86.สวัสดคะ ผู้อ่านที่รัก
วันอาทิตย์นี้ (17 กย.55) เป็นวันที่ตัวน้อยมีกิจกรรมทำตั้งแต่ หกโมงเช้า จนกลับบ้านเกือบห้าทุ่มครึ่ง คนป่วยนะ...คนป่วย.. ซ่า..จริง ๆ .... ทั้งกิจกรรมส่วนตัว และกิจกรรมศัรทธา ตอนนี้เที่ยงคืนแล้ว ซิลเดอเรล่า ยังนอนไม่ได้ เพราะมีสัญญาส่งเรื่อง สัญญาต้องเป็นสัญญา สัญญาจะมาต้องมา มาช้าดีกว่าไม่มา ใช่ไหมคะ...
และเมื่อเปิดเมล ได้อ่านเมลจากผู้อ่านที่รักของตัวน้อย หลาย ๆ ท่าน ทำให้มีกำลังใจ ขอบคุณมากนะคะ จุ๊บ..จุ๊บ..
เพราะมีกำลังใจ จึงสามารถ นำกายที่เหนื่อยและง่วง ขอทักทายสักนิด ด้วยความคิดที่ว่า คงมีผู้อ่านที่รักของตัวน้อยแม้แต่สักคน คงรออ่านเรื่องอยู่ เรื่องนี้ ก็สนุกนะคะ ตัวน้อยชอบ หลังจากที่ได้อ่านแล้ว จะเห็นด้วยไหมน้า...เมลมาบอกกันหน่อยนะคะ....
บรรดาคนที่ฉลาดจะส่องแสงเหมือนแสงฟ้า และบรรดาผู้ที่ให้คนเป็นมากมาสู่ความชอบธรรม จะส่องแสงเหมือนอย่างดาวเป็นนิตย์นิรันดร์ ดาเนียล 12:3
เมื่อเขารับความทุกข์ร้อน เขาจะแสวงหาเรา โฮเชยา 5:15
เจ้าจงกลับมายึดความรักมั่นคง และความยุติธรรมไว้ให้มั่น และรอคอยพระเจ้าของเจ้าอยู่เสมอ โฮเชยา 12:6
เราจะช่วยรักษาเขา ให้หายจากการกลับสัตย์ของเขา เรารักเขาทั้งหลายด้วยเต็มใจ โฮเชยา 14:4
เอาหล่ะคะ ตอนนี้ เชิญอ่าน
เรื่องที่86: พี่ชายข้างบ้าน
ท่านจงตื่นเฝ้า อธิษฐานภาวนาอยู่ตลอดเวลาเถิด ลูกา 21:66
บ่ายวันนี้ (วันพฤ. 30 สค. 55) ตัวน้อยจะไปเจาะเลือด เพื่อรับคีโมเข็มที่สาม ในวันพรุ่งนี้ อาทิตย์ที่สองของการคีโมเข็มที่สอง โคนเล็บเริ่มดำ เซลร้ายถูกทำลาย เซลดี ๆ ก็พลอยโดนไปด้วย
นึกถึงพระวาจาที่ว่า ในนาข้าวสาลี (ข้าวดี) มีข้าวละมานปะปน เจ้าของสวน ไม่ให้ถอนต้นข้าวละมาน (ข้าวไม่ดี) ออกไป เพราะจะทำให้ต้นข้าวสาลีถูกถอนติดไปด้วย แต่จะรอจนต้นข้าวสาลีออกรวง แล้วนำต้นข้าวละมานไปเผาไฟ
แล้วคนที่คิดค้นคีโมได้นี่เป็นใคร อยากรู้จักจัง คิดได้อย่างไร
ความคิดคงมาจากความเชื่อที่ว่า ยอมตายเพื่อจะเกิดใหม่ เหมือน หนอนโตเป็นดักแด้ แล้วก็ต้องกัด ชอนไช รังไหม ออกมา เป็นผีเสื้อที่สวยสดงดงาม โบยบิน สุขสดชื่นกับโลกใบใหม่ต่อไป
กว่าจะเป็นผีเสื้อสวยสดงาม กว่าจะเป็นคนที่แข็งแรงอีกครั้ง กว่าจะเป็น...คนที่ดีกว่าเมื่อวาน กว่าจะเป็นคนที่ศักดิ์สิทธิ์ครบครัน เหมือนพระประสงค์ของพระบิดา จะผ่านวันเวลาแห่งการทดลอง การผจญ นี้ไปได้อย่างไร
เหมือนที่คุณพ่อการ์โลสอน “สวดภาวนา และทำงาน” ด้วยความรัก ความเชื่อ และความหวังอันยิ่งใหญ่ จะทำให้ผ่านทุกวันเวลา ผ่านทุกข์ และผ่านสุข ไปได้อย่างเบิกบาน ทุกข์ได้ เศร้าได้ โกรธได้ แต่อย่านาน สิ่งดี ๆ พระเจ้าล้วนสร้าง และตระเตรียมไว้ให้ เป็นของประทาน เป็น...
ของที่ขอยืมมา เมื่อมันถึงเวลา คืนให้เจ้าของ คุ้น ๆ ไหมคะ (เป็นส่วนหนึ่งของเพลงเขียนเอาไว้ข้างเตียง ของนันทิดา แก้วบัวสาย)
นายชุมพาบาลที่หนึ่ง มักจะสอนว่า ชีวิตบนโลกนี้เป็นแค่ทางผ่าน ชีวิตที่แท้..คือสวรรค์นิรันดร ต่างหาก เตรียมตัวกลับบ้านแท้ของเราเถอะคะ...ใครไปก่อนเป็นฑูตสวรรค์รุ่นพี่ ใครไปที่หลัง เป็นฑูตสวรรค์รุ่นน้อง
อยากเป็น ฑูตสวรรค์รุ่นพี่จัง จะไปเตรียมบ้านให้น้อง เหมือนที่พระบิดา และพระเยซูเตรียมบ้านไว้ให้เรา....เขียนแบบนี้อารมณ์ไหนเนี่ย....
แล้วก็มีโทรศัพท์ จากพี่พลมารีย์ที่น่ารัก บอกว่า “ได้อ่านเรื่องของตัวน้อยในหนังสือสารคาทอลิก (ของสมาคมคาทอลิกแห่งประเทศไทย) แล้ว ข๊ำ ..ขำ...” ตัวน้อยดีใจที่ผู้อ่าน อ่านแล้วมีความสุข ทำให้หัวใจเบิกบาน
ตัวน้อย เขียนไปยิ้มไปได้อีกครั้ง เพราะจำไม่ได้แล้ว เรื่องแรก ๆ เขียนอะไรไปบ้าง เดี๋ยวพอมีเวลาจะกลับไปอ่านใหม่
ตอนนี้รู้แต่ว่า เรื่องของตัวน้อย เริ่มมีผู้อ่านวงกว้างขึ้น โดยเฉพาะคนต่างความเชื่อ ดังนั้น ต้องเขียนให้เขาเข้าใจในพระวรสารด้วย... ก็จะพยายามเรียนรู้ ปรับปรุง แก้ไข เพื่อทำพันธกิจแห่งรักพระเจ้า และเพื่อนมุนษย์นี้ให้ดียิ่งขึ้นในทุกวัน เหมือนที่ตัวน้อยสวดภาวนา ขอให้รักพระเจ้ามากขึ้นในทุกวัน
สุขใด ไหนจะเท่า เมื่อมีความรัก
รักใด ไหนจะเท่า เพราะรู้ว่า พระเจ้าทรงรักเรา
สุขใด ไหนจะเท่า เมื่อได้รู้ว่า ไม่ว่า เราจะเป็นอย่างไร แม้ อาจไม่น่ารัก แม้อาจไม่ดี แม้อาจทำให้เสียใจ แต่ก็ยังได้รับการอภัย ด้วยความรักมั่นคงนิรันดร์ของ....พระเจ้า
ขอบคุณพระเจ้าข้า ที่รักลูกไม่เคยเปลี่ยนแปลง ลูกจะมีความสุข เมื่ออยู่ในความรัก และพระเมตตาของพระองค์
พระเจ้าข้า ลูกวางใจในพระองค์ ลูกเชื่อในพระองค์ ลูกนมัสการพระองค์ ลูกรักพระองค์
ลูกขอสมาโทษ แทนผู้ที่ไม่รักพระองค์ ไม่รู้จักพระองค์ ไม่เชื่อพระองค์ ไม่นมัสการพระองค์ ไม่วางใจในพระองค์
ขอให้ลูกรักพระองค์ มากขึ้นในทุกวัน ขอให้ลูกมีชีวิตเพื่อพระองค์ ตายเพื่อพระองค์ และนำทุกคนกลับมาพระองค์ อาแมน.
เมื่อวาน (พ. 29 สค. 55) ตัวน้อยมีเรื่องน่าตกใจ ขณะกำลังรับประทานอาหารกลางวันอยู่ ได้เสียงเหมือนอะไรตก ตุ๊บ ได้ยินเสียงของแตก และตามด้วย “ช่วยด้วย ๆ” ตัวน้อยตกใจ วิ่ง...ตามเสียงไปดูแหล่งที่มา เป็นโรงจอดรถข้างบ้านตัวน้อย
เห็นพี่ชายข้างบ้าน และภรรยาของเขาเข้าไปดูพี่ชายข้างบ้าน ตัวน้อยเห็นกระเบื้องหลังคาแตกกระจายที่พื้น พี่ชายข้างบ้านเขาคงตกลงมา ตอนหลังทราบว่า พี่เขาปีนออกมาเก็บเสื้อ แล้วลื่นตกลงมาจาก ชั้นสองของบ้าน คงกระแทกหลังคาแตก ชนคานหลังคา กระแทก..ข้างรถที่จอดอยู่ ตัวน้อยเห็นเลือดเต็มคอ และหลัง คงไหลมาจากศีรษะที่แตก
ตัวน้อยรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่น้องวิกกี้ เปิดประตูบ้าน เตรียมเอารถออก ตั้งใจจะพาพี่เขาไปส่งโรงพยาบาล แต่ปรากฏว่า มีแท๊กซี่ ที่มาส่งผู้โดยสารผ่านมาพอดี
พอดี ได้อย่างไร พระเจ้าประทานให้ชัด ๆ เพราะพี่เขา ทั้งสามี และภรรยา เป็นคนศรัทธา และเป็น คนดี มีน้ำใจ ใช้ชีวิตสมถะ เป็นคู่สามี ภรรยาที่น่ารักมาก ๆ จะเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ตัวน้อยชอบ และชื่นชมจริง ๆ
อยากเห็น ชอบเห็นคนที่เขารักกัน พลอยมีความสุขไปด้วย ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องสวดให้มาก แต่เห็นคนมีปัญหา ไม่รักกัน แล้วทำให้ต้องหมั่นสวด ด้วยความเป็นห่วง ความเป็นห่วงเกิดจากอะไร...เพราะรักใช่ไหม...
สำหรับตัวน้อย ตัวน้อยได้รับการดูแลจากพี่เขาเป็นพิเศษนิดหน่อย กระมัง.. เพราะพี่เขาเป็นเพื่อนของพี่ชายคนเล็กของตัวน้อย ก่อนที่พี่ชายจะย้ายออกไปอยู่บ้านใหม่ ได้ฝากตัวน้อยไว้ให้พี่เขาช่วยดูแล ตอนที่ขโมยเข้าบ้านครั้งแรก ตัวน้อยไปเข้าเงียบที่สวนเจ็ดริน จ.เชียงใหม่ พี่เขาก็ปีนเข้ามาดูให้ ไม่เห็นตัวน้อยอยู่ในบ้าน จึงให้พี่สาวข้างบ้าน โทรติดต่อผ่านมาทางพี่สาวของตัวน้อย
แม้เมื่อต้องไปเรียนอบรมครูคำสอน หนึ่งเดือน บ้านไม่ต้องห่วงแล้ว เพราะทำรั้วธนู ติดกรงเหล็กทุกหน้าต่าง และทุกประตู ห่วงแต่ต้นไม้แปดต้น ที่ยังต้องรดน้ำ คิดถึงพระวาจาในใจ ในความทรงจำที่ว่า นกในอากาศไม่เคยต้องทำงาน ก็ยังมีอาหารรับประทาน แล้วเรา...ที่ทำกิจการเพื่อถวายพระเจ้า พระองค์จะต้องทรงเลี้ยงดู โอบอุ้มพิทักษ์ คุ้มครองเราดียิ่งกว่านกอยู่แล้ว
วันหนึ่ง พี่ข้างบ้านก็บอกให้ตัวน้อยหาอะไรมาวางนอกบ้าน เพราะชอบมีมอเตอร์ไซต์มาจอด ทำกิจไม่ค่อยดี ตัวน้อยจึงขอให้พี่เขาช่วยยกระถางต้นไม้ทั้งแปด ออกมาข้างนอก ช่วยประดับให้ถนนดูสวยงาม ตัวน้อยบ่นกระปอดกระแปด ให้พี่เขาได้ยิน..
เอาต้นไม้มาวางข้างนอก ตัวน้อยก็ต้องสวมเสื้อผ้า ล้างหน้า ทาแป้ง ออกมารดน้ำต้นไม้นอกบ้าน จะออกมาทั้งชุดนอน หน้าเพิ่งตื่นนอน เหมือนแต่ก่อนก็ไม่ได้.....
พี่เขาเป็นคนมีน้ำใจ พี่เขาบอกว่า “เดี๋ยวพี่รดให้” สำเร็จ 555 ตัวน้อยสบาย หายห่วงแล้ว ขอบคุณพระเจ้า และพี่ข้างบ้าน จุ๊บ..จุ๊บ...
พระเจ้าสอนให้รัก แม้ศัตรู ให้สวดภาวนาให้กับคนที่เบียดเบียน แล้วคนที่ดีกับเรา เราจะไม่ตอบแทนน้ำใจดีเขาได้อย่างไร อีกหนึ่งพระวาจาในหัวใจ หนึ่งถ้อยคำไพเราะ มีค่ากว่าของกำนัล แต่คนใจกว้าง ให้ทั้งสองอย่าง
ตัวน้อยไม่ใช่คนดี แต่อยากเป็นลูกที่น่ารักของพระเจ้า ตัวน้อยจึงต้องใจกว้าง ให้ด้วยใจยินดี เพราะผู้ให้มีความสุข กว่าการเป็นผู้รับ ตัวน้อยเคยสวดให้ขอให้รักพระเจ้ามากกว่าที่พระองค์รัก
ดังนั้น ตัวน้อยชอบเป็นฝ่ายให้ และยินดีที่ฝ่ายให้มากกว่า ถ้ามีนะคะ ...ดังนั้นให้ได้ที่มี ... อยากให้ได้แค่มี แต่ก็ยังไม่อาจสละทุกสิ่งสละติดตามพระเยซูไป ดังนั้น ขอให้มีมาก ๆ ก่อนนะพระเจ้าข้า จะได้แบ่งปันให้กับผู้อื่นได้มาก ๆ เช่นกัน แต่ตัวน้อยก็งก...เอ้ย มัธยัสถ์เป็นนะคะ.... แม่สอนไว้...
พี่ชายข้างบ้านเขาจะกวาดถนนทุกเช้า ด้วยจิตอาสา และรดน้ำต้นไม้ให้ตัวน้อย ด้วยความมีน้ำใจ ตัวน้อยตอบแทนน้ำใจด้วยการซื้อของให้ทุกเดือน พยายามคิด...หาของดี ๆ ที่เหมาะสมที่จะให้พี่เขา ทุกครั้งที่ให้ พี่เขาก็จะบอก “ไม่ต้องหรอก....” หลาย ๆ ครั้ง พี่เขาเกรงใจ หรือไม่ชอบของที่ตัวน้อยซื้อให้ก็ไม่ทราบ จนตัวน้อยคิดหนัก ถ้าให้ต้องให้สิ่งที่เขาชอบ สิ่งที่จำเป็น แล้วอะไรหล่ะ
บุหรี่ซิ แม่ช่วยคิด เมื่อตัวน้อยได้ยินคำแนะนำ ก็คิด ให้บุหรี่เหรอ บุหรี่ไม่ใช่สิ่งดี สักหน่อย ใจไม่ได้อยากให้สักนิด คิดแล้ว ก็คิดอีก.. จึงตัดสินใจโทรไปถามภริยาของพี่เขา ภริยาของพี่เขาบอก “เลิกไม่ได้หรอก” สรุปว่า เป็นของจำเป็น ตัวน้อยจึงซื้อให้ ดูเหมือนพี่เขาดีใจ
พอมาถึงเดือนนี้ ตัวน้อยก็คิดแล้ว คิดอีก ของดีที่อยากให้ก็ยังหาไม่เจอ บุหรี่ของไม่ดี ถามใจตัวเอง ใจตัวเองก็บอก ไม่ชอบเลย ถ้าวันข้างหน้า ถ้าพี่เขาต้องป่วย และตายไป เพราะมะเร็งจากบุหรี่ ตัวน้อยคงเสียใจแย่
แล้วเมื่อวาน เกิดอุบัติเหตุ...พี่เขาตกจากหลังคา เข้าโรงพยาบาล ได้ยินดีว่า อยู่ไอซียู วันนี้ พรุ่งนี้ ตัวน้อยต้องไปโรงพยาบาล เพื่อเจาะเลือด และพบคุณหมอรับคีโมเข็มที่สาม คงได้มีโอกาสเยี่ยม และซื้อของดี ๆ ไปเยี่ยม ที่ไม่ใช่บุหรี่แล้ว สบายใจจัง... สบายใจจริง...
ขอพระเจ้าโปรดทรงดูแล และเยียวยารักษาพี่คนนี้ ให้หายในเร็ววัน ด้วยเทอญ อาแมน แล้วบัญชีหางว่าว คนที่คิดถึงในคำภาวนาก็เพิ่มขึ้นอีกคน ทุกคนคงอยากเป็นคนพิเศษของใครบางคนใช่ไหมคะ มีใครอยากเป็นคนพิเศษของตัวน้อยบ้างไหมคะ...
ผู้ที่รักธรรมบัญญัติ และยึดมั่นในพันธสัญญา จงตามข้าพเจ้ามาเถิด 1 มัคคาบี 2:27
บางครั้งเราเองก็เป็นเหมือนเปโตร ที่ต้องร้องเรียกพระองค์ช่วยเหลือ แต่ไม่มีสักครั้ง ที่พระองค์จะไม่รักเรา ไม่ช่วยเหลือเรา และไม่อยู่เคียงข้างเรา (ข้อคิดในไบเบิ้ลไดอารี่ 2011 วันที่ 16 พย.54)
ขอพระเจ้าทรงช่วยท่านให้รอดพ้นเถิด ดาเนียล 6:17
เจ้าไม่รู้จักวันเวลาที่พระเจ้าเสด็จมาเยี่ยมเจ้า ลูกา 19:44
การถูกประจญมิได้เป็นเครื่องหมายของการขาดความรัก การยอมแพ้ต่อการประจญต่างหาก ที่เป็นการผิดต่อความรัก (ข้อความจากหนังสือ รำพึง เข้าใจ พระวรสาร นักบุญมัทธิว หน้า 74)
เพื่อมิให้ข้าพเจ้ายกตนเกินไป พระเจ้าทรงให้มีหนามทิ่มแทงเนื้อหนังของข้าพเจ้า ดุจฑูตของซาตานที่คอยตบตีข้าพเจ้า มิให้ข้าพเจ้ายกตนเกินไป เรื่องนี้ ข้าพเจ้าวอนขอองค์พระผู้เป็นเจ้าสามครั้ง ขอให้มันไปพ้นจากข้าพเจ้า แต่พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า พระหรรษทานของเราเพียงพอ สำหรับท่าน 2โครินทร์ 12:7-9
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย
30.08.55 เขียนเสร็จ.
17.09.2555 เขียนเพิ่ม และส่งเมล
พบกันใหม่ วันพฤหัสบดี กับเรื่องที่87: จากห้องเดี่ยว สู่ห้องรวม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น