110. สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
วันนี้ (30 ธค. 55) เป็นวันพิเศษอีกวัน เพราะเป็นวันฉลองครอบครัวศักดิ์สิทธ์ของพระเยซู พระวาจาวันนี้ เป็นประโยชน์ เป็นหลักในการดำเนินชีวิตอย่างมาก ขอเลือกแบ่งปั้นสั้น ๆในส่วนของบทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโคโลสี 3:12-14 ว่า
ท่านเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกสรร เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ และเป็นที่รักของพระองค์ จงเห็นอกเห็นใจกัน จงมีความใจดี ความถ่อมตน ความอ่อนโยน และความพากเพียรอดทนเป็นเสมือนเครื่องประดับตน จงผ่อนหนักผ่อนเบาซึ่งกันและกัน หากมีเรื่องผิดใจกัน ก็จงยกโทษกัน องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงให้อภัยความผิดของท่านอย่างไร ท่านก็จงให้อภัยแก่เขาอย่างนั้นเถิด แต่สิ่งสำคัญกว่าสิ่งใดก็คือ ความรัก ซึ่งรวมเราไว้เป็นหนึ่งเดียวกันอย่างสมบูรณ์ ขอให้สันติสุขของพระคริสตเจ้าครอบครองดวงใจของท่าน
คืนนี้ ตัวน้อยต้องไปรับลูกทัวร์ไฟล์ห้าทุ่ม เพราะป่วยจึงสบายมาก ไม่ต้องทำงานทัวร์หกเดือน กลับมาทำทัวร์เต็ม ทัวร์แรก... เพราะบริษัทขอให้ช่วยด้วยไกด์ไม่พอจริง ๆ ในสภาพร่างกายที่ยังไม่เต็มร้อย ต้องเดินทางไปสนามบินดึก ๆ กลับบ้านดึก ๆ นอนสัก...สามสี่ชั่วโมง ถ้านอนหลับ และทำงานตั้งแต่เช้ายันค่ำ สองวัน กับแสงจ้าแห่งดวงอาทิตย์ วันทำงานที่ตัวน้อยมีความสุขที่สุดคือ วันที่ไม่มีแดด และมีลมเย็น ๆ ไกด์จะมีความสุข และอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ลันลามาก ๆ เลยคะ
ตัวน้อยคงทำงานคนเดียวไม่ไหว ได้แต่สวดภาวนา ขอพระเจ้าทรงเคียงข้าง ประทับอยู่ และประทานพลกำลัง ให้ทำงานทั้งสามวันผ่านไปได้อย่างดี ราบรื่น ปลอดภัย และเป็นอีกสามวันที่มีความสุขในความรัก และพระเมตตาของพระเจ้าโอบอุ้ม คุ้มครอง และคำภาวนาจากผู้อ่านที่รักของตัวน้อย ใช่ไหมค้า...
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก ห่วงใย สวดภาวนาให้ตัวน้อย และเมลดี ๆ รวมถึงการส่งพลังพระพรแห่งการรักษาให้ตัวน้อย ร้อยเท่าพันทวี ทั้งบนแผ่นดิน และในสวรรค์ ขอพระองค์ทรงรัก และดูแลทุกคน แทนตัวน้อย และเผื่อตัวน้อย ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย เพื่อพวกลูกทั้งหลาย ด้วยเทอญ อาแมน.
สุขสันต์วันครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ และสุขสันต์วันเกิดแด่พี่ที่น่ารักของตัวน้อยท่านหนึ่ง ขอสวัสดีปีใหม่ แด่ผู้อ่านที่รักทุกท่านล่วงหน้าเลยคะ....
เอาหล่ะคะ ตอนนี้ เชิญอ่าน
เรื่องที่ 110: พูดจาภาษาดอกไม้
เขาถูกพรากไปจากท่านระยะหนึ่ง เพื่อจะกลับมาอยู่กับท่านตลอดไป ฟีเลโมน 1: 15
เมื่อวาน(พฤ. 06 ธค. 55) ตัวน้อยไปสวดในหมู่บ้าน ในงานของพลมารีย์ เมื่อไปถึง ผู้ที่ขอให้เราไปสวดให้ กำลังกลับจากโรงพยาบาล เราห้าคนก็รอ...เมื่อผู้ที่ขอให้เราไปสวดให้มาถึง ท่าทางอิดโรย และอ่อนเพลีย
ตัวน้อยจึงพูดว่า “ดื่มน้ำหน่อยไหมคะ ถ้าสวดไม่ไหว ร่วมใจสวดภาวนาก็ได้ จิตวิญญาณจะได้รับคำภาวนาหล่อเลี้ยงนะคะ”
ขอขอบพระเจ้าที่ตัวน้อยป่วย ถึงได้เข้าใจ ซาบซึ้ง ถึงความไม่สบาย ความลำบาก กาย และใจ ในความเจ็บป่วยของตัวเอง ทำให้เข้าใจ เห็นอกเห็นใจ เรียนรู้ที่จะมีชีวิต และให้กำลังใจทั้งตนเองและผู้อื่น
เมื่อเราสวดเสร็จ ตัวน้อยไถ่ถามอาการ ทุกข์กับทุกข์ที่เห็น พี่เขาก็บอก “รอวันตายแล้ว” .... ฟังแล้วน่าตกใจ แต่เป็นความจริงอย่างที่สุดเลย ตั้งแต่แรกเกิด นาฬิกาแห่งชีวิต ก็นับถอยหลัง เหมือนนาฬิกาทราย เราไม่รู้วันเวลา.... จริง ๆ
เมื่อตัวน้อยป่วยด้วยโรคร้าย ได้คุย ได้ยิน ได้ฟังว่า บางคนรักษาแล้วหาย สบายแข็งแรงเป็นสิบปี หลายสิบปี บางคนคนหกเดือน โรคร้ายนั้นกลับมาอีก บางคนเหลือเวลาไม่มาก คนที่แข็งแรงดี กลับประสบอุบัติเหตุ รถชนบ้าง หกล้มในบ้าน เสียชีวิต พระเยซูตรัสไว้ ว่า “ ถ้าท่านไม่ตื่นเฝ้า เราจะมาเหมือนขโมย และท่านจะไม่รู้ว่า เราจะมาพบท่านเมื่อไร” วิวรณ์ 3:3 เราจึงต้องเตรียมพร้อมอยู่เสมอ
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ( 1 ธค. 55) ตัวน้อยได้ไปร่วมเข้าเงียบของสถาบันธิดาราชินีมารีย์ผู้นิรมล หรือ คณะพระแม่มารีย์นั่นเอง
การแบ่งปันของคุณพ่อ....ประทับใจ สะกิดใจ ให้จดจำ และนำไปปฏิบัติ ตัวน้อยขอแบ่งปันสัก....เล็กน้อยนะคะ
คุณพ่อถามพวกเรา (ซึ่งหมายถึงสมาชิกของคณะ ตัวน้อยเป็นแขกรับเชิญ ไปกับพี่ที่น่ารักในหมู่บ้าน สองคน) “รู้ไหม ทำไมต้องเข้าเงียบ.... เพื่อจะเตรียมตัวตายยังไง” .... อู้...ฟังแล้ว ต๊กกะใจ แต่ว่าใช่เลย แล้วเราจะเตรียมตัวตายอย่างไร....
สำหรับตัวน้อย การเข้าเงียบ เป็นกิจศรัทธาอันประเสริฐ เป็นการเพิ่มพูน เติมส่วนที่ขาด ส่วนที่หลงลืม ของความรู้ ความรัก ความเชื่อ ความวางใจ และความศรัทธา เพื่อให้สามารถติดตาม พระเยซูเจ้า แบกกางเขนตน ได้อย่างมีพละกำลัง ไม่หลงทาง และมีชีวิตสนิทกับพระเจ้า
เข้าลี้ภัยอยู่ในพระเจ้า ก็ดีกว่า ที่จะเชื่อใจในมนุษย์ สดุดี 118:8
และคุณพ่อก็ถามเราว่า “บาปโกหก กับบาปอุลามก อย่างไหน เป็นบาปหนักกว่ากัน” เสียงที่ตอบ คือบาปอุลามก คุณพ่อจึงแบ่งปันว่า “พระเยซู คือหนทาง ความจริง และชีวิต ใช่ไหม การพูดโกหก คือการไม่พูดความจริง... เท่ากับเราอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับพระเยซู.....” อู้...ฮู.....
ไม่เคยทราบเลยว่า ว่าบาปโกหก ที่ทำได้ง่ายที่สุด จะเป็นบาปหนักที่สุดถึงเพียงนี้
ตั้งแต่ตัวน้อยคืนดีกับพระเจ้า ตัวน้อยพยายามปฏิบัติตามพระบัญญัติ อย่างน้อยไม่โกหก และประกาศพระวาจาเสมอ เมื่อมีจังหวะ และโอกาส หลายคนเข้าใจ หลายคนไม่เข้าใจ หลายคนเข้าใจผิด จนตัวน้อยงง ... มึน.... ไม่ทราบจะพูดคุย กับผู้คนอย่างไรดี .....
คิดถึงเรื่องที่ได้อ่าน ในหนังสือ เรืองสั้นชวนคิดของพ่อมี้ เรื่องหนึ่ง จำรายละเอียดไม่ได้ แต่จำได้ว่า เรื่องนี้สอนว่า “ เมื่อจะพูด ต้องไตร่ตรองก่อนว่า เรื่องที่พูด เป็นเรื่องจริงไหม เป็นความถูกต้องไหม เป็นความดีไหม และ จำเป็นไหม....” อุ..ฮู... แล้วจะเหลืออะไรให้เมาท์หล่ะนี่.....
แต่ปาก มักจะไวกว่าสมอง และสิ่งที่พูดไป ก็ไม่ทราบหรอก ว่า ขัดใจเขา ทำให้เขาไม่พอใจ เสียใจ เหมือนดังคำที่พระเยซูตรัสไว้ว่า “ข้าแต่พระบิดาเจ้าข้า โปรดอภัยให้แก่เขา เพราะเขาไม่รู้ตัวหรอกว่า เขา กำลังทำอะไร” ในขณะที่พระองค์ทรงถูกพิพากษาให้ถูกตรึงกางเขนอย่างไร้ความยุติธรรมอย่างที่สุด และทรงได้รับการทรมาน ทั้งกาย และใจอย่างที่สุดของที่สุด ที่ไม่มีมนุษย์คนใดเคยได้รับ.
บุตรแห่งมนุษย์จำเป็นต้องรับการทรมานอย่างมาก และจำเป็นที่คนยุคนี้ ไม่ยอมรับพระองค์ ....??? ลูกา 17:25
ทำให้ตัวน้อยอภัยให้ผู้คนได้ง่ายขึ้น เพราะเขาไม่รู้หรอกว่า สิ่งที่เขาพูด เขาทำ ทำให้ตัวน้อยเสียใจแค่ไหน ในทางกลับกัน ตัวน้อยก็ไม่ทราบหรอกว่า สิ่งที่ตัวน้อยพูด ตัวน้อยทำ ทำให้ใครเสียใจหรือเปล่า มากน้อยแค่ไหน ได้แต่ขอพระจิตเจ้า ขอโปรดให้ทุกสิ่งที่คิด พูด ทำ เป็นไปตามประสงค์ ขอให้เป็นที่สบพระทัยพระองค์เสมอ แต่ด้วยความเป็นมนุษย์ ก็มีความดื้อ ความเป็นตัวของตัวเองที่ไม่น่ารัก ตัวน้อยจึงยังเป็น ลูกพระบ้าง ลูกผีบ้าง.... กรุณาสวดให้ตัวน้อยมาก ๆ นะคะ เมื่อไหร่ เป็นลูกผี มากกว่าลูกพระหล่ะก็ .... ปรือ..... ไม่อยากจะคิด เราสวดให้กันและกันนะคะ
เมื่อตัวน้อยลาพี่ที่มาสวดให้ จึงกล่าวแก่พี่เขาว่า “ตัวน้อยก็ป่วยเหมือนกัน เราก็ต้องอยู่กับมันให้ชิน ๆ ตัวน้อยก็เจ็บ...ตึง...ร้อน แต่ เราต้องขอบคุณพระเจ้านะคะ ที่ให้เรามีเวลาเตรียมตัว พี่ก็เห็น ก็ทราบใช่ไหมคะ คนในหมู่บ้านเรา หลายคนจากไปกระทันหัน” พี่เขาพยักหน้า “ดังนั้น ขอใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุข หมั่นสวดภาวนา และทำความดี ถวายพระเจ้า กันนะคะ” เมื่อพี่เขาได้ฟัง ตัวน้อยพูดเช่นนี้ แววตาที่อมทุกข์ กลับกลายเป็นแววตาที่สุกใส ตัวน้อยจากมา.... ด้วยใจยินดี
ดังนั้น เราควรหมั่นพูดจาภาษาดอกไม้ เพราะความรักของพระเจ้าคือดอกไม้ พระเมตตาคือผล (ข้อความจาก บทสรรเสริญพระเมตตาของพระเจ้า จากหนังสือ บทภาวนา และสารพระเมตตาของพระเจ้า หน้า 11)
เพราะภาษาดอกไม้ คือการพูดด้วยความรักของพระเจ้า ใช่ไหมค้า......
อุ๊ .... พระวาจาที่เปิดพบ จากไบเบิลไดอารี่ 2012...
ความรักของท่านทำให้ข้าพเจ้ายินดี และได้รับกำลังใจเป็นอย่างมาก เพราะท่านนำความสงบสุขมาสู่ดวงใจของประชากรศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า ฟีเลโมน 1: 7 อู้... ฮู... อาแมน.
จงตักเตือนเขาเหล่านั้น ให้อยูใต้อำนาจ และเชื่อฟังเจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจ พร้อมที่จะทำความดีทุกประการ ไม่กล่าวร้ายผู้ใด หลีกเลี่ยงการทะเลาะวิวาท มีความอดกลั้น และสุภาพอ่อนโยนต่อทุกคน ในอดีต เราเคยเป็นคนโง่ ไม่เชื่อฟัง และหลงผิด เป็นทาสของกิเลสตัณหา และความหลงระเริงต่าง ๆ ขณะนั้น เราดำเนินชีวิตอย่างชั่วร้าย มีความอิจฉาริษยา น่ารังเกียจ และเกลียดชังกัน
แต่เมื่อพระเจ้าพระผู้ไถ่ของเราแสดงพระทัยดี และความรักต่อมนุษย์ พระองค์ทรงช่วยเราให้รอดพ้น มิใช่เพราะ กิจการชอบธรรมใด ๆ ที่เรากระทำ แต่เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ ทรงใช้น้ำชำระเราให้สะอาด เราจึงเกิดใหม่ และได้รับการฟื้นฟูโดยพระจิตเจ้า พระองค์ทรงหลั่งพระจิตเจ้าลงเหนือเราอย่างอุดม โดยทางพระเยซูคริสตเจ้า พระผู้ไถ่ของเรา เพื่อพระหรรษทานของพระองค์จะบันดาลให้เรากลับเป็นผู้ชอบธรรม และเป็นทายาทในความหวังว่า จะได้ชีวิตนิรันดร ทิตัส 3:1-7 ........
พระวาจาของพระเจ้า
ขอขอบพระคุณพระเป็นเจ้า อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
07.12.2555 เขียนเสร็จ.
ปล. หลังจากที่ไปสวดเยี่ยมพี่เขา สี่วัน พี่เขาก็เสียชีวิตที่โรงพยาบาล และได้รับศีลครั้งสุดท้ายด้วย พี่เขาสิ้นใจในศีลในพรของพระเจ้าจริง ๆ เมื่อมีชีวิตอยู่ เท่าที่ตัวน้อยทราบ พี่เขาเป็นคนศรัทธา และทำกิจกรรมศรัทธามากมาย ชาวสวรรค์คงยินดี ได้ต้อนรับน้องฑูตสวรรค์คนใหม่แล้ว......
30.12.2555 เขียนเพิ่มและส่งเมล
พบกันใหม่ วันพฤหัสบดีกับ เรื่องที่ 111: ของแถมวันเยี่ยมแม่
