163. สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
เราอาจไม่ได้พบกันบ่อยเหมือนอย่างเคย
เพราะตัวน้อยไม่ค่อยมีเวลา หรือมีประเด็นดี ๆ จะเขียน
ตัวน้อยจะพยายามไม่เขียนยาวให้เหนื่อยที่จะอ่านเกินไป และ หวังในใจ ว่าคงไม่ลืมกัน และคิดถึงกันในคำภาวนาเสมอ
ๆ นะคะ
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นความสว่างและทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น
ข้าพเจ้าจะกลัวผู้ใด
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นป้อมปราการปกป้องชีวิตของข้าพเจ้า สดุดี 27:1
เอาหล่ะคะ
ตอนนนี้เชิญอ่าน
เรื่องที่163: เพราะมีพระองค์
“ความทุกข์ยากที่พวกเขาต้องเผชิญอยู่นั้น ไม่ใช่หายนะที่ไม่มีทางรอดอะไรเหลืออยู่เลย ตรงกันข้ามความหวังยังคงมีอยู่เสมอ”
(ข้อความจากหนังสือ
แง่คิดเกี่ยวกับหนังสือวิวรณ์
โดยคุณพ่อทัศไนย์ คมกฤส หน้า 38)
เมื่อตัวน้อยทำงานหลายปี
มีเงินเก็บพอสมควร
ตัวน้อยเริ่มเที่ยวที่นั่นที่นี่ โดยเฉพาะต่างประเทศ และเมื่อตัวน้อยได้รับเรียกให้กลับมาคืนดีกับพระเจ้า และใช้ชีวิตในหนทางของพระองค์ การท่องเที่ยวนั้น….หมดความหมาย
ตัวน้อยชอบที่จะไปแสวงบุญ
หรือไปเข้าเงียบ ไปใช้เวลากับพระมากกว่า
เมื่อชีวิตศรัทธาผ่านมาสามปี ไปแสวงบุญ...ก็ดี ไปเข้าเงียบ...ก็ดี แต่จะดีมากกว่าถ้ามีงานอะไรให้ตัวน้อยช่วยทำได้บ้าง ที่ผ่านมาเร็ว ๆ นี้ (2-12 กพ. 57) ตัวน้อยได้ไปศูนย์คาทอลิก เวียงแก่น
จ.เชียงราย
เริ่มจากพี่ ๆ
กลุ่มฆราวาสผู้ประกาศข่าวดีเขาจะไปกัน ในช่วงเวลาสิบวันนั้น มีกิจกรรมฉลองวัดสามวัด
คือ วัดนักบุญเทเรซา ที่บ้านห้วยแล้ง
วัดพระกุมารเยซู ที่บ้านไทยสามัคคี
วัดนักบุญมาร์ธาที่บ้านไทยสมบูรณ์ เสกวัดใหม่หนึ่งวัด คือวัดนักบุญเปโตร
ที่บ้านร่มฟ้าผาหม่น บูรณะหนึ่งวัด คือวัดนักบุญมัทธิว
ที่บ้านทรายทอง การเข้าเงียบสามวัน
และช่วยงานต่าง ๆ
พอตัวน้อยทราบโปรแกรม....
ในใจรู้สึก...ลุกร้อน...กระโดดโลดเต้น....
อยากไปอยากไป
ตัวน้อยโทรศัพท์ไปลางานทัวร์ จริง ๆ แล้ว
เจ้านายจัดงานให้ตัวน้อยแล้วสองทัวร์ ต้องลางานสิบวัน
เจ้านายไม่เต็มใจให้ลาเท่าไหร่
แต่ด้วยสิทธิ์ของคนป่วย
ทำให้เจ้านายเมตตาเป็นพิเศษ จึงยินยอมให้ลา...ให้ได้ทำ ในสิ่งที่อยากทำ เพราะไม่รู้วันเวลา จะกลับมาป่วยอีกเมื่อใด เจ้านายของตัวน้อยน่ารักไหมคะ....
เมื่อตัวน้อยไป....ตัวน้อยทำอะไรไม่เป็น ได้แต่ช่วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเช่นจัดช่อดอกไม้
สำหรับถวายเวลาแห่ พับกระดาษเพลงในมิสซา
ติดสติกเกอร์ของชำร่วย ปรนนิบัตพระคุณเจ้าจากหลวงพระบางในการรับประทานอาหาร
และสิ่งที่มีความหมายอยู่บ้างก็คือ
ได้มีโอกาสแบ่งปัน การเป็นประจักษ์พยานด้วยชีวิตในพระคริสต์ แก่พี่น้องชาวม้ง และเด็ก ๆ ในศูนย์คาทอลิกเวียงแก่น
มีเหตุการณ์บางอย่างที่น่าตกใจ
คือ ในวันที่สามซึ่งเป็นวันที่เราทุกคน
ไปร่วมฉลองวัดนักบุญเทเรซา
เมื่อกลับมาบ้านพัก ซึ่งอยู่ในบริเวณวัด ห้องของตัวน้อยที่พักกับพี่ที่น่ารัก
และน้ำใจดีอีกคนหนึ่ง
ถูกขโมยงัดหน้าต่างห้องน้ำเข้ามา ค้นของ ได้เงินของเราทั้งสองคนไป.... สำหรับตัวน้อย
เงินจำนวนนั้นเป็นเงินที่ตั้งใจจะไปทำบุญ ถูกพี่น้องมาเอาไปใช้เสียนี่ เงินไปไม่ถึงพระเสียแล้ว ....
และอีกหนึ่งเหตุการณ์
คือ ขณะฉลองวัดนักบุญมาร์ธา
ซึ่งเป็นชุมชนมคริสตชนแห่งแรก ของเวียงแก่น หลังมิสซา มีการแสดงของเหล่าพี่น้องชาวม้ง เกิดลมพัดแรง
เต็นท์อำนวยการที่ตัวน้อยนั่งอยู่
เสายกลอย และตกลงมา
ตัวน้อยเห็นก็ตกใจ แล้วลมอีกวูบตามมา พัดหลังคาเต็นท์ปลิว
บินไปเลย ..... เต็นท์บินได้คะ.....
เสาต้นหนึ่งล้มผ่านข้างตัวน้อยไปฟาดที่ไหล่ซีสเตอร์ท่านหนึ่งซึ่งกำลังแจกรูปพระ
สร้อยพระ และสายประคำกับชาวบ้าน ตัวน้อยเห็นกับตาเสาล้มฟาดไหล่ซีสเตอร์ แต่ซีสเตอร์เหมือนไม่เจ็บเลย ยังคงแจกพระต่อไป
แบ่งปันต่อไป ทำงานต่อไป.....สุดยอดซีสเตอร์จริง
ๆ
เต็นท์ลอยไปตก ตรงหน้าพระแท่น ครอบบุษบก นักบุญมาร์ธา
เสาไฟฟ้าล้มสองต้น
ทำให้ต้องสิ้นสุดการแสดง
ขอบคุณพระเจ้าที่รูปปั้นนักบุญมาร์ธาไม่เป็นไร ใจตัวน้อยคิดไปถึง รูปปั้น
นักบุญอันนา ที่วัดนักบุญอันนา ท่าจีน ซึ่งเพิ่งถูกเรือบรรทุกสินค้าชน ศาลาพัง
รูปปั้นล้ม นักบุญอันนาคอหัก เพื่อพิทักษ์ปกป้องแม่พระ
และชาวบ้านไว้......
ตัวน้อยไม่เข้าใจเหตุการณ์ร้าย ๆ
ทำไมต้องเกิดขึ้น????
แต่แล้ว......ตัวน้อยคิดได้ว่า..... ทุกกิจการดี ย่อมต้องมีอุปสรรค เพื่อให้เราไม่ประมาทว่า
ปีศาจก็ทำงานหนัก เพื่อขัดขวางงานของพระเจ้าเช่นกัน แต่พระเจ้าทรงอยู่ข้างเราจะต้องกลัวอะไร
แม้ไม่เข้าใจทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ แต่ก็ขอบคุณพระ ด้วยความวางใจ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น ไม่เกินใจจะรับได้ เหมือนที่พระเยซูตรัสไว้ว่า “เราไม่ให้ท่านแบกแอกเกินกำลังหรอก”
เพราะมีพระองค์จึงสงบใจได้
เพราะมีพระองค์จึงวางใจ
เพราะมีพระองค์จึงมีความหวังในใจ
เพราะเชื่อมั่นในความรักของพระองค์หล่อเลี้ยงดวงใจดวงนี้
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จึงขอบคุณพระเจ้าได้ในทุกกรณี
และยินดีน้อมรับทุกสิ่งได้ด้วยความวางใจในพระเจ้าผู้รักเราแต่ละคนอย่างที่สุด สันติสุขจึงเกิดขึ้นในใจ
ขอบคุณที่มีพระองค์ในชีวิต และไม่เคยทิ้งเราไปไหน รักพระองค์พระเจ้าข้า....
ตัวน้อยขอจบเรื่องด้วยเนื้อเพลงในหัวใจ....เคียงข้างเสมอ
ท่อนนี้นะคะ...
“พระเยซูผู้เดียวที่เป็น
เพื่อนในยามลำเค็ญ เป็นความหวังให้เธอ
แม้มีภัยใด ต้องผ่านพบเจอ มีพระหัตถ์อบอุ่นดูแลมั่นใจ......”
“อย่าทุกข์ร้อนในสิ่งใด ๆ เลย แต่จงทูลเรื่องความปรารถนาขอท่านทุกอย่างต่อพระองค์ ด้วยการอธิษฐานวิงวอนกับการขอบพระคุณแล้ว สันติสุขแห่งพระเจ้าซึ่งเกินความเข้าใจ จะคุ้มครองจิตใจ
และความคิดของท่านไว้ในพระเยซูคริสต์”
ฟิลิปปี 4:6-7
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย
21.02.2557 เขียนเสร็จ. 22.02.2557 เขียนเพิ่มและส่งเมล
พบกันใหม่
ในวันที่เขียนเสร็จ และได้รับการตรวจแล้วนะคะ
ขอเชิญตามอ่าน... “ความรักของพระเจ้ากับลูกแกะตัวน้อย” เรื่องที่ส่งไปแล้วใน
http://loveofgodwithlittlelamb.blogspot.com หรือ เข้า GOOLE --à
CATHOLIC BY MY STORY เรื่องที่....
ก็จะได้อ่านเรื่องของตัวน้อยเช่นกันคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น