วันอังคารที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2556

เรื่องที่ 152: มากกว่าคำภาวนา

152. สวัสดีคะ  ผู้อ่านที่รัก
                เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา (28 กย. 56)  ตัวน้อยได้ไปร่วมฝึกสมาธิ เพ่งพิศพระเยซู   ดีมาก ๆ เลยคะ  ช่วงเวลาแค่หนึ่งวัน  คุณพ่อได้ให้เคล็ดวิชาการฝึกอย่างครบครัน  เป็นอย่างไรนั้น ตัวน้อยขอแบ่งปันในเรื่องต่อ ๆ ไปนะคะ
                หลายวันนี้  ตัวน้อยทำงานทัวร์  เป็นลูกทัวร์ส่วนตัว  ที่ขยันติดต่อตัวน้อยมาหลายปีแล้ว ทำให้ได้พาไปท่องเที่ยวในที่ไม่ได้ไปนานมาก ๆ แล้ว   อย่างเช่นเมืองโบราณ   เมืองโบราณเปลี่ยนแปลงไปพอสมควร  ตัวน้อยชอบสิ่งก่อสร้างใหม่ที่เพิ่งได้เห็น  สวย...  อลังการ  ...  น่าตื่นตาตื่นใจดี  ลูกทัวร์ก็ตื่นตา  ไกด์ก็ตื่นใจ  เลยได้จับกบไปหนึ่งตัว  นานแล้วที่ไม่ได้หกล้ม 555... 
                ตัวน้อยจะเป็นคนเดินไม่ค่อยระวัง  มองแต่เบื้องสูง  จึงไม่เห็นหลุมพรางเบื้องล่าง  ข้อเท้าแพลงเป็นระยะ ๆ  ทำให้เวลาตัวน้อยทำงานทัวร์  ตัวน้อยจะเตือนลูกทัวร์เป็นพิเศษ  ตรงไหนอันตราย ก็จะพร่ำเตือนให้ระวัง  ไม่อยากให้มีใครหกล้ม  เหมือนที่พระเยซูทรงสอนไว้ว่า  “จงรักผู้อื่น เหมือนรักตัวเอง  และท่านอยากให้เขาทำกับท่านอย่างไร  ก็จงทำกับเขาอย่างนั้นเถิด” 
                ครั้งนี้  เป็นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย  เลยไม่ทันระวัง  หกล้ม... ก็เจ็บ  ....  แต่ด้วยความมีประสบการณ์ที่เคยเจ็บหนักกว่านี้  ครั้งนี้เลยชิว...ชิว...  แค่ข้อเท้าบวม  ..  เขียวคล้ำ...  แต่ ไม่ค่อยเจ็บ เท่าไหร่... คงอีกหลายวันกว่าจะหาย   ต้องเดินแบบข้อเท้าบวม ๆ ไปอีกหลายวัน 
 ตัวน้อยไม่กล้าขอพระเยซูทรงรักษา  เพราะไม่ได้เป็นอะไรมากเกินจะทน....เกินจะรับได้   ด้วยว่า  เราก็ต้องยอมแบกกางเขนของตัวเองบ้าง   แค่นี้  เทียบไม่ได้กับกางเขนของพระเยซูหรอกนะคะ...สู้...สู้...  แต่...กรุณาสวดให้ตัวน้อยมากหน่อยนะคะ ขอบคุณคะ
                วันที่ 3 ตค. 56  มีการเข้าเงียบของ LECTIO DIVINA โดยพระคุณเจ้าประธาน  ที่วัดแม่พระอุปถัมภ์กรุงเทพกรีฑา  ด้ วยนะคะ  เสียดายจัง ตัวน้อยยังติดงานทัวร์ อยู่  ท่านใดไปได้ ติดต่อ พี่วันดี โทร 084-105-8585 ด้วยนะคะ
ถ้าผู้ใดอยากติดตามเรา  ก็จงเลิกนึกถึงตนเอง  จงแบกไม้กางเขนของตนทุกวัน  และติดตามเรา  ลูกา 9:23
ขอพระหรรษทาน  และสันติสุขจากพระเจ้า  พระบิดาของเรา  และจากพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า  สถิตอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด  เอเฟซัส 1:2
เอาหล่ะคะ  ตอนนี้ เชิญอ่าน...
เรื่องที่ 152: มากกว่าคำภาวนา
พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ทรงทำให้ข้าพเจ้าเดินไป  ด้วยพระจิตของพระองค์   พระองค์ทรงเลือก  และส่งข้าพเจ้าไป  เพื่อนำข่าวดีแก่ผู้ยากจน  เพื่อรักษาผู้ที่ดวงใจบอบช้ำ  เพื่อนำผู้ต้องเนรเทศกลับสู่บ้านเรือน  และปลดปล่อยผู้ถูกจองจำ  ให้เป็นอสิระ  อิสยาห์ 61:1
                มีเรื่องเล่าสอนใจเรื่องหนึ่งที่กวนใจตัวน้อย  เรื่องนี้  มีความว่า
               
พ่อแม่ลูกครอบครัวหนึ่งมีฐานะ ค่อนข้างดี  ทุกวันเมื่อกลับบ้าน  จะต้องผ่านบ้านที่ยากจนมีผู้เฒ่าตายาย  และหลานเล็ก ๆ อยู่ด้วยกัน  วันหนึ่ง ลูก พูดกับพ่อแม่ว่า  “บ้านนั้น น่าสงสารจัง”  ผู้เป็นพ่อแม่บอก “เราสวดให้เขาแล้วกันลูก”  เมื่อวันเกิดของลูกมาถึง  ลูกได้พูดกับพ่อแม่ว่า  “วันเกิดหนู  หนูขอตังหน่อยได้ไหมคะ”  พ่อแม่ใจดีเป็นพิเศษ ในวันเกิดของลูกจึงให้เงินลูก  แล้วลูกก็นำเงินนั้นไปให้ตายาย บ้านยากจนนั้น.....

                เด็กน้อยน้ำใจดียิ่งนัก  เรื่องนี้ รบกวนจิตใจตัวน้อยตรงที่ว่า   ในหลาย ๆ เรื่องเราควรทำมากกว่า คำภาวนา  ชีวิตนี้ทุกข์ยาก  มากปัญหา  เหมือนทะเล  ไม่มีคลื่น  จะเรียกว่าทะเลได้อย่างไร  และคนที่สั่งคลื่นให้สงบได้  คือใครคะ  คือพระเยซู  พระองค์ทรงสอน  “ทุกสิ่งที่ท่านได้ทำกับพี่น้องเราที่ต้อยต่ำ  ท่านได้ทำกับตัวของเราเอง”
                เมื่อไม่นานมานี้  ตัวน้อยได้ไปเยี่ยมสลัมแห่งหนึ่งในงานเยี่ยม ของคณะธรรมฑูต ในนาม ฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี  (พีเอ็มจี) ในงานเยี่ยมนั้น  ถ้าเป็นงานพลมารีย์  เราจะเน้นที่ การเยี่ยมเยียน ไต่ถามทุกข์สุข  บรรเทาใจ  ช่วยวิญญาณ  มากกว่าการให้ความช่วยเหลือขาดแคลนฝ่ายกาย  เพราะงานช่วยเหลือคนยากจน ก็มีของคณะวินเซนเดอร์ปอล รับผิดชอบอยู่
                ที่สลัมแห่งนั้น  ตัวน้อยได้เห็นความเป็นอยู่ที่ยากจน  คนที่ได้พบ  จะเป็นคนแก่  และเด็กเล็ก ๆ ซึ่งพ่อแม่ ทำงานนั้นมีน้อย บ้างติดยา  ค้ายา อยู่ในเรือนจำ ส่วนมากทิ้งหลานเหลนไว้ให้ทวด ให้ชวดเลี้ยง  ผู้เฒ่าทั้งหลายแกร่ง เข้มแข็งกับการดำรงชีวิต  ส่วนมากดำรงชีพด้วยการเก็บขยะ  เก็บของเก่าขาย  เด็ก ๆ ก็ดูมีความสุขตามอัตตภาพ 
การได้ไปฟังผู้เฒ่าแบ่งปัน  ประสบการณ์การสู้ชีวิต  ช่างน่าชื่นชม  และดูเหมือนผู้เฒ่าทั้งหลาย ยินดีที่มีคนมาเยี่ยม  มาสนใจ ทำให้เขารู้สึกว่า เขาไม่ได้ถูกทอดทิ้ง  พร้อมกับความหวังว่า  คงมีความช่วยเหลือมาให้ในโอกาสต่อไป  ในขั้นต้น  ทางคณะธรรมฑูต ได้นำนมที่ได้รับบริจาคมา ไปแจกกับครอบครัวที่ขาดแคลนก่อน
                ตัวน้อยคิดถึงพี่ผู้ศรัทธาในกลุ่ม พีเอ็มจี หรือฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี  ในสิ่งดี ๆ ที่พี่เขาได้ทำ  เช่น  นำความรู้การผลิตน้ำยาชีวภาพเอนกประสงค์ไปเผยแผ่  ตามโรงเรียน องค์กร  หรือที่ต่าง ๆ  เพื่อให้ผลิตเป็นสินค้าขายได้กำไร สามารถเลี้ยงชีพ  หรือองค์กรของตน เช่น  ที่ศูนย์คามิลเลียล  โซเซียล  เซนเตอร์  ระยอง  เพื่อหารายได้ช่วยเหลือผู้ป่วยโรคเอสด์  ทำให้เกิดโครงการต่อไป  เป็นการบอกบุญ  คือ  การปลูกกล้วยด้วยรัก  ที่สวนเอเดน  ซึ่งเป็นสถานฟื้นฟูสุขภาพผู้ติดเชื้อเอชไอวี  และเป็นสถานที่ฝึกอาชีพ  เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการกลับสู่สังคม  และการเลี้ยงไก่  เพื่อเก็บผลผลิตไปขาย  เป็นรายได้แก่ศูนย์  และ สำหรับผู้ป่วย 
ตัวน้อยได้เข้าไปมีส่วนร่วมในกิจกรรมเล็กน้อย  และช่วยปัจจัย ไปบ้าง  คงเป็นเพราะเรื่องเล่าสอนใจ  ที่รบกวนจิตใจตัวน้อยว่า  เราทำได้มากกว่าการสวดภาวนา  ดังนั้น  การทำบุญ  ให้ทาน  ตามกำลัง  ตามศรัทธา  เป็นกิจเมตตาที่พึงกระทำ  คิดถึงพระวาจาที่ว่า  “เศรษฐี เข้าสวรรค์  ยากยิ่งกว่า  อูฐเข้ารูเข็มเสียอีก”
                พระวาจานี้หมายถึงอะไร ตัวน้อยอ่านพบในไหน... จำไม่ได้แล้วคะ  ความว่า 
ที่ประเทศอิสราเอล  จะมีประตูชื่อ  รูเข็ม  เมื่อนักเดินทางด้วยอูฐ  จะผ่านประตูนี้  ต้องนำสัมภาระที่อยู่บนหลังอูฐลงเสียก่อน  อูฐถึงจะผ่านไปได้  เพราะประตูแคบ  แค่ตัวของอูฐผ่านได้เท่านั้น
                เปรียบเหมือนเราจะเข้าอาณาจักรสวรรค์  เราก็ต้องเข้าประตูแคบเช่นกัน  และเราต้องสละทรัพย์ เพื่อช่วยเหลือ  พี่น้องที่ยากไร้น่าสงสาร เป็นการแสดงความรักต่อผู้อื่น  เหมือนที่พระเจ้าทรงรัก  สละน้ำใจตน เพื่อรักษาความดี  เพราะพระเจ้าคือองค์ความดีบริบูรณ์
เราในฐานะ บุตรพระเจ้า  ศิษย์ของพระเยซูคริสตเจ้าจึงต้องเจริญชีวิต  ด้วยความรัก  และความดี  จนกว่าจะถึงวันสุดท้ายของชีวิตในโลกนี้  เพื่อ ชีวิตนิรันดร์ในบ้านแห่งบรมสุขของพระบิดา
มีอะไรมากมายที่เราทำได้มากกว่าคำภาวนา  ก็ทำกันนะคะ อย่างน้อยก็เป็นการสะสมทรัพย์สมบัติในสวรรค์ด้วยคะ...
ความรักขั้นสมบูรณ์คือ  ความรักแห่งการมอบอุทิศตนเอง  และความรักที่กระทำคุณให้  (ข้อความจากหนังสือ  เราได้เลือกท่าน  โดย Philomena Agudo, F.M.M,Ph.D2)
ท่านทั้งหลาย  จงอย่าสะสมทรัพย์สมบัติบนแผ่นดินนี้เลย  มัทธิว 6:19
จงไปแสดงให้เพื่อนมนุษย์ได้รู้จักว่า  ความรักของพระบิดาเจ้าสวรรค์ยิ่งใหญ่เพียงใด  (ข้อความจากหนังสือ  แม่รักลูก  หน้า 68)
ข้าแต่พระเจ้า  ขอประทานความสำเร็จแก่ข้าพระองค์ทั้งหลายเถิด  สดุดี 118:25
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
03.09.2556  เขียนเสร็จ
01. 10. 2556  เขียนเพิ่ม  และส่งเมล 
พบกันใหม่   วันอังคาร  กับ เรื่องที่ 153: ……(ยังไม่ได้เขียนเลยคะ  แต่มีประเด็นน่าสนใจแล้ว  กรุณารออ่านหน่อยนะคะ)
ขอเชิญตามอ่าน...  “ความรักของพระเจ้ากับลูกแกะตัวน้อย”  เรื่องที่ส่งไปแล้วใน

http://loveofgodwithlittlelamb.blogspot.com  หรือ  เข้า GOOLE --à CATHOLIC BY MY STORY                   เรื่องที่....  ก็จะได้อ่านเรื่องของตัวน้อยเช่นกันคะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น