วันพุธที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2555

เรื่องที่ 89: คนเช่าห้อง

89.สวัสดีคะ  ผู้อ่านที่รัก
                ห้าวันของการพักผ่อน  เพื่อฟื้นฟูการสร้างเกล็ดเลือดขาวที่ต่ำจนรับคีโมเข็มสุดท้ายไม่ได้  ตัวน้อยไม่ทราบว่า ต้องดูแลตัวเองเป็นพิเศษอย่างไร  เพราะรับประทานได้ปกติ  รับประทานน้ำไข่ขาววัน ละห้าฟอง  เพื่อเพิ่มเกล็ดเลือด  ต้องรับประทานไข่แดงวันละสองฟอง  ซึ่งข้อมูล ใน GOOLE  เขียนแนะนำไว้   และรับประทานยานอนหลับที่คุณหมอให้ไว้ก่อนนอน  เพื่อให้หลับสนิท  ไม่หลับ ๆ ตื่น ๆ  มารำพึงคุยกับพระเยซูเหมือนทุกคืน   งดออกไปทำกิจกรรมศรัทธาไกลบ้าน  ไม่เหมือนที่ผ่านมา  แต่จะไปวัดใกล้บ้าน
                มีพระวาจาที่อ่านพบเช้าวันนี้ ในไบเบิ้ลไดอารี่  (27 กย.55)  ไม่เที่ยงแท้ที่สุด   ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยงแท้  ปัญญาจารย์ 1:2 
                ถ้าพรุ่งไปพบคุณหมอ  ตรวจเลือด  แล้วผลเลือดไม่ผ่านอีก  ได้ยินว่า  ต้องให้เลือด  มีพี่น่ารัก และศรัทธามาก ๆ คนหนึ่งที่ได้คุยกัน  พี่เขาบอกว่า  ถ้าต้องให้เลือด พี่ เขายินดีจะให้เลือดตัวน้อย  เหมือนที่พระเยซูเจ้า  ได้ประทานศีลมหาสนิท  อันเป็นพระกาย  และพระโลหิตของพระองค์ ได้ไหลเวียน  หล่อเลี้ยงชีวิตของเรา  ให้ชีวิตของพระองค์  เป็นชีวิตของเรา  ให้ชีวิตของเรา  เป็นของพระองค์  เราเป็นหนึ่งเดียวกัน  ด้วยความรักนี้   ว๊าว...ว๊าว...ไม่เคยคิด  และซึ้งใจในความรัก  และเสียสละของพระเยซูได้มากขนาดนี้  ถ้าไม่ได้ยินว่า  พี่เขาจะเป็นคนถ่ายเลือดให้  เพราะเรามีเลือดกรุ๊ปเดียวกัน
                ความรักยิ่งใหญ่  สุดยอดยิ่งใหญ่  เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง  และเพราะรักชนะทุกสิ่ง  แม้แต่ความเห็นแก่ตัว
                เพียงว่าคนทั้งโลกรักกัน  วันแห่งความเลวร้ายนั้นคงไม่มี
                เราทุกคนต่างเป็นน้องพี่   มีพระเจ้าที่รักองค์เดียวกัน
                (ส่วนหนึ่งของเพลง  เพียงคนทั้งโลกรักกัน  ตัวน้อยแต่งเองค้า....ตอนไปญี่ปุ่น  แล้วเห็นภาพการถูกทำลาย  การสูญเสียจากสงครามโลกครั้งที่สอง  ที่นางาซากิ)
                ขอขอบคุณทุกโทรศัทพ์  ทุกFB  และทุกเมล   ที่ส่งมาถึงความรัก ความห่วงใย  เป็นกำลังใจ  ทำให้ตัวน้อยยิ้มได้  ดอกไม้ในหัวใจได้น้ำใจ  รดเบ่งบาน  ให้เบิกบานใจ ชื่นชมยินดี ได้อีกครั้ง  ในโลกป่วย ๆใบนี้  และในความเจ็บป่วยของตัวเอง  และอีกหลาย ๆ คน
                ขอพระจิตทรงบรรเทา   ปัดเป่าความทุกข์ในใจ
                ขอพระเจ้าทรงรักษา     เยียวยาให้รักลูกมั่นคง
                (ส่วนหนึ่งของเพลง  พระจิตเจ้า  ตัวน้อยแต่งเองค้า  เมื่อไปเข้าเงียบที่สวนเจ็ดริน  คิดถึงนายชุมพาบาลที่สี่   พ่อวิญญาณตัวน้อยจัง   อู้...คิดถึง  นายชุมพาลที่หนึ่ง  สอง  สาม  ด้วยค้า...  เดี๋ยว มีใครน้อยใจ  555)
เพราะพระองค์  ข้าพเจ้าทั้งหลายจึงถูกประหารตลอดเวลา  เขาจัดว่า  ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นเหมือนแกะ  สำหรับนำไปฆ่า โรม 8:36
พระองค์มิได้ทรงหวงแหนพระบุตรองค์เดียวของพระองค์  แต่ได้ทรงประทานพะบุตรนั้นเพื่อประโยชน์แก่เรา  ถ้าเช่นนั้น  พระองค์จะไม่ทรงประทานสิ่งสารพัดให้เราทั้งหลาย  ด้วยกันกับพระบุตรนั้นเหรอ โรม 8:32
ทรงอธิษฐานขอเพื่อเราทั้งหลาย  แล้วใครจะให้เราทั้งหลายขาดจากความรักของพระคริสต์ได้เล่า  จะเป็นความทุกข์  หรือความยากลำบาก  หรือการเคี่ยวเข็ญ  หรือการกันดารอาหาร  หรือการเปลือยกาย  หรือการถูกโพยภัย  หรือการถูกคมดาบ หรือ  โรม 8:34-35
ไม่มีสรรพสิ่งใด ๆ จะพรากเราไปจากความรักของพระเจ้า   โรม 8:39
พระเจ้าทรงช่วยคนที่รักพระองค์ให้เกิดผลดีในทุกสิ่ง  โรม 8:28
ลูกวางใจในพระองค์  อาแมน.
อาแมน.
เอาหล่ะ  คะ  ตอนนี้เชิญอ่าน
เรื่องที่ 89: คนเช่าห้อง
จงกลับไปหาญาติพี่น้องของท่าน  เล่าให้เขาฟังถึงเหตุการณ์ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกระทำ  และแสดงพระเมตตาต่อท่าน  มาระโก 5:19
*กว่าจะรู้  ว่าถูกรัก   ก็หยุดพัก  ผิดที่   ผิดทาง    
 สิ่งที่รู้   สิ่งที่เห็น  คือ  ภาพอำพราง   
  สิ่งที่คว้า  สิ่งที่หา  คือภาพมายา
  **จนมา  วันนี้  ได้พบรัก  กับพระเจ้า 
จึงได้รู้  ที่มีวันนี้  เพราะพระเมตตา  
จากนี้  ชีวิตเพื่อพระองค์  ขอโปรดทรง  บอกหนทาง
***อยากมี  ชีวิตนิรันดร์  จะรักมั่น ใพระองค์เท่านั้น  
โปรดอย่าทิ้ง  ห่างลูกไปไกล 
ขอสุขใจ  ในรักของพระองค์
 (เนื้อเพลง  กว่าจะรู้ว่าถูกรัก  เพลงแรกที่ตัวน้อยแต่งได้  ด้วยพระพร  เมื่อพระเจ้าทรงเรียกกลับมาหาพระองค์)
**จนมา  วันนี้  ได้พบรัก  กับพระเจ้า  จึงได้รู้  ที่มีวันนี้  เพราะพระเมตตา  
                ใช่เลย... ทุกสิ่งที่ตัวน้อยมี ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่พ่อแม่ให้ความรู้จบปริญญาตรีแก่ลูกทั้งห้าคน  แล้วต้องสร้างทุกอย่างด้วยตัวเอง  แม่จะสอนเสมอ  หาเงินได้สิบบาท  ใช้หกบาทก็มากแล้ว  ที่เหลือให้เก็บ  แล้วจะเก็บจนมีเงินพอ  และซื้อทุกอย่างด้วยเงินสด  แม่สอนให้ประหยัด  และรู้จักอดทน...
 ทรัพย์สินในโลกที่ตัวน้อยมี มีเท่าหนวดกุ้ง  และในหลายสิ่งที่ได้มาราวกับราชรถมาเกย  หนึ่งนั้นคือ  ห้องคอนโดมิเนียม
                ห้องคอนโมมิเนียมนี่  แต่แรก  พ่อของตัวน้อยผ่อนดาวน์ไว้  แล้วที่เหลือตัวน้อยเป็นคนจ่าย  ห้องนี้...จึงเป็นชื่อของตัวน้อย เป็นของตัวน้อยโดยที่ตัวน้อยไม่ต้องเสาะแสวงหาเลย  ได้มาราวกับราชรถมาเกยไหมคะ.....
 ตัวน้อยให้เงินพ่อ และแม่ทุกเดือน  เป็นลูกสาวคนเล็ก  คนเดียวที่ให้พ่อแม่ทุกเดือน ตั้งแต่เรียนจบ  ทำงานได้ พี่ ๆ เขาจะดูแลเรื่องใหญ่ ๆ เช่นเมื่อพ่อแม่เจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาล  พี่ ๆ ทำงานเอกชนทุกคน  ดังนั้น  เวลาพ่อแม่ เข้าโรงพยาบาลที  ก็จ่ายกันหนัก ๆ
ตัวน้อยดูแลเรื่องเล็ก ๆ เพราะยังโสด  ภาระน้อยที่สุด  แต่ยี่สิบปีกว่าปีที่ทำงาน  คงเป็นจำนวนเงินไม่น้อย  แต่คงไม่มากเท่าที่พ่อแม่เลี้ยงดูลูก ๆ มา
พ่อพักอยู่ที่ห้องคอนโดฯ นี้หลายปี  จนพี่ชายคนเล็ก  ซื้อที่ ที่เชิงเขาใหญ่  จึงปลูกบ้าน ให้พ่อปลูกอะไร ๆ  แต่ก็ไม่ค่อยได้ผลดี  เพราะดินไม่ค่อยดี  เป็นหินเสียส่วนใหญ่
เมื่อห้องว่าง  ตัวน้อยจึงให้เช่า  วันหนึ่งตัวน้อยอาจจะได้ไปอยู่เอง  เพราะใจนั้นชอบห้องเล็กกำลังดี  หัวมุม  อยู่บ้านพ่อแม่ที่สร้างใหม่ตอนนี้  เป็นเหมือนบ้านเดี่ยว  สองชั้น  มันใหญ่สำหรับผู้หญิงตัวคนเดียว  และเป็นเรื่องใหญ่สำหรับการทำความสะอาด  และดูแลรักษา  โดยเฉพาะคนที่ทำอะไร ไม่ค่อยเป็น  ทำเก่งอยู่อย่างเดียว  คือทำงานทัวร์  นั่นเอง...
 ที่ผ่านมา  คนเช่าห้องจะเป็นคนเช่าที่ดีตลอด  โอนค่าเช่าตรงเวลา  ไม่มีปัญหาอะไร  แล้วเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา(กย.55)   น้องที่เช่าอยู่เขาจะออก  เพราะเรียนจบปริญญาโท  จะกลับไปทำงานที่บ้านต่างจังหวัด
ตัวน้อยต้องหาคนเช่าใหม่  ที่ผ่าน ๆ มา  ก่อนจะคืนดีกับพระเจ้า  ตัวน้อยดูหมอดูตลอด  มีเจ้าประจำดูอย่างน้อยปีละครั้ง เช็คดวงทุกปี  แล้วหมอดูก็จะแนะนำให้ไปไหว้พระที่นั่น ที่นี่  ใส่บาตรเท่านั้นองค์  ปล่อยปลา กี่ตัว ต่อกี่ตัว
 ตอนนั้น  ตัวน้อยก็ทำ  แม้แต่เรื่องหาคนเช่าห้อง  หมอดูคนนี้จะแนะนำว่า  ให้จุดธูปห้าดอก  ไหว้ศาลพระภูมิ  พร้อมกับถวายส้มสี่ลูก  แล้วตัวน้อยขอให้พี่เขยลงทางอินเตอร์เน็ต  ติดกระดาษหน้า  ลิฟท์  ให้ยามที่รู้จักช่วยหา  ก็ได้คนเช่าดี ๆ  ทุก ๆ ครั้งไป
แต่เมื่อคืนดีกับพระเจ้า ตัวน้อย เลิกดูหมอ  เลิกไหว้พระอื่น ๆ  เลิกขอศาลพระภูมิ   จะขอพระคริสต์  ก็คิดถึงพระวาจาในหัวใจที่ ว่า  “เจ้าขอ  แล้วไม่ได้รับ  เพราะเจ้าขอเพื่อสนองกิเลสตัณหาของตัวเอง”  แล้วตัวน้อยขอคนเช่า  พระเยซูจะให้ตัวน้อยเหรอ.....
 แม้ตัวน้อยจะวางใจในพระเจ้าว่า  พระองค์จะประทานสิ่งที่ดีที่สุด  ในเวลาที่เหมาะสมที่สุด  แล้วจะทันใจตัวน้อยไหม...
หนักใจ...  กลุ้มใจ...  ไม่ทราบจะทำอย่าไงไร  ตัวน้อยรำพึงคุยกับพระเยซูเจ้า  “พระเยซูเจ้าข้า  แล้วลูกจะทำอย่างไร  ถึงจะได้คนเช่าห้องเล่า  พระเจ้าข้า”   แล้วเสียงในใจดังสวนขึ้นมาว่า  “เราก็เตรียมไว้ให้เจ้าแล้วไง..”   อึม...จริง สิ    น้องคนที่เช่าห้องบอกว่า  เพื่อนเขาอยากจะมาเช่าต่อนี่นา...  ตัวน้อยโล่งใจ  ขอบคุณพระองค์  พระเจ้าข้า  พระเจ้าเมตตาลูกของพระองค์จริง ๆ
แล้วอีกหลายวันต่อมา  น้องคนที่เช่าอยู่ได้บอกว่า  เพื่อนเขาไม่เช่าห้องแล้ว    อ้าว...กลับมาที่ปัญหาเดิม
หนักใจ  กลุ้มใจอีกครั้ง  จึงขอให้น้องเขาช่วยติดกระดาษว่า  ห้องว่างให้เช่า  ติดต่อ.....ไว้ในลิฟท์ พระเจ้าทรงสอนให้ออกแรงก่อน  แล้วที่เหลือ  พระองค์จะช่วย  เพราะพระหรรษทานของเรา  เพียงพอสำหรับเจ้า
  พอดีได้คุยกับพี่วิญญาณ  ตัวน้อยบ่นว่า  พระของเราน่ะ..ชอบลองใจ  บางทีขอแล้วก็ไม่ให้....  พี่เขาแนะนำว่า  ให้สวดประคำสายหนึ่ง  แล้วขอแม่พระ
ตัวน้อยคิด...เห็นด้วย  ขอพ่อ  บางทีขอยาก  ขอแม่ดีกว่า  คืนนั้น  ก่อนนอน  ตัวน้อยสวดสายประคำหนึ่งสาย  แล้วขอแม่พระช่วยเรื่องหาคนเช่าห้อง
แล้ววันรุ่งขึ้น   มีคนโทรศัพท์มาขอเช่าสามคน   ว้าว....แม่พระช่วยจริง ๆ  จนตัวน้อยไม่ทราบจะให้ใครเช่าดี  ก็โทรศัพท์สัมภาษณ์  เป็นใคร ทำอะไร  พอรู้จัก  เลือกไว้ในใจคนหนึ่ง 
และหลายวันต่อมา มีน้องคนที่เป็นเพื่อนของคนที่เช่าอยู่โทรศัพท์มา  อ้อนสุดชีวิต  บอกว่า “พ่อของหนู  เพิ่งอนุญาต  หนูเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ  ทำงานเทคนิคการแพทย์  อยู่โรงพยาบาลใกล้ ๆ นี้  เดี๋ยวต้องเข้าเวรแล้ว  ที่นี่  ใกล้กว่าที่เก่ามาก  หมดสัญญาสิ้นเดือนนี้พอดี......”  ตัวน้อยได้ฟัง  ก็คิด....  เห็นใจ  เอ็นดูน้องคนนี้มากหน่อย  
ผู้เช่าสามคน    ต้องปฏิเสธสองคนก็ยากแล้ว  เพิ่มมาอีกคน  เป็นสี่คน   ต้องปฏิเสธสามคน  น่าสงสารจริง ๆ  ลำบากใจจริง ๆ  ไม่อยากทำให้ใครแม้สักคน  ต้องเสียใจ  เพราะทำให้เพื่อนมนุษย์เสียใจ  ก็เป็นการทำให้พระเจ้าเสียพระทัยเช่นกัน
พอวันรุ่งขึ้น  มีผู้ชายโทรศัพท์มา  สรุปว่า  เป็นพ่อของน้องคนนี้  โทรศัพท์มา  เหมือนขอ  และเห็นชอบ  ขอให้ลูกเขาได้เช่าห้องเถิด.....  ตัวน้อยได้ฟัง  ได้คุย   เออ.....พ่อน้องเขาน่ารัก  รัก และเป็นห่วงลูกดี  ได้ใจ ... ได้ใจ... เอาไปอีกหลายคะแนน
ตัวน้อยปรึกษาพี่วิญญาณ ไม่ทราบ  จะให้คำตอบสุดท้ายกับใครดี  ตัดสินใจไม่ได้  ไม่อยากทำให้ใครสักคนผิดหวัง  อยากจะมีสักสี่ห้อง  แต่ก็ปรารถนาที่ได้คนที่เช่าที่ดีที่สุด  ไม่สร้างปัญหา  อยู่นาน ๆ จะได้ไม่ต้องวุ่นวายหาคนเช่าใหม่  และดีสำหรับคนเช่าที่สุดด้วย...พระเจ้าสอนให้รักคนอื่น  เหมือนรักตัวเอง  ก็ต้องคิดถึงคนอื่นด้วย...
  พี่เขาได้แนะนำ  ให้สวดภาวนา  แล้วเขียนชื่อ  จับสลาก  เหมือนที่อัครสาวก  เลือกสานุศิษย์มาช่วยทำงาน
จับสลากเหรอ....ดีเหมือนกัน  คืนนั้น  ตัวน้อยสวดขอบคุณแม่พระ  ขอแม่พระ  และพระจิตช่วยเลือก  โดยตัวน้อยโปรยฉลากคนที่ได้รับเลือก  ขอให้ฉลากตกลงใน  กระดาษบทสวดของพลมารีย์  ตัวน้อยโปรยอยู่หลายครั้ง
 แล้วในที่สุด...ก็ได้ชื่อน้องคนสุดท้ายที่คุณพ่อเขาโทรมาขอ  ซึ่งเป็นคนแรกที่น้องที่เช่าอยู่แนะนำ  และพระเยซูทรงเตรียมไว้ให้  มาขอเช่าเป็นคนสุดท้าย  และเพราะความน่ารักของน้อง  ความรักของพ่อที่โทรมาขอ  น้องที่เช่าอยู่แนะนำ  และที่สำคัญที่สุด  ได้มาด้วยการจับฉลากภาวนา  ตัวน้อยจึงต้องปฏิเสธคนอื่น ๆ ไป
                คิดถึงพระวาจา  ที่ว่า  คนแรกกลายเป็นคนสุดท้าย  และคนสุดท้ายกลายเป็นคนแรก    ใช่เลย....
พวกที่เป็นกลุ่มสุดท้ายจะกลับกลายเป็นกลุ่มแรก  และพวกที่เป็นกลุ่มแรกจะกลับกลายเป็นกลุ่มสุดท้าย  ลูกา 13:30
แล้วตัวน้อยก็ได้คนเช่าด้วยพระเมตตาของพระเยซูเจ้า  และแม่พระ  ด้วยพระจิตทรงนำ  รวมทั้ง คำปรึกษาดี ๆ จากพี่วิญญาณที่แม่พระประทานให้  ขอโมทนาขอบพระเจ้า และ แม่พระ  สุดจิตสุดใจ  และขอบคุณพี่ด้วยสำหรับคำปรึกษาดี ๆ  ที่มีให้เสมอ....
ตัวน้อยไม่บนขอแม่พระ  แล้วต้องสวดสายประคำขอบพระคุณแม่พระกี่วันดีหล่ะคะเนี่ย .....
 ตัวน้อยหาคนเช่าสำเร็จ ภายในเจ็ดวัน   เจ็ดคูณเจ็ดหรือเปล่าคะ  เหมือนพระวาจา  ตอนที่  นักบุญเปโตร  ถามพระเยซูเจ้าว่า “ถ้ามีใครมาทำไม่ดีกับเรา  เราต้องยกโทษให้เขากี่ครั้ง  เจ็ดครั้ง  พอหรือไม่”  พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า  “ไม่ใช่  แค่เจ็ดครั้ง  แต่เป็นเจ็ดคูณเจ็ดสิบ”
 เลขเจ็ดในพระคัมภีร์  หมายถึงความครบบริบูรณ์  หมายถึงตลอดไป   
 แบบนี้  ตัวน้อยคงต้องสวดตลอดไปกระมัง.....สวดก็ดี  จะได้คุยกับแม่พระบ่อยขึ้น  ไม่เช่นนั้น  ตัวน้อยรำพึงคุย  แต่กับพระเยซู..  รักพระเยซู  ก็ต้องรักแม่ของพระเยซูด้วย  ขอให้ลูกรักพระองค์  และรักแม่พระ  มากขึ้นในทุกวัน  ขอบคุณที่รักลูก  พระเจ้าข้า  อาแมน.
บุตรแห่งมนุษย์มาเพื่อแสวงหา  และเพื่อช่วยผู้เสียไปให้รอดพ้น  ลูกา 19:10
ท่านทั้งหลายเป็นจดหมายนั้นที่จารึกไว้ในดวงใจของเรา  ให้มนุษย์ทุกคนรู้  และอ่านได้  เป็นที่ชัดเจนว่าท่านทั้งหลายเป็นจดหมายจากพระคริสต์  โครินทร์ 3:2-3
ทรงโปรดประทานพระคุณนี้แก่ข้าพเจ้า  ผู้เป็นคนเล็กน้อยกว่าคนเล็กน้อยที่สุดในธรรมิกชนทั้งหมด  ทรงให้ข้าพเจ้าประกาศแก่คนต่างชาติ  ถึงความไพบูลย์ของพระคริสต์อันหาที่สุดมิได้  โคโลสี 3:8
เพื่อพระคริสต์จะทรงสถิตในใจของท่านทางความเชื่อ  เพื่อว่าเมื่อท่านได้วางรากลงมั่นคงในความรักแล้ว  เอเฟซัส 3:17
คือความซาบซึ้งในความรักของพระคริสต์ซึ่งเกินความรู้  เพื่อท่านจะได้รับความไพบูลย์ของพระเจ้าอย่างเต็มเปี่ยม เอเฟซัส 3:19
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
12.09.2555  เขียนเสร็จ.
27.09 2555 เขียนเพิ่ม และส่งเมล
พบกันใหม่วันพฤหัสบดี  เพราะวันอาทิตย์คงได้อยู่โรงพยาบาลเสียที  กับเรื่องที่ 90: จำ...ไม่อวด แต่ขอแบ่งปัน

วันอาทิตย์ที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2555

เรื่องที่87: จากห้องเดี่ยว สู่ห้องรวม


87.สวัสดีคะ  ผู้อ่านที่รัก
                วันนี้ (พฤ.20 กย.55)  ตัวน้อยจะไปฟังการอบรมเรื่องจิตอาสา ที่ตึก เพชรรัตน์  โรงพยาบาลวชิรพยาบาล ชั้น หก  เที่ยงถึงสี่โมงเย็น  ตัวน้อยไม่ทราบรายละเอียด มีพี่ในหมู่บ้านมาชวน  ปรึกษากับร่างกายป่วย  ๆ แล้วว่า  น่าจะไปไหว  ก็อยากไป ที่สำคัญใกล้บ้าน   และเป็นจิตอาสา  อะไรที่เป็นช่องทางการเรียนรู้ที่จะทำอะไรดี ๆ เพื่อผู้อื่นได้บ้าง  ก็อยากจะทราบ  อยากทำ  ถ้าทำได้  ....  เพราะพระเจ้าทรงสอนให้รักผู้อื่น  เมื่อมีชีวิตเพื่อพระองค์  ก็ต้องคิดถึงพระองค์ในผู้อื่น
มีใครอยากไป  และไปได้บ้างไหมค้า...  แต่ถ้าไปไม่ได้  ถึงอย่างไร  ตัวน้อยต้องเขียนแบ่งปันให้ได้อ่านกันอยู่ดี......ได้อ่านก็ดี  แต่ได้มีประสบการณ์ ได้สัมผัสด้วยตัวเอง ...  มันดียิ่งกว่า ใช่มิ..ใช่มิ..
อ้อ...ตัวน้อยมีข่าวฝากประชาสัมพันธ์  สองเรื่อง  แต่เป็นเรื่องเดียวกัน  คือค่ายกระแสเรียก
ค่ายที่หนึ่ง ของคณะมหาไถ่ 17-20 ตค.55  ณ บ้านเณร พระมารดานิจจานุเคราะห์  ศรีราชา  คุณสมบัติ  เป็น เยาวชนชาย ชั้นประถมปีที่ห้าขึ้นไป  สุขภาพแข็งแรง  สมบูรณ์  มีความสนใจ  และตั้งใจจริง  จะสัมผัสวิถีการเป็นสามเณร  คณะพระมหาไถ่  สนใจติดต่อคุณทวี  คุณพ่อนักมายากลนี่น่า (ตัวน้อยเขียนถึงคุณพ่อไว้ในเรื่อง 58  ลองอ่านบล็อกซิคะ  คุณพ่อน่ารักดี )   086-912-1133
ค่ายที่สอง  ของคณะธรรมฑูต  ต้นสังกัด  ฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี  หรือพีเอ็มจี ที่ตัวน้อยเป็นสมาชิกอยู่   รุ่นสี่     วันที่  7-12 ตค. 55 ที่แม่ฮ่องสอน  ได้สัมผัสชีวิตชาวบ้าน ของชน เผ่าพี่น้องทางเหนือ  คุณสมบัติ...เบื้องต้นคงเหมือนกัน  แต่เป็นเยาวชนชาย อายุ 16 ปีขึ้นไป  สนใจติดต่อ  คุณอาดรีอาโน  (ตัวน้อยเขียนถึงคุณพ่อเช่นกัน  ในเรื่องที่ 42  คุณพ่ออา ก็ยอดเยี่ยมมาก ๆ  ตัวน้อยชื่นชม  และศรัทธาในตัวคุณพ่อเป็นพิเศษ)  089-8296208
แล้วค่ายกระแสเรียก เยาวชนหญิง  มีไหมคะ  ใครทราบ  ช่วยกรุณาตอบที....ขอบคุณคะ
ถ้าตัวน้อยมีลูกชาย หรือลูกสาว  ตัวน้อยจะส่งลูกไปเข้าค่ายให้ได้  ไม่ว่า  จะด้วยวิธีการใด  เพราะอย่างน้อยสักครั้งในชีวิต  อยากให้ลูกได้มีประสบการณ์  กับค่ายกระแสเรียก
เพราะเมื่อตัวน้อยได้เข้ากลุ่มศรัทธาต่าง ๆ   ได้รู้จักหลายคนที่เคยผ่านบ้านเณร  แต่ได้ใช้ชีวิตฆราวาส  ก็เป็นฆราวาสที่ศรัทธา  และเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ  และเป็นคนที่มีคุณภาพของสังคม  เป็นเกลือ  เป็นเชื้อแป้ง  เป็นเทียนชั้นดี  ที่ส่องสว่าง  ท่ามกลางสังคมที่วุ่นวาย  ข่าวต่าง ๆ ที่เผยแผ่ ให้ได้รับรู้  มี แต่ความไม่สงบ  และไม่ปลอดภัยของสังคม
ถ้าตัวน้อยมีลูก  คงฝากคุณพ่อ  หรือซีสเตอร์  กรุณาช่วยเลี้ยง แต่จะช่วยค่าใช้จ่ายเต็มจำนวน  หรือมากกว่า  ถ้ามีรายได้มาก ๆ เผื่อเด็กคนอื่น ๆ ด้วย 
การที่เด็ก ๆ ได้ใช้ชีวิต เติบโต มีคุณพ่อ หรือซีสเตอร์กรุณาช่วยดูแล  จะได้รับการสอน  การปลูกฝั่งสิ่งดี ๆ ทำให้เคยชินกับการทำอะไรดี  ๆ เป็นระเบียบ  และที่สำคัญที่สุด  คือ  จะมีพระเจ้าเป็นหลักยึด เป็นที่พักพิง  เป็นทุกสิ่งในชีวิต  ชีวิตก็จะไม่หลงจมในบาป  และมีจิตสำนึกรักพระเจ้า  และรักผู้อื่น  สังคมก็จะเพิ่มคนดี ๆ  อย่างน้อยอีกหนึ่งคน
 เพราะผู้เป็นพ่อแม่ส่วนใหญ่  ในทุกวันนี้ วุ่นวายแต่การทำมาหากิน  จะไม่ค่อยมีเวลาดูแล  หรืออบรม ปลูกฝั่ง  สิ่งดี ๆ ให้กับลูก  เลี้ยงลูกด้วยเงิน  ด้วยวัตถุมากกว่า ดูแล จิตใจ  และจิตวิญญาณ
แต่ตัวน้อยไม่มีลูก  ก็คิดถึงหลาน ๆ จะลองชวนดู  สวดภาวนาขอพระเจ้าทรงดลใจ  และเรียกเด็กทั้งชายหญิง  ให้มีโอกาสใช้เวลาในค่ายกระแสเรียก  มีค่ากว่าการอยู่บ้าน ดูโทรทัศน์  เล่นเกมส์  เล่นเฟด ไปวัน ๆ
อ้อ..การไปเข้าค่าย  ดูเหมือนไม่คิดค่าใช้จ่าย  แต่สามารถร่วมทำบุญได้นะคะ
พรุ่งนี้  ตัวน้อยจะต้องไปโรงพยาบาล เพื่อรับคีโมเข็มที่สี่  เป็นเข็มสุดท้าย  คงต้องนอนห้องรวม  แล้วขับรถไปพักฟื้นโรงพยาบาลไกลบ้าน  เพราะลืม...ไม่ได้ทำเรื่องจองห้องเดี่ยว  แต่ทว่าห้องเดี่ยวอาจจำเป็นสำหรับคนอื่นมากกว่า  พระเจ้าประทานทางเลือกที่ดีไม่น้อย  แต่ต้องออกแรงขับรถไป  ระหว่างที่ยังมึน  และเมาคีโมอยู่  แค่สี่สิบกิโลเมตร  สวดภาวนาให้ตัวน้อยขับรถถึงโรงพยาบาลไกลบ้าน  โดยปลอดภัยด้วยนะคะ
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกน้ำใจดี  ทุกเมลดี ๆ ที่ส่งมาให้  ขอพระองค์ทรงรัก  ดูแลทุกคนอย่างดีเป็นพิเศษ   รัก และดูแลทุกคนเผื่อตัวน้อยด้วย  อาแมน.
ถ้าท่านทักทายแต่พี่น้องเท่านั้น  ท่านทำอะไรพิเศษเล่า  มัทธิว 5:47
ท่านอยากให้เขาทำกับท่านอย่างไร  ก็จงทำกับเขาอย่างนั้นเถิด  มัทธิว 7:12
จงอย่าพูดคำเลวร้ายใด ๆ จงพูดแต่คำดีงาม  เพื่อช่วยกันเสริมสร้างผู้อื่นตามโอกาส  และเพื่อให้เกิดประโยชน์ เอเฟซัส 4:29
เราจงพิจารณาหาทางปลุกใจกันและกัน  ให้มีความรัก  และประกอบกอบกิจการดี  ฮีบรู 10:24
จงมีใจโอบอ้อมอารี  มีเมตตาต่อกัน  ให้อภัยกัน  ดังที่พระเจ้าทรงให้อภัยแก่ท่าน  ในองค์พระคริสตเจ้าเถิด  เอเฟซัส 4:32
เราจะถูกเปลี่ยนแปลงไป  เพราะชัยชนะของพระคริสตเยซู  องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา  1 โครินทร์ 15:51-58
เอาหล่ะคะ  ตอนนี้  เชิญอ่าน
เรื่องที่87: จากห้องเดี่ยว  สู่ห้องรวม
วิญญาณข้าพเจ้าเหมือนเด็กน้อย สดุดี
131:ข(2)
กิจวัตรของการไปโรงพยาบาลของรัฐบาลใกล้บ้านเพื่อไปรับคีโม ก็คือ  ตัวน้อยจะลุกขึ้นอาบน้ำประมาณตีสี่ครึ่งเพื่อจะออกจากบ้านประมาณตีห้าครึ่ง  โดยมีพี่ในหมู่บ้านที่รัก  และเอ็นดูตัวน้อยมากถึง มากที่สุด มาที่บ้านเพื่อขึ้นรถ  และไปเป็นเพื่อน  
ขอขอบคุณพระเจ้าที่ประทานพี่น่ารักคนนี้  มาดูแลตัวน้อย  ระหว่างเจ็บป่วย  ขอโมนทนาขอบพระคุณพระเจ้าสุดจิตสุดใจ.. และขอพระเจ้าทรงตอบแทนน้ำใจดี  แด่พี่ที่น่ารักคนนี้  ร้อยเท่าพันทวี...อาแมน.
                ตัวน้อยออกจากบ้านแต่เช้า  เพราะถ้าไปสาย  จะไม่มีที่จอดรถ  และที่ไม่เดินไป  เพราะการไปรับคีโมในแต่ละครั้งตัวน้อยมีสัมภาระมากมาย  ไม่ใช่เสื้อผ้า  แต่เป็นเครื่องอาบน้ำ  บำรุงผิว  น้ำดื่มนาโน  อ๊อกซี่ หนึ่งลัง  ยาและอาหารจากบ้าน  เพราะถ้าโรงพยาบาลของรัฐบาลใกล้บ้าน  ไม่มีห้องเดี่ยวให้พักฟื้น  ตัวน้อยก็จะขับรถไปที่โรงพยาบาลเอกชนที่ตัวน้อยผ่าตัด  ซึ่งไกลจากบ้านตัวน้อยราวสี่สิบกิโลเมตร  แต่ใกล้บ้านพี่สาว ได้ในทันที  ต้องเตรียมตัวให้พร้อมเสมอ พระเจ้าทรงสอนไว้
                หกโมงยื่นสิทธิ์บัตรทอง รู้สึกขอบคุณรัฐบาลที่ทำให้ได้รับการรักษาเกือบไม่ต้องเสียเงินเลย  ครั้งที่สามที่รับคีโม  ได้พักหนึ่งคืนในห้องรวม   ชำระเงินไป....ยี่สิบสามบาท  ก็ไม่ทราบว่าค่าอะไร  แต่ถ้าตัวน้อยต้องจ่ายเงินเอง  กับการรักษาตัวครั้งนี้  ด้วยการให้คีโมสี่ครั้ง  และฉายแสงประมาณสามสิบครั้ง  ค่าใช้จ่ายที่คุณหมอโรงพยาบาลที่ตัวน้อยผ่าตัดได้บอกไว้  คือประมาณห้าแสน บาท
 อู้ฮู...  ขอบคุณพระเจ้าที่ตัวน้อยไม่ต้องแคะกระปุกจ่าเยเอง  แม้จ่ายนิดหน่อยจากส่วนเกินที่พักห้องเดี่ยว   แต่เบิกบริษัทประกัน  และได้รับค่าชดเชยจากการเป็นโรคร้ายที่ประกันของเอกชนซึ่งตัวน้อยซื้อไว้หลายปีแล้ว   ป่วยเข้าโรงพยาบาลแล้วได้สตางค์  มีใครอยากป่วยเหมือนตัวน้อยบ้างไหมค้า.... 555
ตัวน้อยขอบคุณพระเจ้าสุดจิตสุดใจ  เพราะตอนซื้อประกัน  ก็ไม่เคยคิดว่าจะได้ใช้สิทธิ์เร็วแบบนี้  เหมือนได้รับของขวัญปลอบใจ  ที่ต้องทรมานการจากการเจ็บป่วย  แต่เบิกบานใจได้  เพราะได้รับค่าชดเชยนี่แหละค่ะ.... แฮะ...แฮะ... แม้ไม่ทำงาน  แต่ก็มีสตางค์ใช้สบาย ๆ ...
                เมื่อแจ้งสิทธิ์ตอนหกโมงเสร็จ  เสียบใบนัดหมายตามเวลา  เราไปรับประทานอาหารเช้า  เดินเล่นชมอาหารต่าง ๆ เพื่อที่จะได้คิดได้ว่าอยากรับประทานอะไร ระหว่างอยู่โรงพยาบาล  เพราะพี่ที่น่ารักในหมู่บ้านจะกรุณามาซื้อให้  น่ารักจริง ๆ
                เจ็ดโมงครึ่ง  เริ่มวัดความดันโลหิต  ด้วยเครื่องอัตโนมัติ  โดยใช้แขนสอดเข้าไปในเครื่อง  แล้วกดปุ่ม  เครื่องจะทำการวัด  และต้องเขียนกระดาษจด ผลการวัดความโลหิต  เพื่อยื่นให้นางพยาบาลที่จะเรียกซักถามการมาพบแพทย์  และรับบัตรคิว
                การจดผลการวัดความดันฯ  ค่อนข้างลำบากสำหรับ ผู้ป่วยสูงอายุ  เพราะสายตาอาจจะไม่ค่อยดี  โดยเฉพาะคนที่ไม่มีญาติมาด้วย
 ในการไปโรงพยาบาลเพื่อรับคีโม  ถ้าจำไม่ผิด....ครั้งที่หนึ่ง  ครั้งสอง  ตัวน้อยจดให้แต่ตัวเอง....กระมัง  แล้วก็ไปนั่งรอพบคุณหมอ  คุณหมอจะเริ่มตรวจเวลาเก้าโมง  ตัวน้อยกว่าจะได้ตรวจตามคิว  ก็สิบโมงกว่า  ระหว่างนี้ก็จะสวดภาวนาบ้าง  อ่านหนังสือบ้าง  หนังสือก็จะเอาไปสองเล่มใส่ในกระเป๋าถือ  ไม่รวมอีกหลายเล่มในรถ  เผื่อพี่ที่มาเป็นเพื่อนด้วย  พระเจ้าสอนให้รักผู้อื่น  ดังนั้น  ทำอะไรให้ตัวเอง  ตัวน้อยก็จะคิดถึงคนอื่นด้วย  อย่างน้อย  ทำอะไรให้คนใกล้ตัวก่อน  ตัวน้อยทำดีไหมคะ...น่ารักไหมคะ...แล้วรักไหมคะ... แฮะ..แฮะ..
ในการไปรับคีโมครั้งแรกพบคุณหมอ  ต่อรองกับคุณหมอ  ขอรับคีโมถัดไปอีกสี่วัน  คือสองวันก่อนไปท่องเที่ยว  และแสวงบุญที่วัดนักบุญอันนา  ที่มาเลเซีย  แต่พอไปติดต่อจองห้องเดี่ยว  นางพยาบาลหาห้องให้เลย  เพราะไม่ได้ดูวันนัด  ทำให้ตัวน้อยตกกระไดพลอยโจน  ต้องรับคีโมในวันนั้นเลย  ทั้ง ๆ ที่ใจไม่ค่อยอยากรับสักเท่าไหร่..  อาจมีเบี้ยว....
 แต่...พระเจ้าไม่ทรงยอมให้ตัวน้อยเบี้ยว  หรือเพราะรัก  และพระเมตตาอันหาที่สุดมิได้  ตัวน้อยแพ้คีโมตั้งแต่วันแรกนอนโรงพยาบาลสามวัน  กลับบ้านพักฟื้นสองวัน  แล้วก็ไปเที่ยวมาเลเซีย สนุก  สุขสำราญบานใจ  กลับมาได้  โดยปลอดภัย ไม่ติดเชื้อ  แม้อยู่ท่ามกลางคนที่มาฉลองท่านนักบุญอันนา  นับแสน  ผู้คนศรัทธาท่านยายมากจริง ๆ
ในการรับคีโมครั้งที่สอง  ระหว่างรอพบแพทย์  ตัวน้อยอ่านหนังสือประวัติของคุณพ่อการ์โล  ผู้ให้กำเนิดคณะธิดาพระราชินีมาเรียผู้นิรมล  หรือคณะพระแม่มารีย์  ข้อความที่ประทับใจที่สุด  คือสวดภาวนา  และทำงาน
สวดภาวนา  และทำงาน  ข้อความนี้   ทำให้ตัวน้อยหยิบสายประคำมาสวด  สวดทั้งที  สวดอย่างเดียวคงไม่ดี  ขอด้วยดีกว่า  ขออะไร  ขออย่างไรดี ....
  ในเมื่อตัวน้อยยินดีน้อมรับน้ำพระทัย  เพื่อเป็นเครื่องมือ  เครื่องใช้เพื่อทำให้พระประสงค์ของพระเจ้าสำเร็จไป  แม้ในยามเจ็บป่วยนี้  แล้วจะขออะไร ..... ความคิดเจ้าเล่ห์  แบบถ่อมใจก็บรรเจิดขึ้น....
พระเยซูเจ้าข้า   หากพระองค์อนุญาตให้ลูกขอตามใจปรารถนาจริง ๆ  ขอให้ลูกได้ห้องเดี่ยวได้ไหม  พระเจ้าข้า  ของ่าย ๆ ขอซื่อ ๆ แบบนี้แหล่ะ....  สวด แล้วก็สวด  สวด สวด..... เหมือนตื้อเท่านั้นที่ครองโลก  คิดถึงพระวาจาที่อยู่ในใจ  ในความทรงจำ  ตอนหนึ่งที่ว่า  มีหญิงม่ายคนมาวอนขออะไรบางอย่างจากผู้พิพากษา  ผู้พิพากษาไม่ได้คิดจะให้  แต่ถูกขอทุกวัน ๆ  จนในที่สุด  ผู้พิพากษาก็ยอมแพ้  และให้ตามที่หญิงม่ายวอนขอ  
แล้วพระบิดาของเจ้า  พระทัยดีกว่าผู้พิพากษามากมาย  เมื่อลูกขอขนมปัง  จะให้งูแก่ลูกหรอกหรือ  พ่อแม่ในโลกนี้  ยังรู้จักให้สิ่งดี ๆ แก่ลูกของตน  และพระบิดาเจ้าสวรรค์จะไม่ให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่ลูกของพระองค์หรอกหรือ  อะไรประมาณนี้..จำไม่ค่อยได้
แล้วสิบเอ็ดโมง  ยังไม่ทันพบคุณหมอ  พี่ในหมู่บ้านก็มาแจ้งผลว่าได้ห้องเดี่ยวแล้ว   เย้...เย...พระเจ้าทรงเมตตาตัวน้อยจริง ๆ  ขอบพระคุณพระองค์พระเจ้าข้า  จุ๊บ..จุ๊บ...
ในการรับคีโมครั้งสาม  ขณะเข้าแถวรอวัดความดันโลหิตด้วยเครื่องอัตโนมัติ  คุณน้าสูงวัยคิวก่อนตัวน้อย  ได้ยื่น กระดาษ  และปากกา  เพื่อขอให้ตัวน้อยช่วยจดผลความดันฯให้  ตัวน้อยรับมาจดให้ด้วยใจยินดี  และจดให้คนต่อ ๆ ไป  ด้วย   รัก และรับใช้ผู้อื่น  พระเจ้าทรงสอนไว้
 จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงกระมัง  พี่ในหมู่บ้านเริ่มนั่งไม่ติด  เพราะเป็นห่วงตัวน้อย เพราะทราบว่า  ตัวน้อยจะเหนื่อยง่าย  จะมาช่วยผลัดเปลี่ยน  เขียนแทนตัวน้อย  ตัวน้อยบอก  ยังไม่เป็นไร ยังไหวคะ
 ตัวน้อยชอบทำอะไร  ยิ่งทำเพื่อคนอื่น  ยิ่งมีความสุข  ความยินดีมากกว่าทำให้ตัวเอง  จนถึงคิวนางพยาบาลเรียกตัวน้อยมาซักถาม  การพบคุณหมอ  และรับบัตรคิว  จึงยอมให้พี่เขาช่วยจดผลความดัน ฯ ให้คนอื่น ๆ ต่อ ทั้ง ๆ ที่พี่เขาอายุเกือบเจ็ดสิบปีแล้ว  ป่วยหลายโรค  แต่ยังแข็งแรงกว่าตัวน้อยที่หมดแรง  อ่อนเพลียเร็ว  และง่ายขึ้น  ซึ่งเป็นผลข้างเคียงจากการรับคีโม
เมื่อตัวน้อยได้พบคุณหมอ  ถามคุณหมอเรื่องเกล็ดเลือด  คุณหมอบอกเกล็ดเลือดมีพันเก้าร้อยกว่าตัว  ซึ่งเกณฑ์ขั้นต่ำ คือพันห้าร้อยตัว  แต่สำหรับอายุ  และน้ำหนักของตัวน้อย  ได้ผลตรวจเกล็ดแค่นี้  ยังถือว่าน้อยไป ...
น้อยไปหรือคะ...ขนาดตัวน้อยพยายามรับประทานมากกว่าปกติ  ไม่อดอะไรเลยยังได้แค่นี้  ถ้ารับประทานแต่ผัก  อาหารชีวจิตที่ไม่ชอบเลย  ร่างกาย คงไม่มีอะไรสร้างเกล็ดเลือดเป็นแน่  เพราะตั้งแต่ตอนพบคุณหมอครั้งที่สอง  เกล็ดเลือดตัวน้อยถูกทำลายมาก    เหลือครึ่งกว่านิด ๆ จนคุณหมอทักว่า  งดเนื้อสัตว์หรือ  เพราะโปรตีนจากสัตว์จำเป็น  และไม่อาจทดแทนได้ด้วยโปรตีนจากพืช”  ทำให้ตัวน้อยรับประทานตามปกติ แต่หลีกเลี่ยงของชอบหลายอย่างเช่น เนื้อติดมัน  ของทอด ๆ ย่าง ๆ
 แต่หลังจากการรักษาคีโม  และฉายแสงเสร็จแล้ว  คงจะต้องเปลี่ยนชีวิตการรับประทานใหม่  เพราะพระเยซูทรงส่งสารไว้ว่า  ขอให้ตัวน้อยดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้  ถ้าพระเยซูไม่ขอไว้  ตัวน้อยคงไม่คิดจะทำ  เพราะคงต้องสละการรับประทานสิ่งที่ชอบ  และรับประทานสิ่งที่ไม่ชอบ 
หรืออธิบายง่าย ๆ คือ  มักจะชอบในสิ่งที่ไม่ดี  สิ่งที่ดี ๆ ไม่ค่อยจะชอบ  เหมือนหนทางไปสวรรค์อาจจะสูงชัน  แต่มีพระเจ้าทรงโอบอุ้ม  และนำทาง  กลับไม่ชอบ  ชอบทางสบายคดเคี้ยว  เลี้ยวลงเหวนรกกันมากกว่า  (กรุณาย้อนกลับไปอ่านเรื่องที 72  สารจากพระเยซู)
เมื่อไม่ได้ห้องเดี่ยว  ก็ต้องไปพักห้องรวม  หรือห้องที่ถูกเรียกว่า  ห้องอนาถา  แต่จริง ๆ แล้ว ไม่เลวเลย  สะอาดสะอ้าน  บรรยากาศ   จะเป็นห้องใหญ่  ซอยเป็นส่วน ๆ ส่วนละหกเตียง เป็นส่วนของผู้ป่วยหญิง  และชายสลับกันไป ประมาณหกส่วน
ตัวน้อยได้พี่ผู้หญิงคนหนึ่ง  ที่ใส่วิกผมคล้ายกัน ที่เริ่มคุยกันระหว่างรอวัดความดันฯของการคีโมครั้งที่สอง  ให้คำแนะนำ  และพาไปที่ห้อง
ในระหว่างรอรับคีโมในวันรุ่งขึ้น  ตัวน้อยคิดจะหนีเที่ยว  ตัวน้อยอยากไปบางลำพู  ซื้อผ้าลูกไม้มาติดชายกระโปรงหลาย ๆ ตัวที่สั้น  เพื่อเพิ่มความยาว  จะได้มีชุดใส่ไปวัดมากขึ้น (ตัวน้อยชอบใช้ทุกเวลาให้เป็นประโยชน์ มากกว่าอยู่เฉย ๆ )  แต่พี่เขาบอกว่า  พอเข้ามาแล้ว  นางพยาบาลเขาไม่ให้ออก   ตัวน้อยเลยจ๋อยเลย....
พอนางพยาบาลมาซักประวัติตัวน้อย  ตัวน้อยได้รับสอนถึงการดูแลตัวเอง  ให้ความรู้ดีมาก ๆ แต่จำไม่ได้แล้ว  ว่าพี่พยาบาลพูดสอนอะไร  สงสัยความจำชักสั้น  แต่ไม่เป็นไร  ความรักของตัวน้อยนั้น ย๊าว...ยาว  เพราะ เมื่อรักพระเจ้าแล้ว  ก็ต้องรักผู้อื่น  ไม่อาจไม่รักใครแม้สักคน  กำลังพยายามอยู่  ไม่ง่ายเลย....
 และตัวน้อยต้องการใบรับรองแพทย์เพื่อใช้เบิกค่าชดเชย จากบริษัทประกัน ตัวน้อยจึงได้รับการอนุญาตให้ออกไปพบคุณหมอข้างล่างได้ 
ตัวน้อยลันลา...ดีใจมาก ๆ เลย  เพราะอาหารจานหลุมที่ออก  ไม่น่ารับประทานเลย  ระหว่างลงลิฟท์  น้องญาติของเตียงข้าง ๆ เข้ามาด้วย  จึงคุยทักทายกัน  ทราบว่าน้องเขาจะกลับไปเอาของที่บ้าน  อยู่ใกล้ ๆ แถวศรีย่านนี่เอง 
ศรีย่านเหรอคะ  ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นอร่อย”  ตัวน้อยคงออกอาการอยากรับประทานอย่างชัดเจน  น้องเขาใจดี  เลยอาสา  ตัวน้อยเลยรบกวนฝากซื้อเสียเลย  ได้รับประทานเป็นอาหารเย็นอร่อย จริง ๆ แล้ว เนื้อวัวมีพลังชีวิตที่สกปรกน้อยกว่าเนื้อหมู  ส่วนเนื้อไก่มี ฮอร์โมน เร่งการเติบโต จึงไม่แนะนำให้ผู้ป่วยมะเร็งรับประทานบ่อยเกินไป พี่ที่เคารพซึ่งมีความรู้  เรื่องพลังจักกะ  ได้บอกไว้
เมื่อตัวน้อยมาพบคุณหมอเพื่อขอใบรับรองแพทย์  คุณหมอก็บอกว่าให้หมอเวรเขียนให้ได้  ตัวน้อยทำหน้า...จะดีเหรอ  เหมือนไม่ค่อยเชื่อ  คุณหมอจึงเคาะถามคุณหมอข้างห้อง  ได้รับคำตอบเป็นที่พอใจแล้ว  ตัวน้อยจึงยอมจากมา  โดยไม่ได้ใบรับรองแพทย์
คุณหมอใช้เทคนิคนี้สองครั้งแล้ว  ตอนแจ้งการรักษาครั้งแรกก็เหมือนกัน  ที่คุณหมอบอกว่า  ต้องรับคีโม และฉายแสง  ตัวน้อยทำหน้า  เหมือน ยังข้องใจ  คุณหมอจึงไปขอความเห็นของคุณหมอห้องข้าง ๆ  ลงมติเป็นเอกฉันท์  ตัวน้อยต้องยอมรับ  ด้วยความจำนน
หลังพบคุณหมอตัวน้อยเดินลิ่ว  รถเกือบจะชน  เพราะข้ามถนนไม่ดูรถ  ดูแต่ร้านก๋วยเตี๋ยว  รับประทานด้วยความหิวโหย  แล้วซื้อส้มโอ  เอแคร์ของพัฟ แอนพาย  ขึ้นไปรับประทานบนห้องรวม  แล้วก็ได้แบ่งปัน ให้อีกสี่เตียง และพี่ในหมู่บ้านที่อยู่เป็นเพื่อนตลอดได้รับประทานด้วย  พระเจ้าทรงสอนไว้  ให้รู้จักแบ่งปันแก่ผุ้อื่น... ขอบคุณพระเจ้า  ที่ให้ตัวน้อยมีมากพอ และไม่อาจรับประทานคนเดียวหมด  จึงยินดีแบ่งปันด้วยน้ำใจดี  ตามที่ทรงสอนมา
แล้วก็ถึงเวลาเปลี่ยนชุดคนไข้  ตัวน้อยก็ถอดวิก ถือเสื้อผ้า อุปกรณ์อาบน้ำ เดินไปเข้าห้องน้ำด้านใน  ผ่านสายตาจับจ้องของผู้ป่วยทั้งสี่   และหนุ่มญาติของผู้ป่วยเตียงที่มองมาไม่วางตาจน  ตัวน้อยได้สบตา  แล้วบอก  อย่ามองเยอะดิ  เขิน”  ยิ้ม ๆ แล้วเข้าห้องน้ำ  อย่างทำหน้าไม่อาย   ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ ก็อายแหละ  แต่ทำอย่างไรได้  อยากหนีไปอยู่วัดพุทธ  ที่มีแต่แม่ชีหัวเหม่งจริง ๆ
การได้อยู่รวมกัน  ทำให้เห็นความเจ็บป่วยของคนอื่น ๆ ในห้องหกเตียง  ห้าผู้ป่วย  เป็นมะเร็งเต้านมสี่คน  มะเร็งลำไส้หนึ่งคน
พี่ที่รู้จักคนแรก  อาการไม่ค่อยดีตั้งแต่เปลี่ยนชุดคนไข้  เพราะอยู่ข้าง  คนยายอายุแปดสิบห้าที่เป็นมะเร็งลำไส้  ได้เห็นอะไรที่ไม่ค่อยน่าเห็น  เลยมีอาการคลื่นไส้อาเจียน  ตั้งแต่ก่อนรับยาเข็มที่สี่จากหกเข็ม
คุณยายแปดสิบห้า แข็งแรงมาก  ต้องให้คีโมติดต่อกันสามวัน  เป็นครั้งที่เจ็ด  จากสิบสองครั้ง  ญาติที่มาเฝ้าก็น่ารัก  มานั่งคุยกัน  พอญาติกลับ  ตัวน้อยเห็นคุณยายเอาถาดปัสสาวะ  มาทำธุระ  ตัวน้อยช่วยเรียกพยาบาลให้ ...คิดลังเล เล็กน้อย  ช่วยดี  หรือดูเฉย ๆ ดี  แล้วพระวาจาในใจก็ชนะ  จงหมั่นทำความดี  แม้แต่สิ่งเล็ก ๆ แม้ชาวมนุษย์อาจไม่เห็นค่า  แต่ชาวสวรรค์ยินดียิ่งนัก....
คุณน้าเตียงข้างตัวน้อยให้เข็มที่สามเหมือนตัวน้อยจากหกเข็ม  และคุณน้าเตียงในสุด มีลูกชายรูปหล่อมาเฝ้า  ให้เข็มที่ห้าจากแปดเข็ม
ในบรรดาผู้ป่วยทั้งห้า  ตัวน้อยรับแค่สี่เข็มของการคีโม  เด็ก ๆ  แอกที่พระเยซูให้ตัวน้อยแบกเบา  และอ่อนนุ่ม  โอบอุ้มไปด้วยความรักของพระองค์จริง ๆ  ใช่ไหมคะ...
พอวันรุ่งขึ้น  เริ่มรับคีโมประมาณสิบโมง  เสร็จ ราวเที่ยง  ตัวน้อยหลับ  ตื่นขึ้นมา  ทุกคนกลับบ้านกันหมดแล้ว  นางพยาบาลก็บอก  ให้ตัวน้อยกลับบ้านได้  ตอนนั้น  ตัวน้อยยังมึน  เมาคีโมอยู่  พี่ในหมู่บ้านมาเฝ้าตั้งแต่เช้า  ช่วยกันเก็บของ  ถูกเรียกเก็บค่ารักษา พยาบาลไปยี่สิบสามบาท  ถูกสุด ๆ ไม่ทราบเป็นค่าอะไรเหมือนกัน  รู้สึกไม่ค่อยสบาย  จึงไม่ได้ถามอะไร
พอขับรถกลับบ้าน  ไม่ถึงห้านาที  ตัวน้อยอาเจียน  ดีที่หยิบซองมาลองอาเจียนทัน  พอไฟเขียวขับรถ  ฝากพี่เขาถือ  แล้วก็หกเปื้อนพี่เขาด้วย  น่าสงสารจริง ๆ  แต่พี่เขาไม่บ่นสักคำ  น่ารักจริง ๆ
เพราะรู้สึกไม่สบาย  จึงตัดสินใจ ขับรถไปพักฟื้นที่โรงพยาบาลไกลบ้านที่ตัวน้อยผ่าตัด  ขับไป  หลับไป  พอไฟเขียว  พี่เขาก็ปลุก  ขอบคุณพระเจ้า  ถึงโรงพยาบาล  โดยปลอดภัย  ได้ห้องพักเรียบร้อย   นอนเพลีย  รับประทานอาหารโรงพยาบาลไม่ได้เลย  อยู่สี่วัน กับน้ำเกลือสี่ขวด  และยาแก้อาเจียนตลอด  แล้วก็ได้กลับบ้าน
รวมห้าวันกับการอยู่โรงพยาบาล  เพราะการรับคีโมเข็มที่สาม  ส่วน เข็มที่สี่  ครั้งสุดท้าย  จะเป็นอย่างไร  โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ....
เพราะพระเจ้าตรัสวิธีหนึ่ง  เออ..สองวิธี  แต่มนุษย์ไม่หยั่งรู้ได้
ในความฝัน  ในนิมิตกลางคืน  เมื่อคนหลับสนิท  เมื่อเขาเคลิบเคลิ้ม อยู่บนที่นอนของเขา  แล้วพระองค์ทรงเบิกหูของมนุษย์  และทรงสั่งสอนอย่างลับ ๆ เพื่อว่า  พระองค์จะได้หันให้มนุษย์กลับจากกิจการของเขา  และตัดความเหย่อหยิ่งออกเสียจากมนุษย์  พระองค์ทรงยึดเหนี่ยววิญญาณของเขาไว้จากปากแดนของคนตาย  และยึดชีวิตของเขาไว้จากการพินาศด้วยดาบ  โยบ 33:14-18
โกรธ  ก็โกรธเถิด  แต่อย่าทำบาป  สดุดี 4:4
ข้าพระองค์ได้รับการตีสอนแล้ว  ข้าพเจ้าจะไม่ทำผิดต่อไปอีก 
ขอโปรดสอนข้าพระองค์ถึงสิ่งที่ข้าพระองค์มองไม่เห็น
ถ้าข้าพระองค์ทำบาปชั่ว   ข้าพระองค์จะไม่กระทำอีก  โยบ 34:31-32
เมื่อข้าพระองค์จนตรอก  ขอพระองค์ประทานช่องทางให้  ขอทรงเมตตาแก่ข้าพระองค์  และทรงฟังคำอธิษฐานของข้าพระองค์  สดุดี 4:1
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย
08.09.2555  เขียนเสร็จ
20.09.2555 เขียนเพิ่ม  และส่งเมล
พบกันใหม่วันพฤหัสบดี  วันอาทิตย์ตัวน้อยคงยังอยู่โรงพยาบาล  กับเรื่องที่88: จันทร์กระจ่าง  สว่าง..ถึงดวงตา