วันพฤหัสบดีที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เรื่องที่66: กิจกรรมส่วนตัว

66.สวัสดีคะ   ผู้อ่านที่รัก
                หลังจากเข้าโรงพยาบาลรอบที่สอง   เป็นเวลาเกือบสิบวัน  คุณหมอให้กลับบ้าน  ตัวน้อยหน้า....จ๋อย  เลย  (พี่ในหมู่บ้านที่มาค้างเป็นเพื่อนตัวน้อยบอก... พี่เขาน่ารักมาก ๆ  ดีกับตัวน้อยมาก ๆ  และเอ็นดูตัวน้อยมาก ๆ ด้วย   รู้สึกเหมือนได้รับการดูแลจากตัวแทน  หรือเครื่องมืออันเป็นเครื่องหมายแห่งความรัก  และพระเมตตาของพระเจ้าเลยคะ.....)
เพราะอยู่โรงพยาบาลสะดวกสบายมาก ๆ  วันเวลาแห่งความสุขสบาย   แถมใช้สตางค์ไปไม่มาก  เพราะประกันยังครอบ คลุมรายจ่ายหลัก  คือค่าห้อง  ค่าแพทย์   ส่วนของค่ายาหมดแล้ว  แต่ได้รับในส่วนของค่าชดเชย 
เหมือน.....พระเจ้าทรงประทานของ ขวัญปลอบใจ
 หมือน.......เงินที่ขโมยเข้าบ้านสามรอบ  ได้คืน 
เหมือน....พระเจ้าทรงประทานเงินให้ไว้ใช้จ่ายระหว่างที่รักษาตัว  ยังไม่ได้ทำทัวร์ 
ขอขอบคุณพระองค์  พระเจ้าข้า.... ที่ทรงโอบอุ้ม  และเลี้ยงดูลูกแกะตัวน้อยของพระองค์อย่างดี..... มาก ๆ  ถึงมากที่สุด
   เมื่อกลับมาอยู่บ้านต้องทำเองทุกอย่าง  ทำความสะอาดบ้าน  หาอาหารรับประทานวันละ  สามมื้อ บวกของว่างยามบ่าย  แค่คิด.....ก็เหนื่อยแล้ว  ตัวน้อยเลยหน้าจ๋อย.....   คนที่สบายจนเคยตัว     ต้องลำบากเสียบ้าง  คิดเสียว่า  พลีกรรมใช้โทษบาป  สละน้ำใจตน ของคนรักความสบาย   แต่คงขยันมากไม่ได้   เพราะยังมีสองสาย  สองขวด  ติดตัวกลับมาด้วย  เพราะ...  .แผลยังไม่แห้งสักที....
ผู้ใดอยากติดตามเรา  จงเลิกคิดถึงตนเอง  แบกกางเขนของตน  และติดตามเรา  มัทธิว 16:24
พระเยซูทรงสอน   จงรู้จักประมาณตน  ครั้งที่แล้ว  กลับถึงบ้าน    ด้วยคำภาวนา  ของทุก ๆ คน  และพระเมตตา  ตัวน้อยไม่เจ็บแผลเลย  จึงทำโน่น  นี่  นั่น  จนน้ำออกแผล  คราวนี้  ได้บทเรียนแล้ว  ก็จะทำให้ดีขึ้น  ค่อย ๆ ทำ  ตามกำลัง  ตามสมควร  นอนคลุกฝุ่นนิดหน่อยคงไม่เป็นไร  ใช่ไหมคะ.....
ตัวน้อยคิดได้อีกอย่าง  เมื่อแข็งแรงขึ้นแล้ว  ก็ต้องแบกกางเขน  แอกอันอ่อนนุ่มของพระเยซูเจ้า  ด้วยใจยินดีต่อไป.....
ทุกคนที่ได้รับการฝึกอย่างดี  จะเป็นเหมือนอาจารย์ของตน  ลูกา 6:40
พระเจ้าทรงบันดาลให้ทุกสิ่ง  เป็นประโยชน์ต่อผู้ที่รักพระองค์  โรม 8:28
จงทำตนให้เป็นผู้มั่งมี  แต่ไม่ใช่ด้วยทรัพย์สมบัติฝ่ายโลก  แต่พระเจ้าด้วยฤทธิ์กุศลอันเป็นสมบัติ  ซึ่งจะดำรงอยู่กับตัวท่าน  ตลอดนิรันดรในสวรรค์นั้นเถิด  ลูกา 12:33
                อ้อ... เกือบลืม  ตัวน้อยขอขอบคุณทุกเมล  ทุกความรัก ทุกความห่วงใย  ทุกคำภาวนา   ทุกสายโทรศัพท์  ทุกถ้อยคำ   เป็นกำลังใจ  คือน้ำใจ จากหัวใจรัก ที่ส่งมา   หล่อเลี้ยงหัวใจดวงนี้  ให้เข้มแข็ง  อดทน  ที่จะพากเพียรในการติดตามพระเยซูต่อไป และต่อไป   แม้หนทางนี้จะยังอีกยาวไกล    คงต้องผ่าน..พบ...อะไร ๆ  อีกมากมาย
  เราจะเป็นกำลังใจ  และส่งเสริมน้ำใจกันและกัน  ตราบนานเท่านานนะคะ   (1  ธส5:11) รวมถึงขอขอบคุณ
เมลดี ๆ ที่ส่งมาแบ่งปันด้วยนะคะ
เอาหล่ะคะ  ตอนนี้  เชิญอ่าน
เรื่องที่66: กิจกรรมส่วนตัว
สิ่งที่เราได้ยิน สิ่งที่ราได้เห็นด้วยตาของเรา  ได้สัมผัสด้วยมือ  คือสิ่งที่เราประกาศแก่ท่าน  1 ยอห์น 1:3
                หนึ่งเดือนของการอบรมคำสอน ภาคฤดูร้อน ปี 2555  นอกจากการเรียน  แบบเข้มสุด ๆ  กิจกรรมดี ๆ มากมาย  ดังที่แบ่งปันไปแล้ว หลังเลิกเรียนบ่ายสามโมง  เราแต่ละคน  ก็มีเวลาทำอะไรหลาย ๆ อย่าง  ตามอำเภอใจ
                สำหรับตัวน้อย  หลังเลิกเรียนวันแรก  เราไปช็อปปิ้งกัน  ที่บิ๊คซี  ตัวน้อยไป  เพราะอยากได้อุปกรณ์การเรียนเพิ่มอีกนิดหน่อยจากที่เตรียมไว้แล้ว   เปิดหูเปิดตา  ว่าแถวนี้เป็นอย่างไร  มีอะไรบ้าง  และซื้อขนมไว้รับประทานกับน้อง ๆ  เรานั่งสองแถวไปกลับสะดวก  และประหยัดดี  เพราะที่จอดรถคงหายาก  กลับรถไกล  และรถติดพอสมควร
                กิจกรรมดี ๆ ส่วนตัว....ที่ประทับใจ......
                วันศุกร์ของสัปดาห์แรก  เป็นวันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์  เมื่อปีที่แล้ว(2554)   ตัวน้อยทำงานทัวร์เสร็จ  กลับบ้านเร็ว  และได้ไปร่วมถอดพระที่วัดคอนเซ็บชั่น  ครั้งแรก
 เป็นการแสดงประกอบแสง สี  เสียง แห่งพระทรมาน และการถอดพระเยซูจากไม้กางเขน  เมื่อได้ดูภาพประกอบเรื่องราว  ได้เห็นความเจ็บปวด ทรมาน แสนสาหัสของพระเยซูเจ้า    ตัวน้อยมองขึ้นฟ้าตลอด  เพราะน้ำตาจะไหล  ไปคนเดียว  เดี๋ยวคนข้าง ๆ เห็นว่า ร้องไห้  อายเขา...... 
                ตั้งแต่ รักพระเจ้านี่  ตัวน้อยร้องไห้บ่อยมาก  ที่ร้องไห้เพราะซึ้งในความรักของพระเจ้าว่า  ทำไมพระองค์ถึงได้รักมนุษย์มากมายขนาดนี้  ทั้ง ๆ ที่มนุษย์มากมายที่ยังไม่รู้จัก  ไม่รักพระองค์  บางคนที่รู้จัก  แต่ใจเย็นเฉยบ้าง   ยอมตกอยู่ในบาปบ้าง  ทำให้พระบิดาเสียพระทัย  ทำให้กางเขนที่พระเยซูแบกนั้นหนักยิ่งขึ้น  ทำให้พระแม่โศกเศร้า 
                ร้องไห้เพราะ  เสียใจที่ยังรักพระเจ้า  รักแม่พระน้อยไป  ยังทำอะไร ๆ เพื่อพระเจ้า  และ แม่พระน้อยไป  ฯลฯ อีกมากมาย
                เมื่อการแสดง แสดง สี เสียง แห่งพระทรมาน และการถอดพระจบลง  มีการแห่รอบวัด  และจูบพระเยซู 
                ทุกครั้งที่มีการจูบ  ไม่ว่าพระกุมาร  เมื่อฉลองคริสตมาส การฉลองแม่พระ  หรือ นักบุญองค์ต่าง ๆ ที่ตัวน้อยมีโอกาสไปร่วมฉลอง
                วิธีการจูบของตัวน้อยคือ  ใช้มือแตะที่เท้า  และยกมาจูบ ไม่จูบสัมผัสรูปปั้นตรง ๆ  เพราะ......คนจูบกันมากมาย  น้ำอะไร ๆ  ของใคร ๆ ติด ไม่น่าพิศมัย  เท่าใดนัก.....
                แต่ศุกร์ศักดิ์สิทธิ์ปีนี้  (2555)  หลังเลิกเรียน  อบรมครูคำสอน  ตอนบ่ายสามโมง  มีน้องในกลุ่ม   อยากไปวัดนักบุญเปโตร ตัวน้อยอยากตามใจน้อง  และตัวเองยังไม่เคยไป   เราจึงขออนุญาตคุณครู  และขับรถไปร่วมเดินรูป  มิสซา  และจูบพระกัน
                เราเอารถกันไปสองคัน  เป็นรถของน้องในกลุ่มสี่คนแรกที่พระเจ้าประทานให้เป็นเพื่อนตัวน้อย    และรถของตัวน้อยได้พาน้องทางเชียงราย  ซึ่งนายชุมพาบาลที่หนึ่งฝากดูสามคน  กับน้องทางวัดนักบุญสเตเฟน  เชียงรายอีกสองคน  ซึ่งตัวน้อยรู้สึกผูกพัน  เพราะในช่วงหนึ่งปีที่คืนดีกับพระเจ้านี้   ไปฉลองร่วมฉลองวัดสามครั้ง
ครั้งที่หนึ่ง  ทัวร์แสวงบุญเก้าวัด  เพื่อส่งนายชุมพาบาลที่หนึ่งเป็นธรรมฑูตไปเริ่มงาน  งานฉลองประจำปี  และงานเสกวัดใหม่ คามิโล  เชียงราย  และ ได้ไปร่วมมิสซาที่วัดสเตเฟน  เป็นครั้งที่สาม(ดังที่เคยแบ่ง ปันไปแล้ว)   และรู้สึกศรัทธาในตัวคุณพ่อเจ้าวัด  เป็นการส่วนตัว  ตัวน้อย  จึงเอ็นดูมาถึงน้อง ๆ ที่คุณพ่อส่งมา
ตัวน้อยได้ไปวัดนักบุญเปโตรครั้งแรก  วัดสวยงาม  และที่พิเศษ  คือสักการสถานมรณสักขีของบุญยราศี คุณพ่อนิโคลัส บุญเกิด  กิจเจริญ 
เนื่องจากเราไปถึง  เย็นแล้ว  ประตูปิด  ได้แต่ชื่นชม  และอธิษฐานภาวนาอยู่ข้างนอก  ตัวน้อยวิงวอนขอให้มีความรัก   ความศรัทธา ซื่อสัตย์  มั่นคง  และสละชีพได้  เพื่อพระเจ้า  เช่น เดียวกับท่าน.....
หลังเดินรูป  เข้าวัด  ตัวน้อยได้ไปแก้บาป  เพื่อชำระกาย และใจให้สะอาด  ในความเผลอทำผิด  ทำบาป  ขอให้ได้รับการอภัย   ในความคิดของตัวน้อย  ตัวน้อยพยายามไม่ทำบาปโดยเจตนา   รู้ตัวตั้งใจอีก  เพราะเมื่อคืนดีพระเจ้า  นายชุมพาบาลที่หนึ่งได้สอนว่า “สนุกได้  แต่อย่าทำบาป”  คือทำอะไรก็ทำได้  แต่อย่าทำบาป  แต่ทว่าอาจมีพลั้งเผลอ  และที่สำคัญ คือ  อาจจะละเลยที่จะช่วยเหลือผู้อื่นให้มาก กว่าที่ได้ช่วยไปแล้ว 
 กิจใช้โทษบาป คือ  สวดบทแสดงความรัก ห้าครั้ง
พอตัวน้อยกลับมาคุกเข่า  สวด  บทแสดงความรัก......
ตัวน้อยสวดไม่ได้  ยี่สิบกว่าปี  สวดแต่บทแสดงความทุกข์  ไม่ได้สวด บทแสดงความรักเลย   มัน.....ลืมสิ้น    ทำอย่างไรดีหล่ะ  ตัวน้อยคิด...คิด...คิด...ภาวนาอยู่ในใจ  “ทำอย่างไรดี  พระเยซูเจ้าข้า   ลูกสวดบทแสดงความรักไม่เป็น.....”    แล้วก็คิดเอาเอง สวดไม่ได้ร้อง   เพลงความรักแทนก็แล้วกัน  
พระเจ้ารักฉัน     ฉันรักพระเจ้า
พระเจ้าดีต่อฉัน      ฉันซาบซึ้งใจ
พระเจ้าเมตตา          ฉันศรัทธาเพียงพระองค์
พระเจ้าคือรักนิรันดร์  ฉันรักพระองค์นิรันดร์เช่นกัน
เพลงนี้  เป็นเพลงที่ตัวน้อยแต่ง  ตอนไปอบรมผู้ประกาศข่าว (พีเอ็มจี)  สัปดาห์ที่สามหลังจาก  ได้ไปเยี่ยมน้องพิการซ้ำซ้อนที่บ้านเทวา   แล้วความรู้สึก....รักมันล้นใจ  อยากจะร้องเพลง....  เป็นเพลงกล่อม น้อง   นั่งฟังคุณพ่อสอนไป  แต่งไป  ตัวน้อยเป็นคนชอบทำอะไรหลายอย่าง  ในเวลาเดียวกัน  แฮะ..แฮะ...
แล้วก็ได้ใช้ร้องเป็นกิจใช้โทษบาป แทนบทแสดงความรักห้ารอบ  พระเจ้าทรงเมตตา  คงทรงให้อภัยตัวน้อยอีกครั้ง  ที่ตัวน้อยสวดบทแสดงความรักไม่เป็น  ใช่ไหมคะ  พระเจ้าข้า  .....
 และได้ใช้เป็นเพลงสอบ   ร้อง เต้น ประกอบ วิชาหลักการสอนคำสอน   คุณพ่อกรุณานำกิจกรรมของเราทุกกลุ่มลง You Tube  ด้วย   สงสัย จัง...จะมีคน เข้ามาดูไหมน้า.....
หลังมิสซามีการจูบพระเยซูตรึงกางเขน  มีน้องช่วยมิสซาคอยเช็ด   หลังการจูบ  ของแต่ละคน 
ครั้งนี้  เป็นครั้งแรกที่ตัวน้อยจูบ  พระเยซู จ๊วบ  เลย....  เพราะเป็นการแสดงความรักของตัวน้อย  ทุกครั้งที่สวดภาวนา  พระองค์เป็นจิต  เป็นรูปภาพ  ตัวน้อยทำได้แค่  บอกรักพระองค์บ้าง  กอด  จุ๊บ พระคัมภีร์ไบเบิ้ลบ้าง  จูบกางเขนบ้าง  นำกางเขนมาแนบที่หัวใจ  เวลาสวด  ว่า “โปรดประทับตราของพระองค์  บนดวงใจของลูก  เพื่อว่าความรักของลูกจะได้เข้มแข็งยิ่งขึ้น  เพื่อพระองค์  อาแมน”  (บทภาวนาได้รับ โดยวาสสุลา  ไรเด็น จากหนังสือ บทสวดพระเมตตาของพระเยซูเจ้า หน้า 16 เล่ม ที่สวด)
และเวลาอยู่ที่บ้าน  ขึ้นลงบันได  จะต้องผ่านรูปพระเมตตา  ตัวน้อยจะสบตา ยิ้มทักทาย พระเยซู   และกล่าวในใจว่า  “ลูกวางใจในพระ องค์” 
พี่วิญญาณที่แม่พระประทานให้  ได้แบ่งปันถึงการรับสารจากพระเยซูว่า “ เราปรารถนาให้ลูกบอกรักเรา  เพื่อเป็นถวายเกียรติแด่เรา”  ทำให้ตัวน้อยบอกรักพระเยซู บ่อยขึ้น  พอคิดถึงพระเยซู  ก็คิดถึง และบอกรักพระบิดา พระจิต  และแม่พระ  รวมถึงเพื่อน พี่น้อง  และผู้อ่านของตัวน้อยบ่อยขึ้น  
 เพลงทางโลกที่ตัวน้อยชอบที่สุดในตอนนี้  คือ  ที่คิดถึง.....เพราะรักเธอใช่ไหม  ลองเข้า You  Tube  ไปฟังดูซิคะ  ตัวน้อย ชอบ สุด ๆ .....
ในสัปดาห์ที่สี่  ซึ่งเป็นสัปดาห์สุดท้ายของการเรียน  วันเดียวกันนั้น  ตัวน้อยได้มาที่วัดนักบุญเปโตร อีกสองรอบ  เพราะเพื่อนในชั้นเรียน (กลุ่มของตัวน้อยเริ่มใหญ่ขึ้น  จนเป็นเพื่อนพี่น้องสนิทกัน  ทั้งชั้นเรียน เกือบเก้าสิบคน)   อยากจะมาสักการะ บุญยราศี  คุณพ่อนิโคลัส  บุญเกิด  ตัวน้อยจึงขับรถพามาทีละสี่คน รวมตัวน้อย เป็นห้า  เต็มรถพอดี  ในคราวนี้  ตัวน้อยได้เข้าในตัววัด อธิษฐานภาวนา  ขอพร  และขอคำภาวนาจากคุณพ่อ   และได้เข้าชมในส่วนพิพิธภัณฑ์     มีอัศจรรย์ด้วยคะ
คือว่า  เพื่อนอีกกลุ่ม ไปรถอีกคัน วันเดียวกัน  แต่คนละเวลาที่ชวนกันไป สักการะ  บุญยราศี คุณพ่อนิโคลัสบุญเกิด  ได้เล่าให้ฟังว่า  เขาได้เข้าไปในพิพิธภัณฑ์  และได้ถ่ายรูปกับภาพของคุณพ่อ  ด้วยท่าที  ที่ไม่ค่อยจะศรัทธา  ปรากฏว่า  เมื่อเขาได้มาดูภาพภายหลัง   ไม่มีภาพที่ถ่ายกับรูปคุณพ่อ  คือถ่ายติด  แต่ภาพหายไป
 กลุ่มที่ตัวน้อยพาไปด้วยความเชื่อ ความเคารพ ศรัทธา  รูปที่เราถ่ายกับคุณพ่อติด  และมีภาพตามปกติ 
น้อง ๆ เขาประหลาดใจมาก   จึงไปสักการะ  ขอโทษ  ขอขมา  และถ่ายภาพมาใหม่  ปรากฏว่า ภาพก็ติด  ดูได้ตามปกติ   อู้......เหลือเชื่อ  แต่เกิดขึ้นจริง.......
กิจกรรมส่วนตัวที่สองที่ประทับใจมาก ๆ  คือ
เราได้ไปเยี่ยม  อารามคาแมล(ซีสเตอร์ชีลับ)  กัน  เพราะมีน้องที่น่ารักคนหนึ่งชวน  เราไปกันเต็มรถ  สามคัน  ขับตามรถของน้องคนนี้ไป
บรรยากาศสงบ  สวยงาม  รัญจวน ด้วยกลิ่นหมู ๆ มาก ๆ.....  เพราะที่นครปฐม  เป็นฟาร์มเลี้ยงหมู
ซีสเตอร์เกือบสิบท่าน  (กระมัง)  กรุณาออกมาพูดคุย  ทำให้เราทราบถึงกิจวัตรของซีสเตอร์   สวดภาวนาร่วมกับเรา (สิบห้าคน)  ทำบุญ   ขอให้ท่านกรุณาสวดให้เรานักศึกษา เอ็นซีซี ทุกคน และคำขอส่วนตัว
ซีสเตอร์กรุณาให้เศษแผ่นแป้งทำศีลมามากมาย  เพราะเราบอกว่า  มีเกือบสองร้อยคน   พวกเราได้นำมาให้พี่น้องทั้งสามชั้นปี  รับประทาน  เป็นของว่าง  หลายต่อหลาย วัน  ก็ยังไม่หมด  ซีสเตอร์น่ารักจริง ๆ ขอบคุณอีกครั้งคะ
มีหนึ่งเหตุการณ์ที่ประทับใจสุด ๆ  หนึ่งในคำสนทนา  ว่าใครมาจากที่ไหนบ้าง ( เรื่องนี้ตัวน้อยขออนุญาตเจ้าของเรื่องแล้ว ว่ายินยอมให้แบ่งปัน  โรแมนติกสุด ๆ  ขอบคุณนะจ๊ะน้องรัก  เพราะเป็นน้องในกลุ่มของตัวน้อยเอง )
เรื่องมีอยู่ว่า  พ่อของน้องคนนี้  เคยเล่าให้น้องเขาฟังว่า  พ่อเขาเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก  อาจจะเป็นผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดในชีวิต  แต่....ผู้หญิงคนนี้  เลือกที่จะไปบวช  เป็นชีลับ  ลูกไม่มีโอกาสได้พบกับเขาหรอก
แต่เมื่อได้คุยถามกันทั้งฝ่ายซีสเตอร์  และพวกเรา  ว่าใครมาจากที่ไหนบ้าง  ปรากฏว่า  มีคนบ้านเดียวกัน  ถามไปถามมา  ลูกเต้าเหล่าใคร  หนึ่งในซีสเตอร์  คือ  คนที่พ่อของน้องคนนี้รักที่สุด  น้องเขาอึ้ง.....เพราะพ่อเคยเล่า  และบอกว่า  ลูก  ไม่มีวันได้พบกับผู้หญิงคนนี้หรอก   ซีสเตอร์ก็คงจะ.....อื้ง  เพราะคุณพ่อของน้องเขา....ได้เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว  ......เป็นอย่างไรคะ  อัศจรรย์  ซ้อน  อัศจรรย์จริง ๆ
อัศจรรย์ทที่หนึ่ง  ทำให้คนที่ไม่มีโอกาสพบกัน  ได้พบกัน  ทั้ง ๆ ที่ยากยิ่งกว่า  งมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก
อัศจรรย์ที่สอง   ความรักที่ซีสเตอร์ได้เลือก  หนทางที่
ซีสเตอร์ได้เดิน  เอ๊ะ...เลือก  หรือถูกเลือก   ถูกเลือกมากกว่า .....
มิใช่ท่านทั้งหลายได้เลือกเรา  แต่เรา  ได้เลือกท่าน  ยอห์น  15:16
อ้อ..พระเจ้าทรงเลือก   เรียก  และให้ความอำเภอใจ  ในการตัดสินใจด้วยนี่นา...  แล้วซีสเตอร์  ก็ได้เลือกความรักของพระเจ้า  มากกว่าความรักของมนุษย์
เยี่ยมจริง ๆ ขอ กด  LIKE   พันครั้ง   
ขอภาวนาให้ซีสเตอร์ พากเพียร  ซื่อสัตย์  มั่นคง  เสียสละ มีความสุข  ในความรักของพระเจ้าตลอดนิรันดร์  อาแมน.
                และอีกหนึ่งกิจกรรมที่สัญญาไม่เป็นสัญญา  คือ  ตัวน้อยตั้งใจ  จะพาน้องกลุ่มเชียงราย  ไปเที่ยว ที่ตลาดน้ำวัดดอนหวาย  ในวันอาทิตย์ของสัปดาห์ที่สาม   ตั้งใจจะพาไป  ก็ไม่ได้ไป  ถ้าจำไม่ผิด  ติดทำกิจกรรมกลุ่ม  และดูหนังสือเตรียมสอบวิชาที่หินที่สุด  คือ  ปัญจบรรพ
                พอวันธรรมดา    หลังเลิกเรียน   มีเวลาชวนไป  น้องกลุ่มเชียงราย  ไม่ค่อยสบายบ้าง  ไม่สะดวกไปบ้าง  จึงได้พาน้องคนอื่น ๆ ไปแทน  เราเดินชมตลาด  ช็อปปิ้งตามใจชอบ  ซื้อขนมมาฝากน้อง ๆ เพื่อน ๆ ซื้อขนมปังเลี้ยงปลาสวาย  สนุกดี  ปลาตัวใหญ่มากมาย  น้องเณร  ยื่นมือไปจับหัวไปเล่นได้เลย   กว่าจะไปถึง   ตัวน้อยขับรถพาน้องหลงอ้อมไปไกลโข    ก็เป็นอีกความทรงจำ น่ารัก ๆ  ที่ได้ทำร่วมกัน
                ทำให้รู้สึก และ คิดได้ว่า  วางแผนไว้อย่าง  แต่กลายเป็นอีกอย่าง  ซึ่งก็ดี   ไม่แพ้กัน   เหมือนเราวอนขอพระเจ้าสิ่งหนึ่ง  แต่กลับได้อีกสิ่งหนึ่ง  อาจจะไม่ได้ถูกใจ  ในเวลาที่ทันใจ  แต่เป็นในเวลาของพระองค์   เป็นพระประสงค์ของพระองค์  จงวางใจในพระองค์  แล้วจะไม่ขาดสิ่งดี สิ่งใด..... อาแมน.
                หนึ่งเดือนผ่านไป  ฝากเรื่องราวมากมายให้จดจำ   เหมือนฝันที่หวาน  ปานให้...ไม่อยากตื่น   ยิ้ม......สุขสดชื่นได้ ทุกครั้งที่หวลคิดถึง   มีคำภาวนาส่งให้.......แทนถ้อยคำ  และความคิดถึง
  ขอให้น้องพี่ฝองเพื่อนทุกคน  มีความสุขในความรักพระเจ้าทุกวันเวลา   อีกนานเท่าไรหนา...  เราจะได้พบกัน  ฝากฑูตสวรรค์  ปกปักษ์รักษา  ขอพระบิดาทรงโอบอุ้มพิทักษ์คุ้มครอง  ขอพระบุตรทรงเคียงข้าง  ขอพระจิตทรงนำ   ขอให้ได้ทำพันธกิจอันเป็นพระประสงค์ของพระเจ้าให้สำเร็จ  เป็นที่พอพระทัย  ขอแม่พระโปรดภาวนาเพื่อลูกทั้งหลายด้วยเทอญ  อาแมน.
จนกว่าจะได้พบกัน....
พระเยซูเจ้าเสด็จผ่านไปที่ใด  ทรงกระทำแต่ความดี  กิจการอัครสาวก  10:38
จงสอนเขาให้ปฏิบัติตามคำสั่งทุกข้อ   ที่เราให้แก่ท่าน  มัทธิว 28:20
จงประพฤติตน ให้สมกับที่กลับใจแล้วเถิด  มัทธิว 3:8
ไม่มีใครที่ละทิ้งบ้านเรือน  พี่น้องชายหญิง  บิดามารดา  บุตรหรือไร่นา  เพราะเห็นแก่เรา  และเพราะเห็นแก่ข่าวดี  จะไม่ได้รับการตอบแทนร้อยเท่าในโลกนี้    เขาจะได้บ้านเรือน  พี่น้องชายหญิง  มารดาบุตร  ไร่นา  พร้อมกับการเบียดเบียน  และในโลกหน้า  จะได้ชีวิตนิรันดร  มาระโก 10:29-30
คนที่กล่าวแก่เราว่า  พระเจ้าข้า  พระเจ้าข้า  มิใช่ทุกคนที่จะได้เข้าสู่อาณาจักรสวรรค์  แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระบิดาของเรา  ผู้สถิตในสวรรค์  นั่นแหละ  จะเข้าสู่สวรรค์ได้  มัทธิว 7:21
ลูกแกะตัวน้อย.
19.06.2555  เขียนเสร็จ
28.06.2555  เขียนเพิ่ม  และส่งเมล
พบกันใหม่วันอาทิตย์  กับ  เรื่องที่67: ศาสนสัมพันธ์

วันเสาร์ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เรื่องที่65: กิจกรรมพิเศษของทางศูนย์อบรมครูคำสอน

65.สวัสดีคะ   ผู้อ่านที่รัก
                วันนี้ (24 มิย.  55)  เป็นวันอาทิตย์   เป็นวันที่หก  ที่อยู่โรงพยาบาลรอบสอง  เพราะการระบายน้ำเหลือง  ออกจากแผลมักมีปัญหา  คุณหมอจึงให้นอนโรงพยาบาล  เพื่อติดตามอาการ และเฝ้าระวัง  พรุ่งนี้ คงจะกลับบ้านได้
 แต่ตัวน้อยชอบอยู่โรงพยาบาลนะ  เพราะตัวน้อยมีประกัน  ยังครอบคลุมค่าใช้จ่าย  และได้ค่าชดเชย  เหมือนพระเจ้าประทานบำเหน็จปลอบใจที่ต้องเจ็บป่วย  เหมือนเป็นการร่วมพระทรมาน  และชำระวิญญาณให้หมดมลทิน  ก่อนเริ่มต้นชีวิตใหม่
                เพราะเป็นวันอาทิตย์  กายอยู่โรงพยาบาล  แต่ใจตัวน้อยไปวัด  ตั้งแต่คืนดีกับพระเจ้ามาหนึ่งปีสี่เดือนกว่า  ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่ขาดวัดวันอาทิตย์  ที่ผ่านมา  แม้ทำงานทัวร์  ก็จะไปวัดเช้า  และไปทำทัวร์ต่อได้ทันเวลา  ถ้าไม่มีงานทัวร์   จะไปวัด รับศีลทุกวัน
                แต่ทัวร์สุดท้าย  ก่อนเข้าโรงพยาบาล วันเสาร์  เสร็จงานดึก  วันอาทิตย์  ต้องออกจากบ้านก่อนหกโมง  เพื่อไปโรงแรม  กลับดึก  จึงต้องขาดวัดวันอาทิตย์  
พอทัวร์จบ วันพุธได้ไปวัดทุ่มหนึ่ง  ก็รับศิล   วันพฤหัสบดีได้คุยกับคุณพ่อท่านหนึ่ง  ว่า  ขาดวัดวันอาทิตย์  เป็นบาปหนัก  ควรจะแก้บาปก่อน   ตัวน้อยทำหน้าเอ่อ.  อ้อ เหรอคะ  ตัวน้อยไม่ทราบ  ไม่ได้คิดว่าเป็นบาปหนัก  เพราะติดงาน  ไม่ใช่เกเร  รับศีลเมื่อมีบาปหนัก  เป็นการทุรจารศีล.......
 พอวันศุกร์  ตัวน้อยไปวัด  แก้บาปไม่ทัน   ตัวน้อยก็ไม่ได้รับศีล   ระหว่างการรับศีล  ตัวน้อยรำพึงภาวนาคุยกับพระเยซูในศีลมหาสนิท ว่า  แค่ลูกไม่ได้ไปวัดวันอาทิตย์   เพราะติดงานทัวร์จริง ๆ ลูกกลายเป็นคนบาป  เป็นบาปหนัก  ไม่บริสุทธ์ ไม่ เหมาะสม  ที่จะรับพระองค์  แล้วหรือ  พระเจ้าข้า........”  .....อือ....อือ....ตัวน้อยสะอึก สะอื้น  นิดหน่อย  เดี๋ยวคนเห็น  อายเขา...
                หลังจากเริ่มเข้าประชุมพลมารีย์  ตัวน้อยได้อ่านคู่มือพลมารีย์  จำได้ว่า  พลมารีย์  ควรเข้ามิสซาทุกวัน  และรับศีลมหาสนิทเสมอ ๆ
                การรับศีลมหาสนิท  สำหรับตัวน้อย  มีความหมายพิเศษคือ  ตัวน้อยยังเล็ก  (ชีวิตวิญญาณ ขวบกว่า)  ต้องรับพระกาย  และพระโลหิตบ่อย ๆ   เพื่อให้กายเก่าได้ตายลง   กาย ใจ วิญญาณ และชีวิตในพระคริสต์   จะได้เติบโตขึ้น  เพื่อให้ตัวน้อยเป็นภาพลักษณ์  เครื่องมือ  และเครื่องหมายของพระคริสตเยซูได้ครบครันมากขึ้นในทุกวัน
                 เมื่อวันพุธที่ผ่านมา  ตัวน้อยอยู่โรงพยาบาล  นายชุมพาบาลที่สามกรุณามาเยี่ยม และส่งศีลให้ตัวน้อยด้วยหล่ะ.....
ตัวน้อยแก้บาปตั้งแต่วันเสาร์  ที่ออกจากโรงพยาบาล  กลับบ้าน  และไปวัดหนึ่งทุ่ม  ได้แก้บาป  แต่ไม่กล้าเดินออกไปรับศีล   เพราะอายสองสาย  สองขวดที่ยังต้องหอบหิ้วอยู่ 
 ขอขอบคุณพระเจ้า  และคุณพ่อที่กรุณาสละเวลาที่ยุ่งมาก ๆ ของท่านมาเยี่ยม  และส่งศีลให้ตัวน้อยด้วย   ขอบคุณที่สุดของที่สุดเลยคะ
ในยามเจ็บป่วย  พระเจ้าทรงดูแลตัวน้อยผ่านทางผู้คนมากมาย  ตัวน้อยขอขอบคุณทุกเมล  ทุกความรัก ทุกความห่วงใย  ทุกคำภาวนา   ทุกสายโทรศัพท์  ทุกถ้อยคำ   เป็นกำลังใจ  คือน้ำใจ จากหัวใจรัก ที่ส่งมา    แฮะ..แฮ... คำขอบคุณ  เหมือนเดิม  จากใจดวงเดิม..........
                รับศีล เผื่อตัวน้อยด้วยนะคะ.....
ท่านทำสิ่งใดต่อพี่น้องผู้ต่ำต้อยที่สุดของเราคนหนึ่ง  ท่านก็ทำสิ่งนั้น  ต่อเรา  มัทธิว  25:40
ให้ถวายตัวท่านแด่พระองค์  เพื่อเป็นเครื่องบูชาที่มีชีวิตอันบริสุทธิ์  และเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า  โรม 12:1
จงรับการเปลี่ยนแปลงจิตใจ  แล้วอุปนิสัยของท่าน  จึงจะเปลี่ยนใหม่  เพื่อท่านจะได้ทราบน้ำพระทัยของพระเจ้า  จะได้รู้ว่าอะไรดี  อะไรเป็นที่ชอบพระทัย  และอะไรดีเยี่ยม  โรม  12:2
เราทุกคนมีของประทานที่ต่างกัน  ตามพระคุณที่ประทานให้แก่เรา  โรม 12:6
เอาหล่ะคะ  ตอนนี้  เชิญอ่าน
เรื่องที่65: กิจกรรมพิเศษของทางศูนย์อบรมครูคำสอน
ข้าแต่พระเจ้า  ขอความรักมั่นคงของพระองค์ จงอยู่เหนือข้าพระองค์ทั้งหลาย  ตามที่ข้าพระองค์หวังใจในพระองค์  สดุดี 33:22
                หนึ่งเดือนระหว่างอบรมครูคำสอน ภาคฤดูร้อน ปี 2555  นอกจาการเรียนแบบจัดเต็ม  จัดหนักแล้ว   มีกิจกรรมคลายเครียดหลาย ๆ อย่างที่เราได้ทำกัน  สร้างความสนุกสนาน  สานสัมพันธ์พี่น้อง  คล้องใจให้จดจำ  คืนวันที่แสนดี  ตั้งอีกปี  กว่าจะได้พบกัน  ขออย่าให้มีสมาชิกใดขาดหายไป  พี่ปีสามคงได้แต่ส่งใจ  ให้น้อง ๆ พากเพียรเรียน  แม้หนักหนา  กับคำภาวนา  ขอให้พระคุ้มครอง  ดูแลน้อง ๆ ต่อไป......
                เราเรียนวันจันทร์ถึงเสาร์  ตัวน้อยตื่นตีสี่ห้าสิบ  เพื่ออาบน้ำ  เพราะห้องน้ำเป็นห้องรวม  และเราต้องใช้ร่วมกันเป็นสิบคน  ประกอบกับแต่งตัวช้า  เพราะทาครีมบำรุงเกือบสิบชนิด มิได้ปล่อยเสียเวลาเปล่า  ทาครีมไป  ก็สวดไปด้วย  หลัง ๆ เริ่มสวดออกเสียง  เพราะปรารถนาให้น้อง ๆ คนอื่น  ที่ตื่นแล้ว  ได้สวดร่วมกัน  ที่ยังไม่ตื่น  ก็ปรารถนาจะป่วนให้ตื่น 555   ตีห้าสี่สิบห้า   เราควรออกจากที่พัก  เพื่อไปทำวัตรและมิสซา  ให้ทัน หกโมงเช้า   ผู้รับผิดชอบพิธีกรรมจะหมุนเวียนผลัดเปลี่ยนกันทุกสัปดาห์  เป็นหนึ่งในกิจกรรมวิถีชุมชนวัด
                วิถีชุมชนวัดนั้น  จะแบ่งเป็นสิบสองกลุ่ม  ตามชื่อชนเผ่าทั้งสิบสองของอิสราเอล  และแบ่งเป็นสิบสองงาน  เช่นจัดเตรียมวางอาหาร  ล้างจาน   ล้างแก้ว  จัดของว่าง  เก็บของว่าง  และพิธีกรรม  เป็นต้น  กลุ่มละประมาณสิบถึงสิบสองคน  สมาชิกแต่ละกลุ่ม เป็นนักศึกษาสามชั้นปีรวมกัน  ทำให้เรามีโอกาสรู้จัก  คุ้นเคย  สนิทสนมกันมากขึ้น
                กิจกรรมพิเศษสำหรับตัวน้อย  คือ
 ในวันอาทิตย์แรก  ตัวน้อยกลับบ้านตั้งแต่วันเสาร์  หลังเลิกเรียนบ่ายสาม  เพราะวันอาทิตย์  ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ศักดิ์สิทธ์  พระเยซูเจ้าเสด็จขึ้นสวรรค์
                เมื่อวันนี้ของปีที่แล้ว ( 2554)  เป็น เช้าที่ตัวน้อยถูกปลุกขึ้น มาสวด   แล้วตัวน้อยงอแง ไม่อยากลุก  ไม่อยากตื่น  เพราะเพิ่งทำทัวร์จบ  ยังเหนื่อยอยู่  แล้ว...  ตัวน้อยก็ได้ยินเสียงในใจว่า  เราคิดถึงเจ้า  ทำให้ตัวน้อยเข้าใจว่า  พระเยซูคิดถึงตัวน้อย    พระเยซูปรารถนาให้ตัวน้อยลุกขึ้นมาสวดเหมือนทุกเช้า 
 การสวดภาวนาเหมือนกับคุยกับพระเจ้า  ซึ่งตอนนั้น  ตัวน้อยสวดภาวนาบทสิบห้าบทของนักบุญบริจิตต์อยู่  ก็เหมือนคุยผ่านบทภาวนาสิบห้าบท   เป็นการร่วมพระทรมานกับพระเยซูด้วยคำภาวนา   ซึ่งตัวน้อยจะภาวนาซ้ำ ๆ ใน วรรคที่ตัวน้อยชอบ  และเพิ่มคำภาวนาตามใจที่ตัวน้อยปรารถนาจะวิงวอนขอ พูดคุย   หรือบอกกับพระองค์
                อย่างเช่น  ในบทที่เจ็ด คำภาวนาส่วนหนึ่งคือ  พระองค์ทรงเผยแสดงท่าทีแห่งความรักอันสุดซึ้ง  เมื่อตรัสจากบนกางเขนว่า  เรากระหาย”  บทภาวนาพระเมตตาของพระเยซูเจ้า  หน้า 36  เล่มที่สวด
                ตัวน้อยจะสวดเพิ่มว่า “ ขอให้ลูกกระหายที่จะรักพระองค์  ขอให้ลูกรักพระองค์มากขึ้นในทุกวัน ขอให้ลูกมีชีวิตเพื่อพระองค์  และตายเพื่อพระองค์”  .....เป็นต้น
                แต่.......วันอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์ปีนี้  ( 2555)   ตัวน้อย.....ได้ปฏิญาณตน    เป็นพลมารีย์ประจำการ พร้อมกับบาร์เดอร์อีกคนหนึ่ง   ตัวน้อยมีมงกุฏสวรรค์อันแรกแล้วค้า  เย้..เย... 
แต่นั่นหมายความว่า  ตัวน้อยจะต้องผ่าน...การทดสอบ ชนะ... การผจญ ไม่ใจอ่อน กับ การดึงดูดของความชั่ว  ด้วยการยึดติดกับเถาองุ่น  ซึ่งก็คือพระเยซูเจ้า  และแม่พระ  ตัวน้อยจะติดเป็น....ปลิง...แต่ไม่ดูดเลือด  แค่เกาะติดไม่ยอมหลุด  ไม่ยอมห่าง  ด้วยการภาวนาอยู่เสมอ  มีพระวาจาในชีวิต  มีพระเยซู  และแม่พระสถิตอยู่ในหัวใจ  ดำเนินชีวิตด้วย  รักพระเจ้า รัก แม่พระ และ  รักเพื่อนมนุษย์ให้มากขึ้น ในทุกวัน  พูดจาภาษาดอกไม้ .....
 ดอกไม้คืออะไรคะ  ความรักของพระเจ้าไง..ปฏิบัติต่อผู้อื่นให้เหมือนกับที่เราปรารถนาได้รับการปฏิบัติ  หมั่นภาวนาให้ตัวเอง  คนทั้งโลก ชาวนรก  วิญญาณในไฟชำระ  วิญญาณที่ไม่มีใครคิดถึง  ล่าสุด  มีคุณพ่อสอนให้  ภาวนาให้แก่วิญญาณที่ยังไม่สงบด้วย  ตัวน้อยทำได้แค่...ประมาณนี้  พระเจ้าจะทรงเมตตาให้ตัวน้อยไปสวรรค์หรือยังคะ.....  หรือถ้า....ตัวน้อยต้องทำมากกว่านี้  ก็โปรดสอนตัวน้อยด้วย  อาแมน.
                วันหยุดอาทิตย์ที่หนึ่งนี้  เป็นอะไรที่  ได้อย่าง  ก็เสียอย่าง  ตัวน้อยเลือกที่จะกลับบ้านมาเข้าประชุมพลมารีย์  เพื่อปฏิญญาณตน  เป็นพลมารีย์ประจำการ  แต่.......ทางศูนย์ฯ  ได้จัดกิจกรรม   สำหรับนักศึกษาที่ไม่ได้กลับบ้าน  เพราะส่วนใหญ่มาจากต่างจังหวัด 
                โดยจัดกิจกรรมเป็นซุ้ม ๆ เหมือนงานวัด  มีปาเป้า  โยนห่วง  ปาขวด ฯลฯ อีกมากมาย   มีการแจกรางวัลด้วย  ร้องรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนาน   เสียดายจัง  ตัวน้อยน่าจะมีสองร่าง  จะได้พลาดทั้งสองงาน 
แต่ก่อนหน้านี้  มีกิจกรรมรับน้องก็สนุก  น่ารักดี เหมือนได้กลับไป  ใช้ชีวิตมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง  อายุสิบแปดอีกครั้ง  555
                ในวันเสาร์ของสัปดาห์ที่สอง  เมื่อเลิกเรียนสามโมง  เรามีกิจกรรมเนื่องในวันสงกรานต์  กิจกรรมที่เราเล่นร่วมกันสามชั้นปี  สนุกดี  แล้วสาดน้ำเล่นกันพอขำ ๆ  แหม....จริง ๆ อยากเปียกมากกว่านี้   เลิกเล่นเร็วไปหน่อย  แต่ก็เป็นอะไรดี ๆ  ที่ได้ทำร่วมกัน
แล้วคืนนั้นตัวน้อยขับรถกลับบ้าน  เพื่อวันอาทิตย์จะได้เข้ามิสซา  และเหตุผลที่สำคัญที่สุด  คือ  เพื่อเข้าประชุมพลมารีย์  ไฟแรง ๆ  เพิ่งปฏิญญาณตน  เดี๋ยวแม่พระผิดหวัง  ในทหารประจำการใหม่ของพระแม่  ทั้ง ๆ ที่ตัวน้อยเหนื่อยมาก......  แต่ก็ทำด้วยใจยินดี...
  ทุกครั้งที่เหนื่อย  แทบหมดแรง  เพราะตัวน้อย ร่างกายก็เล็ก ผอมบาง  มีพลัง  เหมือนไม้ขีดไฟ  ลุกร้อน  แล้วก็ดับไป  จนกลัวใจ  ตัวเอง  ว่าวันไหน  จะหมดแรงรัก  และทำงานเพื่อพระเจ้า  เพื่อแม่พระ  เมื่อไหร่ ....
 ตัวน้อยจะภาวนาว่า  พระเจ้าข้า  ลูกเหนื่อยแล้ว  หมดแรงแล้ว  ขอพลังหน่อยคะ”    เชื่อไหมคะ  แล้วจะมีเหตุการณ์อะไรบางอย่าง  เข้ามา  ทำให้ตัวน้อยได้พัก  และตัวน้อยก็จะมีพลังทำงานได้ต่อไป  ดังนั้น  อย่าลืม  ร้องขอพระเจ้าเสมอ   จงขอ  แล้วท่านจะได้รับ ......
ถ้าจำไม่ผิด  วันเสาร์ที่สาม  อาหารเย็น  พิเศษสุด  เรามีหมูกระทะด้วย  ต้องขอขอบพระคุณซีสเตอร์อธิการ ที่กรุณาจัดเมนูพิเศษให้  กลุ่มตัวน้อยหกเจ็ดคน  ติดเตาสำเร็จ   รับประทานเสร็จ  และล้างจานเสร็จ  เป็นกลุ่มที่หนึ่งเลย  แล้วเราก็มานั่งร้องเพลงคาราโอกเกะกัน
กลุ่มตัวน้อยอยู่ตรงกลางเหมือนไข่แดง  กลุ่มเราเปรี้ยวที่สุดทั้งร้อง  ทั้งเต้น โบกไม้  โบกมือ  หวิดหวิว  กิ้วก้าว  เป็นที่น่ารำคาญ  และน่าหมั่นไส้ยิ่งนัก  เอ้ย....ไม่ใช่....น่ารัก  น่าเอ็นดู  เป็นสีสรรที่ทำให้การอบรมครั้งนี้มีชีวิตชีวา    ซีสเตอร์อธิการเห็นซ่าอยู่กลุ่มเดียว  กรุณานำขนมตาลมาเติมพลังให้พวกเรามันกันต่อ  ขอขอบคุณซีส เตอร์อธิการมาก ๆ คะ  อร่อยจัง....คิดถึง  อยากรับประทานอีก....
ตัวน้อยร้องไปสองเพลง  คือเพลงสุดฤทธิ์สุดเดช  กับเธอไหนท้องฟ้านั่นไหม   โชคดี  ที่เป็นคนร้องเพลงไม่ได้เรื่อง  เพราะชอบเป็นผู้นำจังหวะ  แถมชอบค่อมจังหวะอีกต่างหาก  คนมันดื้อ  ตามจังหวะไม่ค่อยเป็น  พระเยซูคงปวดศีรษะน่าดู  ที่จะมีลูกแบบนี้ติดตามพระองค์  จึงส่งคนมาดูแลตัวน้อยเป็นพิเศษมากมาย  ขอบคุณคะ  พระเจ้าข้า  จุ๊บ จุ๊บ ...
ข้อดีของการร้องเพลงไม่ได้เรื่อง  คืออะไร  ทราบไหมคะ
... ทำให้ต้องมีคนช่วยร้อง  ร้องหลายคน  สนุกกว่าฟังคนเดียวร้อง  ใช่ไหมคะ...... ชิมิ  ชิมิ
อาหารเย็น  หมูกระทะ คาราโอเกะ  จบลงราวสามทุ่ม  แล้วตัวน้อยขับรถกลับบ้าน  เพื่อเข้าประชุมพลมารีย์ในวันอาทิตย์
 ก็...ไม่ได้อะไร....แค่เป็นคนมุ่งมั่น  ถ้าทำอะไรแล้ว  จะทำให้ถึงที่สุด  ทำให้ดีที่สุด  เท่านั่นเอง  และ  มื่อติดตามพระเยซูเจ้า แล้ว    ปลายทางแห่งความครบครันคืออะไรคะ........  จงเชื่อด้วยความหวังอันยิ่งใหญ่  อยากทราบจัง ผู้อ่านที่รักของตัวน้อยหวังอะไรคะ
วันเสาร์ที่สี่  เราทั้งสามชั้นปี  ไปแสวงบุญเจ็ดวัดกัน  ทางแถว ๆ ฉะเชิงเทรา  ได้แก่  วัดวิสุทธิวงษ์   ลำไทร  วัดนักบุญเทเรซา  วัดแม่พระแห่งเหรียญอัศจรรย์  วัดนักบุญร็อค  วัดของทางคณะเซนต์ปอล  ทั้งวัดใหญ่  และวัดน้อย  วัดที่เหลือจำไม่ได้....  พี่น้องเอ็นซีซี  ผู้ใดได้อ่าน  และจำได้  ส่งเมลมาบอกหน่อยนะ  ขอบคุณจ้า.....
วัดวิสุทธิ์วงษ์  ลำไทร  เป็นวัดที่ตัวน้อยอยากไปที่สุด เหมือนฝันที่เป็นจริง  เพราะได้อ่านหนังสือ  แม่รักลูก  เล่มหนึ่ง  ซึ่งพี่ผู้จัดศรัทธาทัวร์ได้ให้มา  ทำให้ได้รับรู้ถึงความรักมากมายของแม่พระต่อลูก ๆ ทั้งหลาย  โดยเฉพาะลูกที่ไม่น่ารัก  ไม่รักแม่อย่างตัวน้อย 
ตัวน้อยอ่านไป  ร้องไห้ไป  เสียใจที่ทำไม ไม่ค่อยรักแม่พระ  ทำให้รัก  และสวดภาวนาฝาก  ชีวิต กาย วิญญาณ  ไว้กับแม่พระมากขึ้น
และวัดนี้ก็สวย....มาก ๆ มาก จนน้อง ๆ หลาย คน  อยากมาจัดพิธีแต่งงานที่นี้  เลยทีเดียว  สำหรับตัวน้อย   ตัวน้อยอยากทราบว่า  แม่พระยังทรงมาประจักษ์ และส่งสารอยู่หรือเปล่า  ผู้อ่านผู้ใดทราบช่วยตอบตัวน้อยทีนะคะ  ขอบคุณคะ
ในคืนวันอาทิตย์สุดท้าย  เรามีงานเลี้ยงส่งพี่ปีสาม  การแสดงมายากลของคุณพ่อ   การแสดงของนักศึกษาทั้งสามชั้นปี  และการผูกข้อมือร่ำลาพี่ปีสาม   ก็เป็นกิจกรรมที่ประทับใจ  ประทับไว้ในความทรงจำ  ให้หวลคิดถึงด้วยรอยยิ้ม  อันเปี่ยมสุข 
และวันสุดท้าย  พิธีจบการศึกษา  เป็นอะไรที่...มีความหมาย  มีคุณค่า  และศักดิ์สิทธิ์  น่าประทับใจกว่าที่คิดมากทีเดียว
ทั้งพิธีการ  และพิธีกรรมงดงาม  ทำให้รู้สึกว่า  ครูคำสอน  ได้รับเกียรติ  และการยกย่องขนาดนี้เชียวหรือ  ตัวน้อยอึ่ง...ทึ่ง ....และชื่นชมยินดีแทนพี่ปีสาม  ร่วมยินดีกับพี่ปีสามจริง ๆ ซึ่งตัวน้อย..ก็ไม่แน่ใจ....ว่าวันนี้...ของตัวน้อยจะมีบ้างหรือเปล่า..... ใครเล่าจะทราบอนาคต  ใครเล่าจะทราบแผนการณ์ของพระเจ้า.....
ท่านทั้งหลายอย่ากังวลถึงวันพรุ่งนี้  เพราะวันพรุ่งนี้จะกังวลสำหรับตนเอง  แต่ละวันมีทุกข์พออยู่แล้ว  มัทธิว 6:34
ไม่ว่าอย่างไร  ทำวันนี้  ในทุกวันให้ดีที่สุด..........นะคะ.....
ผู้ที่ดำเนินชีวิตอย่างหาที่ติมิได้  และปฏิบัติให้ถูกต้องตามธรรม  และพูดความจริง  จากจิตใจตน
ผู้ซึ่งไม่ใช้ลิ้นของตนในการนินทาว่าร้าย  ไม่กระทำชั่วต่อเพื่อน  และไม่ด่าเพื่อนบ้านของตน
ในสายตาของเขา  คนถ่อยเป็นคนที่ถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม  เขาให้เกียรติแก่ผู้ที่ยำเกรงพระเจ้า  ถึงสบานแล้ว  และต้องเสียประโยชน์  เขาก็ไม่กลับคำ
เขาเป็นผู้ที่มิได้ให้คนอื่นกู้เงินโดยคิดดอกเบี้ย  และไม่อมรับสินบนต่อสู้  ผู้ไร้ความผิด  ผู้ซึ่งกระทำสิ่งเหล่านี้  จะไม่หวั่นไหวเป็นนิตย์  สดุดี  15:2-5
พระเจ้าทรงเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า 
พระเจ้าทรงนำข้าพเจ้าออกมายังที่กว้างใหญ่
และทรงช่วยกู้ข้าพเจ้าไว้  เพราะพระองค์ทรงชื่นชมยินดีในข้าพเจ้า  สดุดี  18:18-19
แผ่นดินโลกเต็มไปด้วยความรักมั่นคงของพระเจ้า  สดุดี 33:5
ลูกแกะตัวน้อย 
13.06.2555  เขียนเสร็จ.
24.06.2555 เขียนเพิ่ม  และส่งเมล
พบกันใหม่วันพฤหัสบดี  กับเรื่องที่66: กิจกรรมส่วนตัว