105. สวัสดีคะผู้อ่านที่รัก
เราไม่รู้วันเวลาจริง ๆ วันที่ 21 ธค. นี้ โลกจะแตกไหม ???
แต่ที่แน่ ๆ ความตั้งใจของตัวน้อย .... แตกหมด เพราะตั้งใจว่า วันที่พฤ. 13 ธค. 55 นี้ จะออกจากบ้านบ่ายสามโมง เพื่อไปฉลองแม่พระฟาติมาที่ดินแดง เพราะตั้งแต่ไปแบ่งปันหนึ่งชั่วโมง ในเดือน กค. 55 ก็ไม่ได้ไปอีกเลย เพราะวุ่นวายกับการรับคีโม และการฉายแสง คิดถึงแม่(พระ)แล้ว อยากไปโมทนาขอบพระคุณแม่พระ คิดถึงคุณพ่อ และพี่ ๆ สัตบุรุษวัดฟาติมาด้วย
และวันศ. 14 ธค. พี่พลมารีย์ให้โอกาสตัวน้อยได้อ่าน ฝึกอ่านพระวาจา ในมิสซาหนึ่งทุ่มที่วัดตัวน้อย
วันส. 15 ธค. จะไปวัดพระมารดาอุปถัมภ์ ร่วมเข้าเงียบ แบบ LECTIO DIVINA จะได้มีโอกาสขอบพระคุณ พระคุณ เจ้าประธาน ที่กรุณาสวด และส่งพลังการรักษามาให้ และที่สำคัญที่สุดคือโมทนาขอบ พระคุณพระเจ้า ที่ทรงเยียวยาให้ได้รับการ รักษาแบบหายขาดจากโรคร้าย
แล้ววันนี้ (พ. 12 ธค. 55) เพื่อนรักที่เป็นเพื่อนไกด์คนแรก ทำงานในบริษัทแรกด้วยกันสิบกว่าปี ตัวน้อยย้ายมาอยู่บริษัท ใหม่เป็นบริษัทที่สาม ซึ่งเพื่อนยังทำอยู่บริษัทแรก ได้โทรศัพท์มาขอให้ตัวน้อยช่วยทำงาน วันที่ 13-14 แทนไกด์ที่ป่วยกระทันหัน และหาไกด์ไม่ได้
ช่วงนี้ ทัวร์ญี่ปุ่นยุ่งมาก เพราะนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นไม่สามารถท่องเที่ยวที่จีน และเกาหลี ด้วยเหตุผลปัญหาทางการเมือง ทำให้นักท่องเที่ยวหลั่งไหลมาประเทศไทย
คุณหมอแนะนำให้ธค. มค. สองเดือนี้ ควรพักฟื้น ตัวน้อยตั้งใจจะพักฟื้นถึงกลางมค. 56 แล้วจึงขอเริ่มทำงานทัวร์ หรืองานที่พระเจ้าทรงมีแผนการณ์ที่จะใช้ตัวน้อย แต่ วันที่ 30ธค. 55- 1 มค 56 บริษัทของตัวน้อยก็โทรมาขอให้ทำงาน เพราะไกด์ไม่พอเช่นกัน
ทำให้ความตั้งใจที่จะพบพี่น่ารักในทั้งสองวันคงไม่ได้พบเสียแล้ว เพราะวันที่ 14 ธค. ตัวน้อยเสร็จงานดึก วันที่ 15 คงน๊อค.... สลบไสล.. แล้ว....ในเวลาของพระองค์ เราจะพบกัน นะคะ
คงเหลือแต่ วันอา. 16 ธค. 55 มีประชุมใหญ่ของกลุ่มพลมารีย์ที่วัดฟาติมา ตัวน้อยคงไปได้....
ด้วยเป็นระยะพักฟื้น คุณหมอแนะนำให้อยู่ที่เย็น อย่าให้ผิวที่ผลัดลอกเกิดการระคายเคือง ด้วยเหงื่อ หรือการเสียดสีของเสื้อผ้า ถ้าเกิดเป็นแผลติดเชื้อ คงจะยุ่งกันใหญ่
ตัวน้อยต้องใส่เสื้อผ้าทำงาน เต็มยศ และตื่นเพื่อเตรียมตัวทำงานตั้งแต่ตีห้า กว่าจะกลับบ้านราวสี่ทุ่ม ในสองวันนี้ ตัวน้อยไม่แน่ใจว่าจะมีเรี่ยวแรงพอหรือเปล่า ....
แต่เมื่อเพื่อนขอร้องมา.... ด้วยพระเจ้าสอนให้รักผู้อื่นมากกว่ารักตัวเอง แม้ร่างกายยังไม่พร้อมที่จะทำงาน แต่ ตัวน้อยก็ต้องช่วย ต้องพยายามสุดกำลังของตัวเอง และสวดภาวนา ขอพระเยซู และแม่พระทรงทำงานร่วมกับตัวน้อย และวิงวอนขอพระเมตตาจากพระบิดาเจ้า โปรดประทานพระหรรษาทานอันอุดมของพระจิตเจ้าแก่ตัวน้อยเป็นพิเศษ สำหรับงานสองวันที่เกินกำลังตัวน้อยนี้ด้วย...
และ ขอคำภาวนาจากผู้อ่านที่รัก เพื่อให้ตัวน้อยสามารถทำงานได้อย่างดี มีประสิทธิภาพ ราบรื่น และสามารถนำความรักของพระเจ้าไปสู่ผู้อื่นโดยเฉพาะลูกทัวร์ของตัวน้อย ให้ตัวน้อยประกาศพระวาจาได้ โดยไม่โดน complain ด้วยนะคะ
เพราะ พระวาจาของพระเจ้านั้นทรงชีวิต พระวาจาของพระเจ้าของเราคงอยู่ตลอดไป แต่มักจะขัดใจเรา กี่คนที่จะเข้าใจ กี่คนที่ยอมจำนน กี่คนที่จะ ยอมทำตามน้ำพระทัย ......
แล้วตัวน้อยก็พบพระวาจาที่ทรงตอบเราว่า....
พระเจ้าทรงกำหนดเราไว้ด้วยความรักก่อน ตามที่ชอบพระทัย เอเฟซัส 1:5
ท่านรู้อยู่แล้วว่า ถ้าแต่ละคนทำดีไว้อย่างไร ก็จะได้รับค่าตอบแทนจากองค์พระผู้เป็นเจ้า เอเฟซัส 6:8
เอาหล่ะคะ ตอนนี้เชิญอ่าน
เรื่องที่ 105: ป่วย.... ระยะสุดท้าย
ชีวิตของสิ่งที่มีชีวิตทุกอย่างอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ ทั้งลมหายใจของมนุษย์ทั้งปวง โยบ 13:10
เมื่อพย. ปีที่แล้ว (54) ตัวน้อยเริ่มสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติของร่างกาย เดือนธค. (54) ไปตรวจ เมมโมแกรม อัลตร้าซาวน์ พบก้อนเนื้อ ประมาณหนึ่งซม. ณ. วันนั้น คุณหมอพูดให้เข้าใจว่า คงไม่ใช่เนื้อร้าย ให้ติดตามอาการต่อไป
ตัวน้อยก็ทำงานทัวร์ ใช้ชีวิตลันลา ปกติ พอเดือนพค. 55 (ห้าเดือนต่อมา) พี่สาวคนโต ได้รับบัตรตรวจร่างกายฟรีจากบริษัทประกัน ทั้ง ๆ ที่ทุกปีไม่เคยได้รับ คงเป็นเพราะพระเมตตา ที่ประสงค์ให้พี่สาวได้รับการรักษา และผลการตรวจคือ ให้ปรึกษาแพทย์ด่วน ซึ่งก็คือเป็นเนื้อร้ายประมาณสองซม. พี่สาวตัดสินใจรับการรักษาผ่าตัดทันที ในขณะที่ตัวน้อยไม่ได้อยากรักษา ด้วยความคิดที่ว่า ถ้าตายเร็ว ๆ แล้วได้ไปสวรรค์ จะรอช้าอยู่ใย สิ่งที่ตัวน้อยกลัวที่สุดในชีวิต คือตกนรก กับอายุยืน
ที่กลัวตกนรก เพราะมันร้อน ตัวน้อยไม่ชอบความร้อนชั่วนิรันดร์ ทำงานทัวร์ พาชาวญี่ปุ่นเที่ยวเมืองไทย ห้าหกวัน ร้อนจะแย่ทั้งแขกทั้งไกด์ ตัวน้อยจึงแจกแป้งเย็นให้ลูกทัวร์ และตัวเองทา ในวันที่อากาศร้อน ทำให้หอม... และ เย็น... กันทั้งบัสเลย และตัวน้อย ต้องจัดหาซื้อให้อีก เพราะลูกทัวร์ชอบ ซื้อกลับไปใช้ ซื้อกลับไปเป็นของฝากกันมากมาย
ที่กลัวอายุยืน เพราะ คิดถึงเพลง โสด โสด อยู่ตรงนี้ ยังโสด โสด.... ไม่อยากเป็นภาระพี่ ๆ หลาน ๆ
ที่ตัวน้อยป่วย เพราะสวดภาวนาขอรับการป่วยนี้แทนพี่สาว.. หรือเปล่า หรือเพราะพระเมตตา ที่ให้พี่สาวคนโต กับน้องสาวคนเล็ก ห่างกันแปดปี ได้ป่วยเป็นเพื่อนกัน เราคุยแบ่งปันกัน ปรึกษา แลกเปลี่ยนความรู้ ห่วงใย รัก เอาใจใส่ กันและกันมากกกว่าเดิม....ม๊าก...มาก.... ถึงมากที่สุด
ด้วยความรักและพระเมตตาของพระเจ้า ไม่ให้เราแบกแอกที่หนักเกินไป เราจึงป่วยกันคนละนิดคนละหน่อย
เราทั้งสองคน เป็นมะเร็งขั้นสอง พี่สาวเป็นชนิดดุกว่าตัวน้อย ต้องรับคีโมแปดเข็ม ตัวน้อยเป็นชนิดดุน้อยกว่า แต่เกเร เป็นอะไรที่ธรรมดา แต่ไม่ธรรมดา
คุณหมอจึงรักษาให้แบบจัดเต็ม คือคีโมสี่เข็ม ฉายแสงยี่สิบเจ็ดครั้ง รับประทานยาคุมฮอร์โมน เพื่อต้านมะเร็ง ห้าปี
เราสองคนพี่น้อง เป็นคนป่วยที่ลันลากันมาก พี่สาวรับคีโมหัวเหม่ง ใส่น้องวิกกี้ แต่งตัว วัยรุ่น มีแต่คนชมว่า เอาะ ๆ กว่าเดิมมากเลย 555
ตัวน้อยก็ไม่น้อยหน้า คนป่วยก็อยากสวย แต่สวยไม่เท่าพี่สาวมาแต่ไหนแต่ไร แต่ด้วยในบรรดาคนป่วยด้วยกัน โดยเฉพาะคนป่วยที่รับการฉายแสง จะได้พบกันทุกวัน ตัวน้อยอายุน้อยที่สุด ใส่น้องวิกกี้ คาดที่คาดผมสวยเก๋ เหตุผลจริง ๆ ที่คาดที่คาดผมนอกจากเพิ่มความ อะโนเนะ น่ารักสักนิดแล้ว กลัวว่า เมื่อไหร่ลมแรงมาก ๆ น้องวิกกี้จะปลิวไปติดบนยอดไม้หรือเปล่า... 555 แต่งตัว จัดเต็มทุกวัน เฟอร์นิเจอร์มาก..กว่าใคร ๆ จึงทำให้ถูก เรียก “น้องคนสวย” เพราะคนอื่น ๆจะสูงวัย หัวเหม่งเขาก็ใส่หมวก ใส่ผ้าคลุม เพราะต้องเดินทางมาไกล และแต่ละคน ดูอมทุกข์ ...
พี่สาวก็เช่นกัน เมื่อไปรับคีโมที่ห้องรวมของสถาบันมะเร็ง ก็จะคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความเจ็บป่วย และการดูแลตัวเอง พี่สาวตัวน้อย ถูกเรียก “พี่คนสวย เหมือนกัน” พี่สาวรับคีโมแปดเข็มเสร็จแล้ว ก็กลับมาใช้ชีวิตลันลาปกติ ไปตรวจตามนัด ติดตามอาการต่อไป
สำหรับตัวน้อย ผ่าตัด คีโม ฉายแสง รับประทานยาห้าปี เป็นรักษาแบบจัดเต็ม แต่ไม่หนัก เพื่อการรักษา ที่หายขาด (จากคำของพูดของคุณหมอฉายแสง เมื่อวินิจฉัยการรักษาร่วมกับคุณหมอหลายท่าน และคุณหมอที่ตรวจพบโรคร้าย และดูแลการรับคีโมของตัวน้อย เป็นประธานการวินิจฉัย และตัดสินใจแทนตัวน้อยที่ไม่อยากรักษา....ฟันธง คนไข้คนนี้ รักษาแบบหายขาด ไม่ทราบจะโมทนาขอบพระคุณพระเจ้าอย่างไรดี และขอขอบพระคุณคุณหมอด้วยคะ
ตอนฉายแสงสัปดาห์ที่หนึ่ง และที่สอง ตัวน้อยจะได้คิว เป็นคนที่หนึ่ง หรือคนที่สอง ระหว่างรอ คุยกัน กับคนไข้คนอื่น ๆ ถึงอาการ ชวนออกกำลังกาย การดูแลเรื่องรับประทานอาหาร ตัวน้อยแซวแหย่ ให้หัวเราะ ให้ยิ้มกัน ให้กำลังใจ และมีพี่พยาบาลที่น่ารัก ก็ได้มาสอนเราถึงท่าออกกำลังกาย และความรู้ ให้กำลังใจแก่เรา ทุกเช้า ทุกวัน
พอสัปดาห์ที่สาม เริ่มมีคนไข้ใหม่ ๆ มา มาเร็วกว่าตัวน้อยอีก ตัวน้อยมาหกโมงสี่สิบห้า เริ่มฉายแสงราวแปดโมงครึ่ง พี่เขามาตั้งแต่ตีห้า ได้คิวที่หนึ่งไป และแต่ละคนมาจากที่ไกล ๆ ต้องตื่นตีสาม มาขึ้นเรือ ต่อรถไฟ นั่งรถเมล์กว่าจะมาถึงโรงพยาบาล บางคน ต้องกลับไปทำงานต่อ ในขณะที่ตัวน้อย....บ้านใกล้ เดินสิบ สิบห้านาที ฉายแสงเสร็จ กลับบ้าน พักผ่อน จึงมีพี่บางคนพูด ในความหมายที่ว่า น่าจะให้เขาทำก่อน เพราะบ้านไกล ต้อง กลับไปทำงาน......ด้วยพระเจ้าสอนให้รักผู้อื่น และสละน้ำใจตน
สัปดาห์ที่สี่ และห้า ตัวน้อยจึงมาบ่าย ทุกวันพุธมีนัดหมาย ในการพบคุณหมอ ทำให้มาเช้า ได้พบพี่ ๆ มีแต่คนทักทายว่า หายไปไหน คิดถึง น้องคนสวย 555 ตัวน้อยยิ้มแก้มแตกไปเลยยยยย.....
ในวันรับการฉายแสงครั้งที่ยี่สิบสี่ ซึ่งเป็นวันต้องพบคุณหมอ ทำให้ตัวน้อยต้องมาเช้า และคิดว่า วันรุ่งขึ้น ครั้งที่ยี่สิบห้าคงจบ และคงมาตอนบ่าย เพราะคุณหมอบอกไว้ตั้งแต่ตรวจครั้งแรกแล้วว่า ต้องพบหมอ ห้าสัปดาห์ สัปดาห์ ละหนึ่งครั้ง
เมื่อคิดว่าจะได้พบพี่ ๆ เขาเป็นครั้งสุดท้าย ตัวน้อยจึงกล่าวลาพี่ ๆ เขา ขอให้ทุกคนมีความสุข และสุขภาพแข็งแรง และอยากให้คิดถึงความสุขที่เรามีเวลาดี ๆ ร่วมกัน ตัวน้อยขอฝากเพลงนี้เอาไว้ในใจพี่...
แล้วตัวน้อยก็ร้องเพลง ล้างใจ ของ อนันต์ บุนนาค เพลงที่อยู่ในใจตั้งแต่ วัยรุ่น ด้วยว่า เห็นพี่เขาป่วย และอมทุกข์ มีความสุข ยิ้ม หัวเราะ เมื่อมีตัวน้อยคุยด้วย กลับบ้าน ก็ไปทุกข์อีก
ตัวน้อยร้อง และแปลงเนื้อเพลงเป็นว่า
เห็นเธอซึมบ่อย ๆ ฉันก็เลยกร่อย ๆ จะปล่อยเธอไว้ได้อย่างไร
ล้างให้ใจหมดจด ลบให้ทุกข์จางไป ล้างใจเธอด้วยหัวใจ... ฉัน (พระเจ้า)เถิด
ลบรอยโรคร้ายจากใจเธอ.....
ตัวน้อยรักพี่ทุกคนนะคะ ขอให้คิดถึงกัน ส่งความปรารถนาดี กำลังใจถึงกันบ้างนะคะ
แล้วในวันแห่งการฉายแสงครั้งสุดท้าย ครั้งที่ยี่สิบเจ็ด ตัวน้อยนำกระเป๋า ที่พี่คนหนึ่งอยากได้ ฝากเจ้าหน้าที่ไว้ให้ และนำเมล็ด และข้อมูลเกี่ยวกับทุเรียนเทศ ที่เป็นผลไม้ มีสรรพคุณ ฆ่ามะเร็งได้ดีกว่าคีโมหมื่นเท่า ไปแจก ประมาณสิบชุด มอบให้แก่คนไข้ที่พบกันตอนบ่าย และเจ้าหน้าที่ ..... ให้หมด....ที่มี.....
ห้าเดือนกับการรักษาโรคร้าย สิ่งที่ได้รับคือร่างกายใหม่ ผมใหม่กำลังขึ้น ตัวน้อย ถูกล้อ ว่า “ เป็นทิด”...อือ...อือ... ที่หมายถึงพระเพิ่งสึกด้วยคะ ผิวหน้าอก และคอ เกรียมเหมือนหมูแผ่น ถูกย่างไฟแรงไปหน่อย ปวดแสบ ปวดร้อนเล็ก ๆ เดี๋ยว สักเดือน สองเดือน ก็จะลอกคาบ เหมือนปูนิ่ม และได้เครื่องทำความร้อนส่วนตัว เดี๋ยว ก็ร้อน เดี๋ยวก็หาย ผิวกายไม่รู้สึกถึงความเย็นของแป้งเย็นอีกเลย สันนิษฐานได้จาก ส่วนหนึ่งคงเพราะรับประทานยาคุมฮอร์โมน เพื่อ ต้านมะเร็ง เมื่อเริ่มรับประทาน มีอยู่วันสองวัน ที่ตัวน้อยลืมรับประทาน เป็นครั้งแรก สอง สาม ครั้งระหว่างนี้ที่ไม่ได้รับประทานยา ทำให้รู้สึกถึงความเย็นของแป้งเย็น หลังจากความรู้สึกเย็นหายไปตั้งแต่รับคีโม และเมื่อรับประทานยาต่อ ความรู้สึกถึงความเย็นของแป้งเย็นก็หายไป และความวูบวาบ อาการตามที่คุณหมอเรียก ร่างกายระอุร้อน เป็นออนเซ้น คือ บ่อน้ำร้อนของญี่ปุ่น คุ....เดือดอยู่เป็นระยะ ๆ คงจะเป็นอย่างนี้สักพัก.... ใหญ่ ๆ คุณหมอบอกไว้ คงไม่เป็นตลอดห้าปีที่ต้องรับประทานยา
ทุกครั้งที่ขึ้นไปนอนบนแท่นฉายแสง ตัวน้อยรู้สึก เหมือนถูกบูชายัญ หรือลูกแกะบนแท่นบูชา เมื่อได้พบคุณหมอฉายแสงวันแรก ถูกตีตรา กาพื้นที่ฉายแสง ด้วยเครื่องหมาย กากบาท จนตัวเองตกใจ อู้ฮู .... พ่อของตัวน้อยทิ้งมรดกไม้กางเขนให้หนึ่งอัน ตอนนี้ก็แบกของตัวเองอยู่อีกหนึ่งอัน ถูกคุณตีตรากางเขน รวมแล้วเป็นสิบ ตัวน้อยจะแบกไหว หรือพระเจ้าข้า .....?????
แล้วระหว่างที่ตัวนอนน้อยบนแท่นฉายแสง ตัวน้อยจะสวดบทสวดพระเมตตาด้วยคำภาวนาจากใจของตัวน้อยว่า
ข้าแต่พระจิตเจ้า ขอพระองค์โปรดสร้างลูกขึ้นใหม่ ให้มีชีวิตใหม่ในพระองค์เทอญ.
ข้าแต่พระบิดานิรันดร ลูกขอถวายแด่พระองค์ซึ่งพระกายพระโลหิต และพระเทวภาพแห่งพระบุตรสุดที่รักของพระองค์ พระเยซูคริสตเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย เพื่อชดเยบาปของลูก ขอพระองค์โปรดเมตตา รักษาลูกให้หายขาดจากโรคร้าย ทั้งกายใจ และวิญญาณด้วยเทอญ.
เดชะ พระมหาทรมานอันน่าเศร้าสลดยิ่งของพระเยซูเจ้า ขอทรงโปรดเมตตา รักษาลูกให้หายขาดจากโรคร้าย ทั้งกายใจ และวิญญาณด้วยเทอญ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตัวน้อยสวดตลอดช่วงสิบ ถึงสิบห้านาที แห่งการรักษา ทำให้ตัวน้อยเข้าใจแล้วว่า กางเขนมากมายที่ ตีตราไว้ที่หน้าอก ถึงต้นคอ ของตัวน้อย เป็นกางเขนแห่งการรักษา
ด้วยพระเมตตาที่ ให้ตัวน้อยได้รับการรักษาให้หายขาดอย่างแท้จริง
จากนี้ ก็เป็นการป่วยระยะสุดท้าย ที่ต้องทนกับผิวหนังที่ถูกฉายแสงจนไหม้เกรียม และจะค่อย ๆ ลอกออก เป็นผิวใหม่ที่ต้องได้รับการดูแล อยู่ให้ชิน ๆ กับร่างกายที่เหมือนมีเครื่องทำความร้อนอยู่ในตัว คุณหมอบอกว่า คงใช้เวลาประมาณหนึ่ง ถึงสองเดือน แล้วร่างกายของตัวน้อยก็คงเป็นปกติ กลับไปใช้ชีวิต.... อย่างไรดี ทำงานฑูตวัฒนธรรม หรือ งานธรรมฑูตดี ตัวน้อยกำลังสวดขอทราบประสงค์ เพื่อน้อมรับต่อไป กรุณาช่วยกันสวดให้ตัวน้อยด้วยนะคะ ขอบคุณคะ ... ขอบคุณคะ...
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนน้ำใจดีทั้งบนแผ่นดิน และในสวรรค์ ร้อยเท่าพันทวี อาแมน.
ใครหว่านสิ่งใด ก็ย่อมเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น ผู้ที่หว่านสิ่งใดตามธรรมชาติของตน ก็จะเก็บเกี่ยวความเสื่อมสลายจากธรรมชาติ ผู้ที่หว่านความดีในพระจิตเจ้า ก็จะเก็บเกี่ยวชีวิตนิรันดร จากพระจิตเจ้า กาลาเทีย 6:8
โปรดให้ข้ารับใช้ของพระองค์ประกาศพระวาจาด้วยความกล้าหาญ กิจการอัครสาวก 4:29
เมื่อท่านจะกิน จะดื่ม หรือทำอะไรก็ตาม จงทำเพื่อเป็นการถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า 1 โครินทร์ 10:3
ถ้าเราตายกับพระคริสตเจ้า เราก็จะมีชีวิตพร้อมกับพระองค์ โรม 6:8
เราจงยินดี และมีความสุขเถิด สดุดี 118:24
สันติสุขจงดำรงอยูกับท่านทั้งหลายเถิด ลูกา 24:35
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย
30.11.2555 เขียนเสร็จ.
12.12.2555 เขียนเพิ่มและส่งเมล
พบกันใหม่ วันอาทิตย์ กับ เรื่องที่ 106: สะพานสู่สวรรค์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น