สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
สี่ทุ่มสี่สิบห้าจวนหมดเวลาของวันพฤหัสบดีที่เรามีนัดส่งรับเริ่องกันแล้ว ตัวน้อยนอนดึกก็ได้ ไม่นอนก็ได้ แต่ที่นี่...ไม่มีสัญญาณ อินเตอร์เน็ต ในอาคารนอน
ตั้งแต่วันจันทร์(2 เมย. 55) ตัวน้อยเข้าอบรมคำสอนภาคฤดูร้อน เป็นการเรียนที่น่าสนใจ สนุก เหมือนเอาน้ำทั้งทะเลมาใส่ในศีรษะใบจิ๋วของตัวน้อย และเพื่อน ๆ ด้วย ตัวน้อยรู้สึกเหมือนมีควันออกศรีษะ เพราะเรื่องที่เรียน เป็นเรื่องสหทรรศน์ คือพระวรสารนักบุญมาระโก มัทธิว และลูกา สองร้อยหกสิบเก้าหน้า จบภายในเก้าชั่วโมงหนักใจทั้งคุณพ่อที่สอน หนักศีรษะแทบระเบิดของผู้เรียน แต่ทุกอย่างก็ผ่านไป สอบเสร็จให้สบายใจ ลันลา จนคิดถึงผู้อ่านที่คงรออ่านเรื่องของตัวน้อย มาช้ายังดีกว่าไม่มา ใช่ไหมคะ ขอโทษที่ทำให้รอ เราเรียนกันหนัก และกิจกรรมมากมายจริง ๆ คงมีอะไรสนุก ๆ มาแบ่งปันในเรื่องต่อๆ ไป
อ้อ.. เกือบลืม ขอขอบคุณสำหรับทุกเมล เมลดี๊ดี ที่ส่งมาให้
ขอคำภาวนาสำหรับการอบรมคำสอนของตัวน้อย และเพื่อน ๆ ตัวน้อยจะไม่ลืมคิดถึงผู้อ่านของตัวน้อยในคำภาวนาด้วยคะ
ผู้ที่รับคำสอน จงแบ่งสิ่งที่ดีทุกอย่างให้แก่ผู้ที่สอนตนเถิด กาลาเทีย 6:6
ผู้รับใช้ของเราซึ่งได้เลือกสรรไว้ที่รักของเรา ผู้ซึ่งเราโปรดปราน เราเอาวิญญาณของเราสวมท่านไว้ ท่านจะประกาศความยุติธรรม ไปให้แก่บรรดานานาชาติ มัทธิว 12:18
แม้จนบัดนี้ ท่านยังไม่ได้ขอสิ่งใดในนามของเรา จงขอเถิดแล้วจะได้ เพื่อความชื่นชมยินดี ของท่านจะมีเต็มเปี่ยม ยอห์น 16:25
เอาหล่ะคะ ตอนนี้ เชิญอ่าน
เรื่องที่ 43: อย่าดื้อ
พระเจ้าทรงต่อต้านคนเย่อหยิ่ง แต่ประทานพระหรรษทานแก่ผู้ถ่อมตน ยากอบ 4:6
เมื่อตัวน้อยไปร่วมมิสซา ถึงตอนที่สวดบทข้าแต่พระบิดา ฯ ตัวน้อยเห็นผู้ศรัทธามาก ๆ หลายคน จะยกมือ และผายมือทั้งสองออก และสวดภาวนาอย่างตั้งใจ ในขณะที่ตัวน้อยเมื่อศรัทธาแล้ว จะพนมมือตลอด ตามที่คุณพ่อทำ ตัวน้อยไม่เข้าใจ เขาผายมือสวดข้าแต่พระบิดา ด้วยความคิด ความรู้สึก และอารมณ์ไหน
และแล้วตัวน้อยก็ได้คำตอบ เมื่อมิสซาวันอาทิตย์ที่ 19 กพ. 55 ที่วัดแม่พระมหาการุณย์ ระหว่างไปอบรมผู้ประกาศข่าวดี ในสัปดาห์ที่สอง
ที่วัดนี้ รูปตรงกลางพระแท่น เป็นรูปปั้น น่าจะเป็นพระบิดา ผายมือทั้งสองออก ในมิสซานี้ ตัวน้อยนั่งตรงกลางทำให้เห็นรูปปั้นพระบิดาชัด และเฝ้ามองตลอด เมื่อใกล้ตา ก็สื่อถึงใจ ตัวน้อยคิดถึงรูปภาพบทพระบิดา ที่บ้านซึ่งพี่เลี้ยงแกะท่านหนึ่งเป็นผู้จัดของศรัทธาทัวร์ได้ให้มา ติดไว้ที่หัวนอน เวลาสวดเช้าก่อนนอนก็จะเห็นในสายตาตลอด เป็นภาพพระบิดาผายมือออก และผู้คนเดินเข้ามาหาพระบิดา
ระหว่างมิสซาตัวน้อยมองรูปปั้นพระบิดาผายมือ เหมือนพระบิดาทรง เรียก...รอ...ให้ลูก ๆ มาหา เมื่อมิสซามาถึงบทสวด ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย ตัวน้อยก็ผายมือสวดข้าแต่พระบิดาด้วยความรู้สึกของลูกเล็ก ที่วิ่งไปหา ให้พ่ออุ้มกอด ตัวน้อยเคยแบ่งปันแล้ว ตัวน้อยต้องสัมผัสก่อนตัวน้อยถึงจะเชื่อ ทั้งที่ พระวาจาก็มีสอนมี เป็นบุญของท่านที่เชื่อ ลูกา 1:45 ตัวน้อยเป็นลูกที่ดื้อเล็ก ๆ และความรู้สึกช้าสักหน่อย คง เพราะตัวน้อยได้ประสบการณ์ จากเด็ก ๆ ลูกทัวร์ตัวน้อย ที่แบ่งปันในเรื่องที่สามสิบห้า(โปรดส่งใครมาปลอบตัวน้อยที) ว่า ในวันสุดท้าย ที่ลากันที่สนามบิน เมื่อตัวน้อยผายมือ เด็กสาวน้อยแปดขวบก็โผเข้ามาให้กอด แล้วตัวน้อยก็ก้มจูบที่ศีรษะ แต่พอผายมือ ไปหาเด็กชายสิบขวบ เขาปฏิเสธ ทั้ง ๆ ที่เขาก็....แอบมอง แอบมาใกล้ ๆ คงชอบตัวน้อยเหมือนกัน แต่คงอาย
ดื้อ กับใครก็ไม่ดีทั้งนั้น โดยเฉพาะกับพระเจ้า ในวันอาทิตย์ อาทิตย์หนึ่ง ตัวน้อยได้เข้าเรียนคำสอนที่วัดสามเสน (บ้านตัวน้อย) บราเดอร์สอนพันธสัญญาเดิม ทำให้ได้ทราบว่า เพราะชาวอิสราเอลต่อว่าพระเจ้ามากมาย เมื่อโมเสส พาออกมาจากอียิปต์เพื่อนำไปยังแผ่นดินแห่งพันธสัญญา และยังดื้อรั้น ไปกราบไหว้ พระเจ้าอื่น ๆ อยู่เป็นระยะ ๆ ทำให้พระเจ้าทรงลงโทษต้องใช้ชีวิตตกระกำลำบากสี่สิบปีในกันดารวิถี ดังนั้น เลิกดื้อ เลิกจองหองกันเถอะ
อยากทราบไหมคะ ทำไมชาวอิสราเอล ถึงแป็นชนชาติที่พระเจ้าทรงโปรดปรานที่สุด ตัวน้อยก็เพิ่งทราบ หรือคิดได้ เมื่อคุณพ่อท่านหนึ่งสอน ( จำไม่ได้ว่าท่านไหน เพราะไปวัดฟังเทศน์ทุกวันในวันหยุด ช่วงนี้ก็หยุดเยอะมาก และไปอบรมอีก ได้เรียนรู้พระวาจาอย่างลึกซึ้งอีกมากมาย)
คิดง่าย ๆ เทียบกับครอบครัวตัวน้อย พี่น้องห้าคน ทั้งพ่อและแม่ รักตัวน้อยที่สุด เพราะเป็นลูกคนเล็ก จึงทั้งรัก ทั้งห่วง และตัวน้อยก็จะดื้อกับแม่ที่สุด เพราะรู้ว่าแม่รัก ยังไงแม่ก็ยอม ยังไงแม่ก็ให้อภัยตัวน้อย ยังไงแม่ก็ง้อตัวน้อย เพราะตัวน้อยเป็นลูกที่ให้เวลา ให้ทุกอย่างที่แม่ขอ แต่เมื่อตัวน้อยวีนแตกจนทำให้แม่ร้องไห้ ดังที่แบ่งปันไปแล้วในเรื่องที่ยี่สิบเก้า(ลันลา ในวันลี้ภัย) ตัวน้อย ก็ไม่กล้าทำให้แม่เสียใจอีก และได้คิดว่า การทำบาปก็ทำให้พระบิดาเสียพระทัย ตัวน้อยก็พยายามไม่ทำบาปโดยเจตนาอีก แต่ก็ยังมีพลั้งเผลอบ้าง ก็ได้สำนึกเสียใจ ไปแก้บาป และพยายามไม่ทำบาปอีก เพราะไม่ใช่แค่พระบิดาเสียพระทัย แต่ทำให้กางเขนที่พระเยซูทรงแบกเพื่อไถ่บาปให้พวกเราหนักขึ้น และบาดแผลของพระองค์ก็ลึกขึ้น เพิ่มความเจ็บปวดให้พระองค์เพิ่มขึ้นไปอีก และทำให้พระแม่โศกเศร้า เพราะหัวใจของผู้เป็นแม่จะสุขได้อย่างไร เมื่อเห็นลูกสุดที่รักเจ็บปวดขนาดนั้น
กลับมาที่ชาวอิสราเอล ในบรรดาลูก ๆ ของพระเจ้า ชาวอิสราเอลคงเป็นลูกที่ดื้อที่สุด น่าเป็นห่วงที่สุด เห็นได้ชัดจากพันธสัญญาเดิม ที่ครั้งแล้ว ครั้งเล่าที่ ชาวอิสราเอลนอกใจพระเจ้าไปนับถือรูปเคารพอื่นๆ ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ที่บ่นว่า ต่อว่าพระเจ้า และไม่เชื่อฟังพระองค์ แต่พระเจ้าก็ยังทรงรัก ทรงเมตตา ช่วยเหลือ และให้อภัยในทุกครั้ง ทำให้เราได้เห็นถึง ความรักของพระเจ้าอันยิ่งใหญ่ มั่นคง และเป็นนิรันดร์
เมื่อเดือนมีนาคม 55 ระหว่างที่อบรมผู้ประกาศข่าวดี คุณพ่อจิตตาธิการ ได้ให้หนังสือ เรื่อง คาทอลิกสอนอะไร แล้ว ตัวน้อยก็ได้พบข้อความนี้ “เมื่อเราภาวนาบทข้าแต่พระบิดา เราต้องกระทำเหมือน พระเยซูเจ้าบนไม้กางเขน คือยืนขึ้น แล้วกางแขนออก ผายมือทั้งสองของเรา พระบิดาจะสดับฟังตำภาวนาของเรา เพราะพระองค์จะทรงเห็นเราเหมือนพระบุตรของพระองค์ พระเยซูเจ้าตรัสว่า “ท่านจะขอสิ่งใดจากพระบิดา พระองค์จะประทานให้กับท่านในนามของเรา” ยอห์น 16:23
ดังนั้น เลิกดื้อกันเถอะ นะคะ เชื่อไหมคะ ตัวน้อยคิดถึงพระวาจาที่ว่า ผู้ที่มีมาก ก็จะได้รับมากขึ้น ส่วน ผู้ที่มีน้อย สิ่งเล็กน้อยที่เขามี ก็ จะถูกริบไปด้วย ลูกา 8:19
ตัวน้อยเคยไม่เข้าใจ จนวันหนึ่ง ตัวน้อยได้ฟังคุณพ่อท่านหนึ่งเทศน์ ทำให้เข้าใจว่า เปรียบได้กับ ความเชื่อ ถ้ามีมาก ความเชื่อก็จะมั่นคง และทวีมากขึ้น แต่ถ้าความเชื่อน้อย ความเชื่อนั้นจะหมดไป
แล้ววันนี้ อ. 21 กพ. 55 ตัวน้อยไปวัดพระจิต ที่เซนต์หลุยส์อีก บทเพลงที่ขับร้อง เป็นเพลงที่ไม่รู้จัก ไม่เคยได้ยิน แต่ความหมายดีมาก ๆ และสามารถไขความสงสัยพระวาจานี้ได้ จึงขอแบ่งปันให้ผู้อ่านต่อไป ชื่อเพลงว่า พระวาจาบันดาลชีวิต
๐ใครฟังพระวาจา แต่ไม่เข้าใจมารร้ายมาแย่งชิง กังวลลุ่มหลงในทุกสิ่ง เปรียบพืชที่ตกตามกอหนามขึ้นปกคลุม
๐พืชตกลงบนหิน เปรียบใครได้ยินวาจา และเก็บไว้ แต่หากมีความทุกข์ เหตุวาจานั้น เขาละทิ้งทันที
๐ส่วนพืชที่ตกตามเนื้อดินดี เปรียบผู้ที่ได้ฟังพระวาจา และเข้าใจในพระวาจา เกิดผลร้อยเท่าทวีคูณ
๐ดังหยาดฝนไม่กลับไปบนฟ้างาม ก่อนได้รดน้ำ ให้ชุ่มแผ่นดินฉันใด ดังพระวาจา ประทานแก่ผู้วางใจ ไม่คืนกลับไป ก่อนได้หล่อเลี้ยงจิตใจฉันนั้น
ตัวน้อยอยากแต่งเพลงดี ๆ แบบนี้ได้บ้างจัง ตัวน้อยก็คงเป็นได้แค่อย่างที่ตัวน้อยเป็น ตัวน้อยก็คงทำได้แค่ สุดกำลัง สุดสติปัญญา สุดวิญญาณ สุดหัวใจของตัวน้อย และขอวิงวอนพระเจ้าโปรดเติมเต็ม ให้ชีวิต ..หัวใจ..วิญญาณ และขอให้ทุกกิจการที่เพียรทำถวายพระเจ้านั้นครบครัน ขอให้สำเร็จตามพระประสงค์ เป็นที่พอพระทัยของพระองค์เสมอไปเทอญ อาแมน
แล้วคุณหล่ะคะ วันนี้ ทำอะไรดี ๆ ถวายพระเจ้าแล้วหรือยัง อย่างน้อยสวดภาวนาให้ตัวเอง และคนทั้งโลกได้รอดไปสวรรค์ทุกคนด้วยนะคะ
ท่านอยากได้ แต่ไม่ได้ จึงฆ่ากัน
ท่านอยากได้ แต่ไม่สมหวัง จึงทะเลาะวิวาท และต่อสู้กัน
ท่านไม่มี เพราะไม่ได้วอนขอ
ท่านวอนขอ แต่ไม่ได้ เพราะท่านวอนขอไมถูกต้อง คือวอนขอเพื่อนำไปสนองกิเลสตัณหาท่าน ยากอบ 4:2-3
ผู้ใดที่ต้อนรับเด็กเล็ก ๆ เช่นนี้ในนามของเรา ก็ต้อนรับเรา และผู้ใดที่ต้อนรับเรา ก็มิใช่ต้อนรับเพียงเราเท่านั้น แต่ต้อนรับผู้ทรงส่งเรามาด้วย มาระโก 9:37
เมล็ดที่หว่านลงในดินดี หมายถึงบุคคลที่ฟังพระวาจาและเข้าใจ มัทธิว 13:23
จงถวายเกียรติแด่พระเจ้า ด้วยทรัพย์สินตน สุภาษิต 3:9
บุคคลที่หว่านความชอบธรรมจะได้บำเหน็จที่แน่นอน สุภาษิต 11:16
ข้าพเจ้าไว้ใจในท่านว่า ความยินดีของข้าพเจ้า ก็เป็นความยินดีของท่านด้วย 2 โครินทร์ 2:3
GOOD NIGHT N GOOD BLESS U. KA.
ลูกแกะตัวน้อย.
21. 02. 2555 เขียนเสร็จ
04.04.2555 เขียนเพิ่ม
05.03.2555 ส่งเมล
พบกันใหม่วันศุกร์ กับ เรื่องที่ 44: ขอรักพระแม่
===============================================
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น