วันจันทร์ที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

เรื่องที่ 142: ใจเกเร

142. สวัสดีคะ   ผู้อ่านที่รัก
                สบายกันดีไหมคะ  งานยุ่งมากไหมคะ เหนื่อยไหมคะ ยังมีความสุขอยู่ใช่ไหมคะ ยังยิ้มได้ไหมคะ  ยังทำให้คนอื่น หัวเราะได้ไหมคะ......
  ตั้งแต่ตัวน้อยป่วย และได้กลับมาทำงาน  ทำให้รู้สึกว่า  ชีวิตการทำงาน แม้เหนื่อยยาก ปัญหาต่าง ๆ ทำให้ท้อแท้  เบื่อหน่ายบ้าง  แต่ก็สนุก  และมีความสุข กว่าตอนป่วยมากมาย  อย่าลืมขอบคุณพระเจ้านะคะ ที่ยังแข็งแรง และทำอะไร ๆ ได้ ก็ทำ  เพื่อจะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง  เผื่อวันพรุ่งนี้ไม่มีมาถึง...
ตัวน้อยทำงานทัวร์นี้  ก็สนุกมาก ได้ใจลูกทัวร์มาก  ด้วยพระวาจาที่พยายามหว่านลงในหัวใจลูกทัวร์  แล้วพระอาณาจักรของพระเจ้าก็มาถึงใจพวกเขา  ตัวน้อยได้รับน้ำใจตอบมากมาย  รายละเอียดเป็นอย่างไร กรุณารออ่านในเรื่องต่อๆ ไปนะคะ
ขอขอบคุณทุกเมลที่กรุณาส่งมาให้ ตัวน้อยดีใจเป็นพิเศษ  เพราะเมลพิเศษ จากคนพิเศษ ... พ่อครูของตัวน้อย  ชมการเขียนของลูกศิษย์มีพัฒนาการดีขึ้น และเมลนี้เป็นกำลังใจสำคัญ  เป็นเสมือนคำบัญชา ให้ตัวน้อยเขียนต่อไป  และต่อไป  ตัวน้อยก็จะพยายามเขียนต่อไป และต่อไป 
ถ้าเป็นความหวัง หรือเป้าหมายในใจ  เรื่องความรักของพระเจ้ากับลูกแกะตัวน้อยนี้ จะจบ....  พร้อมกับชีวิตของตัวน้อย  กรุณาอ่าน  ติดตามกันต่อไป  และต่อไปนะคะ ส่งเมลมาคุยกันบ้างนะคะ   ขอพระเจ้าตอบแทนทุกน้ำใจดี ร้อยเท่าพันทวี  ทั้งในแผ่นดิน  และในสวรรค์  อาแมน  ...
พระเยซูตรัสแก่เปโตรว่า  ท่านจะตื่นเฝ้าอยู่กับเราสักหนึ่งชั่วโมงมิได้หรือ  จงตื่นเฝ้า  และอธิษฐานภาวนา  เพื่อจะได้ไม่เข้าสู่การทดลอง  จิตใจพร้อมแล้วก็จริง  แต่เนื้อหนังอ่อนกำลัง  มัทธิว 26:41
คิดถึงกันในคำภาวนานะคะ
เอาหล่ะ  ตอนนี้  เชิญอ่าน
เรื่องที่ 142: ใจเกเร
พระเจ้าข้า  สิ่งที่ข้าพเจ้าวอนขอ  คือโปรดให้ข้าพเจ้าได้รับพระหรรษทานที่จะพากเพียร  กระทำสิ่งนั้น (นักบุญ  โทมาส  โมร์)
                วันนี้ (05 กค.56)  ตัวน้อยรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาดูนาฬิกา ตีห้าสี่สิบนาที จะไปวัดเช้าอ่านบทอ่าน...หรือ ... ใจนั้นอยากไปวัดหนึ่งทุ่มมากกว่า  เพราะคุณพ่อจะเทศน์แบ่งปันด้วยเรื่องเล่าดี ๆ ตัวน้อยชอบ  และ ตัวน้อยจะจดจำเรื่องเล่าได้ดี  กว่าคำสอนดี ๆ ทุกที  และที่สำคัญตัวน้อยก็จะมีเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปันต่อแก่ผู้อ่านที่รักของตัวน้อยด้วยคะ....
                อย่างเช่น  เมื่อวาน (04 กค.56)   เรื่องเล่าของคุณพ่อ  ความว่า
               
พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช  กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่  ก่อนจะสิ้นพระชนม์  ได้สั่งเสียไว้สามประการ  คือ 
ประการที่ 1.  ให้คุณหมอเป็นคนเดินนำขบวนศพของพระองค์กลับไปหาพระมารดา  เพื่อทูลพระมารดาว่า  ได้ถวายการรักษาอย่างดีที่สุดแล้ว  แต่ไม่สามารถรักษาชีวิตพระองค์ไว้ได้
ประการที่ 2. ในงานพิธีปลงศพของพระองค์  ให้นำเงินทองเพชรพลอยอัญมณีทั้งหมดของพระองค์  มาโรยระหว่างทาง  แจกจ่ายแก่ประชาชน
ประการที่ 3 .ทรงสั่งให้ทหารคนสนิทเจาะโลงพระศพของพระองค์  เพื่อให้แขนทั้งสองยื่นออกมานอกโลง  เพื่อจะบอกกับทุกคนว่า  เราเกิดมามือเปล่า  เมื่อตายไป  ก็มีแต่มือเปล่า ๆ .......
                เรื่องเล่านี้  สอนให้รู้ว่า  จงอย่าสะสมทรัพย์สมบัติในโลกนี้เลย  แต่จงสะสมทรัพย์สมบัติในสวรรค์  ด้วยการรับฟังพระวาจา น้อมรับ  พระประสงค์ของพระเจ้า  และปฏิบัติตามด้วยการพากเพียรในการกระทำความดีด้วยความรักต่อพระเจ้า  และรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตัวเองกันเถิด....
คนทั้งหลายที่ฟังพระวาจาของพระเจ้า  และปฏิบัติตามย่อมเป็นสุข  ลูกา 11:28
ท่านต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตัวเอง  ลูกา 10:27
เมื่อตัวน้อยตื่นแล้ว  ไม่ได้ไปวัดจึงอ่านไบเบิ้ลไดอารี่ของวันนี้  และสิ่งที่โดนใจตัวน้อยมาก ๆ เลย ...อ่านพบในส่วนของข้อคิด  ความว่า
จงมีความพากเพียรที่จะแสดงน้ำใจดีเสมอ  โดยการทำความดีปฏิบัติหน้าที่ตามประสาคริสตชน  (ข้อความจากหนังสือไบเบิ้ลไดอารี่ วันที่ 05 กค. 56)
                เมื่อได้อ่านดังนี้  ทำให้ต้องพากเพียรทำความดี   วันนี้  ตัวน้อยจะทำความดีอะไรถวายพระเจ้าดีน้า....อ๊ะ..วันนี้...(เพิ่งนึกได้)  วันศุกร์ต้นเดือนนี่นา  คุณพ่อจะส่งศีลมหาสนิทแก่ผู้ป่วย  คนชราที่ไม่สามารถมาวัดได้ทั้งในหมู่บ้าน  และนอกหมู่บ้าน  เป็นการเยี่ยนเยียน  และนำพระเยซูคริสตเจ้าในศีลมหาสนิทเพื่อหล่อเลี้ยง  เยียวยารักษากาย และวิญญาณให้อยู่ในศีล  และในพระหรรษทานของพระเจ้า  จนกว่าจึงวันเวลาที่พระองค์ทรงกำหนดไว้  เราจึงต้องเตรียมตัวให้พร้อมอยู่เสมอ  เพื่อที่จะไม่พลาดสวรรค์นิรันดร....  ใช่ไหมคะ..
ตัวน้อย  ซึ่งนอกจากความเป็นคริสตชนแล้ว  ตัวน้อยเป็นพลมารีย์ด้วย  เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว  ตัวน้อยไม่ได้เข้าประชุม  เพราะทำงานทัวร์  จึงไม่ได้รับมอบหมายงานอย่างเป็นทางการ  เลยหลงลืม   ด้วยใจเกเร  ว่าไม่ได้รับมอบหมายงาน  ก็ไม่ต้องตามไปส่งศีลฯ กับคุณพ่อก็ได้นี่นา....
ขณะที่นอนเล่นลันลาอยู่บนเตียง  เสียงในใจก็ดังด้วยพระวาจาที่ว่า
คนเกียจคร้านเอ๋ย เ จ้าจะนอนนานเท่าใด  เมื่อไรเจ้าจะลุกขึ้นจากการหลับ สุภาษิต 6:7

ทำให้ตัวน้อยนอนอย่างไม่ค่อยจะเป็นสุข  และคิดถึงเสียงในใจที่ได้ยินครั้งแรก  เมื่อกลับมาคืนดีกับพระเจ้าราวสามปีที่แล้ว  (14  กพ. 54)  และเริ่มอ่านพระคัมภีร์  เพื่อที่จะ เรียนรู้จักพระเจ้า  เมื่อตัวน้อยตระหนักรู้ว่า ตัวน้อยได้รับความรัก  และพระเมตตาจากพระเจ้ามากมายเพียงใด...
ในเช้าวันหยุดที่ยังนอนหลับไหล  ไม่อยากลุกไปจากเตียง  ตัวน้อยก็ได้ยินเสียงในใจว่า  “พระวาจาคือชีวิต  นอนไม่ได้ชีวิต”....  อุ๊ย....  อู้ฮู.... ทำให้ตัวน้อยลุกขึ้นมาอ่านพระคัมภีร์  และทำกิจประจำวัน
แล้ววันนี้  เพราะประโยคที่ว่า  ทำความดีปฏิบัติหน้าที่ตามประสาคริสตชน  ทำให้ตัวน้อยโทรศัพท์ไปหาพี่ที่จะไปร่วมส่งศีลฯ กับคุณพ่อ  นอกหมู่บ้าน  เพื่อจะถามเวลา  และขอตามไปด้วย ในพันธกิจของการรับใช้แม่พระในกิจการของพระเยซู  เพื่อให้พระประสงค์ของพระบิดาสำเร็จไป  ด้วยพระจิตทรงนำ.... พลมารีย์....ทหารของแม่พระ
ช่วงเวลาแห่งการเดินทาง  เราสามคน  คุณพ่อ  ตัวน้อย  และพี่พลมารีย์  คุยกันอย่างสนุกสนาน   ได้ไปเยี่ยนเยียน  พระเยซู ผู้เฒ่า  และเจ็บป่วย  หลายคน  ขอพระองค์ดูแลลูก ๆ ของพระองค์  เป็นพิเศษ  โปรดเติมในส่วนที่พวกเขาขาด  ขอพระจิตเจ้าภาวนาแทนตัวน้อย  เพื่อพวกเขาด้วยเทอญ  อาแมน.
สิ่งใดที่พอพระทัยพระนาง  ข้าพเจ้าทำเสมอ  ยอห์น 8:29
ข้าแต่พระเจ้า  ขอทรงกระทำให้ข้าพระองค์  รู้จักมรรคาของพระองค์  ขอทรงสอนวิถีของพระองค์แก่ข้าพเจ้าสดุดี 25:4
พระเจ้าทรงเป็นพระกำลัง  และเป็นโล่ของข้าพเจ้า  จิตใจข้าพเจ้า  วางใจในพระองค์  สดุดี 28:7
ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระเจ้าตลอดไป  สดุดี 34:1
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
05.07.2556  เขียนเสร็จ.
พบกันใหม่   วันอังคาร  กับเรื่องที่ 143:  หนังสือสื่อรัก
ขอเชิญตามอ่าน...  “ความรักของพระเจ้ากับลูกแกะตัวน้อย”  เรื่องที่ส่งไปแล้วใน
http://loveofgodwithlittlelamb.blogspot.com  หรือ  เข้า GOOLE --à CATHOLIC BY MY STORY                   เรื่องที่....  ก็จะได้อ่านเรื่องของตัวน้อยเช่นกันคะ


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น