107. สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา สองวันไปทำงานทัวร์ เพราะเพื่อนรักขอร้องให้ไปทำงานแทน ไกด์ที่ป่วย ตัวน้อยตอบรับด้วยใจยินดี แม้ร่างกายไม่ค่อยพร้อม ยังอยู่ในระยะพักฟื้น แล้วร่างกายก็ฟ้อง เพราะเมื่อตื่นขึ้นมา เริ่มระคายคอ
เมื่อเสร็จงานทัวร์สองวันแล้ว ตัวน้อยไปร่วมเข้าเงียบ แบบ LECTIO DIVINA ที่วัดพระมารดาอุปถัมภ์ กรุงเทพกรีฑา เป็นกิจศรัทธาที่เปี่ยมไปด้วยคุณค่า และเปี่ยมล้นไปด้วยพระหรรษทานจริง ๆ อย่างไรนั้น ขอจัดเต็มในเรื่องต่อ ๆ ไปนะคะ
วันต่อมา ไปวัดฟาติมา ตั้งใจจะร่วมประชุมใหญ่ของพลมารีย์ ปรากฏว่า ได้เข้ามิสซา หลังวัดเลิก พี่ที่น่ารักมากๆ ถึงมากสุด ๆ จากวัดพระจิต ได้แนะนำให้ตัวน้อยฟื้นฟูร่างกายด้วยยาจีน พี่เขากรุณาชวนตัวน้อยไปหาชินแส ตัวน้อยบ่ายเบี่ยงไปหลายครั้ง แต่วันนั้น ไม่ทราบทำไม..??? โดดประชุมใหญ่ไปหาชินแส กลับมา เข้าแต่ประชุมเล็กที่วัดตัวน้อย.....
อีกสองวัน ที่ยอมให้หวัดรังแก เจ็บคอ จนรับประทานอะไรไม่ค่อยได้ เริ่มไอ น้ำมูกหยดติ๋ง..ติ๋ง... ไม่ได้รับประทานยาอะไรจริงจัง เพราะรอวันพบคุณหมอตามนัด
เพราะจะได้พบคุณหมอ ในเช้าวันนั้น ตัวน้อยจึงไม่รับประทานยาใด ๆ ช่วย แล้วผลปรากฏว่า ปวดศีรษะม๊ากมาก.... ตัวน้อยเลยไม่ต้องนั่งรอคุณหมอสามสี่ชั่วโมง นอนรอ บนรถนอนสบายไปเลย แฮะ..แฮะ...
เหมือนที่นายชุมพาบาลที่หนึ่งได้สอนไว้ ในดีมีร้าย ในร้ายก็มีดี
ในเรื่องร้าย ๆ หาสิ่งดี ๆ ให้ได้ และชีวิตที่คิดได้ ก็จะมีความสุข ตัวน้อยชอบอยู่กับความสุข ความทุกข์มา เดี๋ยวก็ไป ปล่อยวาง ได้เร็วเท่าไหร่ ความทุกข์ยิ่งอายุสั้นเท่านั้น จริงไหมค้า..
คิดถึงพระวาจาในหัวใจที่ว่า “โกรธ ก็โกรธเถิด แต่จงคืนดีก่อนอาทิตย์ตกดิน เพราะ ถ้าท่านไม่อภัยให้แก่ผู้ใด บาปผิดของท่าน พระเจ้าก็จะไม่อภัยให้เช่นกัน”
พระเจ้าทรงสอนให้จบเรื่อง ก่อนอาทิตย์ตก สอนให้เราไตร่ตรองการใช้ชีวิตในแต่ละวัน และเริ่มต้นวันใหม่ พร้อมกับพระพรที่ให้เรามีชีวิตอยู่ต่อไปอีกหนึ่งวัน เมื่อได้รับชีวิต ก็จงใช้ชีวิตเพื่อที่จะรัก และพากเพียรในการทำความดีกันเถิด.....
แม้ในยามที่ถูกเบียดเบียน(ด้วยโรคร้าย และไม่ร้าย) ตัวน้อย ก็เป็นสุขได้ เพราะ
โปรดให้ลูกเชื่อมั่นคง ว่าพระองค์ทรงอยู่ ให้รู้ว่ามีพระองค์เคียงข้างกาย
ไม่ว่าปัญหาร้ายแรง บนทางที่อันตราย ฝ่าการผจญมากมายไม่กลัว
(ส่วนหนึ่งของเนื้อเพลง โปรดให้ลูกเชื่อ จากหนังสือ เสียงภาวนา ของวัดคอนเซ็ปชั่น หน้า 10)
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก ห่วงใย สวดภาวนาให้ตัวน้อย และเมลดี ๆ โดยเฉพาะเมลอวยพรวันเกิดของตัวน้อย ร้อยเท่าพันทวี ทั้งบนแผ่นดิน และในสวรรค์ ขอพระองค์ทรงรัก และดูแลทุกคน แทนตัวน้อย และเผื่อตัวน้อย ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย เพื่อพวกลูกทั้งหลาย ด้วยเทอญ อาแมน.
จงพร้อมเสมอที่จะให้คำอธิบายแก่ทุกคน ที่ต้องการรู้เหตุผลแห่งความหวังของท่าน 1 เปโตร 3:15
เอาหล่ะคะ ตอนนี้ เชิญอ่าน
เรื่องที่ 107: อ้อมกอด
บรรดาผู้ที่ต้อนรับพระองค์ ผู้ที่เชื่อในนามของพระองค์ พระองค์ ก็ทรงประทานสิทธิ์ ให้เป็นบุตรของพระเจ้า ยอห์น 1:12
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป หลังจากการฉายแสงครั้งที่ยี่สิบเจ็ดจบลง และเป็นช่วงเวลาของการพักฟื้น และฟื้นฟูร่างกาย ตัวน้อยพยายามจัดระเบียบวินัยในการใช้ชีวิตประจำวัน และสิ่งหนึ่งที่เพิ่มขึ้นก็คือ ก่อนนอน นอกจากสวดภาวนา ขอบพระคุณ ขอโทษ และขอพร แล้ว จะสวดขอพระจิต และพลิก อ่าน พระวรสารพันธสัญญาใหม่ เล่มสี่แดงเล็กที่เพื่อนที่น่ารักของกลุ่มฆราวาสผู้ประกาศข่าวได้มอบให้มา
ตัวน้อยรำพึงพระวาจาก่อนนอน และสวดสายประคำจนหลับไป พระวาจารำพึงของคืนนี้ (อา. 02 ธค. 55) ก็คือ ลูกต้องอยู่ในบ้านของพระบิดาของลูก ลูกา 2:49 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพระวาจาในตอนที่ นักบุญยอแซฟ แม่พระ พาพระเยซูเมื่อครั้นอายุสิบสองไปที่พระวิหาร ณกรุงเยรูซาเล็ม เมื่อถึงวันกลับ นักบุญยอแซฟ และแม่พระ ซึ่งคิดว่าพระเยซูคงอยู่กับพวกญาติ ๆ แต่เมื่อถามหา ไม่มีใครพบ จึงตามหาสามวัน และพบพระเยซูในพระวิหาร พระองค์ประทับอยู่ในหมู่อาจารย์ ทรงฟัง และไต่ถาม ทุกคนที่ฟังพระองค์ต่างประหลาดใจในพระปรีชาที่ทรงแสดงในการตอบคำถาม แล้วเมื่อนักบุญยอแซฟ และแม่พระถาม พระเยซูตรัสตอบว่า “ลูกต้องอยู่ในบ้านของพระบิดาของลูก” เทียบ ลูกา 2:42-50
ตัวน้อยรำพึงตามแบบการเข้าเงียบครั้งแรก หลังจากคืนดีกับพระเจ้าได้สองเดือน เป็นการเข้าเงียบ แบบพระหฤทัยพระเยซู คือเลือกรำพึง ในพระวาจาประโยคที่ชอบตลอดเวลา ตลอดวัน ตลอดเจ็ดคืนแปด เป็นการรำพึงซ้ำ ๆ ด้วยหัวใจซื่อ ๆ เหมือนเด็ก เพราะพระเยซูเจ้าทรงรักเด็ก เพราะเด็ก ๆ มีหัวใจที่ซื่อ บริสุทธิ์ และปรารถนาอยู่กับพ่อแม่ พึ่งพา ร้องหาพ่อแม่เท่านั้น เหมือนพระเจ้าทรงปรารถนาให้เรากลับไปหาพระองค์ เพราะเรา...มาจากพระเจ้า วันหนึ่ง เราต้องกลับไปหาพระเจ้า
แม้ตัวน้อยได้รับการรักษาให้หายขาดจากโรคร้าย แต่สิ่งที่การรักษาได้ฝากทิ้งไว้ คืออาการตึงท้องแขน และรอยแผลผ่าตัดที่ มีอาการตึง ชาที่ท้องแขน เกิดจากการถูกตัดต่อมน้ำเหลืองออกไป เพื่อไม่ให้โรคร้ายกระจาย อาการเจ็บบางครั้งบางคราวที่บาดแผล จะคงอยู่ชั่วชีวิต ต้องออกกำลังกายยกแขน มิเช่นนั้น แขน หัวไหล่จะติด เหมือนพังพืนเกาะทำให้ยกไม่ขึ้น เวลาบริหารก็จะตึง เจ็บ แต่ต้องทำตลอด...ทุกวัน...ตลอดชีวิต
และการรับประทานยาคุมฮอร์โมน เพื่อต้านมะเร็ง ถามบางคนที่เขารับประทานเขาไม่มีอาการอะไร แต่ตัวน้อยจะเหมือนรถที่เกเร ชอบความร้อนขึ้นอยู่เรื่อย ๆ อย่างคืนนี้ ตัวน้อยเข้านอนประมาณสี่ทุ่ม ตัวน้อยรู้สึกตัวตื่นตอนตีสาม เพราะรู้สึกร้อน ทั้ง ๆ ที่นอนอยู่ในห้องแอร์ จึงลุกขึ้นมาเอาน้ำลูบตัวนอนรำพึง “ลูกต้องอยู่ในบ้านของพระบิดาของลูก” ๆ ๆ ซ้ำ ๆ แล้วก็ลุกขึ้นมาเขียนเรื่องนี้
ตัวน้อยเคยสงสัย พอคืนดีกับพระเจ้า ได้หนึ่งปีสามสี่เดือน บททดสอบเรื่องที่สอง ความเจ็บป่วยด้วยโรคร้ายยอดนิยม รักษาตัวห้าเดือน พักฟื้นอีกราวเดือนสองเดือน และอาการที่ฝากทิ้งไว้คืออะไร.....??????
ตั้งแต่เริ่มป่วย ได้คุยโทรศัพท์กับนายชุมพาบาลที่หนึ่ง คุณพ่อกรุณาสอนว่า “ความเจ็บป่วยถือได้ว่า เป็นพระพรแห่งการชำระมลทินให้สิ้นไป” ตัวน้อยถามคุณพ่อว่า “ด้วยการสวดพระเมตตา ตลอดจนการทำกิจเมตตา พระเยซูทรงสัญญาว่า จะได้ขึ้นสวรรค์ โดยไม่ต้องผ่านไฟชำระ ด้วยพระเมตตาอันหาที่สุดมิได้ของพระองค์ ทรงเป็นสะพานให้เราข้ามเข้าสู่สวรรค์ได้เลย ไม่ใช่หรือคะ”
คุณพ่อซึ่งเป็นหนึ่งในจิตตาธิการของคณะพระเมตตา ได้กล่าวกับตัวน้อย “ถ้าเรายังสกปรก เลอะเทอะ มอมแมมอยู่ เราจะกล้าเข้าไปกอด ไปเป็นหนึ่งเดียวกับพระบิดา พระเยซู ผู้เป็นองค์แห่งความบริสุทธิ์ หรือ”.... ตัวน้อยอึ้ง..... และได้คิด ....
แล้วสิ่งหนึ่งที่ทำให้ตัวน้อยได้เข้าใจ คือเมื่อตัวน้อยป่วย หลังผ่าตัด แต่แข็งแรงพอ จะขับรถได้ จึงไปร่วมการเข้าเงียบ ของกลุ่มฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี ที่วัดพระแม่มหาการุณย์ นนทบุรี ซึ่งห่างจากบ้านตัวน้อยราว สี่สิบ เกือบห้าสิบกิโลเมตร ขึ้นทางด่วนก็ใช้เวลาไม่นาน
คุณพ่ออธิการ ซึ่งทราบว่าตัวน้อยป่วย จากเพื่อน ๆ เมื่อเห็น .... ได้ยินตัวน้อยเรียกหา “ คุณพ่อ” สายตาของคุณพ่อที่มองตัวน้อย เหมือนสายที่มองมาด้วยแววตาจากหัวใจที่แสนรัก ยิ้มหวาน ...เจี๊ยบ... เหมือนพ่อที่ยินดียิ่งนัก เมื่อลูกที่รัก ลูกที่หายไปนาน กลับมาหา เหมือนเรื่องราวในพระวารสาร ในหัวใจ เรื่อง ลูกล้างผลาญ
แบ่งปันด้วยความทรงจำ ความว่า บิดาคนหนึ่ง มีลูกสองคน ลูกคนเล็กได้ขอแบ่งมรดกของตน และนำไปใช้ชีวิตเสเพล เที่ยวเตร่ จนเงินหมด ตกต่ำ จนต้องไปทำงานเลี้ยงหมู แม้แต่ฟักถั่วอาหารหมู ยังไม่มีใครยอมให้เขารับประทาน เขาจึงคิดได้ว่า คนใช้ของพ่อเขายังมีอาหารดี ๆ รับประทาน เขาจะกลับไปหาพ่อ และพูดกับพ่อว่า “พ่อครับ ลูกได้ทำผิดต่อสวรรค์ และต่อคุณพ่อด้วย ลูกไม่สมควร เป็นลูกของคุณพ่ออีกต่อไป โปรดรับลูกเป็นคนใช้สักคนหนึ่งเถิด”
เมื่อเขากลับมาบ้าน พ่อที่เห็นลูกคนเล็กแต่ไกล พ่อวิ่งไปหา กอด และจูบลูก ลูกได้พูดกับพ่อว่า “พ่อครับ ลูกทำผิด ต่อสวรรค์ และต่อคุณพ่อ ลูกไม่สมควรเป็นลูกของพ่ออีกต่อไป” แต่พ่อพูดกับคนรับใช้ว่า “เร็วเข้า จงไปนำเสื้อสวยที่สุดมาสวมให้ลูกเรา นำแหวนมาสวมนิ้ว นำรองเท้ามาใส่ให้ จงนำลูกวัวที่ขุนอ้วนแล้วไปฆ่า แล้วกินเลี้ยงฉลองกัน เพราะลูกของเราคนนี้ ตายไปแล้ว กลับมีชีวิตอีก หายไปแล้ว ได้พบกันอีก” แล้วการฉลองก็เริ่มขึ้น เทียบ ลูกา 15:11-24
สิ่งหนึ่งที่พิเศษมาก ๆ คือ เพราะคุณพ่อเป็นชาวอิตาลี ชาวยุโรป หรืออเมริกา จะทักทายด้วยการกอด เป็นธรรมเนียมปกติ
คุณพ่อก็เช่นกัน เมื่อลูกตัวน้อยที่ป่วย และหายไปหลายเดือน มาหา มาเข้าเงียบ นอกจากสายตาที่แสนรัก รอยยิ้มที่แสนหวานแล้ว คุณพ่อจะผายมือออก เหมือนหนึ่งในภาพ ที่ติดอยู่ที่ผนังหัวนอนของตัวน้อย คือภาพบทสวดข้าแต่พระบิดา ซึ่งภาพสุดท้าย จะเป็นภาพของพระบิดาที่ผายมือออก และมีผู้คนมากมายกำลังมุ่งไปหาพระองค์ พระบิดาผู้ที่รอคอย ด้วยอ้อมกอด อันแสนรัก และแสนจะอบอุ่น ขอขอบคุณพี่ผู้จัดศรัทธาทัวร์ที่กรุณามอบให้มา
ครั้งแรกที่ตัวน้อยโผเข้าหา ให้คุณพ่อโอบกอด (แบบหลวม ๆ ) ตัวน้อยกลัวว่า แป้ง และลิปสติกที่ทาไว้ จะเปื้อนเสื้อขาวของคุณพ่อ
นี่อย่างไร คะ เหตุผลที่ ตัวน้อยต้องยอมรับการชำระด้วยความเจ็บป่วย ด้วยความทรมานจากการรักษาที่ฝากทิ้งไว้ ก่อนวัยอันควร เพื่อให้บริสุทธิ์ ในวันที่ได้กลับไปหาพระบิดาเจ้าสวรรค์ และเป็นการแบกกางเขนของตน ร่วมพระทรมาน เล็ก ๆ กับพระเยซูเจ้า ซึ่งเทียบไม่ได้เลยแม้สักเสี้ยว กับพระมหาทรมานแห่งการสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนของพระเยซูเจ้าเพื่อไถ่บาปทั้งสิ้นแทนเรา เพื่อให้เราได้รอดกลับไปสวรรค์
คิดถึงพระวาจาในหัวใจว่า “จงตามเรามา แบกกางเขนตน แอกของเราอ่อนนุ่ม เราจะไม่ให้เจ้าแบกเกินกำลังของเจ้าหรอก” พระเจ้าข้า ลูกวางใจในพระองค์
คิดถึงเพลงที่น้องกลุ่ม อบรมครูคำสอน ได้ใช้ร้องประกอบท่าเต้นที่น่ารัก เพื่อเป็นหนึ่งในคะแนนของการสอบในการเรียนวิชา ๆ หนึ่ง เพลงนั้นคือ
ความรักของพระเจ้า....เป็นรักที่อบอุ่น ความรักของพระเจ้า...เป็นรักที่อบอุ่น ความรักของพระเจ้า....เป็นรักที่อบอุ่น โอะ..โอะ..โอะ... รักที่อบอุ่น แฮะ.. แฮะ... ตัวน้อยจำได้แค่นี้ เองคะ.....
แต่ถ้าเป็นเพลงที่ตัวน้อยแต่ง และใช้ร้อง ประกอบท่าภาษามือในการเรียนการสอบเช่นกันจะเป็น
พระเจ้ารักฉัน ฉันรักพระเจ้า
พระเจ้าดีต่อฉัน ฉันซาบซึ้งใจ
พระเจ้าเมตตา ฉันศรัทธาเพียงพระองค์
พระเจ้าคือรักนิรันดร์ ฉันรักพระองค์นิรันดร์เช่นกัน
จบค่ะ.....
เพราะสำหรับข้าพเจ้านั้น การมีชีวิตอยู่ ก็เพื่อพระคริสต์ และการตายก็เป็นกำไร ฟิลิปปี 1:21
ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าทำให้ดวงใจเบิกบาน ให้ความสุข ความยินดี และชีวิตยืนยาว บุตรสิรา 1:12
พระบิดาผู้ทรงพระสิริ ทรงโปรดประทานให้ท่านทั้งหลาย มีจิตใจ อันประกอบด้วย สติปัญญา และความประจักษ์แจ้ง ในเรื่องความรู้ถึงพระองค์ และขอให้ตาใจของท่านสว่างขึ้น เอเฟซัส 1:17-18
พวกท่าน ซึ่งเมื่อก่อนนี้ ไม่ถูกกันกับพระเจ้า เป็นศัตรูในใจ ด้วยการชั่วต่าง ๆ บัดนี้ พระองค์ทรงโปรดให้คืนดีกับพระองค์ โคโลสี 1:21
ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดให้ข้าพเจ้ารู้จักทางของพระองค์ โปรดทรงสอนมรรคาของพระองค์แก่ข้าพเจ้า โปรทรงนำข้าพเจ้าให้เดินตามทางความจริงของพรองค์ เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น ข้าพเจ้าหวังในพระองค์ตลอดวัน สดุดี 25:4-6
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
03.12.2555 เขียนเสร็จ.
20.12.2555 เขียนเพิ่มและส่งเมล
พบกันใหม่ วันอาทิตย์ กับเรื่องที่ 108: สอบตก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น