84.สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
ไม่ทราบจะเขียนอะไรทักทายผู้อ่านที่รักดี ร่างกายที่อ่อนเพลีย ทำให้สมอง และความรู้สึกเบิกบาน ถดถอย แม้มีเรื่องน่ายินดี ที่ได้ถวายผอบศีลมหาสนิท ในพิธีบูชามิสซาครั้งแรก ทำให้รู้สึกเหมือนได้ร่วมถวายตัวเอง พร้อมกับพระเยซูเจ้าจริง ๆ
การไปวัด โดยเฉพาะวัดวันอาทิตย์มีความหมายสำหรับคุณอย่างไร
๑. เป็นหน้าที่ ของคริสตชนที่ดี ตามความเคยชิน
๒. ความยำเกรงพระเจ้า เพราะถ้าไม่ไป เป็นบาป ผิดต่อพระเจ้า
๓. ไปเพื่อโมทนาขอบพระคุณ ขอพร และรับคำสอนจากพระวาจาไปปฏิบัติในชีวิต
๔. ไปเพื่อรับศีลมหาสนิท เพื่อให้พระเยซูเจ้าทรงเติบโตในชีวิต และสนิทเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ รวมถึงการรับศีลอภัยบาป
๕. ไปเพราะรัก พระเจ้า จึงไปหา เพราะรู้ว่า พระองค์ทรงรอคอยให้เรามาหาพระองค์เสมอ ไม่อยากให้พระองค์รอเก้อ
คุณคิดว่าคำตอบของตัวน้อยคือข้อไหนคะ..
คำตอบของตัวน้อยคือ ข้อ๕. และทุกข้อรวมกัน... แฮะ..แฮะ.. แต่ข้อ ๕. ตรงกับหัวใจของตัวน้อยที่สุด
ขอขอบคุณสำหรับเมลแสดงความรัก ความห่วงใย และกำลังใจ ในความเจ็บป่วยของตัวน้อย และสิ่งดี ๆ ที่ส่งมา มีอยู่เมล
หนึ่ง เรื่องลูกล้างผลาญ ขออนุญาตส่งต่อมาให้ได้อ่านกันด้วยนะคะ เพราะดีมาก ๆ เลย ตัวน้อยช๊อบ..ชอบ... ขอบคุณนะคะ ที่ส่งมาให้เสมอ ๆ ...
จงขอบพระคุณพระเจ้า เพราะว่า เมื่อก่อนนั้น ท่านเป็นทาสของบาป แต่บัดนี้ ท่านมีใจเชื่อฟังหลักคำสอนนั้น ซึ่งทรงให้ครอบครองท่าน โรม 6:17
ความรักของท่านทำให้เรามีความยินดี และเป็นสุขอย่างยิ่ง จิตใจของบรรดาธรรมิกชนแช่มชื่นขึ้นเพราะท่าน ฟีเลโมน ข้อ7
ถ้ามีการรักใคร่เอ็นดู และเห็นอกเห็นใจประการใด ก็ขอให้ท่านทำให้ความยินดีของข้าพเจ้าเต็มเปี่ยม ฟิลิปี 2:1-2 เทอญ อาแมน.
ส่งเมลมาคุยกันบ้าง และขอภาวนาซึ่งกันและกันด้วยนะคะ ขอขอบคุณจากทั้งหมดของหัวใจ...ตัวน้อย
เอาหล่ะคะ ตอนนี้ เชิญอ่น
เรื่องที่84: เยี่ยมผู้ป่วย
ชิวิตอยู่ในพระองค์ และชีวิตเป็นแสงสว่าง สำหรับมนุษย์ ยอห์น 1:4
ทุกวันจันทร์ สำหรับตัวน้อย จะเป็นวันของแม่พระ เริ่มต้นจากการทำความสะอาดบ้าน แต่ก่อนนี้ เมื่อเรียนหนังสือ เมื่อทำงาน แม่จะเป็นคนทำให้ทุกอย่าง ทั้งซักผ้า รีดผ้า ทำอาหาร ทำของว่าง ส่งถึงห้องนอนของตัวน้อย ทำ...แม้แต่ล้างรถให้ เมื่อแม่ไม่ค่อยแข็งแรง เพราะเข่าไม่ค่อยดี จึงไปพักที่บ้านพี่สาวคนกลางที่มีแม่บ้านคอยดูแล
พอตัวน้อยต้องอยู่บ้านคนเดียว ช่วงที่ทำงานทัวร์ เมื่อถึงวันหยุด ต้องทำทุกอย่างเอง คิดถึงแม่แทบขาดใจ แต่ก็ต้องทำเอง ช่วงนั้น ตัวน้อยจะกวาดบ้าน ถูบ้านเดือนละ...หนึ่งครั้ง ตัวน้อยทำงาน ออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ กลับดึกทุกวัน เข้าบ้านก็ใส่รองแตะในบ้าน ไม่ทราบหรอกว่า บ้านสกปรก เพราะเป็นคนมีระเบียบ ไม่วางของเกะกะ บ้านจึงเปื้อนฝุ่น
ห้าปีได้กลับมาอยู่กับแม่อีกครั้ง ตอนปีที่แล้ว (ตค. 54) หนีน้ำท่วมไปอยู่หัวหินหนึ่งเดือน ต้องกวาดบ้าน จัดหาอาหาร ดูแลแม่ พอกลับมากรุงเทพ แม่มาค้างบ้านตัวน้อยสองทิตย์ ตัวน้อยทำงานหนัก ๆ เช่นกวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า ปั่นผ้า แม่เป็นคนขยัน ก็จะเช็ดฝุ่นเท่าที่แม่ทำได้ เมื่อแม่กลับไปอยู่บ้านพี่สาว ตัวน้อยก็ต้องทำเองทั้งหมด.... เหนื่อยจัง...
วันจันทร์ เป็นวันที่จะต้องทำกิจศรัทธาของพลมารีย์ เช่นไปสวดในหมู่บ้าน หรือเยี่ยมคนป่วย ตอนเช้า ตัวน้อยจะกวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า เช็ดฝุ่น ด้วยความรู้สึกนึกคิดว่า เป็นการทำงานของแม่พระ เหมือนแม่พระ เพราะแม่พระ ก็เป็นแม่บ้านเช่นกัน ทำให้รู้สึกว่า การทำงานบ้าน เป็นเรื่องที่มีคุณค่าอีกเรื่องหนึ่ง
วันอาทิตย์ ที่ 26 สค. 55 ตัวน้อยเข้าประชุมพลมารีย์ ได้รับมอบหมายให้ไปสวด แอบดีใจเล็กน้อยไม่ได้รับงานเยี่ยม พอวันจันทร์(27 สค.55) เจ็ดโมงเช้าพี่ในกลุ่มพลมารีย์โทรมาหา ชวนไปเยี่ยมคนป่วยที่โรงพยาบาล ที่แอบดีใจว่าไม่ได้รับมอบหมายงานเยี่ยม ดูเหมือนแม่พระจะไม่ยอมให้เกเร ตัวน้อยจึงตอบพี่เขาว่า “ไปคะ”
ก่อนที่จะป่วย ตัวน้อยจะทำงานบ้านทุกอย่างให้เสร็จในวันจันทร์ คือทั้งซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน แต่เมื่อป่วย ก็ต้องรู้จักประมาณตน ตามที่พระเยซูเจ้าได้ทรงสอนไว้ จึงทำทีละน้อย ๆ เพื่อไม่ให้เหนื่อยมากเกินไป
เมื่อไปถึงโรงพยาบาล พลมารีย์รุ่นพี่ ทักทาย แตะเนื้อต้องตัวผู้ป่วย พูดคุยเป็นกันเอง น่าชื่นชม เป็นแบบอย่างที่ดียิ่งนัก ในขณะที่ ตัวน้อยยืนอยู่ห่าง ๆ มองยิ้ม ๆ ด้วยหัวใจรัก และสวดพระเมตตาด้วยบทเพลง เหมือนที่ทำให้พ่อของตัวน้อย
พี่อีกคนทักทายเตียงข้าง ๆ จริง ๆ แล้ว ตัวน้อยทำตัวไม่ถูก ไม่ทราบจะพูดคุยอย่างไร แล้วอีกอย่าง ตัวเองก็ป่วย กลัวว่าใกล้มาก ไม่ใครก็ใครจะติดเชื้อ...หรือเปล่า
ระหว่างนี้ คนไข้เตียงในสุด เขามองมา ตัวน้อยก็มองหาเขาเขามองใคร ตัวน้อยคิดว่า เขามองตัวน้อย เราประสานสายตากันสักครู่ ตัวน้อยตัดสินใจเดินยิ้มเข้าไปหาเขา และทักทายเขาว่า “เป็นอย่างไรคะ อยากคุยกันไหมคะ” ผู้ป่วยชายคนนั้นพยักหน้า ตัวน้อยจึงชวนเขาคุยว่า “เป็นอย่างไรคะ เหงาไหมคะ” เขายิ้ม ๆ ตัวน้อยคุยต่อว่า “เราเป็นพลมารีย์ เป็นคริสต์ มาเยี่ยม เป็นกิจศรัทธาคะ” เขาพยักหน้า บอกว่า “มิน่า เตียงนั้น มีหลวงพ่อมา” คือว่าก่อนที่เราจะมาถึงมีคุณพ่อมาส่งศีลมหาสนิท กลับไปก่อนเราสักครู่เดียว
เขาคุยให้ฟังว่า เขามาอยู่โรงพยาบาลได้แปดวันแล้ว อยากกลับบ้านมาก ๆ คุณหมอยังไม่ยอมให้กลับบ้านเสียที เพราะเป็นหอบ แน่นหน้าอก หายใจไม่ออก ทรมานมาก ๆ เพราะสูบบุหรี่ เข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาลมาหลายรอบแล้ว เมื่อห้าปีที่แล้ว ก็เข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาลเพราะดื่มเหล้า จนโดนคุณหมอเตือนสติว่า “ ถ้าอยากตาย เพราะกินเหล้า ก็ไม่ต้องมาให้หมอช่วยแล้ว” แรงดี แต่ก็ทำให้เขาได้คิด และเลิกดื่มเหล้าได้สำเร็จ....
คราวนี้ ป่วยเพราะบุหรี่ คุณหมอขอให้เลิก เขาบอกว่า ตั้งใจจะเลิกให้ได้แล้ว พยายามมาหลายครั้งแล้ว ตัวน้อยบอกว่า “ดีจัง ตั้งใจเลิก ให้สำเร็จนะคะ พ่อของตัวน้อยเพิ่งเสีย เพราะมะเร็งกล่องเสียง สูบบุหรี่จัด เห็นพ่อทรมานแล้ว ไม่อยากให้พี่ต้องทรมานเหมือนพ่อเลย พี่จดจำความทรมานของวันที่เข้าโรงพยาบาลเพราะแน่นหน้าอก หายใจไม่ออกนี้ให้ดี จะได้เลิกได้ ถ้าไม่อยากทรมานอีก จะเป็นกำลังใจ และสวดให้นะคะ” พี่เขาก็ยิ้มอย่างดีใจ และดูมีความสุข....ตัวน้อยก็พลอยมีความสุขเป็นพิเศษไปด้วย
ตัวน้อยเห็นพี่เตียงกลางเขาเอื้อมมือมาจะหยิบนมกล่องดื่ม ตัวน้อยจึงช่วยหยิบ แกะ และ เจาะหลอดส่งให้ ด้วยแรงผู้ชาย จับกล่องแรง นมเลยหก ตัวน้อยหยิบทิชชูมาเช็ดเตียง เช็ดขาให้เขา เขาบอก “ระวังขากระตุก” เพราะเขาขาย ชาชัก ทำให้ต้องยืนทั้งวัน จนเส้นเอ็นขาอักเสบ ตัวน้อยก็บอกขำ ๆ “ไม่เป็นไรคะ จะเช็ดให้พ้นรัศมีกระตุก” เราก็ขำ ๆ หัวเราะกัน
เมื่อถึงแก่เวลา เราบอกลา ขอฝากพระเจ้าทรงดูแล แล้วเราก็กลับกัน เพราะต้องมาสวดในหมู่บ้านต่อ
การไปเยี่ยมผู้ป่วยนั้น ค่อนข้างยาก สำหรับตัวน้อย มัน...กลัว ๆ ไม่ค่อยกล้า ตะกิดตะขวงใจนิด ๆ แม้รู้ว่า นั่น ก็พระเยซูเจ้านะ ตามพระวาจาที่ว่า ทุกสิ่งที่ท่านได้ทำแก่ผู้ที่ต้อยต่ำ ท่านได้ทำกับเราเอง
เมื่อได้เห็นสายตาของเขาที่มองมา มันดึงดูดให้เข้าไปหา ที่ไม่กล้าเข้าไปหา เพราะกลัวว่า เขาไม่ยินดี กลัวว่า เขาไม่ต้องการให้ใครเข้าไปยุ่งวุ่นวาย หรือเปล่า... แต่เมื่อแน่ใจว่า เขาจะไม่ปฏิเสธ ก็ยินดีเข้าไปหา
คงเหมือนตัวน้อย เมื่อตัวน้อยสำนึกได้ว่า ต้องกลับมาหาพระเจ้าแล้ว พระองค์ก็ปูทางอย่างดี ให้ตัวน้อยก้าวตามพระองค์ไปทีละก้าว ทีละก้าว ด้วยอำเภอใจ ด้วยเจตจำนงเสรี ที่พระเจ้าประทานให้กับมนุษย์ จึงมีหนทางมากมายให้ตัวน้อยติดตามพระองค์ และรับใช้เพื่อนมนุษย์ จนงงไปหมด ไม่ทราบจะเลือกอย่างไรดี และอะไรที่เป็นพระประสงค์ คงต้องแสวงหาน้ำพระทัยต่อไป
หนทางมีอะไรบ้างคงต้องจัดเต็มในเรื่องต่อไป...
ดูเถิด เราส่งผู้นำสารไปข้างหน้าท่าน เพื่อเตรียมทางสำหรับท่าน มาระโก 1:2
เมื่อเรากลับมาที่หมู่บ้าน จะไปบ้านที่สวด ปรากฏว่าเขาไม่สะดวก และหลายบ้านที่ไปสวด ก็ป่วยหนักบ้าง เข้าโรงพยาบาลบ้าง เราไม่มีบ้านจะไปสวด
ตัวน้อยจึงบอกให้ไปสวดบ้านตัวน้อยกัน เป็นครั้งแรกที่กลุ่มพลมารีย์มาสวดที่บ้านตัวน้อย ดีนะ ที่ทำความสะอาดบ้านไว้แล้ว ขอบคุณพระเยซูเจ้า ที่ทรงสอนให้เตรียมพร้อมอยู่เสมอ เพราะไม่รู้ว่า พระองค์จะมาเยี่ยม หรือมารับเมื่อใด แล้วพี่เขาถาม
“ มีน้ำเสกไหม” ตัวน้อยตอบว่า “มี” พี่เขาบอกว่า “เอาน้ำเสกพรมบ้านสิ” ตัวน้อยก็หยิบขวดน้ำเสกท่านยาย ที่ไปฉลองนักบุญอันนาที่มาเลเซีย มาพรม เริ่มจากสมาชิกที่มาสวดทั้งหกคน ทั่วบ้าน รู้สึกดีจัง เหมือนได้รับการชำระมลทินสิ่งไม่ดีออกไป และบ้านนี้ ชีวิตนี้ จะได้เต็มเปี่ยมไปด้วยพระพรอีกครั้ง....
เราจะพรมน้ำสะอาดเหนือท่านทั้งหลาย แล้วท่านจะสะอาดพ้นจากมลทินทั้งหมด เอเสเคียล 36:25
ไม่มีใครทำเครื่องหมายอัศจรรย์อย่างที่ท่านทำได้ นอกจากพระเจ้าสถิตกับเขา ยอห์น 3:2
ท่านอยากจะหายป่วยไหม ยอห์น 5:6
ท่านหายเป็นปกติแล้ว อย่าทำบาปอีก มิฉะนั้น เหตุร้ายกว่านี้ จะเกิดขึ้นแก่ท่าน ยอห์น 5:14
ผู้ที่ดื่มน้ำซึ่งเราจะให้นั้น จะไม่กระหายอีก น้ำที่เราจะให้เขา จะกลายเป็นธารน้ำในตัวเขา ไหลรินเพื่อชีวิตนิรันดร ยอห์น 4:14
เราหมั้นเจ้าไว้ สำหรับเราเป็นนิตย์ เราจะหมั้นเจ้าไว้ด้วยความชอบธรรม ความยุติธรรม ความรักมั่นคง และความกรุณา เราจะหมั้นเจ้าไว้ด้วยความสัตย์ซื่อ เพราะเจ้ารู้จักพระเจ้า โฮเชยา 2:16,21-22
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
28.08.55 เขียนเสร็จ.
09.09.55 เขียนเพิ่ม และส่งเมล
พบกันใหม่วันพฤหัสบดี กับเรื่องที่ 85: กิจกรรมสัญจร ของกลุ่มพีเอ็มจี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น