วันพฤหัสบดีที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2556

เรื่องที่ 118: หนึ่งอาทิตย์ที่เชียงแสน 1.

118.   สวัสดีคะ  ผู้อ่านที่รัก
                ตัวน้อยจบทัวร์ทั้งหกวัน.... ได้อย่างงดงาม  ใบประเมินผล  ออกมาน่าพอใจ  ทางบริษัทก็วางใจ  ว่าตัวน้อยแข็งแรง  รับผิดชอบงานที่ใหญ่กว่านี้  ได้เหมือน  แต่ก่อนที่ทำอยู่เป็นประจำแล้ว  แต่ตัวน้อยก็ขอไว้  ว่า  อย่าใช้ตัวน้อยถี่   จนไม่มีเวลาพัก  หกวันทำงานอย่างเต็มที่  ค่อนข้างเหนื่อย  และพักผ่อนน้อย  คงต้องการเวลาฟื้นร่างกายมากกว่าที่เคย....
                ตลอดช่วงสิบสองปีแรกที่ทำงาน  ทำงานเช้าถึงดึก  วันหยุดแทบไม่มี  แต่ตัวน้อยก็ทำงานด้วยความสุข  หลงคิดว่า  ตัวเองเป็นซุปเปอร์วูแมน...  แล้วร่างกายก็น็อค  เข้าโรงพยาบาล สอง ครั้ง  จึงได้เปลี่ยนบริษัท  งานกำลังดี มีเวลาพัก  รายได้...โอเคทีเดียว
                ตอนนี้บริษัทที่สาม  เจ้านายก็น่ารัก เมตตาตัวน้อยมาก ...  อยู่ที่ไหน  อยู่บริษัทไหน  ก็ดีทั้งนั้นแหละ  ไม่ว่าอย่างไร  ถ้าพอใจในสิ่งที่มี  พอใจในสิ่งที่ได้  พอใจในสิ่งที่เป็น  ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด  แค่นี้  ชีวิตก็มีความสุข 
ตัวน้อยก็เป็นคนหนึ่งที่มีความสุข  เพราะไม่อิจฉา  ไม่ริษยา  ใจก็ไม่ลุกร้อน  เพราะพระเจ้าทรงสอนไว้ด้วยพระวาจาในหัวใจที่ว่า  จงยินดี  กับผู้ที่ยินดี  จงร้องไห้  กับผู้ที่ร้องไห้  ตัวน้อยจึงยินดี กับผู้ที่มีความสุข  และปลอบใจ  ให้กำลังใจ  สวดภาวนาให้  ผู้ที่อยู่ในความทุกข์....
                วันนี้  มีคนแวะมาหาที่บ้าน  และนำกล้วยน้ำหว้ามาฝาก  เป็นผลไม้ที่ตัวน้อยไม่ค่อยชอบ  และไม่เคยซื้อรับประทานเลย  แต่เมื่ออยู่ที่เชียงแสน  รับประทานทุกมื้อ  หลังอาหาร แทนของหวาน เป็นของว่าง  เป็นผลไม้อย่างเดียวที่มี   คิดถึงน้อง ๆ จริง ๆ   อย่างน้อยมีกล้วย  ซึ่งเป็นผลไม้ที่มีคุณค่าทางอาหารสูง  ดีกว่าไม่มีเลยนะจ๊ะ.....
                ขอประชาสัมพันธ์สามข่าว ด้วยนะคะ ข่าวที่หนึ่ง  คือ ศูนย์อบรมคริสตศาสนธรรม ระดับชาติ  เปิดสอนหลักสูตร  “การอบรมคำสอน  ภาคฤดร้อน”  เปิดการอบรมตั้งแต่ 18  มีค. ถึง 25 เมษ.  2013  รับสมัครถึง ปลายเดือนกุมภาพันธ์  ผู้สนใจ  สอบถามรายระเอียด  ได้ที่ ซ. สุวรรณี  พันธ์วิไล  08-1360-8297  และคุณ นริศรา  08-9911-1482
เป็นการเรียนต่อเนื่องสามปี  ปีนี้ตัวน้อยก็ตั้งใจจะไปเรียนเป็นปีที่สองด้วยคะ  แล้วพบกันนะคะ  เหตุผลที่ตัวน้อยไปเรียนเพราะ  อยากเรียนรู้จักพระเจ้าให้มากยิ่งขึ้น  และประกาศข่าวดี  ได้อย่างถูกต้อง  แล้วก็...เหตุผลสำคัญ....คิดถึงซีสเตอร์  พี่ ๆ น้อง ๆ ด้วย...
เมื่อเริ่มต้นทำอะไรแล้ว  ต้องทำให้ถึงที่สุด  ใช่ไหมคะ  ดั่งพระวาจาในหัวใจที่ว่า  “ผู้ที่จับคันไถ  แล้วหันหลัง  ผู้นั้นจะไม่ได้เข้าสู่พระราชัยสวรรค์”  สู้....สู้..
ข่าวที่สอง  พรุ่งนี้  ตัวน้อยจะไปร่วมชมกายกรรมการกุศล  และแนบรายละเอียดมาในท้ายเรื่อง   ผู้ใดสนใจ  พรุ่งนี้พบกัน  หรือจะร่วมบริจาคก็คงดีไม่น้อย  แม้อย่างน้อย  ขอให้งานสำเร็จไปเพื่อช่วยเหลือเด็ก ๆ ด้วยคำภาวนา  นะคะ
และข่าวที่สาม  ฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี (พีเอ็มจี  รุ่นที่ห้า)  พรุ่งนิ้เริ่มอบรมเช่นกัน  ผู้ใดสนติดต่อ  คุณเจ่ 08-4613-1125
ขอโทษที  ที่ส่งข่าวช้า  เพราะตัวน้อยเป็นเต่า  ถ้าพระเจ้าไม่ขยันส่งคนมาสะกิด  ตัวน้อยก็ไม่ค่อยยอมขยับทำอะไร  เพราะเป็นคนขยันน้อย   อยู่เฉย ๆ  ก็มี  ความสุข  ดังนั้น  การที่ตัวน้อยทำนั่น  ทำนี่   จึงเป็นการสละน้ำใจความเกียจคร้านของตัวน้อยอย่างมาก  มาพากเพียรทำความดี  ถวายพระเจ้า  และแสดงความรักต่อเพื่อนมนุษย์ 
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา  ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก  ห่วงใย  สวดภาวนาให้ตัวน้อย  และเมลดี ๆ ร้อยเท่าพันทวี  ทั้งบนแผ่นดิน  และในสวรรค์  ขอพระองค์ทรงรัก  และดูแลทุกคน  แทนตัวน้อย  และเผื่อตัวน้อย   ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย  เพื่อพวกลูกทั้งหลาย อาแมน
จงประดับตนในส่วนลึกของจิตใจให้งดงาม  อย่างถาวร  โดยมีใจอ่อนโยน  และสงบเสงี่ยม  ความงามเช่นนี้  มีค่ายิ่ง  เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า   1 เปโตร 3:4
จงแสวงหาความรักเถิด  จงปรารถนาพระพรของพระจิตเจ้า  โดยเฉพาะพระพรประกาศพระวาจา   1 โครินทร์ 14:1
จงอย่าละเลยที่จะกระทำการดี   ฮีบรู 13:16
เอาหล่ะคะ  ตอนนี้  เชิญอ่าน
เรื่องที่ 118: หนึ่งอาทิตย์ที่เชียงแสน 1.
ให้เราไปในถิ่นทุรกันดาร  เพื่อพักผ่อนสักครู่  มาระโก 6:31
                หนึ่งอาทิตย์ที่เชียงแสน  ตัวน้อยได้ไปเห็นอะไร ฟังอะไร  ทำอะไร  แบ่งปันอะไร  ขอแบ่งปันพอสังเขป มิฉะนั้น จะยาว....มากเกินไป ตัวน้อยได้รับข้อมูลตอบรับจากผู้อ่านที่รัก...  บางคนบอกว่า  สั้นจัง...  บางคนบอกว่า  ยาวจัง....  ตัวน้อยปรารถนาทำให้ทุกคนถูกใจ ได้...จริง ๆ.....  แต่มัน...ยากจริง ๆ  กรุณาค่อย ๆ อ่านตามสะดวกนะคะ....
                วันแรกที่ไปถึงสนามบินเชียงราย  พี่ฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี(พีเอ็มจี) รุ่นสอง  ตัวน้อยเป็นรุ่นสี่ ซึ่งได้มาเป็นอาสาสมัครที่นี้ได้สามเดือน  ได้รับมอบหมายจากคุณพ่อให้กรุณามารับตัวน้อย  และพี่ในหมู่บ้านที่กรุณาไปเป็นเพื่อน  เข้าสู่ที่พัก  ที่หอพักหญิง  ศูนย์เชียงแสน จ.เชียงราย   ของคณะธรรมฑูต 
เราได้พบน้อง ๆ ราวสิบคน  จากสิบเก้าคน เพราะน้อง ๆ ไปออกค่ายกับทางโรงเรียน  กว่าจะกลับอีกสองวัน   กิจวัตรเย็น  ของน้อง ๆ คือ กลับจากโรงเรียน  ทำความสะอาดบ้าน  พักผ่อนหย่อนใจด้วยการเล่นกีฬา หรือเล่นดนตรี  ตามอัธยาศัย  อาบน้ำ  หกโมงครึ่งสวดภาวนา รับประทานอาหารเย็น  ทำการบ้าน  อ่านหนังสือ  เข้านอน
                ในวันแรก ได้คุยกับน้อง ๆ ที่อยู่บางคน  น้อง ๆ บอกว่า  อยากรับประทานหมูกระทะ....  เมื่อได้ยินคำปรารภช่นนั้น....พี่ตัวน้อย...ก็คิด..คิด....คิด....  อึ่ม....พอเลี้ยงไหว  ยี่สิบกว่าคน  ด้วยพระเจ้าทรงสอนให้นบนอบ  ตัวน้อยจึงปรึกษารุ่นพี่ก่อน  พี่เขาแนะนำว่า  เป็นวันศุกร์ดีกว่า  น้อง ๆ กลับมา  พร้อมหน้ากัน  ตัวน้อยก็น้อมรับ  ความคิดเห็นของพี่เขา
                ในวันที่สอง รุ่นพี่  ได้พาเราไปมูลนิธิพัฒนาเด็ก  สาขาเชียงราย  เป็นเด็กเร่ร่อนที่อยู่ตามถนน  เจ้าหน้าที่  ตำรวจ  หรือพลเมืองดี ชักชวนเด็ก ๆ ให้มาอยู่ที่นี่ มีเกือบสองร้อยคน  มีการส่งเด็ก ไปเรียนตามโรงเรียนของจังหวัดต่าง ๆ บ้าง  เหลืออยู่ที่ศูนย์ราวร้อยกว่าคน  มีอาสาสมัคร ชาวฝรั่งเศษสองคน ผู้หญิงหนึ่งคน  และผู้ชายหนึ่งคน  มาช่วยดูแลเด็ก  สอนเด็ก ๆ เย็บกระเป๋า  ของใช้ในบ้าน  เช่นตุ๊กตาผ้าเช็ดมือ  นำไปขาย  เป็นรายได้เข้าสู่มูลนิธิ  หัวใจของเหล่าอาสาสมัครนี่ยิ่งใหญ่จริง ๆ กล้ามาต่างบ้านต่างเมือง  ไม่กลัวอะไรบ้างเลยหรือไร  นับถือน้ำใจเขาจริง ๆ  หัวใจตัวน้อย.....  ยังทำไม่ได้อย่างเขาเลย  คงมีสักวัน...  แต่ถ้าไม่รีบทำ  จะมีโอกาสหรือเปล่า....???
                แล้วเราก็ได้ไปเยี่ยมวัดแม่พระฟาติมา  ที่แม่แอบ  วัดแม่พระรับเกียรติขึ้นสวรรค์ ที่ไร่นาหลวง  วัดลูเวียอันนา  ที่บ้านใหม่พัฒนา  และวัดพระะตรีเอกภาพ  ที่เชียงของ 
 เท่าที่เห็น  เป็นวัดขนาดเล็ก  ดูเรียบง่าย  แต่ก็งดงาม  และทุกที่  ทุกครั้งที่ตัวน้อยสวดเพื่อขอพร  สำหรับการได้มีโอกาสมา  นมัสการ  สรรเสริญ  โมนทนาขอบพระคุณพระเจ้า  ครั้งแรก
นายชุมพาบาลที่หนึ่งได้กรุณาสอนไว้  ตั้งแต่ เมื่อครั้นไปแสวงบุญครั้งแรก  ฉลองแม่พระลาวาง  ที่เวียดนาม เมื่อมค. 54  ทำให้ตัวน้อยเข้าสู่กระบวนการ  การกลับใจ  และคืนดีกับพระเจ้า ว่า  เมื่อไปวัดใดครั้งแรก  ให้สวดภาวนาบท  ข้าพเจ้าเชื่อถึงพระเจ้า...  ข้าแต่พระบิดา...วันทามารีอา...  พระสิริรุ่งโรจน์  และ ขอพระพรได้สามประการ 
ข้อแรก  ตัวน้อยจะขอให้พระประสงค์ของพระสันตปาปา  สำเร็จไปตามน้ำพระทัยของพระบิดาเจ้าในเร็ววัน 
ข้อที่สอง  จะสวดขอให้  พระสงฆ์  ผู้ศรัทธา  ผู้แผ่ธรรม และครูคำสอน  .....
ข้อที่สาม  จะสวดขอให้  ตัวเอง  คนที่รัก  คนที่เป็นห่วง  คนที่รู้จัก  คนที่ไม่รู้จัก  และคนที่รู้สึก...  ไม่ดีด้วย  สรุป  คนทั้งโลกนั่นเอง....
                ทุก ๆ ครั้ง  ทุกที่ ๆ  ที่เข้าไปสวดขอพร  ตัวน้อยรู้สึกได้ถึงสัญญาณการประทับอยู่  หัวใจของตัวน้อยเต้นแรงกว่าปกติ  โดยเฉพาะเวลาสวดพระเมตตา เช้า เย็น  กับน้อง ๆ ที่หอพัก  พระเยซูเจ้าประทับอยู่  ฟังคำภาวนาของเรา  ฟังบทเพลงของเรา  ซึ่งน้อง ๆ ร้องเพลงได้ไพเราะมาก  ท่ามกลางผู้คนเป็นร้อยที่มาสมัครเข้ามาเพื่อขอรับการอุปการะ  แต่  ทางคณะ รับได้... รับไว้เพียง  ห้าสิบเจ็ดคน  ซึ่งเป็นหญิงสิบเก้าคน  และชายสามสิบแปดคน  น้อง ๆ ถูกเลือก  ให้มาอยู่ในพระหรรษทานแห่งพระเมตตาจริง ๆ
วันที่สาม ติดตามรุ่นพี่ไปที่โรงเรียนแห่งหนึ่งที่รุ่นพี่เป็นครูอาสาอยู่   แต่เป็นวันศุกร์ที่ไม่มีเรียน  เพราะทางโรงเรียนจัดงานฉลองวันเด็ก  มีการแสดงของ เด็ก ๆ  ตั้งแต่อนุบาล  ถึงชั้นประถมปีที่หก  มีการแจกของ  และขนมได้ที่รับบริจาคมากมาย   น้ำใจสู่แดนไกล  มากมาย  เด็ก ๆ คงรับประทานได้เป็นอาทิตย์
ตัวน้อยขำ...มีการจับฉลาก  มอบของรางวัล   เด็กผู้ชายได้รับ ตุ๊กตา คิตตี้  ตัวใหญ่  เด็กผู้หญิงได้ดาบ  เด็กผู้ได้รับของนั้น  จะดีใจไหมเนี่ย ... 
แม้ไม่ได้รับสิ่งที่เราชอบ  แต่ถ้ารู้จักมอบให้คนที่เขาอยากได้  ก็เป็นการแสดงออกถึงหัวใจของเจ้าของได้  ว่า  หวงไว้  แม้ไม่มีประโยชน์สำหรับตน หรือ  รู้จักให้  ด้วยหัวใจรักที่แบ่งปัน...
                เมื่องานฉลองวันเด็กเลิกรา  รุ่นพี่  ก็พาเราไปบ้านใกล้โรงเรียน  ซึ่งพี่เขารักษาขา เข่า  ที่ปวด ด้วยการเช็ดด้วยแอลกอฮอล์  แก่พี่น้องชาวเขา  สองคน ปกติ  พี่เขาจะค้าง  เพื่อรักษาให้คนอื่น ๆ ด้วย  แต่เพราะตัวน้อยมาด้วย  จึงต้องกลับหอพัก  เพื่อ รับประทานอาหารเย็น  มื้อพิเศษ บุฟเฟ่หมูกระทะ  ที่มีพี่ตัวน้อย  และพระเจ้าเป็นเจ้าภาพ  เพราะทุกสิ่งที่เรามี  ล้วนเป็นของประทานจากพระองค์ทั้งสิ้น  ทำให้คิดถึงเพลง   พระเจ้าทรงเลี้ยงดู  เราเรียนรู้ความรักพระองค์  เพราะได้เรียนรู้ความรักพระองค์  ทำให้ตัวน้อยมาที่เชียงแสนในครั้งนี้....
                น้องผู้หญิง  ก็ดีใจที่พี่ตัวน้อยจะเลี้ยงหมูกระทะ  และก็ถามตัวน้อยว่า  “ แล้วเลี้ยง  น้องผู้ชายด้วยหรือเปล่า.....”  หัวใจน้องเขาน่ารัก  คิดถึงเพื่อนด้วย
  ตัวน้อยก็อึ้ง  ดีดลูกคิดรางแก้วในทันที....  น้องผู้หญิง  รวมพี่เลี้ยง  ยี่สิบสาม  น้องผู้ชาย  สามสิบแปด  กับพี่เลี้ยงอีกสาม  คุณพ่อลงมาเข้าเงียบที่กรุงเทพพอดี 
ตัวน้อย ป่วยไม่ได้ทำงาน  มาหกเจ็ดเดือน  ใช้เงินไปมิใช่น้อย  ขอเลี้ยงน้องผู้หญิงก่อนก็แล้วกัน   น้องผู้ชาย...ขอติดไว้ก่อน  พระเจ้าข้า  ถ้าลูกไม่มีมากพอ  ลูกจะแบ่งปันได้อย่างไร....
                ตัวน้อยจึงได้แต่บอกให้น้อง ๆ ผู้หญิงว่า  “รับประทานมาก ๆ  รับประทาน  เผื่อน้องผู้ชายด้วยนะ...สวดภาวนาให้พี่ตัวน้อยทำงานหาเงินได้มาก ๆ จะได้มีเงินมาเลี้ยงน้อง ๆ นะจ๊ะ...”
                วันที่สี่  เป็นวันเสาร์  น้อง ๆ อ่านหนังสือเตรียมสอบกัน  ตัวน้อยไปดู ๆ  ว่าใครต้องการให้ช่วยอะไรบ้างหรือเปล่า 
                การสอบครั้งนี้  เป็นการสอบอัตนัยหมดทุกวิชา  ครั้งแรก ของนโยบายทางโรงเรียน
                การติวของตัวน้อย  สำหรับน้องกลุ่มแรก  คือสอนให้อ่าน  ขีดเส้นใต้  คำสำคัญ  จำ  และเขียนสรุปสั้น ๆ ในเรื่องนั้น  เป็นการสอนวิธีการท่องหนังสือสอบ นั่นเอง
                และในคืนวันที่สี่  หลังสวดบทพระเมตตาประจำวัน  และบทภาวนาเพื่อพระศาสนจักร  และพระสงฆ์จบ  ตัวน้อยจัดให้มีการแบ่งปันวาจากัน  โดยตัวน้อยได้บอกตั้งแต่คืนก่อนแล้วว่า  ให้จำพระวาจา บท และข้อ พี่ตัวน้อยมีของน่ารัก ๆ นำมามอบให้ทุกคนเป็นที่ระลึก 
อย่างเช่น  ที่ใกล้ทางเข้าห้องอเนกประสงค์  ซึ่งใช้เป็นที่สวดภาวนา ทำมิสซา  ทำการบ้าน  ดูหนังสือ  ซ้อมดนตรี  มีพระวาจาแผ่นใหญ่ติดไว้  ตัวน้อยจึงจำเพื่อเป็นการยกตัวอย่าง  เป็นแบบอย่างว่า  “เรามอบสันติสุขของเราไว้แก่ท่านทั้งหลาย”  ยอห์น บทที่ 14 ข้อ 27  เพื่อให้น้อง ๆ ได้เห็นว่า  พี่ตัวน้อยทำได้  ทำให้ดูแล้ว  น้อง ๆ ก็ทำได้เช่นกัน.... 
                ตัวน้อยเตรียมของไปหลายอย่าง เป็นของฝากเมื่อครั้นไปเที่ยวอเมริกา  ญี่ปุ่น  เกาหลี  ของที่ตัวน้อยได้รับจากลูกทัวร์  ของจากพี่สาวคนโต  และจากเพื่อนที่ฝากมาร่วมด้วย
                ตัวน้อยเริ่มเกมส์ด้วยการ...ให้ทายอายุตัวน้อย  โดยให้คนที่ทายถูก  เป็นคนเริ่มหยิบ... เลือกของก่อน  ตัวน้อยใส่ในถุงใบใหญ่  ให้น้อง ๆ สัมผัสของได้  และเลือกหยิบตามชอบใจ  ด้วยคิดถึงพระวาจาในหัวใจที่ว่า  “ผู้ที่เชื่อ  แม้ไม่เห็น  ก็เป็นสุข”  แต่ตัวน้อยเป็นเหมือนอัครสาวก...นักบุญโทมัสที่ต้องได้สัมผัสรอยแผลของพระเยซูเจ้าก่อน  ถึงจะเชื่อว่าพระเยซูทรงกลับฟื้นคืนชีพแล้วจริง ๆ   ต้องได้รับความรัก และพระเมตตาจากพระเจ้าจนล้นใจก่อน  จึงสามารถแบ่งปันให้ผู้อื่นได้ต่อไป  ....
                เมื่อน้องหยิบของขึ้นมา  ตัวน้อยจะบอกเล่าที่มาของของแต่ละชิ้น  ตัวน้อยไม่ได้ต้องการอวดว่าไปต่างประเทศหลายสิบครั้ง แต่ปรารถนาที่จะแบ่งปันถึง  ชีวิต  เมื่ออยู่ในวัยเรียน  ก็เรียนอย่างเต็มที่  เรียนให้ได้ดี  ทำงาน ก็ทำงานให้ได้ดี  ใช้ชีวิตดี  ก็มีอะไรดี ๆ เข้ามาในชีวิต  แน่นอน  ทุกสิ่งที่มี... เป็นของประทานจากความพากเพียรด้วยความรักและพระเมตตาของพระเจ้าทั้งสิ้น 
 และให้จับฉลากชื่อคนต่อไปให้  พูดพระวาจา  เลือกของด้วยมือสัมผัส  จับฉลาก ผู้โชคดีคนต่อไป  จนได้ครบทุกคน  แต่ของยังเหลืออยู่หลายชิ้น   ทำอย่างไรดี....
                ตัวน้อยจึงบอก  “ใครจำพระวาจาของเพื่อนได้  ให้พูดออกมา”  ตัวน้อยให้เวลาซักถาม  และจดจำ  เป็นความใจดี  เหมือนพระเจ้าที่ทรงเมตตา  และให้โอกาสเสมอ แล้วน้อง ๆ ก็ได้  หยิบของฝากที่ยังมีอยู่จนหมด  จบเกมส์
                เกมส์นี้  ตัวน้อยปรารถนาจะสอนน้อง ๆ ว่า  ต้องออกแรงกระทำก่อน  แล้วพระเจ้าจะประทานบำเหน็จรางวัลให้  และจงรักกัน และกัน   ช่วยเหลือ  แบ่งปันซึ่งกันและกัน  อย่าเห็นแก่ตัว....  ให้รู้จักเสียสละ  แม้น้ำใจตน....
                การจดจำพระวาจา   นำพระวาจาเข้าสู่ชีวิต  เป็นวิถีแห่งการดำเนินเชีวิตคริสตชนที่ดี  เป็นสิ่งที่ต้องปลูกฝั่งตั้งแต่เด็ก ๆ เพื่อให้เด็ก ๆได้มีพระวาจาจารึกไว้ในหัวใจ  เป็นหลักปฏิบัติในการดำเนินชีวิต ถ้าจำตัวบท  และข้อได้  อย่างคุณพ่อบางท่านได้หล่ะก็....สุดยอด 
                ความคิดของการจดจำพระวาจา ตัวบท  และข้อ  ตัวน้อยได้รับการปลูกฝั่ง  ได้รับการสอนมากจากการอบรมครูคำสอน ภาคฤดูร้อน  เมื่อปีที่แล้ว (55)  ในวิชาหนึ่งที่คุณครูให้ท่อง  และมาพูดให้คุณครูฟัง  คุณครูขา  ตัวน้อยได้นำสิ่งที่คุณครูสอนมาใช้แล้วนะคะ  ดีใจไหมคะ....
                ยังเหลืออีกสองวัน  ตัวน้อยทำอะไรอีก  ของเชิญอ่านในเรื่องต่อไปนะคะ  เดี๋ยวจะยาว  จนผู้อ่านที่รักอ่านไม่ไหว  หรือเปล่าคะ... สู้... สู้...
เราจะนำบทบัญญัติของเราใส่ไว้ในดวงใจของเขา  และจะจารึกบัญญัตินั้นไว้ในหัวใจ  ฮีบรู 10:16
ถ้าท่านเชื่อฟัง  ท่านก็เป็นบุตรของเรา  ถ้าไม่เชื่อฟัง  ก็ไม่ใช่ประชากรของเรา  อพยพ 19:5
ดูเถิด  เราส่งฑูตสวรรค์ไปข้างหน้าท่าน  อพยพ 23:20   ฑูตสวรรค์ใช่รุ่นพี่หรือเปล่าน้า....
ท่านสวมใส่วิสัยมนุษย์ใหม่ที่ได้รับการปรับปรุงใหม่  พื่อมุ่งไปหาความรู้ตามภาพลักษณ์ขององค์พระผู้สร้าง  โคโลสี 3:10
สาธุการแด่พระเจ้า  เพราะว่าพระองค์ไม่ทรงปฏิเสธคำอธิษฐานของข้าพเจ้า  หรือยับยั้งความรักมั่นคงของพระองค์เสียจากข้าพเจ้า  สดุดี 66:20
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
23.01.2556  เขียนเสร็จ.
31.01.2556   เขียนเพิ่มและส่งเมล
พบกันใหม่   วันอาทิตย์กับเรื่องที่ 119: หนึ่งอาทิตย์ที่เชียงแสน 2. (นักบุญคามิลโล)
 ขอเชิญตามอ่าน...  “ความรักของพระเจ้ากับลูกแกะตัวน้อย”  เรื่องที่ส่งไปแล้วใน



Date: Wed, 23 Jan 2013 20:56:27 -0800
From: peakung@yahoo.com
Subject: Fw: ฝากประชาสัมพันธ์
To: yoanna.pim@hotmail.com; Panuchat@gmail.com



----- Forwarded Message -----
From: oravan chiamburasait <peakung@yahoo.com>
To: CBEG OFFICE <cbegadmin@gmail.com>; Agnes Sithara Chu <agnessithara@gmail.com>; "Paul.PatrickSrichandra@gmail.com" <Paul.PatrickSrichandra@gmail.com>; sirirak kasetboribun <sirirak-je@hotmail.com>; "siriwanrosa@hotmail.com" <siriwanrosa@hotmail.com>; Mongkol Hongsirimongkolkul <hongsirimongkolkul@gmail.com>; surachai kitsawat <surachaikitsawat@yahoo.com.au>
Sent: Thursday, January 24, 2013 11:54 AM
Subject: Fw: ฝากประชาสัมพันธ์

คุณพ่อวิชุกรณ์จัดกิจกรรมหาทุนเพื่อมาดำเนินการสนับสนุนการศึกษาของเด็กที่อยู่ในสนามประกาศข่าวดีของพระเยซูคริสต์เจ้านับเป็นเรื่องที่เราชาวคาทอลิกทุกคนต้องให้การสนับสนุนไม่มากก็น้อยตามกำลังแต่ความศรัทธานั้นคาทอลิกต้องมีเต็มเปี่ยมอยู่แล้วที่จะให้เยาวชนทุกคนได้รับโอกาสทางการศึกษาแต่เยาวชนที่ผู้ปกครองประสบกับปัญหาทางเศรษฐกิ จต ั้งแต่วิกฤตการน้ำท่วมปี 2554 อยู่ในภาวะลำบากมากที่ต้องย้ายออกจากโรงเรียนเซ็นต์ปีเตอร์ซึ่งอยู่ใกล้บ้านและกำลังเรียนอย่างต่อเนื่องออกไปอยู่รร.รัฐบาลไกลออกไป มีปัญหาค่าใช้จ่ายการเดินทาง อาหารกลางวัน และความไม่ต่อเนื่อง  เป็นการถูกต้องแล้วที่คุณพ่อให้โอกาสบรรดาเยาวชนรอบๆโรงเรียนเซนต์ปีเตอร์ทั้งที่เป็นคาทอลิกและไม่เป็นคาทอลิกได้กลับมาเรียนใหม่โดยคุณพ่อคิดกิจกรรมหาทุนมาให้เยาวชนกลุ่มนี้เป็นค่าใช้จ่ายเพื่อแก้ปัญหาเรื่องที่กล่าวมาแล้วในการที่ต้องย้ายออกไปเรียนโรงเรียนรัฐบาลที่ไกล  การจัดกิจกรรมครั้งที่แล้วประสบความสำเร็จดีมากมีกำไรสามารถช่วยเยาวชนทั้งหญิงและชายที่ทั้งคาทอลิกและไม่ใช่คาทอลิกจำนวน 22 คนในโครงการพาน้องกลับบ้านคือพาเด็กที่ย้ายออกจากเซนต์ปีเตอร์เพราะผู้ปกครองเจอวิกฤตการน้ำท่วมกลับมาเรียนอย่างมีความสุขและต่อเนื่อง  กราบขอบคุณทุกท่านที่ช่วย และกำลังจะช่วยอีกขอพระอวยพรให้อย่างมากมาย      


----- Forwarded Message -----
From: SAINT PETER THONBURI BKK <spts2011@hotmail.com>
To: "peakung@yahoo.com" <peakung@yahoo.com>
Sent: Thursday, January 24, 2013 10:43 AM
Subject: ฝากประชาสัมพันธ์

ในกรณีที่ผู้ต้องการโอนเงินเข้าธนาคาร
--------------------------------------------------------
ธนาคารกรุงเทพฯ สาขาจรัญสนิทวงศ์ 13
ชื่อบัญชี โรงเรียนเซนต์ปีเตอร์ ธนบุรี
เลขที่บัญชี 880-009791-0
--------------------------------------------------------

วันอาทิตย์ที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2556

เรื่องที่ 117: หนึ่งในผลของการจำลองแบบพระคริสต์

117. สวัสดีคะผู้อ่านที่รัก
                วันนี้ (27 มค. 56)  ตัวน้อยทำงานทัวร์เป็นวันที่สี่  ยังเหลืออีกสองวัน   สู้...  สู้....   สี่วันที่ผ่านมา  ตัวน้อยทำทัวร์สนุกมาก มีความสุขมาก ไม่ว่าจะเป็นการอธิบาย พูด คุย  แบ่งปัน ความตั้งใจที่จะประกาศข่าวดีกับคนต่างศาสนา(ลูกทัวร์ญี่ปุ่น) ทำแบบเนียน ๆ ลูกทัวร์คงจะงง ๆ...  ไม่เคยเจอไกด์แบบนี้ 
ตัวน้อยแผ่ธรรมอย่างไร ...  รู้สึก  มดจะเต็มรถ  ด้วยการพูดจาภาษาดอกไม้  ตัวน้อยเล่นมุขใหม่ ๆ  555  น้ำตาลเรียกพี่เลย...  ทำวันนี้  ให้เป็น...วันดี  ที่แสนหวาน  ก็จะเป็นวันวาน  หวาน..  หวาน  ให้คิดถึง   อย่างไรนั้น ขอจัดเต็มในเรื่องต่อ ๆ ไปนะคะ
                ที่สำคัญ  ทำทัวร์เสาร์อาทิตย์  คิดไว้ว่า คงได้ขาดวัดวันอาทิตย์เหมือนตอนก่อนกลับใจอีกแล้ว แต่ แล้วพระเจ้าก็ทรงเมตตา  ทำให้ตัวน้อยได้...ในสิ่งที่ควรได้  และไม่ต้องเหนื่อยมาก  ทำงานเสร็จ  กลับมาบ้าน  มีเวลามาวัดในคืนวันเสาร์แทนมิสซาวันอาทิตย์ได้    และทำงานได้เสร็จเร็ว  กลับมาเข้าประชุมพลมารีย์ในวันอาทิตย์ได้อีกด้วย  แม้จะมาเข้าประชุมสาย  แต่ก็ดีกว่าไม่มา  ด้วยใจที่สั่งให้มา...หาแม่.. (พระ)....
                ส่วนทางด้านสุขภาพนั้น  รับประทานอาหารไป  ก็รับประทานยาแก้หวัดไปด้วย  ทำงานยุ่ง ๆ ...  ก็ทำให้ลืม ๆ ป่วยไปมั้ง   แต่ก็ยังรู้สึกได้....  พบเพื่อนไกด์มากมาย  มีแต่คำทักทายที่เป็นห่วงเป็นใย  คนที่ไม่ทราบว่า  ตัวน้อยป่วย  ก็จะถามว่า  “หายไปไหน”  ตัวน้อยก็ตอบแค่ว่า  “พักผ่อน....”   เพราะ ถ้าบอกว่า  ป่วย  คงต้องคุยกันยาว  ไม่รู้กี่คน ต่อกี่คน.... ตัวน้อยไม่ใช่คนขยัน  ไม่ชอบเล่าอะไรซ้ำ ๆ ....
                เขาถึงว่า  เกลียดอะไรได้อย่างนั้น  ตัวน้อยต้องพาลูกทัวร์ไปท่องเที่ยว  ที่เดิม ๆ  อธิบาย  เรื่อง เดิม ๆ มายี่สิบกว่าปีแล้ว....  เพราะเป็นงาน  ก็ต้องทำใจ ข้อมูลที่เป็นประวัติศาสตร์  และความจริง นั้น เปลี่ยนแปลงไม่ได้  แต่ก็ต้องอธิบาย  แบ่งปัน ให้สนุก  เพราะถ้าไกด์นำทัวร์ไม่สนุก  ลูกทัวร์จะสนุก และ  มีความสุขกับการท่องเที่ยวได้อย่างไร  ใช่ไหมคะ...
                ตัวน้อยปรารถนาให้ลูกทัวร์มีความสุข  ยิ้ม  หัวเราะ  กับช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันฉันใด  ตัวน้อยก็ปรารถนาที่จะทำกิจการดี ๆ แม้เป็นสิ่งเล็ก ๆ ถวายพระเจ้า  หวังในใจ  จะทำให้พระองค์ยิ้มได้ ฉันนั้น
               แม้ว่า.....  ลูกที่มักจะเกเรบ่อย ๆ และไม่ค่อยน่ารักของพระองค์คนนี้  พยายามทำอะไรบ้าง  เพื่อถวายพระองค์  คงน่ายินดีไม่น้อย  หากเป็นที่สบพระทัยของพระองค์นะ  พระเจ้าข้า  เพราะ ลูกรู้...ว่า  พระองค์รักลูกแค่ไหน...
ในหนังสือหลาย ๆ เล่มที่ตัวน้อยได้อ่าน  ได้กล่าวไว้ว่า  เราทุกคนเป็นสุดที่รักของพระเจ้า  พระองค์ทรงรักเราแต่ละคนอย่างที่สุด  ในแบบที่เราเป็นเรา  แล้วเราจะรักพระองค์น้อยได้อย่างไร  ใช่ไหมคะ....
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา  ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก  ห่วงใย  สวดภาวนาให้ตัวน้อย  และเมลดี ๆ ร้อยเท่าพันทวี  ทั้งบนแผ่นดิน  และในสวรรค์  ขอพระองค์ทรงรัก  และดูแลทุกคน  แทนตัวน้อย  และเผื่อตัวน้อย   ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย  เพื่อพวกลูกทั้งหลาย อาแมน
พระเจ้าทรงคอย  ที่จะทรงกรุณาเจ้าทั้งหลาย  ผู้ที่คอยท่าพระองค์จะได้รับพระพร  อิสยาห์ 30:18
เพราะว่าเจ้าประเสริฐในสายตาของเรา  และได้รับเกียรติ  และเรารักเจ้า  อิสยาห์ 43:5
เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเรา  เราได้เลือกเจ้า  อย่ากลัวเลย  เพราะเราอยู่กับเจ้า  เราจะหนุนกำลังเจ้า  เราจะช่วยเจ้า  อิสยาห์ 41:9-10 
ขอโมทนาขอบพระคุณพระเจ้าสุดจิตสุดใจ  อาแมน.
เอาหล่ะคะ  ตอนนี้เชิญอ่าน
เรื่องที่ 117: หนึ่งในผลของการจำลองแบบพระคริสต์
ท่านจะไปอยู่ที่ไหนก็ตามที  ท่านจะไม่ประสบความสุข  เว้นแต่  เมื่อท่านมีใจสุภาพ  ยอมอยู่ใต้บังคับของผู้ใหญ่  (ข้อความจากหนังสือ  จำลองแบบพระคริสต์  หน้า 37)
                สามวันหลังจากที่กลับจากเชียงแสน  ซึ่งเป็นการไป...สัมผัสชีวิต  และการดูแลน้องชาวเขา  ที่ทางคณะธรรมฑูตอุปการะ เลี้ยงดู  เหมือนความรักของพระเจ้าที่ดูแลลูก ๆ ของพระองค์  เหมือนความรักของพระเยซูที่ทรงรัก...สงสาร... ลูกที่ลำบาก  และร้องขอ  ความช่วยเหลือจากพระองค์
                วันนี้ (18 มค. 56)  ตัวน้อยเพิ่งจะได้ออกไปซื้อของ แต่เช้า ที่ตลาด  ใกล้บ้าน   อากาศที่เย็นทำให้ตัวน้อยมีความสุข  และสดชื่นเป็นพิเศษ  ทำให้แอบคิดว่า  กรุงเทพยังเย็นอย่างนี้  แล้ว  ที่เชียงราย  เชียงแสน...  จะหนาวขนาดไหน  น้อง ๆ ที่เชียงแสน คงหนาว  อย่างชิน ๆ ทำให้คิดถึง....น่าจะเป็นวีดีโอที่คุณพ่อท่านหนึ่งนำมาให้เราดู  เมื่อเรียนอบรมครูคำสอนเมื่อปีที่แล้ว ( 55) 
                วีดีโอนี้  เป็นเรื่องราวโรงเรียนอนุบาลที่ญี่ปุ่น  ที่จะปลูกฝั่งความมีระเบียบวินัย  และความคิดสร้างสรรค์  มากกว่าวิชาการ  แต่สิ่งหนึ่งที่ตัวน้อยจำได้ด้วยความประทับใจ  คือ  ในวันที่หนาวเหน็บ  เต็มไปด้วยหิมะ  ....  คุณครู ให้เด็ก ๆ  ถอดเสื้อ เดิน และวิ่งออกกำลังกาย  เพื่อให้ร่างกายได้สัมผัส  และสร้างภูมิคุ้มกันกับความหนาวเหน็บ ที่ยาวนานของญี่ปุ่น  ซึ่งจะมีฤดูร้อนเพียงหนึ่งเดือน  ไม่ถึงสองเดือน
                ตัวน้อยคิดว่า เป็นอะไรที่โหด.... แต่ดี....ฝึกความทรหด  อดทน    เพราะการใช้ชีวิตในโลกใบนี้  ไม่ง่ายเลย  ผู้ที่เข้มแข็งถึงจะอยู่รอด  และอยู่ได้อย่างดี  ผู้ที่อ่อนแอ  และ...  ปัญญาน้อย  จะถูกเอาเปรียบ  ถ้าคิดว่า  แค่มีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ ก็ไม่เป็นไร  แต่ถ้าจะอยู่อย่างดี  สะดวก  สบาย   ก็ต้องออกแรง  ต้องเหนื่อยกันมากหน่อย
                พระวาจาหนึ่งที่อยู่ในหัวใจของตัวน้อย  พระเยซูทรงตรัสความว่า  เราไม่ได้เป็นของโลกนี้  เรามาเพื่อสร้างความแตกแยก  เรามาเพื่อแยกผู้ชอบธรรม  ออกจากผู้อธรรม
                พระเยซูทรงสอนให้สวนกระแสโลก  ...
                ยอมเป็นคนอ่อนแอ  เพื่อชนะใจผู้ที่อ่อนแอ
                ยอมเป็นเหมือนคนแพ้   เพื่อให้ความรักประจักษ์ขึ้น
                ยอมแบ่งปัน  เพื่อเอื้ออาทร  ด้วยความสุขของเธอ  คือความสุขของฉัน
                ยอมสละน้ำใจตน  เพื่อแสดงความรักต่อผู้อื่น
                ยอมสละทุกสิ่ง  เพื่อความรักต่อพระเจ้า  เพราะรัก...จึงยอมทุกอย่าง  ด้วยว่า โลกนี้....  ก็เป็นแค่ชีวิตเพียงชั่วครู่  ไม่เกินร้อยปี  จักรวาลดำรงอยู่ยาวนานเช่นไร  สวรรค์นิรันดร์  เป็นอนันตกาล  นานกว่านั้น
ตั้งแต่  หนึ่งปีสิบเอ็ดเดือน  จนถึงวันนี้  ตัวน้อยรักพระเจ้า  ยอมสละได้หลายสิ่ง  แต่ก็ยังไม่ใช่ทุกสิ่ง  ตัวน้อยได้ภาวนาขอพระหรรษทาน   ขอให้ตัวน้อยยอมน้อมรับทุกสิ่ง  ด้วยว่า  ลูกเป็นของพระองค์  โปรดกระทำต่อลูกตามที่พระองค์ทรงพอพระทัยเทอญ.
ในการไปเชียงแสนหนึ่งอาทิตย์ครั้งนี้  ตัวน้อยได้พบ แบบอย่างการทำงานของฆราวาสแผ่ธรรมคนหนึ่ง   พี่เขา เป็นพีเอ็มจี  หรือฆราวาสผู้ประกาสข่าวดี  รุ่นที่สอง  ตัวน้อยเป็นรุ่นที่สี่  ของคณะธรรมฑูต
เมื่อเวลาของพระองค์มาถึง สามเดือนแล้วที่  พี่เขาได้สละชีวิตชาวกรุง  ครอบครัว  หน้าที่การงาน  ไปรับใช้พระเจ้าเต็มเวลาที่ศูนย์ของคณะธรรมฑูต  เชียงแสน  สิ่งที่ตัวน้อยได้มีโอกาสเห็น  ได้สัมผัสงานของพี่เขา  คือ  เป็นครูอาสา  หมออาสา  พ่อบ้านอาสา
พี่เขาทำงานด้วยใจสมัคร  เป็นครูอาสาสอนหลายวิชา  เช่นคณิตศาสาตร์  วิทยาศาสตร์  ภาษาอังกฤษ  วิชาในการช่าง  ให้กับ  สามโรงเรียน  ในฐานะวิทยากร หรือครูจิตอาสา  ตัวน้อยได้ไปโรงเรียนสี่แห่ง  และเข้าร่วมเรียนกับนักเรียนชั้น ประถมปีที่ หก ซึ่งพี่เขาสอนวิทยาศาสตร์  และคณิตศาสตร์   ตัวน้อยเป็นคนชอบเรียน  นั่งเรียนตาแป๋ว ...  หูผึ่ง...  ตั้งใจฟัง  เป็นความรู้ที่คุ้น ๆ ที่ได้เรียนมา...นาน นาน จนลืมไปเกือบหมดแล้ว  แต่เมื่อได้กลับเรียนอีกครั้ง  ก็เป็นอะไรที่...สนุกดี 
แล้วตัวน้อยได้แบ่งปัน  สิ่งที่ตัวน้อยจำได้  ให้น้อง ๆ ได้ฟัง  เพื่อเป็นแบบอย่างของการเรียน  ว่า พี่ตัวน้อยทำได้  น้อง ๆ ก็ทำได้เช่นกัน สมองของคนเรา  ไม่ได้ต่างกันมาก  ต่างกันที่ความพยายาม ความพยายามอยู่ที่ไหน  ความสำเร็จอยูที่นั่น  และยิ่งสวดภาวนาขอพระหรรษทาน สิ่งที่พระเจ้าประทานแถมให้  ไม่ต่างจากโบนัส  ที่คิดไม่ถึงจริง ๆ   หวังในใจ อยากให้น้อง ๆ ตั้งใจ ใส่ใจ ในการศึกษาเล่าเรียนทั้งทางวิชาการ  และคำสอน  เพราะพี่ตัวน้อยเอง...ตั้งใจฟังทุกคำที่ครู  คุณพ่อ  หรือบาร์เดอร์สอน    แม้อาจจะจำไม่ได้ทุกคำก็ตาม
เป็นหมออาสา  ด้วยความรู้และประสบการณ์ที่พี่เขามี  ทำด้วยความรัก  และการอุทิศตน อย่างถึงที่สุด สิ่งที่ตัวน้อยได้เห็น  ได้ฟังคือ  พี่เขาได้พบกับผู้ป่วยชาวเขาซึ่งเจ็บเข่า  ข้อเท้าบวม  อาการของโรคเกาท์  ที่โรงพยาบาล  และติดตามมารักษาให้ถึงที่บ้าน  และรักษาคนอื่น ๆ ที่ป่วยด้วย  อาการคล้าย ๆกัน  เพราะวิถีการรับประทาน  คือไก่  หน่อไม้  แตงกวา  ทำให้กรดยูริคในร่างกาย  สูง ทำให้เป็นโรคเกาท์ได้ง่าย  โดยเฉพาะในผู้ชาย  จะเป็นได้ง่ายกว่า  ผู้หญิง
วิธีรักษาของพี่เขา  คือ  ใช้แอลกอฮอล์ที่ใช้ในล้างแผลชุบสำลี  เช็ดแรงพอสมควรตั้งแต่  เท้า  ข้อเท้า  น่อง  และเข่า  ด้วยความเข้าใจเบื้องต้นของตัวน้อยคือ  แอลกอฮอล์  ช่วยเปิดรูขุมขนของผิวหนัง  และการเช็ดแรงพอสมควร  ทำให้ระบบเลือดหมุนเวียนดีขึ้น  จากที่เดินไม่ค่อยได้  ชาวเขาที่ได้รับการรักษาก็อาการดีขึ้นเรื่อย ๆ จนสามารถออกไปทำไร่ข้าวโพด  ได้อีกครั้ง
ในขณะที่พี่เขากำลังเช็ด  เช็ด  แอลกอฮอล์อยู่นั้น   ตัวน้อยรู้สึกได้  ถึงการประทับอยู่  หัวใจของตัวน้อย  เต้นแรงกว่าปกติ ตัวน้อยจึงรับรู้ได้ว่า  เป็นพระเยซูเจ้านะ  ที่ประทานพระหรรษทานในการรักษาครั้งนี้  ตัวน้อยจึงถามพี่สาวชาวเขาคนนี้  ว่า อยากหายไหม...”  พี่เขาพยักหน้า  ตัวน้อยจึงถามว่า  เชื่อในพระเจ้าไหม  พี่เขาก็พยักหน้า  ตัวน้อย  และพี่ในหมู่บ้านที่กรุณาไปเป็นเพื่อนตัวน้อย  จึงได้สวดบทพระเมตตาเวลาบ่ายสามโมง  ขอพระพรพิเศษให้พี่เขาหาย  และทิ้งท้ายไว้ว่า  “ถ้าพี่เชื่อ  พี่จะหาย  แต่พี่ก็ต้องดูแล  และรักษาตัวเองในเบื้องต้นด้วย  และพี่จะดีขึ้น  กว่าที่คิด ... ด้วยพระเมตตาทรงรักษาพี่  ผ่านทางพี่หมออาสาคนนี้
ตัวน้อยได้เห็น  พี่เขาเช็ดเท้าอย่างตั้งอกตั้งใจ  เช็ดเท้านะ  ทำให้คนที่รัก  มันไม่ยากเท่าไหร่ แฮะ... แฮะ...  อันนี้  ตัวน้อยเคยทำ แต่ทำให้คนที่ไม่รู้จัก  ด้วยความรักพระเจ้า  จึงรักผู้อื่น  นี่สิ  เป็นอะไรที่  ยิ่งใหญ่มากจริง    เห็นด้วยไหมคะ....
และเด็กชายที่น่าสงสาร  สามปีแล้ว  ที่อยู่ ๆวันหนึ่ง  หน้าอกก็เป็นแผลใหญ่ขึ้น  และใหญ่ขึ้น  และที่ตัวน้อยได้เห็นช่วงคอทั้งสองข้างก็เป็นแผล...  สีแดง ๆ เป็นเหมือนสะเก็ด แข็ง ๆ  ก็ไม่ได้น่าเกลียดมาก  แค่ทำให้บางคน..  เห็นแล้วรับประทานข้าวไม่ลง
พี่เขารับตัวมาจากบ้าน  มาดูแล  และหายามารักษาให้  ... สุดยอดจริง ๆ
พ่อบ้านอาสา  ปีการศึกษาที่ผ่านมา  มีครูพี่เลี้ยง  ผู้หญิงคอยดูแล  แต่เนื่องจากที่ศูนย์บนดอยขาดเจ้าหน้าที่  ทำให้ครูพี่เลี้ยงได้ย้ายไปดูแลศูนย์อื่น  เมื่อพี่เขาได้มา
ตัวน้อยรู้สึกดี  และปลอดภัย  เมื่อมีพี่ผู้ชายอยู่ ด้วย  เหมือนมีพ่อบ้าน  แต่ก่อนนี้  อยู่กันแต่ผู้หญิง  มีคุณพ่อมาดูแลอยู่บ้าง...ส่วนใหญ่คุณพ่อจะพักที่บ้านพักคุณพ่อที่วัด  ณ หอพักชาย
พี่เขาก็เป็นพ่อบ้าน  ดูแลทุกอย่าง ทั้งกิจวัตรที่เด็ก ๆ ต้องทำ  แบ่งปันพระวาจา  ดูแลอาหารการกิน  ติวหนังสือสอบ ซ่อมแซมบ้าน  ปรับกิจวัตรของเด็ก ๆ ให้เป็นระเบียบ  มีวินัยมากขึ้น
เมื่อภาระกิจเสร็จสิ้นลง  กลางคืนที่พักผ่อน  พี่เขาก็จะสไกด์คุยกับภรรยา  ลูก ๆ เขาทางกรุงเทพ  ตัวน้อยได้ยินเสียงแว่ว ๆ เพราะห้องพักอยู่ตรงข้ามกัน
หวังในใจ  สักวัน  ตัวน้อยจะทำได้อย่างที่พี่เขาทำบ้าง  ตัวน้อยไม่ได้มีความรู้รอบตัวมากมาย  แต่ก็คงไม่ยากเกิน  หากจะเรียนรู้  ตัวน้อยมีแต่ประสบการณ์ชีวิตของตัวน้อย  ที่จะแบ่งปันให้น้อง ๆ ได้นำไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์แก่ชีวิตของตน  ทั้งฝ่ายโลก  และฝ่ายวิญญาณ
เจ็ดวันนี้  ตัวน้อยได้เรียนรู้อะไรมากมายจริง ๆ ที่คิดว่า  ตัวน้อยรักพระเจ้ามากมาย  แต่ก็ยังมีคนอีกมากมายที่รักพระเจ้าได้มากกว่าที่ตัวน้อยรัก  ขอขอบพระคุณเจ้า  ที่ทรงส่งแบบอย่างชีวิตของธรรมทูตฆราวาสที่พยายามตอบรับพระกระแสเรียกของพระมาให้  เพื่อไม่ให้หลงตัวเอง  ไม่ให้ตัวน้อยลืมตัว  คิดถึงพระวาจาในหัวใจที่ว่า  ถ้าท่านยกตนให้สูงขึ้น  ท่านจะถูกกดให้ต่ำลง  และจงคิดว่า  ผู้อื่นนั้น  ดีกว่าตน
แบบอย่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ที่เข้ามาในชีวิตของตัวน้อย ณ เวลานี้  คือคุณแม่เทเรซ่า  แห่งกัลกัตตา  ผู้อุทิศตน  เพื่อผู้ยากไร้ ผู้ เจ็บป่วย  และคนใกล้จะตาย  ด้วยความสุข  ความชื่นชมด้วยยินดี  ด้วยว่า  กำลังรับใช้พระเยซูเจ้าเอง  ตามพระวาจาในหัวใจที่ว่า ทุกสิ่งที่ท่านได้ทำ  แก่พี่น้องเราที่ต้องต่ำ  ท่านได้ทำ  กับตัวของเราเอง
พระเจ้าทรงรู้จักหัวใจตัวน้อย  ทรงส่งแบบอย่างที่ดี ๆ มาให้ตัวน้อยได้เรียนรู้  ได้สัมผัส เหมือนไม่ยาก  แต่ก็ยังไม่ง่ายอยู่ดี
และพี่เขากรุณาให้หนังสือ  จำลองแบบพระคริสต์  ตัวน้อยกำลังอ่านอยู่  มีอะไรดี ๆ มากมาย ขอแบ่งปันแด่ผู้อ่านที่รักของตัวน้อยพอสังเขป  เป็นการจบเรื่องนี้นะคะ
วิญญาณบริสุทธิ์  ซื่อ  ตั้งมั่นในความดี  แม้อยู่ท่ามกลางกิจธุระมากมาย  เขาก็ไม่วอกแวก  เพราะเขาทำทุกสิ่ง  เพื่อเกียรติมงคลของพระเป็นเจ้า  และในตัวเองเขามีใจราบคาบ  ตั้งหน้า  ไม่ยอมแสวงหา  อะไรสำหรับตัวเขา  (ข้อความจากหนังสือ  จำลองแบบพระคริสต์  หน้า 19)
แม้ความคิดเห็นของท่านดี  แต่ท่านยอมสละ  ไปทำตามความคิดเห็นของคนอื่น  เพราะเห็นแก่พระ  ท่านกลับได้กำไรมากขึ้นอีก(ข้อความจากหนังสือ  จำลองแบบพระคริสต์  หน้า 37)
โอ้พระผู้เป็นเจ้า  ผู้เป็นองค์ความจริง  โปรดให้ข้าพเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์  ในความรักตลอดนิรันดร์ด้วยเถิด  ยอห์น 27:21
ขอให้ลูกรักพระองค์ด้วยสิ้นสุดจิตใจได้ในเร็ววัน  เพื่อลูกจะสามารถสละทุกสิ่งได้เพื่อพระองค์ ได้ในไม่ช้า  ขอผู้อ่านที่รักภาวนาเพื่อตัวน้อยด้วยเทอญ  อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
18. 01. 2556  เขียนเสร็จ
27.01.2556   เขียนเพิ่มและส่งเมล
พบกันใหม่   วันพฤหัสบดีกับเรื่องที่ 118: หนึ่งอาทิตย์ที่เชียงแสน 1.