน้อยมีพลกำลัง เป็นแม่งูเอ๋ย พาลูกงู(ลูกทัวร์) ทั้งหลาย ท่องเที่ยว อย่างราบรื่นปลอดภัยด้วยนะคะ
ตัวน้อยได้รับเมลดี ๆ หลายเมล แต่ขอแบ่งปันต่อด้วยเมล ความรักของพระบิดานะคะ ตัวน้อยอ่านแล้วยิ่งซาบซึ้งในความรักของพระบิดา จึงปรารถนาให้ผู้อ่านที่รักได้อ่านด้วย เพื่อจะได้รักพระบิดามากขึ้น และเตรียมตัว พลีกรรม ทำกิจใช้โทษบาป สวดภาวนา สำหรับเทศกาลมหาพรตนี้อย่างดีกันนะคะ
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก ห่วงใย สวดภาวนาให้ตัวน้อย และเมลดี ๆ ร้อยเท่าพันทวี ทั้งบนแผ่นดิน และในสวรรค์ ขอพระองค์ทรงรัก และดูแลทุกคน แทนตัวน้อย และเผื่อตัวน้อย ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย เพื่อพวกลูกทั้งหลาย ด้วยเทอญ อาแมน.
จงวางความไว้ใจของท่านทั้งหมดในพระเป็นเจ้า จงเอาพระองค์เป็นความเกรงกลัว เป็นความรักของท่าน พระองค์เองจะทรงตอบสนองแทนท่าน จะทรงทำสิ่งที่ดียิ่งขึ้นสำหรับท่าน เยเรมีย์ 17:7
เอาหล่ะคะ ตอนนี้ เชิญอ่าน
เรื่องที่125: การทำงานทัวร์ และการประกาศข่าวดี
ข้าพเจ้ายังไม่มีตัวตน พระองค์ก็ได้ทรงสร้างข้าพเจ้ามา ข้าพเจ้าหลงทางพรากจากพระองค์ได้ ทรงนำข้าพเจ้ากลับมาปรนนิบัติพระองค์ และทรงบัญชาให้ข้าพเจ้ารักพระองค์ (ข้อความจากหนังสือ จำลองแบบพระคริสต์ หน้า 253)
หลังจากป่วย และพักรักษาตัวได้หกเดือน ตัวน้อย ก็เริ่มมีงานทัวร์ เพราะเพื่อนรัก และบริษัทขอร้องให้ช่วยทำ แต่เดือนนี้(กุมภาพันธ์ 56) ตัวน้อยเริ่มกลับมาทำงานเต็มตัว เพราะไกด์ไม่พอ และคิดว่าแข็งแรง พอจะทำงานได้แล้ว การทำงานในแต่ละทัวร์ ก็มีอะไรสนุก ๆ ประทับใจไม่เหมือนกัน แม้จะต้องไปที่ซ้ำ ๆ อธิบายแบบเดิม ๆ การทำงานไกด์ของตัวน้อยจึงไม่ใช่เรื่องยาก เพราะมีสูตรสำเร็จอยู่แล้ว แต่ที่ยาก คือ การแผ่ธรรมกับลูกทัวร์ จะใช้วิธีไหนดี.... ถึงจะไม่ถูก complain
แล้วตัวน้อยทำงานไกด์อย่างไร ......
ก่อนอื่นถามใจตัวเอง ถ้าตัวเองเป็นนักท่องเที่ยว อยากได้ไกด์แบบไหน
ตัวน้อยอยากได้ไกด์ที่ดูดี ใจดี คุยสนุก พูดจาดี มีอัธยาศัยไมตรี น้ำใจดี และทำงานเก่ง
ดังนั้น ตัวน้อยจึงเป็นไกด์ในแบบที่ลูกทัวร์ อยากให้ไกด์เป็น..... ไม่ทราบผู้อ่านที่รักชอบไกด์แบบไหน อยากได้ไกด์แบบไหน เหมือนตัวน้อยหรือเปล่าค้า......
การแต่งตัว : ตัวน้อยจึงเป็นไกด์ที่แต่งตัว... ดี เรียบร้อย ในสายตาของคนญี่ปุ่น งามแต่พอควร งามเกินก็ไม่ดี มีเพื่อนไกด์ สวยเกินหน้า เกินตาลูกทัวร์ถูก complain ก็มี
เราทำงานกับคนญี่ปุ่น ดังนั้น เราต้องทำตามมาตรฐานญี่ปุ่น (จะเข้าอาณาจักรสวรรค์ ก็ต้องทำงานมาตราฐานสวรรค์เช่นกัน ใช่ไหมคะ...)
เวลาเราเห็นคนหน้าตาดี ก็ดูสบายตาดี ใช่ไหมคะ ดังนั้น ตัวน้อยจะเป็นคนที่ดูกระจกบ่อย เป็นนกหงส์หยกเลยคะ 555 เพราะคนไม่สวย ก็ต้องพยายามนิดหน่อย ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง ฉันใด ตัวน้อยก็แต่งหน้านิดหน่อย เพื่อไม่ให้มัน..มอมแมม ฉันนั้น แล้วตัวน้อยก็จะหันไปพูดคุย อธิบายกับลูกทัวร์ ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แววตาเปี่ยมรัก เสมอ
การใช้ภาษา : ภาษาญี่ปุ่น แบ่งเป็นระดับพื้นฐานคือภาษาสุภาพ และระดับสูงคือยกย่อง(ผู้อื่น) และถ่อมตน(เอง) เหมือนที่พระเยซูเจ้าทรงสอนไว้เลย ว่า ให้มีใจสุภาพ อ่อนน้อม ถ่อมตน
ตัวน้อยโชคดี หรือพระเจ้าทรงมีแผนการณ์ไว้ให้ตัวน้อยแล้ว ที่ได้เรียนคอร์สไกด์ภาษาญี่ปุ่นที่เปิดเป็นปีแรก และได้เรียนภาษาระดับสูง ทำให้ ตัวน้อยชินกับการใช้ภาษาญี่ปุ่นระดับสูง ทำให้ลูกทัวร์ฟังแล้ว อึม.. ไกด์คนนี้พูดเพราะ .....
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ตัวน้อยได้พบกับลูกทัวร์ที่ชอบประเทศไทยมาก จะมาบ่อย ปีละสามสี่ครั้ง ได้เป็นลูกทัวร์ครั้งที่สองในคอร์สท่องเที่ยวเดิม คือหกวัน ห้าคืน ในการนำทัวร์วันแรกที่รับลูกทัวร์ที่สนามบิน ถ้าจำไม่ผิด หยุดงานไปนาน เพราะเหตุผลทางการเมือง ทำให้ลูกทัวร์ไม่มา ไกด์ก็ไม่มีงานทำ เมื่อกลับมาทำงาน ตัวน้อยใช้ภาษาสุภาพ
วันรุ่งขึ้น ทักทายลูกทัวร์ที่ได้มาเป็นลูกทัวร์ครั้งที่สอง ลูกทัวร์บอกว่า “ไกด์ เป็นอะไร ทำไมคำพูดเปลี่ยนไป ครั้งที่แล้วไกด์พูดเพราะมากเลย” อ้าว...เหรอ..... ตัวน้อยขอโทษลูกทัวร์ และทำให้ตระหนักว่า ต้องพูดเพราะ ๆ พูดภาษาระดับสูงเข้าไว้ พอหลังจากนั้น ลูกทัวร์ก็ชม “โอเค โอเค แบบนี้แหล่ะ”
ใจดี มีน้ำใจ อัธยาศัยดี อันนี้เข้าสูตร พระวาจาในหัวใจที่ได้สอนไว้ เพราะ รักพระเจ้า จึงต้องรักผู้อื่น ภาคปฏิบัติของความรักคือการกระทำ ซึ่งก็คือ ปรารถนาให้เขาทำกับท่านเช่นใด ก็จงทำกับเขาเช่นนั้น
ตัวน้อยปรารถนาให้ลูกทัวร์รัก เอ็นดู ตัวน้อย ตัวน้อยก็รักลูกทัวร์ก่อน แสดงออกซึ่งความรักด้วยการให้ในสิ่งดี ๆ ถึงดีที่สุด เท่าที่ทำได้ เหมือนความรักของพระเจ้าที่ทรงรักเราก่อน และทรงสร้างทุกสรรพสิ่งล้วนเป็นสิ่งดี เพื่อให้มนุษย์ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ตัวน้อยปรารถนาให้ลูกทัวร์มีช่วงวันเวลาท่องเที่ยวกับตัวน้อยอย่างมีความสุข ได้รับความทรงจำ และนำสิ่งที่ดีที่ตัวน้อยแบ่งปันกลับไปด้วย.....
ทำงานเก่ง : เนื่องจากตัวน้อยทำงานไกด์มานาน และแทบทุกทัวร์ จะมีใบประเมินผล ดังนั้นนอกจากต้องทำงานให้ดี เพื่อให้ใบประเมินผลออกมาดีแล้ว ทำให้ทราบถึงปัญหาต่าง ๆ เช่นลูกทัวร์มักบ่นว่า ห้องฉันไม่มีโทรศัพท์มาปลุกตอนเช้าเลย อาหารเช้าบุปเฟ่ เหมือนกันทุกวัน ฯลฯ อีกมากมาย
จริงสิ....พระเจ้าทรงประทานฑูตสวรรค์อารักขาเราแต่ละคน และจดทุกอย่างที่เรากระทำ และเราต้องรับผิดชอบทุกกระทำต่อหน้าพระพักตร์พระเจ้าด้วย....อย่าคิดว่า ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น ทั้งฑูตสวรรค์ และพระญาณสอดส่อง.... อุ๊...พระเจ้าไม่ได้ทรงจับผิดมนุษย์นะคะ พระองค์ทรงความจำเสื่อม เพราะพระองค์ไม่จดจำความผิดของเราเลย หากเราสำนึกกลับใจ ขอโทษ และใช้ชีวิตในหนทางของพระองค์ตามแบบอย่างแห่งพระคริสตเยซู
ตัวน้อยเป็นไกด์ที่ทำงานละเอียดมาก อธิบายก่อนทุกเรื่อง เพื่อไม่ให้ปัญหา กลายเป็นปัญหา เหมือนกับว่า ต้องทำเรื่องใหญ่ ให้เป็นเรื่องเล็ก ต้องทำเรื่องเล็ก ให้ไม่เป็นเรื่อง เช่นตัวน้อยบอกกับลูกทัวร์ว่า “นิสัยของคนญี่ปุ่นนั้น เป็นคนที่ตั้งใจ จริงจัง กับการทำงาน แต่คนไทยนั้น ... ไม่ใช่ ดังนั้น จึงมีอะไรผิดพลาด และไม่ได้อย่างใจท่านบ่อย ๆ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ไม่ได้อย่างใจ เป็นอะไรที่คิดไม่ถึง เพราะที่ญี่ปุ่นไม่มีแบบนี้ หงุดหงิดได้ แต่กรุณาอย่าโกรธนะคะ เพราะเป็นการยากที่จะเปลี่ยนแปลงผู้อื่น ตัวเราเองเรายังเปลี่ยนไม่ได้เลยใช่ไหมคะ”
เพราะบางครั้ง เครื่องดื่ม อาหารถูกนำมาเสริฟช้า มาตราฐานญี่ปุ่นเสริฟในสามนาที รับประทานเสร็จในเจ็ดนาที เป็นต้น ตัวน้อยขอให้ลูกทัวร์เข้าใจ เที่ยวให้สนุกแบบไทยที่เป็นไทย อย่าตัดสินด้วยมาตราฐานญี่ปุ่น มิเช่นนั้น อะไรก็จะไม่ดีไปเสียหมด เพราะประเทศญี่ปุ่นดีกว่าประเทศไทยในหลายเรื่อง เช่นสภาพชีวิต เครื่องอุปโภค บริโภค สิ่งอำนวยความสะดวกในชีวิต การมีระเบียบวินัย ความซื่อสัตย์ ความสุภาพ ความรู้ ความคิดอ่าน สูงกว่ามาตราฐานคนไทย
ดังนั้น บริการพิเศษของตัวน้อยคือจะแจกลูกอมวันละอย่างน้อยสองเม็ดทุกวัน เพราะคำว่า “สองเม็ด ภาษาญี่ปุ่น คือนิโกะ นิโกะ ซึ่งแปลว่ายิ้ม ๆ” ตัวน้อยจะบอกว่า มีปัญหาอะไร กรุณามาบอกไกด์ หรือทางโรงแรม หงุดหงิดได้แต่กรุณาอย่าโกรธ ยิ้ม ยิ้มไว้ เพราะสุภาษิตญี่ปุ่นมีคำกล่าวไว้ว่า ถ้ายิ้มแย้มแจ่มใส สิ่งดี ๆ จะเข้ามาในชีวิต
สองทัวร์ที่เพิ่งเสร็จไป มีประโยคประทับใจ จากปากลูกทัวร์ คือ ไม่ทำหน้าดุ เพราะตัวน้อยนำรูปสมัยมหาวิทยาลัย ใส่แว่น หนา ๆ หน้าตาจริงจัง แบบเด็กเรียน กับรูปเมื่อเป็นไกด์ยิ้มหวานละไมให้ลูกทัวร์ดู และ ถามลูกทัวร์ ว่า “ คุณคงไม่ชอบไกด์หน้าาตาน่ากลัวใช่ไหม ไกด์ก็ชอบเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และใจดีของคุณเช่นกันคะ..” แล้วลูกทัวร์ ผู้ชายหน้าตาดุ ๆ ก็ พูด ให้ตัวน้อย ได้ยิน และทำหน้าราวกับฉีกยิ้ม ว่า “ ไม่ทำหน้าดุ” น่ารักจริง ๆ
ประโยคประทับใจที่สอง หัวใจ... สวยงามขึ้น เพราะตัวน้อยคุยแบ่งปัน บริหารสมอง และจิตใจทุกเช้า ด้วยคำถาม และให้ลูกทัวร์ตอบ เช่น ความสุขเริ่มต้นจากอะไร คำตอบของตัวน้อยก็คือ หัวใจ และวิธีคิด ถ้าคิดแต่ว่านั่น ก็ไม่ดี นี่ ก็ไม่ดี โน่น ก็แย่ ชีวิตก็มีแต่อะไรแย่ ๆ
ในทุกเรื่องมีทั้งข้อดี และข้อเสีย เป็นเรื่องที่ดีสำหรับใคร เรื่องที่ไม่ดีสำหรับใคร แต่ถ้าให้ความสำคัญกับในเรื่องที่ดี ชีวิตก็จะมีแต่ความสุข อย่างเช่นเวลารถติดมาก ๆ ข้อเสียคือทำให้เสียเวลา เปลืองน้ำมัน ไปตามนัดไม่ทัน อากาศเสีย หงุดหงิด...ฯลฯ อีกมากมาย แล้วข้อดีหล่ะ ทำให้น้ำมัน และรถขายดีขึ้น คนขายพวงมาลัยก็มีเวลาขายมากขึ้น ทำให้คนรักกันมีเวลาอยู่ด้วยกันนานขึ้น ทำให้เราได้มีเวลาคุย เวลาพักผ่อนด้วยกันมากขึ้น....เป็นต้น
ดังนั้น ในเรื่องไม่ดี คิดหาข้อดีให้ได้ เช่น วันนี้ร้อนมาก ดีนะ ที่ฝนไม่ตก ถ้าวันฝนตก ก็ดีนะ เพราะทำให้ไม่ร้อน ถ้าทุกเรื่องเป็นเรื่องดี ๆ ได้ ชีวิตก็จะมีแต่ความสุข
ตัวน้อยชอบมีความสุขมากกว่ามีความทุกข์ ดังนั้น ตัวน้อยทุกข์ ก็ทุกข์ไม่นาน เพราะปล่อยวาง ยิ่งตอนนี้ศรัทธาในพระเจ้า วางใจในพระองค์ เดี๋ยวก็ดีเอง.... เพราะพระองค์จะทรงดูแล ปกปักษ์ พิทักษ์ คุ้มครอง และประทานทุกสิ่งที่ดีที่สุด สำหรับเราแต่ละคน ในเวลาของพระองค์
เหมือนที่นายชุมพาบาลที่หนึ่งได้กรุณาสอนไว้ ในดีมีร้าย ในร้ายก็มีดี
ในวันสุดท้าย ระหว่างไปสนามบิน ตัวน้อยจะให้ลูกทัวร์ถาม ในสิ่งที่อยากรู้ คาใจ มีทัวร์หนึ่ง ลูกทัวร์ถามถึง แหวนนิ้วนางข้างซ้ายที่ตัวน้อยใส่ ตัวน้อยจึงตอบว่า “แหวนวงนี้ เป็น...แหวนหมั้น ตัวน้อยใส่เพื่อพระเยซู และจะเป็นเจ้าสาวของพระองค์ เมื่อได้ไปสวรรค์ .......
เพราะจริง ๆ แล้ว เราทุกคนคือเจ้าสาวของพระเยซู และพระเยซู รอเราเหมือนเจ้าบ่าวที่รอเจ้าสาว ณ สวรรค์ บ้านแห่งบรมสุขของพระบิดา และ ดิฉันไม่ได้อยากแค่เป็นไกด์พาคุณเที่ยวแค่เมืองไทย แต่อยากพาคุณไปสวรรค์ด้วย
การที่คุณได้มาเป็นลูกทัวร์ของดิฉัน ทั้ง ๆ ที่ไกด์ มีหลายสิบคน แต่เป็นคุณที่เป็นลูกทัวร์ของฉัน คงเป็นเพราะ คุณถูกเลือก ถูกเรียก ให้ได้มารู้จักพระเยซูผ่านทางดิฉัน ในวันที่คุณลำบาก จะวอนขอสิ่งศักด์สิทธิ์ใด ขอให้คิดถึงพระเยซูด้วยนะคะ เพราะพระองค์พระทัยดีมาก หากสิ่งที่ขอ และยังไม่ได้ แปลว่า ยังไม่ถึงเวลา แต่พระองค์จะเตรียมสิ่งที่ดีกว่า มากกว่าที่คุณขอไว้ให้
ขอบคุณสำหรับหกวันนี้ และกรุณานำแต่สิ่งดี ๆ ความทรงจำดี ๆ กลับไปญี่ปุ่นด้วยนะคะ”
แล้วเราก็จากลากัน ด้วยความรู้สึกดี ๆ ทัวร์นี้ก็จบไป ทัวร์ใหม่ก็กำลังมา ตัวน้อยหว่านความรักของพระเจ้าไปแล้ว ขอพระองค์ทรงรดน้ำ ใส่ปุ๋ย ให้เกิดผลตามพระประสงค์ของพระองค์ต่อไปเทอญ พระเจ้าข้าอาแมน.
ผู้เป็นศิษย์ของพระเยซูเจ้า คือ ผู้ที่ได้ออกเดินทางติดตามพระเยซูเจ้า และกลายมาเป็นครอบครัวของพระองค์ (ข้อความจากหนังสือ พระเยซูแห่งนาซาเร็ธ โดยสมเด็จพระสัตตะปาปาเบเนดิกส์ที่ สิบหก หน้า 147)
เหมือนไม่มีอะไรเลย แต่เราก็มีทุกอย่าง 2 โครินทร์ 6:10
กิจการแห่งความรักที่บรรลุจุดหมายสูงสุด คือ รัก “จนถึงที่สุด” ยอห์น 13:1
พระอาณาจักรสวรรค์ ต้องการความอดทน และความพยายาม ผู้ที่ใช้ความอดทน และความพยายามเท่านั้น จึงจะเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ได้ มัทธิว 11:12
จงวางใจในพระเจ้า และกระทำความดี ท่านจึงอาศัยอยู่ในแผ่นดิน และชื่นบาน อยู่กับความปลอดภัย
จงปิติยินดีในพระเจ้า และพระองค์จะประทานตามใจปรารถนาของท่าน สดุดี 37:3-4
ขอพระคริสตเจ้าทรงพระเจริญเทอญ อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
14.02.2556 เขียนเสร็จ
0.03.2556 เขียนเพิ่ม และส่งเมล
พบกันใหม่ วันอังคารกับ เรื่องที่ 126: เรื่องคุณยายไม้เรียว กับคุณตาเฮี้ยว ๆ
สารจากพระบิดา
ลูกรัก....
ลูกอาจไม่รู้จักเรา แต่เรารู้จักลูกเป็นอย่างดี (สดุดี 139:1) เรารู้ว่าเมื่อใดลูกนั่ง เมื่อใด ลูกลุกขึ้น (สดุดี 139:2) เราคุ้นเคยกับการกระทำทั้งหมดของลูก (สดุดี 139:3) แม้กระทั่งผม ทุกเส้นบนศีรษะของลูก เราก็นับไว้หมดแล้ว (มัทธิว 10:29) เพราะเราสร้างลูกตามภาพ ลักษณ์ของเรา (ปฐมกาล 1:27) ลูกมีชีวิต เคลื่อนไหว และมีความเป็นอยู่ในเรา (กิจการ 17:28) เพราะลูกเป็นลูกของเรา (กิจการ 17:28) ก่อนที่ลูกจะปฏิสนธิในครรภ์มารดา เรารู้จักลูกแล้ว (เยเรมีย์ 1:4-5) เราเลือกลูกเป็นพิเศษไว้ล่วงหน้าเมื่อเราวางแผนสร้างโลก (เอเฟซัส 1:11-12) วัน เวลาของลูกล้วนมีเขียนไว้ในหนังสือของเรา (สดุดี 139:15-16) เรากำหนดช่วงเวลาและ ขอบเขตให้ลูกอยู่ (กิจการ 17:26) เราสร้างลูกให้เป็นดังปาฏิหาริย์และน่าพิศวง (สดุดี 139:14) เราถักทอร่างลูกในครรภ์มารดา (สดุดี 139:13) และลูกพึ่งพิงเรามาตั้งแต่กำเนิด (สดุดี 71:6)
เราเป็นองค์ความรักที่สมบูรณ์
(1 ยอห์น 4:16) และเราปรารถนาจะทุ่มเทความรักของเรา แก่ลูก (1 ยอห์น 3:1) เพียงเพราะลูกเป็นลูกของเรา และเราเป็นบิดาของลูก (1 ยอห์น 3:1) เราให้ลูกมากยิ่งกว่าที่พ่อแท้ๆของลูกพึงให้ได้ (มัทธิว 7:11) เพราะเราเป็นบิดาที่สมบูรณ์แบบ (มัทธิว 5:48) ของประทานทุกอย่างที่ดีและบริบูรณ์ย่อมมาจากเรา (ยากอบ 1:17) เพราะเราเป็น ผู้จัดหาทุกสิ่งที่ลูกต้องการให้แก่ลูก (มัทธิว 6:31-33)
แผนการของเราเพื่ออนาคตของลูกนั้นมีความหวังเต็มเปี่ยมเสมอ
(เยเรมีย์ 29:11) เพราะ เรารักลูกด้วยความรักนิรันดร์ (เยเรมีย์ 31:3) ความคิดของเราในเรื่องเกี่ยวกับลูกนั้น ช่างมี มากมายเหมือนจำนวนเม็ดทรายบนหาดทราย (สดุดี 139:17-18) เรายินดีในตัวลูก ให้มีการ ร้องรำทำเพลงสำหรับลูกเหมือนในวันฉลอง (เศฟันยาห์ 3:17) เราจะไม่เลิกทำคุณต่อลูก (เยเรมีย์ 32:40) เพราะลูกเป็นกรรมสิทธิ์พิเศษของเรา (อพยพ 19:5) เราประสงค์จะสร้างลูกด้วยสุด จิตใจและสุดวิญญาณ (เยเรมีย์ 32:41) และเราอยากเผยสิ่งที่ใหญ่ยิ่งและสิ่งที่น่าพิศวงแก่ลูก (เยเรมีย์ 33:3) ถ้าลูกแสวงหาเราสุดจิตใจ ลูกจะพบเรา (เฉลยธรรมบัญญัติ 4:29)
จงยินดีในเราเถิด แล้วเราจะให้ตามที่ใจลูกปรารถนา
(สดุดี 37:4) เพราะเราเองเป็นผู้ ทำให้ลูกมีความปรารถนาเหล่านั้น (ฟิลิปปี 2:13) เรากระทำทุกอย่างเพื่อลูกได้มากกว่าที่ลูก อาจขอหรือคาดคิด (เอเฟซัส 3:20) เพราะเราคือผู้ประทานกำลังใจนิรันดรให้แก่ลูก (2 เธสะโลนิกา ลูกรัก ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น