วันอังคารที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2554

เรื่องที่ 3: ทำกิจการดี ๆ ถวายพระเจ้า

สวัสดีคะ   ผู้อ่านที่รัก .    ขอเชิญอ่าน   เรื่องที่ 3   ทำกิจการดี ๆ ถวายพระเจ้า  และ  เรื่องที่ 4 ความหวาดกลัว  สองเรื่อง  เพราะวันอาทิตย์ตัวน้อยอยู่เชียงราย  ไปฉลองวัด  นักบุญสเตเฟน 
(จะรับพระพรมาฝากทุกคนด้วย  นะคะ )  ค่อย ๆ อ่านตามสะดวก หวังในใจ  อยากให้ติดจนอ่านจบในครั้งเดียวจังคะ  และได้ส่งเพลงพระจิตที่ตัวน้อยแต่ง  แล้วให้ครูกีตาร์ที่สองช่วยเล่น  ตัวน้อยร้องเอง  ใช้โทรศัพท์มือถืออัด  ส่งมาให้ฟังก่อนเล่น ๆ  ตามประสาคนใจร้อน หรือร้อนรน ช่วยกรุณาลองฟัง ขำ ๆ  ตอนนี้กำลังเรียน  และหัดเล่นกีตาร์อยู่  จะพยายามทำให้ดีขึ้นในโอกาสต่อ ๆ ไป  ถ้ามีใครอาสาอยากช่วย   กรุณาติดต่อมาด้วยนะคะ   จะขอบคุณมาก ๆ  เลย  เพราะมันเป็นเรื่องที่เกินกำลัง  เกินความสามารถ  ต้องใช้ความพยายาม  และการภาวนามากมายจริง ๆ ขอคำภาวนาเพื่องานเขียน  และงานเพลง  ของตัวน้อยด้วยนะคะ  ขอบคุณคะ....

เรื่องที่  13   กิจการดี ๆ ถวายพระเจ้า

                          ข้าพเจ้ามาเพื่อทำตามพระประสงค์ของพระองค์ (ฮีบรู 10:9)

            วันที่ 29 สค.54    ถูกปลุกให้ตื่นตี 5    ตัวน้อยลุกขึ้นมาสวด  7 โมงกว่าเสร็จ คิดบัญชี
ทัวร์ 6 วันที่เพิ่งจบไปเมื่อวาน  ดีใจมากๆเลย พะเจ้าทรงประทานเงินให้ตัวน้อย ไปซื้อ โน๊ตบุ๊ค แอ๊บเปิ้ลได้เลย  เย้ ๆ ๆไชโยๆ  ขอขอบคุณพระเจ้าสุดจิตสุดใจ   พระองค์น่ารักจริงๆ  น่ารักที่สุในโลก

            กลับบ้านมานอนห้าทุ่มกว่า   นอนยังไงก็นอนไม่หลับ  ร่างกายง่วง  แต่จิตมันไม่ยอมหลับ  เลยหยิบนาฬิกามือถือมาดูบอกเวลา  ตีหนึ่งครึ่ง  ตัวน้อยคิดว่าไหนๆ นอนไม่หลับแล้ว ตื่นมาสวด ดีกว่า  พอสวดเสร็จ  อ่านพระคัมภีร์  ไบเบิ้ลไดอารี่วันที่ 30  ส.ค. 54   แต่ข้อความที่พบ ทำให้นอน ต่ไม่ได้ ต้องเขียนเรื่องนี้คือ
            “จงอย่าหลับไหลเหมือนคนอื่น   จงตื่นอยู่เสมอ   และจงรู้จักประมาณตน”  1 เธสะโลนิกา 5:6
           “จงให้กำลังใจซึ่งกันและกัน   และจงช่วยเสริมสร้างซึ่งกันและกัน   ดั่งที่ท่านกำลังกระทำ อยู่แล้วนี้เถิด”  1  เธสะโลนิกา 5:11

            พอตัวน้อยอ่านเจออึ้งไปเลย  พระวาจาไขแสดงชัดมากว่า  พระเจ้ามีพระประสงค์ให้ ตัวน้อย ทำอะไร

            เมื่อวาน (29 ส.ค.54)   ช่วงเช้า ก่อนออกไปทำ กิจกรรมพลมารีย์(เช่นไปเยี่ยมคนป่วย  คนชรา ไปสวดภาวนาตามบ้าน  หรือ ตามคุณพ่อไปส่งศีลผู้ป่วย ตัวน้อยได้เริ่มเข้าร่วมกิจกรรมพลมารีย์  ตอนปลายเดือนพฤษภาคม  หลังจากตัดสินใจ  ยังไม่เข้าเรียนที่แสงธรรมสี่ปี  เพื่อเป็นครูคำสอน  เพราะนายชุมพาบาลที่หนึ่ง  แนะนำว่า  ยังมีอีกหลายวิธีที่จะทำกิจกรรมดี ๆ เพื่อพระเจ้าได้   ซึ่งถ้าเข้าเรียนจริง ๆ  สมองคงรับไม่ไหว  เพราะแทบไม่มีความรู้เลย  ลืมเกือบหมดแล้ว  และระหว่างเตรียมตัวแก้บาป  คุณพ่อได้สอบด้วยคำถามว่า   คำว่าการภาวนา  คืออะไร  ตอนนั้น ห่างวัดห่างพระ  มาเป็นยี่สิบปี  ตอบไป   คุณพ่อให้สิบคะแนน   คิดว่าได้เต็ม  ที่แท้จากหนึ่งร้อย  กระทบอีโก้  เด็กเกียรตินิยม  อย่างแรง   โอ้โฮ  เรารู้จักพระเจ้า  แค่นี้เอง  หรือ  พอได้รับไบเบิ้ล ไดอารีมา  เมื่อวันวาเลนไทน์ที่คืนดีกับพระเจ้า   เริ่มอ่าน  ชีวิตจากที่เคยติดโทรทัศน์  ติดละคร  กลายเป็นห่างไป
เรื่อย ๆ  เดี๋ยวนี้ดูโทรทัศน์น้อยมาก  ใช้เวลากับการอ่านพระคัมภีร์  หนังสือศรัทธา  สวดภาวนา  ไปร่วมมิสซาทุกวันที่หยุด  ตอนนี้ทำงานเขียน   ซ้อมกีตาร์  อยากให้วันหนึ่งมีมากกว่ายี่สิบสี่ชั่วโมงจริง ๆ  จะได้มีเวลาทำกิจการดี ๆ ถวายพระเจ้ามากกว่านี้)   มีเวลานิดหน่อย เลยจะดูหนัง ซีรีย์ เกาหลี (เดี๋ยว นี้ดูโทรทัศน์ไป  อ่านหนังสือไป  หรือพิมพ์งานไป   ใจไม่จดจ่อกับการดูหนังแล้ว)  แต่จบแผ่นพอดี  ตัวน้อยเลยคิดว่า ดูหนังเรื่อง เยเรมีย์ ซึ่ง นายชุมพาบาลที่สามให้ยืมมา  ดูให้จบ ก่อนดีกว่า  จะได้รีบ เอาไปคืน  ด้วยคิดถึงความรักต่อผู้อื่นว่า “ ของ ๆ ใคร ใครก็หวง และเผื่อคุณพ่อ จะได้ให้ คนอื่นๆ ยืมดูต่อไป”

            ปรากฎว่า   มีตอนหนึ่งพระเยซูทรงตรัสแก่เยเรมีย์ว่า    เจ้าจะต้องพูดกับคนที่ข้าพาไปหา  และพูดในสิ่งที่ข้าสั่งเท่านั้น”

            เยเรมีย์พูดด้วยตกใจกลัวว่า   แต่ข้ายังเด็กอยู่นะ

            พระเยซูทรงตรัสว่า   ตอนนี้   ข้าใส่คำพูดของข้าลงในปากเจ้าแล้ว  วันนี้  ข้าเลือกเจ้า  นอกเหนือชนชาติ  และดินแดนนี้  อย่าได้กลัวพวกเขา  สำหรับสิ่งที่ข้าจะส่งเจ้าไป”

            ตัวน้อยได้ดู ได้ฟังอย่างนี้   อึ้งไปเลย   ทำไมถึงเป็นวันที่กำลังไปซื้โน๊ตบุ๊คมาแบ่งปัน ประสบการณ์การทำงาน   และการไขแสดงของพระเจ้าในชีวิตของตัวน้อย   ไม่อยากคิดไปเอง เลยจริงๆ ว่าพระองค์ ต้องการตรัสกับตัวน้อยเช่นกัน

            ตั้งแต่กลับจากแสวงบุญที่เวียดนามกลางเดือนมกราคม ตัวน้อยเริ่มแผ่ธรรมกับลูกทัวร์ ชาวญี่ปุ่นอยู่ (อย่างไรนั้น  จะขอแบ่งปัน  ในเรื่องที่สิบสอง) และแน่นอน   ก่อนที่จะเขียนแบ่ง ปันอยู่นี้   ตัวน้อย สวดขอพระจิตทรงทำงานในตัวของตัวน้อยเช่นกัน เพราะตัวน้อยไม่ได้ ต้องการ ทำ กิจการนี้ เพื่อตัวเอง  แต่ตั้งใจทำกิจการนี้เพื่อถวายพระเจ้า  และหวังในใจ  อยากให้ ทุกคน พยายามทำกิจการดี   อะไรก็ได้  แม้แต่สิ่งเล็กน้อย  ถวายพระเจ้าเช่นกัน

                                “ข้าวที่เก็บเกี่ยวมีมาก  แต่คนงานมีน้อย”  มัทธิว  9:37
                  เราต้องแข่งกันรักพระเจ้า   เราต้องแข่งกันทำกิจการดี ๆ ถวายพระเจ้านะคะ

                            Good night and God bless.  Ka.    ลูกแกะตัวน้อย. 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น