109. สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
วันนี้ (27 ธค. 55) เป็นวันฉลองนักบุญยอห์น ผู้นิพนธ์ พระวรสาร เป็นศาสนนามของ ตัวน้อย...ยอห์นหญิง จึงเป็นโยอันนา ....
ปีที่แล้ว (54) ตัวน้อยไปฉลองครั้งแรกที่ วัดเซนต์จอห์น ลาดพร้าว ตอนช่วงกลางวันไปวัดพระจิต แล้วไปรอฉลองต่อตอนเย็นจนค่ำเลย ทั้งวัน.....
ตัวน้อยเป็นคนชอบจัดหนัก ถ้าทำ.. ก็ทำเต็มที่ แต่ถ้าไม่ทำ ก็ไม่ทำเลย ปีนี้ มีอะไรอีกหลายอย่างที่อยากทำ เช่นไปร่วมเยี่ยมน้อง ที่บ้านมุทิตา กับพี่ๆ กลุ่มฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี ในวันคริสตมาส แต่ก็ไม่ได้ไป เพราะสุขภาพไม่ค่อยอำนวย จึงไปวัดพระจิตแทน
ปีที่แล้วไม่เคยคิดเลยว่า ปีนี้จะป่วย ก็ป่วย ตัวน้อยได้รับคำสอนที่มีค่าที่สุด จากคุณพ่อที่กรุณาตรวจเรื่องให้ตัวน้อย ท่านได้กรุณาตอบเมล ปลอบ และให้กำลังใจที่ดีมาก ถึงมากที่สุดว่า “อะไรจะเกิด ก็เกิด พระเจ้าเคียงข้างเราเสมอ”.....
เมื่อมีพระเจ้าเคียงข้าง เราก็ไม่ต้องกลัวอะไร แค่วางใจก็พอ แต่ด้วยความเป็นมนุษย์ ความอ่อนไหว ทำให้ใจหวั่น เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกัน ส่งเสริมน้ำใจต่อกันใช่ไหมคะ....
วันนี้ ตัวน้อยจึงได้แต่ไปร่วมประชุมเตรียมจัดงานฉลองพระเมตตา(อา. 7 เมษา 56) และสวดพลมารีย์ในหมู่บ้าน อยากไปฉลองนักบุญยอห์นที่ วัดเซนต์จอห์นเหมือนกัน แต่ต้องเก็บแรงไว้เข้าบริษัทพรุ่งนี้ ก็ไปวัดทุ่มหนึ่งเหมือนเคย วันเสาร์เชิญพระกุมารน้อยไปเยี่ยมพี่พลมารีย์ที่ป่วย กับคุณพ่อเจ้าวัด วันอาทิตย์ต้องออก ไปทำงานทัวร์ ฉลองปีใหม่ เพราะทางบริษัทโทรมาขอให้ช่วยทำ ไกด์ไม่พอ ตัวน้อยจึงช่วยทำทัวร์สั้น แค่สามวัน
หวังในใจ ด้วยคำภาวนาของทุกคน และขอพระเจ้าสถิต และเป็นพละกำลังให้ตัวน้อยทำงานทัวร์ผ่านไปได้อย่างดี และไม่ป่วยอีก เป็นหวัดมาเกือบสองอาทิตย์ ก็ยังระคายคอ อยากจะไอดัง ๆ ว่า ไอ ... เลิฟ... ยู ...จริง ๆ 555
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก ห่วงใย สวดภาวนาให้ตัวน้อย และเมลดี ๆ ร้อยเท่าพันทวี ทั้งบนแผ่นดิน และในสวรรค์ ขอพระองค์ทรงรัก และดูแลทุกคน แทนตัวน้อย และเผื่อตัวน้อย ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย เพื่อพวกลูกทั้งหลาย ด้วยเทอญ อาแมน.
พระบิดาเจ้าข้า ข้าพเจ้ามอบจิตของข้าพเจ้าไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์ ลูกา 23:46
มิใช่ท่านทั้งหลายที่เลือกเรา แต่เราได้เลือกท่าน ยอห์น 15:16
เราบอกเรื่องเหล่านี้แก่ท่านทั้งหลายแล้ว เพื่อให้ความยินดีของเราอยู่กับท่าน และความยินดีของท่านจะสมบูรณ์ ยอห์น 15:22
เอาหล่ะคะ ตอนนี้ เชิญอ่าน
เรื่องที่ 109: เจ็ดพระพร กับการให้อภัยตัวเอง
ผู้มีความหวังในพระเจ้า จะได้รับพลังใหม่ อิสยาห์ 40:31
เมื่อวาน (03 ธค. 55) ตัวน้อยไปวัด นั่งข้างหน้าติดพระแท่น เพื่อดูแบบอย่าง พิธีการของผู้อ่านพระวาจา และมีพี่พลมารีย์พี่เลี้ยง กรุณาสอนตัวน้อย และเมื่อสัตบุรุษออกมารับศีลมหาสนิท ศีลฯหล่นลงพื้น ถูกเหยียบย่ำ ด้วยผู้คนที่ตาม ตามกันมารับศีลฯ และไม่เห็น ตัวน้อยเห็น...มีจังหวะ ลุกขึ้นไปเก็บ เพราะไม่อาจทนเห็นพระเยซูในศีลมหาสนิททรงถูกเหยียบย่ำครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าตัวน้อยมีความเชื่อ ความรัก และความศรัทธามากพอ ตัวน้อยควรจะรับประทานศีลนั้น แต่ตัวน้อยก็ไม่ทำ ... ทำไม่ได้ และมีพี่ที่เขาศรัทธาเปี่ยมล้น ขอศีลฯจากตัวน้อย ไปรับประทาน
ตัวน้อยรู้สึกแย่กับตัวเองมาก ที่รักพระองค์ เชื่อพระองค์ศรัทธาในพระองค์ ไม่มากพอ.... ตัวน้อยเศร้า ผิดหวัง ระทมใจมาก
วันนี้ (04 ธค.55) เป็นวันอังคาร ตัวน้อยจึงไปวัดพระจิตที่เซนต์หลุยส์ เพราะ ห้า หกสัปดาห์ ที่วุ่นวายกับการฉายแสง ไม่ได้ไปเลย เมื่อตัวน้อยได้รับพระเมตตา ด้วยการรักษาโรคร้ายแบบหายขาด ในช่วงเวลาที่พักฟื้น ตัวน้อยจึงตั้งใจ ขอ และร่วมมิสซา เพื่อโมทนาขอบพระคุณพระเจ้าเป็นพิเศษ
พิธีกรรมที่นี่ จะค่อนข้างพิเศษ คือเฝ้าศีลมหาสนิท นพพระวารพระมารดานิจจานุเคราะห์ มิสซา ตัวน้อยจะไปถึงประมาณสิบเอ็ดโมง และจบประมาณบ่ายโมงครึ่ง
เราจะรับพระพรทีละคน คนละสามครั้ง แต่วันนี้ ตัวน้อยได้รับพระพร ... จากคุณพ่อที่วัดพระจิต หกครั้ง ถ้ารวมมิสซาหนึ่งทุ่มซึ่งตัวน้อยได้รับโอกาศให้ฝึกอ่านพระวาจาที่พระแท่นในมิสซา ด้วยก็เป็นครั้งที่เจ็ด .. เจ็ดครั้ง.... ในหนึ่งวัน.... อู้...ฮู....
ครั้งที่หนึ่ง พระพรของแม่พระ เมื่อคุณพ่อเห็นตัวน้อย แววตาคุณพ่อดีใจยิ่งนัก เหมือนลูกที่หายไปนาน กลับมาหา คุณพ่อพูดกับตัวน้อย ขณะ ปกศีรษะ ตัวน้อยได้ยินไม่ค่อยถนัด ประมาณว่า “ลูกฟื้น แล้ว....” เพราะตัวน้อยได้คุยกับคุณพ่อ ขอคำภาวนา และมิสซาจากคุณพ่อสำหรับการเจ็บป่วยนี้ เพื่อคนอื่น ๆ โดยเฉพาะ เพื่อตัวเอง และพี่สาว ด้วย
ครั้งที่สอง พระพรของศีลมหาสนิท เมื่อคุณพ่อนำรัศมีกางเขนตรงกลางตลับใส่ศีลมหาสนิท มาแตะที่ศีรษะตัวน้อยอวยพร และพูดกับตัวน้อยว่า “ขอพระคริสตเจ้าอวยพรลูก” ตัวน้อยไหว้ขอบพระคุณอย่างสวยเป็นพิเศษ... และพูดสั้น ๆ จากหัวใจว่า “ขอบคุณพระเจ้า และคุณพ่อคะ”
ครั้งที่สาม พระพรของพระบิดาเจ้า คุณพ่อปกศีรษะ และพูดกับตัวน้อยว่า “ขอพระเจ้า อวยพรลูก” ตัวน้อยไหว้ขอบพระคุณอย่างสวย... และพูดสั้น ๆ จากหัวใจอีกว่า “ขอบคุณพระเจ้า และคุณพ่อคะ” ซึ้งจนน้ำตาซึม
ครั้งที่สี่ พระพรของพระจิตเจ้า มีพี่ท่านหนึ่งซึ่งเป็นผู้ชักชวน ให้ตัวน้อยมาที่วัดพระจิต ได้พบ และรู้จักกัน เมื่อครั้งไปแสวงบุญสองคอน ลาวใต้ กลางธค. 54 พี่เขากรุณาเรียกให้ตัวน้อย ไปคุกเข่าหน้าพระแท่น เพื่อรับพระพร ตัวน้อยไปคุกเข่า เมื่อคุณพ่อปกศีรษะ คุณพ่อพูดว่า “ปล่อย... ปล่อยวาง.... ลูก...ปล่อยวางไว้ในพระหัตถ์ของพระบิดาเจ้า” ตัวน้อยคุกเข่ารับ แล้วคุณพ่อก็พูดกับตัวน้อยอีก “ปล่อยวาง วางในพระหัตถ์ของพระบิดาเจ้า” ขณะที่คุณพ่อปกศีรษะพูดกับตัวน้อย ตัวน้อยภาวนาในใจ “ลูกเป็นของพระองค์ ลูกเป็นของพระองค์” เมื่อคุณพ่อพูดซ้ำ กับตัวน้อย อีก“ปล่อยวาง วางในพระหัตถ์ของพระบิดาเจ้า” ตัวน้อยยอม...น้อมรับ และล้มตัวลงนอนกับพื้น....... สักครู่ และเดินกลับไป ที่ที่นั่ง และ ครั้งที่ห้า เมื่อคุณพ่อปกศีรษะอวยพรทีละคน มาถึงที่นั่งของตัวน้อย ตัวน้อยคุกเข่า คุณพ่อกรุณาปกศีรษะให้อีก คุณพ่อพูดว่า “วางใจ ในพระบิดาเจ้า วางใจ ในพระบิดาเจ้า” ตัวน้อย น้ำตาเอ่อล้นตา พยายามมองไปข้างบน เพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา อายเขานะ.....
จากทุ่มครึ่ง ของมิสซาเมื่อวาน จนถึงสิบเอ็ดโมง ก่อนถึงวัดพระจิต ตัวน้อยรู้แย่กับตัวเองมาก.....และด้วยพระที่ได้รับพระพรมากมาย และคำเทศน์ที่สะกิดใจตัวน้อยคือ “พระเจ้าทรงให้อภัยเราเสมอ เราจึงต้องให้อภัยผู้อื่นด้วย”
สิ่งที่ตัวน้อยทำไม่ดี ที่ไม่เก็บศีล ซึ่งเป็นพระเยซูเจ้านะ ที่ถูกเหยียบย่ำ มารับประทาน ตัวน้อยรู้สึกผิด รู้สึกเศร้า รู้สึกแย่ ทำไมถึงมีความศรัทธาไม่มากพอ ทำไมทำได้แค่นี้เอง......
จากคำเทศน์ของคุณพ่อ ทำให้ตัวน้อยคิดได้ พระเจ้าทรงให้อภัยตัวน้อย ตัวน้อยก็ต้องให้อภัยตัวเองเช่นกัน และด้วยพระหรรษทาน และพระพรมากมายที่ได้รับ เยียวยาหัวใจที่ทุกข์ระทมเศร้า ทรงเปลี่ยนน้ำตาจากความเศร้า เป็นน้ำตาแห่งความปิติยินดี และซาบซึ้งในพระเมตตาอันหาที่สุดมิได้ ไม่ทราบจะสรรเสริญ นมัสการ และโมทนาขอบพระคุณ พระเจ้าอย่างไรดี.... คงทำได้เพียง “ดวงใจ คือสิ่งสุดท้าย ขอมอบถวาย ถวายพระองค์”
ครั้งที่ หก เมื่อมิสซาจบ ตัวน้อยเข้าไปคุยกับคุณพ่อ ว่า “วันนี้ ตัวน้อยจะเริ่มอ่าน บทอ่าน ที่วัดตัวน้อย ขอพระพรพิเศษด้วยคะ” คุณพ่อทำหน้ายินดียิ่งนัก ที่ลูกทำกิจการดี ได้อ่าน ได้ประกาศพระวาจาของพระเจ้า แล้วคุณพ่อกรุณาปกศีรษะ ร้องเพลง เชิญเสด็จ พระจิตเจ้าให้ตัวน้อย ด้วยคะ.... เย้... เย้...
ตัวน้อยกลับมาบ้าน ตัวร้อนมาก ไม่ทราบเพราะจากฤทธิ์ยา หรือ ลุกร้อนด้วยพระหรรษทาน และพระพรเต็มเปี่ยม แต่ไม่ว่าด้วยเหตุใด ตัวน้อยก็ทนร้อน ด้วยความสุข สันติสุข เต็มเปี่ยม จนล้นใจ
กิจการใหม่ที่ตัวน้อยเริ่มที่ทำถวายพระเจ้า คือ การเป็นผู้อ่านบทอ่านในมิสซา เป็นอย่างไรนั้น... 555 มีได้อายอีกแล้วครับท่าน ถ้าผู้ฟังจับได้ ขอจัดเต็มในเรื่องต่อ ๆ ไปนะคะ
พระองค์ทรงรักษาคนเป็นโรคต่าง ๆให้หาย มาระโก 1:34
ความเชื่อมาจากการฟัง สิ่งที่ได้ฟัง มาจากพระวาจาพระเจ้า โรม 10:16
จงวางใจในพระเจ้าตลอดไป อิสยาห์ 26:4
ไม่มีสิ่งใดที่พระเจ้ากระทำไม่ได้ ลูกา 1:37
อย่ากลัวเลย พระเจ้าทรงฟังคำอธิษฐานของท่านแล้ว ลูกา 1:37
ขอสรรเสริญ นมัสการ โมทนาขอบพระคุณพระเจ้าสุดจิตสุดใจ
ลูกแกะตัวน้อย.
04.12.2555 เขียนเสร็จ.
27.12.2555 เขียนเพิ่มและส่งเมล
พบกันใหม่ วันอาทิตย์ กับเรื่องที่ 110: พูดจาภาษาดอกไม้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น