73.สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
เรื่องนี้ เขียนขึ้นเมื่อแปดวันที่แล้ว ในวันที่สับสน และตัวน้อยก็จบด้วยพระวาจา “ เพราะเราคือ พระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเจ้า ยุดมือขวาของเจ้าไว้ คือเราเอง พูดกับเจ้าว่า “อย่ากลัวเลย เราจะช่วยเจ้า” อิสยาห์ 41:12”
แล้วพระเจ้า ก็ทรงช่วยตัวน้อยจริง ๆ การรักษา เป็นไปอย่างงง ๆ เหมือน ตกกะไดพลอยโจน เหมือนถูกมัดมือชก เป็นอย่างไรนั้น ขอแบ่งปันรายระเอียดในเรื่องต่อ ๆ ไป
เมื่อวานวันอาทิตย์มีนัดส่งเรื่องกัน เรื่องการเตรียมตัวสำหรับการแบ่งปันที่ฟาติมา แต่ว่า ตัวน้อยขอลัดคิวลงเรื่องนี้ก่อน เพื่อให้ทันกับเหตุการณ์ปัจจุบัน อันเป็นเหตุให้ตัวน้อยไม่สามารถส่งเมลในวันอาทิตย์ได้ เพราะตัวน้อยอยู่โรงพยาบาล พักฟื้น จาการรับคีโม เข็มแรก และอีกสองวัน ตัวน้อยจะต้องไปมาเลเซีย ตามที่เขียนแบ่งปันไว้ในเรื่องนี้ ทั้ง ๆ ที่ร่างกายคงยังไม่สมบูรณ์เท่าไหร่
ขอคำภาวนาแบบจัดหนักเลยนะคะ วันที่ พฤ 26-30 กค. 55 ตัวน้อยไปมาเลเซียกับทัวร์ เพื่อฉลองเซนต์แอนน์ ขอให้ตัวน้อยแข็งแรง ไม่ป่วยเป็นภาระ ทำให้ทัวร์หมดสนุก และไม่ติดเชื้อกลับมาด้วยนะคะ
ขอขอบคุณทุกเมลที่ส่งมา ในความรัก ในความห่วงใย ทวงถามเรื่อง ข้อมูล เพลงดี ๆ ตัวน้อยคงเก่งภาษาอังกฤษขึ้นทีละนิด เพราะหลาย ๆ คนส่งเพลง หรือพระวาจา เป็นภาษาอังกฤษมาให้ ตัวน้อยต้องตั้งใจแปลมากหน่อย แฮะ..แฮะ... ภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้ใช้ คืนคุณครูไปเกือบหมดแล้ว ไม่ว่า อย่างไร ก็ขอบคุณจากทั้งหมดของหัวใจ
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกน้ำใจดีแทนตัวน้อย อาแมน. (เหมือนเดิมอีกหล่ะ ....ยังคิดคำภาวนาที่ดีกว่านี้ไม่ได้น่ะคะ...)
บรรดาผู้ที่แสวงหาพระเจ้า ไม่ขาดของดีใด ๆ สดุดี 34:10
จงปิติยินดีในพระเจ้า และพระองค์จะประทานตามใจปรารถนาของท่าน สดุดี 37:4
ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระเจ้าตลอดไป สดุดี 34:1
เอาหล่ะคะ ตอนนี้ เชิญอ่าน
เรื่องที่73: วันสับสน
ผู้ที่ยอมเสียชีวิตของตนเพราะเห็นแก่เรา จะพบชีวิตนั้นอีก มัทธิว10:39
วันศุกร์ที่ 13 กค. 55 ตัวน้อยมีนัดพบแพทย์ที่โรงพยาบาลรัฐบาลใกล้บ้าน เพื่อปรึกษาการรักษาคีโม โดยใช้สิทธิบัตรทอง ตัวน้อยนอน ตอนเกือบห้าทุ่ม รู้สึกตัวตื่นตีสองกว่า นอนไม่ค่อยหลับ ก็คิด ฝึกพูด สำหรับการแบ่งปัน ที่วัดฟาติมา จนตีสี่ ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว พี่ในหมู่บ้านที่เอ็นดูตัวน้อยมาก ๆ มาถึงบ้าน ตีห้ากว่า ฟ้ายังมืด ตัวน้อยจึงตัดสินใจขับรถไปโรงพยาบาล แล้วก็มีที่จอดรถ.....เฮ่อ....สบายใจ ไปรอยื่นสิทธิ์ตั้งแต่ตีห้าครึ่ง พอถึงคิว เจ้าหน้าที่บอกว่า ยื่นใช้สิทธิ์บัตรทอง เริ่มหกโมง ตัวน้อยเตรียมหนังสือไปสองเล่ม เผื่อพี่เขาด้วย เราคุยกันไป อ่านหนังสือกันไประหว่างรอ
เมื่อหกนาฬิกา ยื่นแจ้งสิทธิ์ เสียบบัตรไม่ได้นัดเสร็จ เราก็ไปรับประทานอาหารเช้ากัน ก่อนแปดโมงเริ่มวัดความดัน ด้วยเครื่องอัตโนมัติ ตัวน้อยไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็คอยมอง ๆ ทำตามคนอื่นเขา สอบถาม คนข้าง ๆ บ้าง ผลของความดัน 137 อะไรเนี่ย...ตัวน้อยต๊กกะใจ ไม่เคยวัดได้สูงแบบนี้เลย อีกครึ่งชั่วโมงลองวัดใหม่ เหลือ 124 อีกชั่วโมงกว่าผ่านไป วัดอีกรอบ เหลือ 105 เครื่องแปลก ๆ หรือ เพราะตัวน้อยดื่มกาแฟ คงเป็นเพราะดื่มกาแฟกระมัง.....นะคะ.....
ตัวน้อยได้คิวที่ 11 คุณหมอมาเริ่มตรวจตอน เก้าโมงกว่า กว่าจะได้ตรวจ สิบโมงครึ่ง อาบน้ำตื่น แต่ตีสี่.... หกชั่วโมงครึ่งผ่านไป ตัวน้อยทำใจรอ แบบชิว..ชิว.... ยังดีที่มีพี่ในหมู่บ้าน อยู่เป็นเพื่อนตลอด พี่เขาไม่บ่นสักคำ....น่ารักจริง ๆ พระเจ้าทรงส่งเพื่อนมาให้ตัวน้อยใช่ไหมค้า.... ขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าข้า....
เมื่อพบคุณหมอ คุณหมอได้ วินิจฉัย ประมาณว่า เป็นอะไรที่ก้ำกึ่ง ไม่อาจเรียกได้ว่า ดี หรือปลอดภัย เพราะยังมีเชื้อไม่ดุ แต่ไม่ธรรมดา และมีเชื้อบางส่วนอยู่ใกล้กล้ามเนื้อ คุณหมอแนะนำว่า ให้คีโมสี่ครั้ง ฉายแสงทุกวันสักสามสิบครั้ง เหมือนทิ้งระเบิด ฆ่าให้หมด ล้างบางไปเลย ซึ่ง ก็ช่วยได้ 1% -2% แต่ถ้าไม่พอใจกับ 1-2% นี้ ก็รับประทานยาห้าปีก็ได้
หัวใจของตัวน้อยพองโต ยิ้มร่า ตีปีกพับ ๆ คิดในใจ กินยาดีกว่า กินยาแน่นอน แต่คุณหมอก็บอกให้ไปพบคุณหมอ เฉพาะทางด้านรังสี ก่อน แล้วค่อยตัดสินใจอีกที ตัวน้อยถามคุณหมอว่า ไม่ว่าจะทำคีโม หรือกินยา ตัวน้อยขอเริ่มต้นสิงหาคมได้ไหม ตัวน้อยอยากขอไปเที่ยวแสวงบุญมาเลเซียก่อน ถ้าคุณหมออนุญาต ก็จะไป แต่ถ้าคุณหมอเห็นว่าไม่สมควร ก็จะไม่ไป แล้วคำตอบของคุณหมอ ก็คือ ไปได้ เย้.....เย..... พอตัวน้อยไปทางฝ่ายรังสี เขานัดวันพฤหัสหน้า พฤหัสหน้าก็ค่อยมา แล้วว่ากันอีกที
พอกลับบ้าน ตัวน้อยโทรศัพท์ส่งข่าวคนโน่นคนนี้ คนที่รัก และเป็นห่วงตัวน้อยที่สุดก่อน คนในครอบครัว ที่ทำงานซึ่งตัวน้อยลาไว้ถึง วันที่ 16 กค. (หนึ่งเดือนครึ่ง) จึงขอลาต่อ ถึงต้นเดือนสิงหาคม เพราะจะขอไปเที่ยวก่อน เจ้านายตัวน้อยก็น่ารัก เอ็นดูตัวน้อยมาก ๆ น้ำเสียงดีใจที่ตัวน้อยแข็งแรง ไม่เป็นอะไร และยินดีเสมอ เมื่อตัวน้อยพร้อมที่กลับมาทำงานทัวร์
จากนั้นโทรศัพท์แจ้งน้องบริษัททัวร์ว่า “ไปด้วย ๆ” 555 ตัวน้อยได้ไปเที่ยวแล้ว ที่อยากไปเพราะยังไม่เคย ไม่ใช่ประเทศที่อยากไป แต่ก็อยากไปสักครั้ง และได้ไปฉลองท่านยาย (นักบุญอันนา)ด้วย จะไปช่วยขอหลานเขยดี ๆ อย่างนักบุญยอแซฟให้เพื่อนแกะตัวนิด..... สำหรับตัวน้อย......ลูกเป็นของพระองค์..แฮะ...แฮะ....
ตัวน้อยมีความสุขอยู่ได้สองวัน พอมีพี่ที่เขาเป็นห่วงตัวน้อย สอบถามกับคนที่เขารับประทานยา ประมาณว่า ก็มีอาการแพ้ยา ท้องเสีย ปวดท้อง ผมร่วง เหมือนรับยาฉีด.....ตัวน้อยเซ็งเลย....ถ้ารับประทานยา ต้องรับประทานต่อเนื่องห้าปี แล้วมีอาการแพ้ ป่วยกะเซาะกะแซะ ห้าปี ตัวน้อยยอมฉีดคีโม ฉายแสง ทรมานให้เสร็จในครึ่งปี พักฟื้น อีกครึ่งปีดีกว่า ไหม...
กลับมาถึงวันที่สับสนอีกรอบ หลังผ่าตัดเสร็จเรียบร้อย หนึ่งเดือนผ่านไป ที่กังวลเรื่องคีโม สบายใจ ได้สองวัน สับสน..กังวลใจ คิดหนักอีกแล้ว
คิดถึงพระคัมภีร์ ตอนที่พระเจ้าทรงใช้โยนาห์ ไปประกาศข่าวดี ที่เมืองคนบาปนีนะเวห์ แต่โยนาห์ไม่อยากไป (เหมือนตัวน้อยที่ไม่อยากรับคีโม) จึงหนีลงเรือไป แล้วพระเจ้าก็ทรงโปรดให้เกิดคลื่นลมแรง จนทุกคนในเรือพยายามหาคนต้นเหตุ จึงได้จับว่าเป็นเพราะโยนาห์ที่ขัดพระประสงค์ของพระเจ้า จึงถูกจับโยนลงทะเล ปลาใหญ่มหึมากลืนโยนาห์ลงท้องไปสามวัน แล้วเอาไปสำรอกทิ้งที่ชายหาดเมืองนีนะเวห์( เหมือนตัวน้อยที่พี่สาวบอกให้ไปตรวจ) โยนาห์เดินไปครึ่งทาง ก็ประกาศว่า พระเจ้าจะลงโทษ เมืองคนบาปในเร็ววันนี้ จงรีบกลับใจ เมื่อเจ้าเมืองทราบ ก็กลับใจ สำนึกผิด สวมเสื้อกระสอบ อดอาหาร คลุกขี้เถ้า รวมทั้งสั่งให้คนทั้งเมืองปฏิบัติด้วย (เหมือนตัวน้อย เมื่อรับทราบสารพระเยซู ขอให้ตัวน้อยรับคีโม ตัวน้อยก็ยินดีรับตามพระประสงค์ แม้จะฝืนใจ แม้จะขัดใจ แม้จะต้องสละน้ำใจตนอย่างมากถึงมากที่สุด) เมื่อคนทั้งเมืองกลับใจ พระเจ้าทรงเมตตาไม่ลงโทษชาวเมืองนีนะเวห์ โยนาห์ไม่พอใจว่า นั่งบ่นต่อว่าพระเจ้า บนหินกลางแดดจ้า พระเจ้าทรงสงสารโยนาห์ จึงโปรดให้มีต้นไม้งอกขึ้น เติบโตอย่างรวดเร็วให้ร่มเงา คลายร้อนแก่โยนาห์ แล้วแถมหนอนให้ตัวหนึ่ง โยนาห์สุขสบายในร่มเงาได้ไม่นาน(เหมือนตัวน้อย ได้ฟังการวินิจฉัยโรค แล้วไม่ต้องคีโม ฉายแสง รับประทานยาก็พอได้ ใจก็ยินดียิ่งนัก....สองวัน) แล้ว หนอนตัวนี้ ก็กัดกิน กินกิ่ง กินต้น จนไม่เหลือร่มเงาให้ร่มเย็นอีกต่อไป
โยนาห์ กับ โยอันนา (ชื่อนักบุญของตัวน้อย) ชื่อก็คล้ายกัน เรื่องราวก็คล้ายกัน มันแปลกดีนะ ๆ ......
เหมือนพระเจ้าทรงประทานให้ด้วยเมตตา และ เอาคืน ทำไมหล่ะ.......เพราะพระองค์มีแผนการณ์ที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น .......
ตัวน้อยอ่าน ขุมทรัพย์ในภาชนะดินเผา เล่ม 4 มีเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวข้อง และประทับใจมาก ๆ ขอแบ่งปันจากความทรงจำที่ได้อ่านประมาณว่า เราจะมักจะชอบขอในสิ่งที่ดี ๆ เช่นดอกไม้งาม ๆ แต่ พระเจ้ากลับประทาน ต้นตะบองเพชรที่มีหนาม แถมหนอนให้อีกตัว วันคืนผ่าน ต้นตะบองเพชรก็ออกดอกสวยงาม เจ้าหนอนก็กินต้นตะบองเพชร จนต้นก็ตาย ดอกก็ตาย หนอนอ้วนพี ชักใยเป็นดักแด้ ฟักตัวอยู่ภายใน เมื่อถึงวันเวลา เจ้าดักแด้ก็เจาะใยออกมาโบยบิน กลายเป็นผีเสื้อแสนงาม ผสมเกสร ให้ดอกไม้นานา ได้เกิดผลต่อไป
สรุปแว้ เอ้ย...สรุปว่า ชีวิตหนึ่ง ต้องยอมตาย เพื่อให้ชีวิตหนึ่ง ได้มีชีวิต ชีวิตแลกชีวิต เหมือนพระเยซูเจ้าทรงยอมแลกชีวิตของพระองค์ เพื่อเราคนบาปทั้งโลก ดังนั้น เราเป็นศิษย์ เราจะยอมทุกข์ทรมานบ้าง เพื่อให้พระหรรษทาน และพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้าได้เป็นที่ประจักษ์ เพื่อเป็นประจักษ์พยานด้วยชีวิตบ้าง ก็เป็นการสมควร
วันพฤหัสบดีที่ 19 กค. ตัวน้อยต้องพบคุณหมอรังสีวิทยา แล้วค่อยตัดสินใจกันอีกที ระหว่างนี้ คงทำได้แต่สวดภาวนา และสวดภาวนา วางใจในพระองค์ ขอให้ได้รู้ถึงน้ำพระทัยแห่งพระประสงค์ของพระองค์ และยินดีน้อมรับ ตามน้ำพระทัย ด้วยใจยินดี.....
ผู้ใดไม่รับเอาไม้กางเขนของตนแบกตามเรา ผู้นั้นก็ไม่คู่ควรกับเรา มัทธิว 10:38
ผู้ที่ต้อนรับท่านทั้งหลาย ก็ต้อนรับเรา ผู้ที่ต้อนรับเรา ก็ต้อนรับพระองค์ ผู้ทรงส่งเรามา มัทธิว 10:40
ผู้ใดที่ให้น้ำเย็น แม้เพียงหนึ่งแก้วแก่คนใดคนหนึ่งในบรรดาคนธรรมดา ๆ เหล่านี้ เพราะเขาเป็นศิษย์ของเรา เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ผู้นั้นจะได้รับบำเหน็จรางวัลอย่างแน่นอน มัทธิว 10:42
ท่านได้เชื่อแล้ว จึงได้รับพระจิตเจ้า ซึ่งพระเจ้าได้ทรงสัญญาจะประทานให้นั้น เป็นตราประทับ และเป็นมัดจำมรดกที่จะได้รับเพื่อปลดปล่อยเราให้เป็นกรรมสิทธิ์ของพระเจ้า เป็นการสรรเสริญพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์ เอเฟซัส 1:14
เพราะเราคือ พระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเจ้า ยุดมือขวาของเจ้าไว้ คือเราเอง พูดกับเจ้าว่า “อย่ากลัวเลย เราจะช่วยเจ้า” อิสยาห์ 41:12
เพราะว่า เจ้าประเสริฐในสายตาของเรา และได้รับเกียรติ และเรารักเจ้า อิสยาห์ 43:5
ทุกคนที่เขาเรียกตามชื่อเรา คือผู้ที่เราได้สร้างเพื่อพระสิริของเรา ผู้ที่เราได้ปั้น และได้กระทำไว้ อิสยาห์ 43:7
จงหวังใจในพระเจ้า เพราะข้าพเจ้าจะถวายสดุดีพระองค์อีก ผู้ทรงเป็นความอุปถัมภ์ และพระเจ้าของข้าพเจ้า สดุดี 42:11
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
15.07.2555 เขียนเสร็จ
พบกันใหม่วันพุธ ก่อนไปมาเลย์ กับเรื่อง74: การเตรียมตัวแบ่งปันที่ฟาติมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น