55.สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
วันนี้(20 พค.2555) ตัวน้อยไปตรวจสุขภาพ แนวโน้มจะเป็นโรคฮิต ตัวน้อยไม่ได้กลัว แค่หวั่นใจ และคิด..เหมือนที่นายชุมพาบาลที่หนึ่งเคยพูดสอน ชีวิตบนโลกใบนี้เหมือนทางผ่าน เรามาจากพระเจ้า วันหนีงเราก็ต้องกลับไปหาพระเจ้า เวลาบนโลกใบนี้คือพระพร เวลาบนโลกบนนี้ เหมือนนาฬิกาทราย นับเวลาถอยหลัง
ถ้าพรุ่งนี้ไม่ตื่นขึ้นมา ถ้ามีเวลาอีกแค่สามเดือน จะใช้เวลาที่เหลือนี้ อย่างไร
ตัวน้อยกำลังคิด และรำพึงภาวนา ขอพระจิตเจ้าโปรดดลใจให้ตัวน้อยได้รู้ว่า พระบิดาประสงค์ให้ตัวน้อยทำอะไร เพื่อรับใช้แม่พระ ในกิจการของพระเยซู ขออย่าให้เป็นไปตามน้ำใจของตัวน้อย แต่สุดแต่น้ำพระทัยของพระเจ้าเถิด ลูกเป็นของพระองค์
และผู้อ่านของตัวน้อยหล่ะคะ
ถ้าพรุ่งนี้ไม่ตื่นขึ้นมา ถ้ามีเวลาเหลืออีกแค่สามเดือน จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่นี้อย่างไร ลองคิดเล่น ๆ ดูนะคะ และในโอกาสต่อไป ตัวน้อยคงจะแบ่งปัน ว่าตัวน้อยอยากทำอะไร และตัวน้อยก็ขอทราบว่า ผู้อ่านของตัวน้อยมีแผนการณ์ของตัวเองอย่างไร แบ่งปันให้ตัวได้อ่านบ้างนะคะ....
ตัวน้อยFORWARD คลิปที่คุณพ่อวัชรศิลป์ ลง you tube คุณพ่อ กรุณาส่งมาให้ เป็นกิจกรรมกลุ่มของตัวน้อย ในการเรียนอบรมครูคำสอน ในวิชาที่คุณพ่อสอน เป็นเพลงที่ตัวน้อยแต่ง ประกอบท่าทาง ภาษามือ
ตัวน้อยแต่งเพลงนี้ ตอนอบรมผู้ประกาศข่าวดี ในสัปดาห์ที่สาม หลังจากได้ไปเยี่ยมน้อง ๆ ที่พิการซ้ำซ้อนที่บ้านเทวา จึงอยากแต่งเพลงกล่อมน้อง ตอนแรกแต่งตอนเดียว พอแต่งถึง “ฉัน” ...เมื่อรักพระเจ้าแล้ว ก็ต้องรักผู้อื่น ทำให้คิดถึง “เธอ” แล้ว ก็ต้องมี “เรา” ทำให้ ต้องแต่งท่อน ฮุค ให้เพลงสมบูรณ์ เนื้อเพลง ฉันรักพระเจ้านิรันดร์ จึงเป็น
พระเจ้า รัก ฉัน ฉัน รัก พระเจ้า
พระเจ้า ดี กับฉัน ฉัน ซาบซึ้งใจ
พระเจ้า เมตตา ฉัน ศรัทธาเพียงพระองค์
พระเจ้า คือ รักนิรันดร์ ฉัน รักพระองค์นิรันดร์เช่นกัน
พระเจ้า รัก เธอ จง รัก พระเจ้า
พระเจ้า ดี กับเธอ จง ซาบซึ้งใจ
พระเจ้ าเมตตา จง ศรัทธาเพียงพระองค์
พระเจ้า คือรักนิรันดร์ จงรักพระองค์นิรันดร์เช่นกัน
พระเจ้า คือองค์ความรัก พระเจ้า คือที่พักพิง
พระเจ้า คือองค์ความจริง คือทุกสิ่งในชีวีตนี้
พระเจ้า รัก เรา เรา รัก พระเจ้า
พระเจ้า ดี กบเรา เรา ซาบซึ้งใจ
พระเจ้า เมตตา เรา ศรัทธาเพียงพระองค์
พระเจ้า คือรักนิรันดร์ เรารักพระเจ้านิรันดร์เช่นกัน
ตัวน้อยได้ใช้เพลงนี้คุ้มมาก ในหลาย ๆ วิชาเลยทีเดียว
ในเรื่องหน้า ตัวน้อยจะ FORWARD ของเพื่อนอีกกลุ่ม ที่คุณพ่อกรุณา ส่งเมลมาให้นะคะ เป็นของใคร น้อง ๆ รอดูกันนะจ๊ะ
ผู้รับใช้ของเราซึ่งได้เลือกสรรไว้ที่รักของเรา ผู้ซึ่งเราโปรดปราน เราเอาวิญญาณของเราสวมท่านไว้ ท่านจะประกาศความยุติธรรม ไปให้แก่บรรดาชาติ มัทธิว 12:18
จงขอ แล้วจะได้ จงหา แล้วจะพบ จงเคาะ แล้วจะเปิดให้แก่ท่าน เพราะว่าทุกคนที่ขอก็ได้ ทุกคนที่แสวงหาก็พบ และทุกคนที่เคาะก็จะเปิดให้เขา ลูกา 11:9-10
เอาหล่ะคะ ตอนนี้เชิญอ่าน
เรื่องที่55: ได้เพื่อน
ใจข้าพเจ้าหวนกลับมาเรียนรู้ และเสาะกับแสวงหาสติปัญญา และมูลเหตุของสิ่งต่าง ๆ เพื่อให้รู้ว่า ความอธรรมเป็นความเขลา และความเขลา เป็นความบ้าบอ ปัญญาจารย์ 7:25
วันที่ 2 เมย. 55 บ่ายสามโมง ตัวน้อยขับรถเดินทางไปศูนย์อบรมคริสตศาสนธรรม สามพราน ด้วยหัวใจที่หวั่นวิตกเล็ก ๆ ไปคนเดียว อือ... รู้สึกเหมือนเด็กป1. ถูกส่งเข้าโรงเรียนประจำโดยไม่มีพ่อแม่ไปส่ง อือ..ไม่มีเพื่อนเลย แค่คิดก็เหงาใจแล้ว ตัวน้อยไม่ได้ต้องการใครมากมาย ขอแค่เพื่อนคนเดียวก็พอ.....
เมื่อไปถึง ตัวน้อยไปติดต่อห้องธุรการ มีซีสเตอร์ท่านหนึ่งกำลังออกใบเสร็จให้นักศึกษาอยู่ (ภายหลังถึงทราบว่า เป็นซีสเตอร์ที่ตัวน้อยคุยทางโทรศัพท์ กรุณาอ่านเรื่องของตัวน้อย และเป็นอธิการด้วย อู้ฮู...) และเจ้าหน้าที่นั่งอยู่อีกสองคน ตัวน้อยเข้าไปยืนเก้เก้กังกัง อยู่ตั้งนาน จนเจ้าหน้าที่ถาม เขานึกว่าตัวน้อยมาส่งใครเข้าเรียน ไม่คิดว่าอายุขนาดนี้จะสมัครใจจ่ายเงินมาเรียนเอง เพราะนักศึกษาส่วนใหญ่ จะเป็นครูที่โรงเรียนส่งมา หรือ เณร ผู้ฝึกหัด ที่ทางคณะส่งมาเรียน
พอจ่ายเงินเสร็จจะไปที่พัก ไปอย่างไรไปไม่ถูก พระเจ้าทรงเมตตาส่งผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาทัก และยินดีไปด้วยกัน ภายหลังถึงทราบว่า เขาได้รับการฝากฝั่งจากพี่พีเอ็มจี ที่อบรมผู้ประกาศข่าวดีด้วยกัน ซึ่งทำงานเป็นผู้ช่วยนายชุมพาบาลที่สาม เขาเห็นรูปตัวน้อย จึงรู้จัก และน้องชายคนนี้ก็น่ารักมาก ๆ เรียนอยู่ปีสามแล้ว ตลอดเวลาที่เรียน ก็จะดูแล แนะนำการเรียน ถ่ายรูปลงเฟสบุ๊คให้
ไม่ทราบผู้อ่านที่รักของตัวน้อยอยากดูรูปหรือเปล่า (เข้าไปดูใน fb : nantapim kitnitchiva อ้อ ต้อง add ขอเป็นเพื่อนก่อนใช่ไหมคะ รูป...ตัวน้อยไม่สวยเยอะเลย แฮะ..แฮะ.. คนอื่น ๆ น่ารัก กันทุกคนเลย...)
พอเข้าไปในห้องพัก ซึ่งตัวน้อยเคยมาพักตอนมาอบรมจิตภาวนาของบร. ชุมพลแล้ว คือ มีเตียงเรียงราย ข้างซ้าย ขวา เป็นเตียงสองชั้น ตรงกลางเป็นเตียงชั้นเดียว วางเรียงกัน รวมแล้วประมาณเกือบสี่สิบเตียง ห้องน้ำรวม ห้องแอร์ (ปีหน้ามาเรียนด้วยกันไหมคะ รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นนักเรียนอีกครั้ง ได้อยู่โรงเรียนประจำครั้งแรกในชีวิต... ชีวิตวัยเรียนเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด ใช่ไหมคะ.)
นักศึกษาที่พักเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 1 สิบสี่คน พอตัวน้อยเข้าไป เข้าไปแบบตัวลีบ ๆ ก็ไปเลือกเตียงในสุด ใกล้ประตูห้องน้ำ เพราะว่าง และมีพื้นที่เหลือ กว้างดี....
ตอนนั้น มีคนเข้ามาก่อนแล้ว เราเริ่มทักทายกัน ถึงเวลารับประทานอาหารเย็นพอดี เราก็ไปด้วยกันห้าคน ตัวน้อยได้เพื่อนแล้ว เย้..เย... และ เพื่อนสี่คนนี้ ก็เป็นเพื่อนประจำ เป็นกลุ่มของตัวน้อย ที่เราจะทำอะไร ๆ ด้วยกัน ทำการบ้าน ทำรายงาน รับ ประทานอาหารในโรงเรียน นอกโรงเรียนด้วย ความหวั่นใจ ที่ไม่มีใคร ไม่มีเพื่อนเลย หายเป็นปลิดพลิ้ง..... พระเจ้าทรงประทานเพื่อนที่น่ารักมาก ๆ ให้ตัวน้อยแล้ว เย้....เย....
พระเจ้าใจดี พระเจ้าเมตตา พระเจ้าน่ารักที่สุดในโลก.... และในสวรรค์ด้วย จุ๊บ..จุ๊บ....
แล้วตัวน้อยก็คิดถึงเพลง
จงอย่ากังวลใจ จงอย่าได้กลัวเลย
ผู้วางใจพระเจ้า ไม่ขาดสิ่ง ใด ๆ
จงอย่ากังวลใจ จงอย่าได้กลัวเลย
เพียงพระเจ้า เพียงพอ...
จงร้องเพลงกันเถิด เพราะพระเจ้าทรงปลอบโยน ประชากรของพระองค์ อิสยาห์ 52:9
พระเจ้าทรงประทานน้องสนิทให้ในทันทีที่ไปถึง ในช่วงระหว่างหนึ่งเดือน ด้วยความเป็นมัคคุเทศก์ ตัวน้อยชิน กับการทักทายลูกทัวร์ และเมื่อตัวน้อยรักพระเจ้า ตัวน้อยก็รัก และให้ความสำคัญใส่ใจ กับลูกทัวร์มากขึ้น
แต่ก่อนคืนดีกับพระเจ้า ถ้าลูกทัวร์ประมาณสิบคน ตัวน้อยจะจำชื่อลูกทัวร์ได้ แต่ถ้าเกินสิบคน ตัวน้อย จะไม่ทักทายลูกทัวร์ ด้วยการเรียกชื่อของเขา เพราะเกินสติปัญญาจะจดจำ และไม่พยายามที่จะจำ
แต่เมื่อคืนดีกับพระเจ้า เพราะรักคือการใส่ใจ และหนังสือจิตวิทยาที่เคยอ่าน จำได้ว่า การเรียกขานที่ไพเราะ ที่สุด คือ...การเรียกชื่อของเขานั้นเอง ทำให้ตัวน้อยพยายามท่องจำชื่อลูกทัวร์ และเรียกชื่อของเขา เวลาทักทาย หรือพูดคุย ลูกทัวร์ ก็จะประทับใจ และยินดี ดีใจมาก ๆ ที่ตัวน้อยจดจำ และเรียกชื่อของเขาได้อย่างถูกต้อง ลูกทัวร์ยิ้มหน้าบานทุกที เวลาตัวน้อยเรียกชื่อของเขา ทักทายได้อย่างถูกต้อง และอ่อนหวาน
เมื่อมาอบรมครูคำสอน ความเป็นมัคคุเทศก์ที่อยู่ในสายเลือด และจิตวิญญาณ ทำให้ตัวน้อยจะมองตาหวาน ส่งยิ้มหวาน (เพราะรักพระเจ้า จึงรักผู้อื่น) กล่าวทักทาย สวัสดี และถามชื่ออะไรคะ อยู่ปีไหนคะ มาจากที่ไหนคะ พยายามจดจำ และทักทายในวันต่อ ๆ ไป ทำให้ตัวน้อยน่าจะเป็นคนที่รู้จักชื่อของทั้งสามชั้นปีมากที่สุดกระมัง ...
ยังรู้สึกเสียดาย ว่ายังรู้จักไม่ครบทุกคน โดยเฉพาะพี่ปีสามจบไปแล้ว คงยากที่จะได้พบกันอีก อย่างพี่ปีสอง หรือเพื่อนปีหนึ่ง ปีหน้าเรายังมีโอกาสพบกัน แต่ในหนทางของพระเจ้า เราคงมีโอกาสพบกันอีก ในกิจกรรมศรัทธาต่าง ๆ ....
ถึงว่า พระเยซูทรงสอน เพราะเราไม่รู้วันเวลา ให้เราทำทุกอย่าง อย่างดีที่สุด ในทุก ๆ วัน เพื่อจะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลัง สิ่งใดที่ผิดพลาดไป ก็เป็นบทเรียน ที่ถ้ามีโอกาส จะทำครั้งต่อไปให้ดียิ่ง ๆ ขึ้น ตัวน้อยสอน เตือนตัวเองอยู่เสมอ
ตัวน้อยประทับใจน้องพี่ปีสามคนหนึ่งมาก ๆ เขาดูเซอร์มาก ๆ( อายุเป็นน้อง แต่ชั้นปี เป็นพี่) ในคืนสุดท้าย เราปีหนึ่งจัดซุ้มดอกให้พี่ปีสามกัน ตัวน้อย ทำอะไรไม่ค่อยเป็น จัดดอกไม้ก็ไม่เป็น ถูกขอให้ไปหาซื้อดอกไม้สดมาแต่ง ด้วยความที่มีรถ..
ตัวน้อยไม่ใช่คนแถวนี้ ไม่ทราบหรอกว่า จะหาดอกไม้ได้ที่ไหนอย่างไร แล้วพระเจ้าก็ทรงส่งคุณครูมาให้ ตัวน้อยจะไปส่งคุณครูที่บ้าน คุณครูจึงพาไปซื้อดอกไม้ที่ตลาด และได้ซื้อขนมมาฝากน้อง ๆ (คนที่มาเรียนส่วนใหญ่ อายุน้อยกว่าตัวน้อย หลาย ๆ คน เป็นลูกตัวน้อยได้เลย มีไม่กี่สิบคนที่มากกว่าตัวน้อย ในบรรดานักเรียนสามชั้นปี เกือบสองร้อยคน ตัวน้อยจึงต้องรับไหว้อยู่บ่อย ๆ ตัวน้อยก็จะบอก ปีหนึ่งคะ ปีหนึ่ง อายุเป็นเพียงตัวเลข 555)
พอจัดซุ้มเสร็จ ขับรถมาจะรับน้อง ๆ ขึ้นรถ ตัวน้อยเหยียบคันเร่ง ก็แปลกใจทำไมรถมันหนัก ๆ หรือว่า เราเหนื่อยจนไม่มีแรงเหยียบคันเร่งน้า....ตัวน้อยคิดในใจ แต่ก็ขับรถต่อไป จนน้อง ตะโกนบอก พี่ตัวน้อย ยางแบน อือ....เอาแล้วซิ ทำไงดีหล่ะ
ตัวน้อยเปิดกระจก น้อง ๆ บอกให้ถอยรถมาตรงที่สว่าง แล้วน้องพี่ปีสามที่ตัวน้อยทักทาย คุยนิดเดียว ก็เป็นหัวเรี่ยวหัวแรง เปลี่ยนยางให้ น้อง ๆ อยู่เป็นเพื่อน เกือบยี่สิบคน เราคุยกัน สนุกสนานสักพัก แซวกันไป แหย่กันมา....
น้อง ๆ ผู้หญิง อยู่ก็ช่วยทำอะไรไม่ได้ จึงให้กลับไปรับประทานข้าวกันก่อน เพราะนี่ก็เกือบสองทุ่มแล้ว มีน้องผู้ชายอยู่เป็นเพื่อนตัวน้อยสี่คน น้องพี่ปีสาม เปลี่ยนยาง ใส่ยางอะไหล่ให้เรียบร้อย รถตัวน้อยใช้การต่อได้
ขอโมทนาขอบคุณพระเจ้า และขอบคุณน้อง ๆ ที่น่ารักทุกคน อ้อ...ซีสเตอร์อธิการ ก็อยู่เป็นเพื่อนตัวน้อยด้วย...ขอบคุณคะ.
ยี่สิบวัน จากลากันไป แต่ความทรงจำ หนึ่งเดือน ที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ยังแจ่มชัด หัวใจยังโบยบิน คิดถึงวันเวลาของเรา อยากฝากสายลม และแสงดาว บอกว่า พี่ตัวน้อยคิดถึง และภาวนาให้ทุกคนมีความสุข จนกว่าจะได้พบกันอีก.....
ทุกคนที่พระเจ้าประทานทรัพย์สมบัติให้ ก็ได้ทรงโปรดให้รับประทานของเหล่านั้น ได้รับส่วนของตน และยินดีปรีดาในการงานของตนได้ นี่แหละคือของประทานจากพระเจ้า ปัญญาจารย์ 5:19
ลูกที่รัก ผู้ที่ทำบาปย่อมมาจากปีศาจ 1 ยน 3:8
ทุกคนที่ดำรงอยู่ในพระองค์ย่อมไม่ทำบาป 1 ยน 3:6
อย่ากระทำการใดเพื่อชิงดี หรือเพื่อโอ้อวด แต่จงถ่อมตนคิดว่าผู้อื่นดีกว่าตน อย่าเห็นแก่ประโยชน์ตนฝ่ายเดียว จงเห็นแก่ประโยชน์ของผู้อื่นด้วย ฟิลิปปี 2:1-11
ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพรท่าน และพิทักษ์รักษาท่าน กันดารวิถี 6:23
1.5.2555 เขียนเสร็จ.
20.05.2555 เขียนเพิ่ม และส่งเมล
พบกันใหม่วันพฤหัสบดี กับเรื่องที่ 56: ตื่นนอน กันเถอะ
===============================================
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น