วันพฤหัสบดีที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2555

เรื่องที่ 82: เยี่ยมน้อง

82.สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
                ในยามเจ็บป่วย  ไม่ใช่แค่ตัวน้อยคนเดียว  พี่สาว  แม้พี่ข้างบ้าน  ที่ตกจากชั้นสามบ้านของเขา  เมื่อวาน .....
 ความรัก  ความห่วงใย  ความเอาใจใส่  ความช่วยเหลือ  จากพี่น้อง ผองเพื่อน  ญาติสนิท  แม้มิตรที่ขาดการติดต่อ  พอทราบข่าว จะโทรศัพท์มาเยี่ยม  มาแบ่งปันความเจ็บป่วยที่ไม่น้อยไปกว่าที่ตัวน้อยป่วยให้ฟัง  รวมทั้งคำแนะนำดี ๆ ...
จนตัวน้อยได้ยินจากน้องที่น่ารักเป็นเพื่อนกลุ่มฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี (พีเอ็มจี)  ซึ่งได้นำเรื่องของตัวน้อยไปให้เพื่อนต่างความเชื่อได้อ่าน  และเขาบอกว่า  อยากป่วยบ้างจัง”  ตัวน้อยได้ฟัง  ก็ข๊ำ..ขำ ....  ในฐานะคนป่วยได้รับสิทธิ์พิเศษมากจริง ๆ ...  มีแต่คนตามใจ  เอาใจ  จนนิสัยจะเสียอยู่แล้ว....แฮะ..แฮะ... ชอบ..ชอบ...ขออีก... ขออีก ...555
                ตัวน้อยป่วย  แต่ตัวน้อยไม่ได้เป็นทุกข์  เพราะตัวน้อยวางใจว่าพระเยซูเจ้าจะทรงดูแลตัวน้อย  ทำให้ตัวน้อยสวดภาวนามากขึ้นทั้งเพื่อตัวเอง  และผู้อื่น  ขอให้น้อมรับน้ำพระทัย  และขอพระเมตตาในความปรารถนาจริง ๆ เช่น เมื่อต้องรับคีโม  ตัวน้อยขอให้ได้ห้องเดี่ยว  พระเยซูก็เมตตาให้ตัวน้อย ได้พักฟื้นในห้องเดี่ยวทั้งสองครั้ง   ทั้ง ๆ ที่สำหรับโรงพยาบาลรัฐบาล  ไม่ใช่เรื่องง่าย  และพรุ่งนี้  ตัวน้อยจะได้ห้องเดี่ยวไหมน้า..... 
                วันนี้ (30 สค.55) ตัวน้อยไปเจาะเลือด  เพื่อให้ได้ผลตรวจเร็ว ๆ สำหรับการพบคุณหมอ  และรับคีโมเข็มที่สามในวันพรุ่งนี้  แวะทักทายพยาบาลที่รับผิดชอบเรื่องห้องเดี่ยว  ให้ความหวังมากเลย...บอกว่า  ห้องแน่นเอียด....
ตัวน้อยขอคำภาวนาด้วยนะคะ  ตัวน้อยป่วยไม่ได้ทุกข์   แต่ทรมานนิดหน่อย  ขอพักสบาย ๆ จะได้มีแรงทำงานรับใช้พระเจ้า  และเพื่อนมนุษย์ต่อไป 
แต่ไม่ว่าอย่างไร  ลูกเป็นของพระองค์  โปรดกระทำต่อลูกตามที่พระองค์ทรงพอพระทัยเถิด  ลูกวางใจ  ในความรัก  อันเปี่ยมไปด้วยพระเมตตาของพระองค์ 
                ขอคำภาวนาสำหรับการรักษาในวันพรุ่งนี้เป็นพิเศษด้วยนะคะ  ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกน้ำใจดี  ขอพระเจ้าทรงรัก  และดูแลทุกคนแทนตัวน้อย และเผื่อตัวน้อยด้วย  อาแมน.
อย่ากลัวเลย  จงมีความเชื่อไว้เถิด  มาระโก 5:30
เพื่อให้ทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกัน  เช่นที่ทุกคนอยู่ในข้าพเจ้า  และข้าพเจ้าอยู่ในพระองค์  เพื่อให้เขาทั้งหลายอยู่ในพระองค์  และในข้าพเจ้า  ยอห์น 17:21
จงสอนเขาให้ปฏิบัติตามคำสั่งทุกข้อที่เราให้แก่ท่าน  มัทธิว 28:20
เธอเป็นสุข  ที่ได้เชื่อว่า  พระวาจาที่พระเจ้าตรัสแก่เธอไว้  จะเป็นจริง  ลูกา 1:45
เอาหล่ะคะ  ตอนนี้  เชิญอ่าน
เรื่องที่ 82: เยี่ยมน้อง
จงอย่าคิดว่าตนฉลาด  จงยำเกรงพระเจ้า  และหันจากความชั่วร้าย  สุภาษิต 3:7
                วันเสาร์ที่ 18 สค. 55   ตัวน้อยได้ไปเยี่ยมสถานพินิจเด็กและเยาวชน บ้านมุทิตา ศาลายา จ.นครปฐม  ในกิจกรรมของกลุ่มฆราวาส ผู้ประกาศข่าวดี  หรือพีเอ็มจี
                บ้านมุทิตา...เป็นเหมือนเรือนจำสำหรับผู้กระทำผิดกฏหมายชาย  ที่มีอายุต่ำกว่าสิบแปดปี  สถานที่ที่รับรองเรา  ดูสะอาดสะอ้านดี  แต่ได้ยินว่า  มีการปล่อยกระแสไฟฟ้า  เพื่อกันหนีด้วย....
                เมื่อเราเริ่มต้นกิจกรรม  แบ่งกลุ่มคุยเพื่อแบ่งปัน  โดยมีน้องสองคนพี่สองคน  ตัวน้อยจับคู่กับพี่ในหมู่บ้าน  ซึ่งตัวน้อยชวนไปด้วย  โดยขอให้เพื่อนซึ่งเป็นประธานรุ่นที่สี่  รุ่นของตัวน้อย  แวะรับตัวน้อยกับเพื่อนในหมู่บ้านสองคน  และพี่พีเอ็มจีรุ่นสามอีกคน รวมเป็นห้าคน  เต็มรถพอดี
  เพราะตัวน้อยไม่รู้จักสถานที่  และด้วยสุขภาพที่เหมือนแบตฯเสื่อม  คือพลังงานหมดไว  และใช้เวลาชาร์ตนาน  ทำให้แข็งแรงไม่นาน  แต่ต้องนอนพักให้หายเพลียนานขึ้น     จึงไม่ค่อยมั่นใจ  ถ้าจะต้องขับรถไกล  แต่ถ้าวางใจ  ขอพลกำลัง จากพระจิตเจ้า ก็คงทำได้   แต่พระเจ้าทรงเมตตา  ทรงส่งราชรถมาเกย  เพื่อนประธาน น้ำใจงาม  ช่วยแวะมารับด้วยใจยินดี  ขอบคุณนะจ๊ะ....
ตัวน้อยเพิ่งทำกิจกรรมนี้ครั้งแรก  ไม่ทราบจะต้องคุยอย่างไรดี  ก็สวดภาวนาขอพระจิตเจ้าทรงนำ  และเป็นแสงสว่างให้ตัวน้อย  และพี่ในหมู่บ้านช่วยกันคุย  และแบ่งปัน
เริ่มต้นจากแนะนำตัว  ชื่อ  อายุ   ตัวน้อยดีใจนิดหน่อย  น้อง ๆ เขาคิดว่า  ตัวน้อยสามสิบกว่า ๆ ( สงสัยได้น้องวิกกี้  วิกผมสวย  ช่วยไว้ 555) 
เราไม่ได้ถามน้องเขาว่า  เขาทำผิดอะไร  ถึงต้องมาอยู่ที่นี่  เพราะสำหรับตัวน้อย  พระเจ้ายังไม่จดจำความผิด  เราก็ไม่อยากสะกิดแผลของน้องเขา  เพราะอดีตมันแก้ไขอะไรไม่ได้  แต่วันนี้  และจากนี้ไปต่างหาก  ที่สำคัญ
ตัวน้อยขอให้น้องเขาเล่ากิจวัตรประจำวัน   ซึ่งก็คือตื่นตีห้าครึ่ง  ออกกำลังกาย  เจ็ดโมงรับประทานอาหารเช้า  แปดโมงจะเริ่มเรียนวิชาชีพต่าง ๆ แล้วแต่จะสมัครใจเลือก  ถึงสี่โมงรับประทานอาหารเย็น  และพักผ่อนตามอัธยาศัย  ฟังดู ก็สบาย ๆ เพียงแต่ไม่มีอิสระที่จะออกไปข้างนอกได้เท่านั้นเอง
ตัวน้อยก็แบ่งปันประมาณว่า  “ ที่ต้องมาอยู่ที่นี่....น้องเป็นพุทธใช่ไหม..”  น้องพยักหน้า “ ศาสนาพุทธสอนว่า  ทำดีได้ดี  ทำชั่วได้ชั่ว  เพราะที่ผ่านมาเราทำไม่ดี  ขาบอกให้เราเดินเป็นเส้นตรง  แล้วเราไปเดินแตกแถว   เราก็ต้องกลับมาเดินในแถว
เชื่อไหม  นรก  สวรรค์  มีจริงนะ  พ่อของพี่เพิ่งเสียไม่กี่เดือน  เมื่อสองอาทิตย์ก่อน  เพิ่งพบปะสังสรรค์ครอบครัวพี่น้องของพี่  พี่ชายเล่าให้ฟังว่า  “พ่อมาหา ลูกสาวคนโต”   ลูกสาวคนคนโต บอกว่า  “ปู่มาหาหนู  บอกว่า  ปู่ดูแลหนูอยู่นะ”  ลูกสาวเล่าให้พี่ชายฟัง
หลานสาวได้พบปู่ไม่กี่ครั้ง  และไม่ได้สนิทกันเป็นพิเศษ  แต่คงมีซิกเซนต์ที่รับได้  และหลานสาวไม่มีท่าที่ที่กลัวปู่  แสดงว่า  ปู่ต้องมาแบบเทวดา  ไม่ใช่ผีน่ากลัวเป็นแน่ ( พ่อของตัวน้อยเป็นเทวดาพ่อ เป็นเทวดาปู่จริง ๆ เย้..เย..  ขอบคุณ  พระเมตตา  พระเจ้าข้า..หมั่นสวดสายประคำพระเมตตา  และบทสวดพระเมตตาเวลาบ่ายสามโมงด้วยนะคะ...)
แล้วอีกเรื่องนะ  มีพี่คนหนึ่งเล่าให้ฟัง(ตอนไปวัดพระจิต)  เพื่อนของเขาเป็นคนดี  ศรัทธา  วันหนึ่งเจ็บป่วย  จน...ใกล้จะหมดลมหายใจ  วันนั้นเป็นวันคริสต์มาส  พี่เขาขอเพื่อนว่า  “อย่าเพิ่งไปในวันคริสตมาสเลยนะ  เพราะเป็นวันแห่งความยินดี  ที่พระผู้ไถ่ได้มาบังเกิด”  แล้ว...เพื่อนพี่ของเขาก็จากไปในวันที่ 26 ธันวาคม 
แต่ก่อนที่เพื่อนของพี่เขาจะจากไป  ได้คุยกันไว้ว่า “ ถ้าไปแล้ว  ช่วยขอพระเจ้ากลับมาบอกหน่อย  ว่าสวรรค์  นรกมีจริงไหม”   แล้ววันที่สามหลังการจากไป  เพื่อนของพี่เขาก็มาหาจริง ๆใส่ชุดขาวสวยงาม  พร้อมมงกุฏประดับศีรษะ  และบอกว่า  สวรรค์ นรก มีจริง ๆ นะ  น้อง ๆ เขาก็ฟังด้วยความสนใจ
“ดังนั้น  พี่อยากจะบอกว่า   เมื่อต้องอยู่ที่นี่  ก็ขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข  ใช้เวลาอย่างมีค่า  เพื่อให้มีความรู้ออกไป  แล้วก็ทำงานสุจริต  แม้มันอาจจะเหนื่อย และได้เงินไม่มาก  แต่ก็มีความสุข  และไม่ต้องกลับมาในที่แบบนี้อีก...
ตั้งใจเรียนนะ   พี่ตอนเด็ก ๆ ก็เรียนไม่เก่ง ประมาณ ซี  หกสิบกว่า ๆ พี่เพิ่งเริ่มตั้งใจเรียน  ตอนม.3  เพราะพี่เป็นคริสต์  เรียน ในโรงเรียนคริสต์  ก็จะมีเรียนคำสอน  แล้วในการสอบ  ครั้งนั้น  พี่ยืม แล็คเชอร์  ของเพื่อนที่เรียนเก่งที่สุดมาท่อง  แล้วพี่ก็ทำคะแนนสอบ  ได้ 87.5  ในขณะที่  เพื่อนเจ้า ของ แล็คเชอร์  ได้ 87  ทำให้พี่รู้ว่า  ถ้าพี่ขยัน  พีก็ทำได้เหมือนกัน  จากนั้น  ก็ตั้งใจเรียน  จนจบมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์  เกียรตินิยม  เหรียญทอง  ดังนั้น การคบเพื่อนสำคัญนะ
พระเจ้าทรงสอนไว้  จงทำตามตัวอย่างที่ดี  อย่าทำตามตัวอย่างเลว  ดังนั้น  พี่จะถามเพื่อนที่เรียนเก่ง  ว่าเขาเรียนอย่างไร  เพื่อนคนนี้สอนว่า  เขามาถึงโรงเรียนตั้งแต่หกโมงเช้า  อ่านบทเรียนล่วงหน้า  กลับบ้าน  ก็ทำการบ้านทบทวน  กว่าจะสอบ  ก็อ่านเป็นสิบ ๆ เที่ยว  อู้ฮู....
 พี่ก็สอนหลาน ๆ พี่แบบนี้เหมือนกันนะ  ถ้าเรียนไม่เก่ง  ก็คบเพื่อนเรียนเก่ง  ให้เขาช่วยสอน  ช่วยติวให้  พี่สาวของพี่นะ  เรียนไม่เก่ง  ได้รุ่นพี่สองคนช่วยติวให้  สามปีครึ่งก็จบ
 พี่ก็สอนหลานสาว  มีแฟนให้ช่วยกันเรียน  แทนที่จะไปเที่ยวเล่นอย่างเดียว  ให้ใช้เวลาอ่านหนังสือ ติวหนังสือให้กัน  ก็เป็นประโยชน์  สร้างสรรค์มากกว่า  และมีความสุขด้วยใช้ไหม  ที่อยู่กับแฟน”   น้องเขาฟังก็ยิ้ม ๆ ...
“ หลานสาวคนโต  ทำตามที่น้าแนะนำ  ก็เรียนจบเกียรตินิยมกันทั้งคู่  พอสอนหลานคนเล็ก  จากปีหนึ่งเรียนได้เกรดสองกว่า  พอเทอมสองได้คบแฟนเรียนเก่ง  ได้สามจุดสองกว่า  น้าคนเล็ก  (ตัวน้อยชี้ตัวเอง)  เลยตบรางวัลไปสองพันบาท  ทำดีก็มีรางวัล....
ดังนั้น  พี่ก็อยากให้น้องเลือกคบเพื่อน  เพื่อนไม่ดีก็คบได้  แต่ไม่ต้องสนิทมาก  ถ้าเขาชวนไปทำอะไร  ไม่ดี  ก็ต้องกล้าปฏิเสธ  เช่น “ เฮ้ย  เรื่องนี้  กูขอตัววะ  กูไม่อยากทำให้พ่อแม่เสียใจ  มึงก็ไม่ควรทำนะ  พ่อแม่มึงคงเสียใจ  ถ้ามึงทำ....  กูไม่อยากติดคุก  ไม่อยากมาเยี่ยมมึงด้วย”
พี่นะ....ทุกครั้งที่เลิกกับแฟน  พี่จะทำตัวให้สวยขึ้น  ดีขึ้น  คิดในใจ  เธอจะต้องเสียใจ  เสียดายฉัน  แทบขาดใจ  ฉันจะต้องมีความสุข  แม้ไม่มีเธอ....555 ซะใจดี   เศร้าได้  แต่อย่านาน...  วันดี ๆ มีไว้...ให้คิดถึง
เพราะฉะนั้น  ระหว่างอยู่ในนี้  ก็ออกกำลังกาย  ให้มีซิคแพค  หล่อล่ำ  ให้สาว ๆ น้ำลายไหล กันไปเลย”  น้อง ๆ เขาก็หัวเราะยิ้ม ๆ กัน
“เมื่อถึงวันที่เราจะต้องออกมาจากที่นี้   เราจะต้องดูดี  และทำชีวิตดี ๆ ต่อไป  นะ”  น้อง ๆ เขาก็พยักหน้ารับ....
ตัวน้อยคุยแบ่งปันไป  ดมยาดมไป  เพราะค่อนข้างเหนื่อยที่พูดมาก  แต่ก็สนุก  คุยมันน้ำลายแตกฟอง  มันดี  แล้วพอมีประโยชน์กับน้องเขาหรือเปล่าคะ  ใช้ได้ไหมคะ  สำหรับการเยี่ยมครั้งแรกในชีวิต
กิจกรรมกลุ่มฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี จะมาเยี่ยม เป็นระยะ ๆ ตัวน้อยก็บอกน้องเขาว่า  ตอนนี้พี่ป่วยเป็นมะเร็งอยู่  ถ้าพี่แข็งแรง  จะมาหาอีก  ระหว่างนี้ ก็สวดให้พี่บ้าง  พี่ก็จะสวดให้น้องมีชีวิตที่ดี  มีความสุขเช่นกัน  น้องเขาก็พยักหน้ารับ
เมื่อถึงเวลา  เราทุกคนร่วมสวดภาวนา  คุณพ่ออธิการอวยพร  แล้วลากลับมา  เราทั้งหมด  มาแวะรับประทานกลางวันกัน  ระหว่างนี้  คุณพ่อแบ่งปันให้ตัวน้อยฟังถึงงานที่เชียงแสน  ที่คุณพ่ออยากให้ตัวน้อยไปช่วยเลี้ยงเด็กที่นั่น
ตัวน้อย  จะได้ไปหรือไม่  อย่างไร  ตัวน้อยก็ยังไม่ทราบเหมือนกัน  หากเป็นกระแสเรียก  หากเป็นพระประสงค์   แล้วบ้าน
หล่ะ  ใครจะดูแล  ปลวกคงกินหมดบ้าน  แล้วแม่จะยอมให้ตัวน้อยไปหรือเปล่าน้า.....
ตัวน้อยคงต้องแสวงหา  และสวดภาวนา  ให้ทุกอย่างสำเร็จไปตามน้ำพระทัย   ในเวลาของพระองค์  สวดภาวนาให้ตัวน้อยด้วยนะคะ  เราสวดให้กันและกัน  คิดถึงกันในคำภาวนาด้วยนะคะ...
การทำอะไรดี ๆ ก็เป็นเรื่องดี   แต่จะดีที่สุด  หากสิ่งที่ทำ  เป็นพระประสงค์ของพระบิดา  ใช่ไหมคะ...
แน่ะ..เจ้าคนชั่ว  ไปเสียจากข้า  เพื่อข้าจะรักษาพระบัญญัติของพระเจ้าของข้า  สุภาษิต 19:115
เรามีชีวิตอยู่  ก็เพื่อพระเจ้า  ถ้าเราตาย  ก็ตายเพื่อพระเจ้า  โรม 14:8
พระราชกิจของพระองค์อัศจรรย์  พระองค์ทรงทราบข้าพระองค์ดี สดุดี 139:14
ถ้าเจ้าแสวงหาปัญญา  ดุจหาเงิน  และเสาะหาปัญญาอย่างหาขุมทรัพย์ที่ซ่อนไว้  นั่นแหละ  เจ้าจะเข้าใจ  ความยำเกรงพระเจ้า  และพบความรู้ของพระเจ้า  สุภาษิต 2:4-5
ขอทรงนำ  ข้าพระองค์ไปในมรรคานิรันดร์  สดุดี 139:24
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย .
21.08.55  เขียนเสร็จ
ปล.ตัวน้อยเขียนเรื่องนี้เสร็จ  ตอนประมาณตีสี่ครึ่ง  เพราะนอนตั้งแต่สามทุ่ม  แล้วรู้สึกตัวตื่นตอนตีหนึ่งครึ่ง  ถ้าเป็นแต่ก่อนตัวน้อยจะลุกมาสวดบทภาวนาสิบห้าบท  ของนักบุญบริจิตต์  แต่ตอนนี้....รำพึงภาวนาคุยกับพระเยซู  จนตีสองครึ่ง  ก็ยังนอนไม่หลับ  จึงลุกขึ้นมาเขียนเรื่องนี้  เสร็จ  แล้วนอนต่อถึงเจ็ดโมง  เมื่ออ่านไบเบิ้ลไดอารี่ 2012  ของวันนี้ (21 สค.55)  พระวาจาก็ได้ตอบเรื่องที่ตัวน้อยคิดว่า  จะทำอย่างไร ในพันธกิจของพระเจ้าดี พระวาจานั่นก็คือ
ผู้ใดที่สละบ้านเรือน  พี่น้องชายหญิง  บิดามารดา  บุตร  ไร่นา  เพราะเห็นแก่เรา  ก็จะได้รับตอบแทนร้อยเท่า  และจะได้รับชีวิตนิรันดร  เป็นมรดกด้วย  มัทธิว 19:29
                ดูซิคะ  ทำไมถึงได้อ่านในวันนี้  ตัวน้อยต้องสวดภาวนา  ขอพระจิตเจ้าทรงนำ  ให้ตัวน้อยติดสินใจได้ตามพระประสงค์ให้สำเร็จไปเป็นที่พอพระทัย  และขอพระองค์โปรดทำทางของพระองค์ให้ราบรื่น  เพื่อให้แอก ที่ทรงให้ตัวน้อยแบกนั้นอ่อนนุ่ม  เพราะตัวน้อยอ่อนแอยิ่งนัก....  สวดภาวนาให้ตัวน้อย  อย่าน้อยนะคะ...หนทางนี้คงยังอีกยาวไกล   ตัวน้อยจะไหวไหมเนี่ย  ......ยิ่งรักพระมากเท่าไร  การผจญยิ่งหนักขึ้นเท่านั้น.....โปรดติดตามตอนต่อไป.....
30.08.55  เขียนเพิ่ม  และส่งเมล
พบกันใหม่วันพฤหัสบดี กับเรื่องที่83:รักไป... เจ็บไป....

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น