112. สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
หลายวันก่อน ตัวน้อยได้รับการชวนให้ไปเข้าเงียบ ตัวน้อยตอบรับ และเมื่อวาน ( ส. 05 มค. 56) ตัวน้อยไปทีวัดพระแม่การุณย์ เพื่อเข้าเงียบของกลุ่มฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี
พอไปถึง ไม่เห็นมีรถ ไม่เห็นมีโต๊ะลงทะเบียน ตัวน้อยงง.....เดินเข้าไป ได้พบคุณพ่ออธิการธรรมฑูต ผู้นำเข้าเงียบ พอดีเลย ตัวน้อยสวัสดี มอบของมาฝากแด่คุณพ่อ และอีกถุงสำหรับพี่น้องได้รับประทานกัน
คุณพ่อฟังตัวน้อยทัก ว่ามาเข้าเงียบ คุณพ่อก็งง จึงโทรถามเลขา ตัวน้อยโทรหาน้องคนที่ชวน ปรากฏว่า น้องเขาชวนไปเข้าเงียบของสถาบันธิดาราชินี ผู้ปฏิสนธินิรมล หรือคณะพระแม่มารีย์ อ้าว..... ไปผิดที่
ด้วยใจของตัวน้อยปรารถนาจะไปพบคุณพ่ออธิการ เพราะวันที่สิบหก มีนัดพบคุณหมอ หลายวันนี้ ว่าง จึงปรารถนาจะไปสัมผัสงานดูแลเด็กหอพักของนักเรียนหญิงชาวเขา ที่ศูนย์เชียงแสน ได้คุย ได้ฟังคุณพ่อแบ่งปันหลายเรื่อง น่าสนใจ และเป็นอะไรที่ ไม่ง่าย ไม่สบายเลย ....
แต่ถ้าได้ไปเห็น ไปสัมผัส แล้วตัวน้อยจะตัดสินอย่างไร หัวใจรัก .... หัวใจแห่งความสงสาร เหมือนที่ พระเยซูเจ้าทรงสงสารคนป่วย คนตาย คนยากจน จะมากพอให้ตัวน้อยสละตนเองได้หรือไม่...???
แล้วแม่จะยอมให้ลูกสาวคนเล็ก ที่แม่รักที่สุด ห่วงที่สุด เป็นที่พึ่งของแม่มากที่สุด ฟังแม่คุยมากที่สุด ทิ้งบ้าน ทิ้งงาน ทิ้งแม่ไปหรือไม่ ...
กรุณาสวดให้ตัวน้อยด้วยนะคะ เพราะตัวน้อยก็คิดจนมึนแล้ว ....และก็ได้แต่สวดภาวนาขอพระจิตเจ้าทรงนำ และเป็นแสงสว่าง ให้ตัวน้อยติดตามพระเยซู ตามพระบัญชาแห่งพระบิดาเจ้า อย่างไร แบบไหน ขอให้ตัวน้อยได้รู้ เข้าใจถึงแผนการณ์ของพระองค์ และน้อมรับตามประสงค์ ทำให้สำเร็จไป เป็นที่พอพระทัย
ซีสเตอร์ทางคณะพระแม่มารีย์ กรุณาเรียก แล้วก็เรียกตัวน้อยอย่างมาก ๆ ทำให้เมื่อคืน ตัวน้อยมีโอกาสไปร่วมงานฉลองวันเกิดของมาแมร์ อายุครบเก้าสิบปี มีงานเลี้ยง การแสดง บรรยกาศน่ารัก อบอุ่น สนุกดี เป็นฆราวาสผู้รับเจิม ก็คงดีเหมือนกัน ใช้ชีวิตฆราวาสด้วยหัวใจนักบวช โดยการยึดมั่น ศิลบน คือ บริสุทธิ์ ยากจน และนบนอบ และสามารถใช้ชีวิตทำทัวร์ได้ปกติ หรือเป็นฆราวาสด้วยหัวใจนักบวช ไม่ต้องรับเจิม ก็ดีอีกเหมือนกัน
พระเจ้าทรงมีแผนการณ์อะไรสำหรับตัวน้อยนะ ช่วงนี้ เวลาไปรับศีลมหาสนิท ได้รับศีลเสี้ยวจากศีลแผ่นใหญ่ของคุณพ่อบ่อย ๆ ไม่ทราบ เป็นสัญญาณอะไรหรือเปล่านะคะ....
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก ห่วงใย สวดภาวนาให้ตัวน้อย และเมลดี ๆ ร้อยเท่าพันทวี ทั้งบนแผ่นดิน และในสวรรค์ ขอพระองค์ทรงรัก และดูแลทุกคน แทนตัวน้อย และเผื่อตัวน้อย ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย เพื่อพวกลูกทั้งหลาย ด้วยเทอญ อาแมน
จงแสวงหาน้ำพระทัยของพระเป็นเจ้า และความเที่ยงธรรมของพระองค์ แล้วทุก ๆ สิ่งจะบังเกิด แก่ตัวของท่าน อัลเลลู อัลเลลูยา
โดยความรักมั่นคงอันบริบูรณ์ของพระองค์ ขอทรงนำข้าพระองค์ไปโดยความชอบธรรมของพระองค์ ขอทรงโปรดทำทางซึ่งข้าพระองค์เดินนั้น ให้ราบรื่น สดุดี 5:7-8
อาแมน.
เอาหล่ะคะ ตอนนี้ เชิญอ่าน
เรื่องที่ 112: หนัก....ที่หัวใจ
ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงฟังความปรารถนาของคนอ่อนโยนสุภาพ จะทรงเสริมกำลังใจเขา และพระองค์จะเงี่ยพระกรรณฟังถ้อยคำของเขา สดุดี 10:17
วันนี้ วันที่ 21 ธค. 55 เป็นวันที่มีการทำนายทายทัก ว่าจะเป็นวันสิ้นโลก แต่ขณะที่กำลังเขียนอยู่นี้ สามทุ่มสิบนาทีแล้ว โลก ทุกคน และแม้แต่ตัวน้อยก็ยังอยู่ดี
พระเยซูตรัสไว้ว่า “เรื่องวันเวลา ไม่มีใครล่วงรู้ นอกจากพระบิดา” ถ้าหากเราช่วยกันสวดภาวนา พากเพียรในการทำความดี มีหรือ พระบิดาจะไม่ทรงเมตตายืดเวลาออกไป และพระเยซูก็ทรงสอนไว้ จงเตรียมพร้อมอยู่เสมอ เหมือนที่เราไม่รู้ว่า ขโมย จะเข้ามาบ้าน เมื่อใด....
ถ้าคิดให้ดี....โลกสิ้นทุกวัน พร้อมกับแสงแห่งดวงอาทิตย์ และทุกวันที่ดวงอาทิตย์ขึ้น ก็ เป็นวันใหม่ ตัวน้อยชอบมองท้องฟ้า โดยเฉพาะตอนดวงอาทิตย์ขึ้น และดวงอาทิตย์ตก ดวงอาทิตย์ก็ยังเป็นดวงเดิม ฟ้าก็เป็นฟ้าเดิม แต่ความงดงามของท้องฟ้า ในแต่ละวัน ไม่เคยเหมือนกัน ใครกันนะ ช่างสรรสร้าง ใครกันนะ ช่างแต่งแต้มได้งดงามวิจิตร ทุกสิ่งสร้างยิ่งใหญ่เพียงใด พระผู้สร้างย่อมยิ่งใหญ่กว่านั้น.....
คิดถึงเพลง พระเจ้ายิ่งใหญ่ (How great thou art) ขอแบ่งปันในสองท่อนที่ว่า
พระองค์เจ้าข้า เรามองดูฟ้าด้วยหวั่นเกรง
เพราะพระเจ้าเอง แผ่นฟ้าผืนดินทรงสร้าง
มองดูดาวหมู่ คราวเรายินเสียงแผดร้อง
ทั้งท้องนภา เหตุพระเจ้าเป็นผู้สร้าง
จิตข้า ฯ สรรเสริญ พระเจ้าองค์พระผู้ช่วย พระเจ้ายิ่งใหญ่ สุดยอดยิ่งใหญ่
จิตข้าฯ สรรเสริญ พระเจ้าองค์พระผู้ช่วย พระเจ้าทรงชัย พระเจ้าเกริกไกร.....
อีกสี่วัน จะถึงวันที่พระเยซูเจ้าจะทรงบังเกิด......
ท่ามกลาง ความชื่นชมยินดีของคนทั่วไป ในวันคริสตมาส วันที่มีงานเลี้ยง ของขวัญ การจับฉลาก แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ เป็นวัน ที่พระผู้ไถ่ได้บังเกิดมา เพื่อช่วยเราให้รอดไปสวรรค์
แต่หัวใจของตัวน้อย.... มัน...หนัก.... อย่างไร ชอบกล...
หนึ่งปีสิบเดือน ที่คืนดีกับพระเจ้า และเรียนรู้ความรักของพระองค์ ......
ภาวนาแรกที่สวด คือบทภาวนาสิบห้าบทของนักบุญบริจิตต์ เป็นบทสวดพระมหาทรมานแห่งการถูกตรึงกางเขน ตัวน้อยตั้งใจสวดหนึ่งปี ตามที่พระเยซูทรงตรัสไว้กับนักบุญบริจิตต์ว่า “ให้เธอสวดทุกวันตลอดระยะเวลาหนึ่งปี เมื่อครบหนึ่งปี ถือได้ว่า เธอได้ถวายเกียรติแด่บาดแผลบนร่างกายของเราทุก ๆ แผล (5480) เราสัญญาว่า จะประทานพระคุณยิ่งใหญ่หลายประการสำหรับทุกคนที่สวดบทภาวนา 15 บท” พระวาจาจากหนังสือ บทภาวนา พระเมตตาของพระเยซูเจ้า หน้า 6 เล่มที่สวด บทสวดเล่มนี้ พี่สาวคนโตได้นำมาให้ บอกว่าได้รับมาจากพ่อ รูปปกเป็นปกพระเมตตา แต่ไม่ทราบทำไม ภายในเป็นบทภาวนา 15 บทของนักบุญบริจิตต์....
ตัวน้อยเริ่มสวด วันที่ 1 กพ 2011 ปี 2012 โลกจะแตก เดี๋ยวสวดไม่ครบปี ตัวน้อยจึงสวดวันละสองรอบ และหยุดสวด.... เมื่อเมษา 2012 เพราะไปเรียนอบรมครูคำสอน ไม่มีเวลาสวด ได้เข้าร่วม ทำวัตร และมิสซาเช้าแทน พอเรียนจบ ก็เปลี่ยนกิจวัตรการสวดใหม่ ....
หนึ่งปีสองเดือน ที่สวดบทภาวนาสิบห้าบท ร่วมพระทรมานทุกวัน...... จนเจ็บป่วยได้ร่วมพระทรมานจริง ๆ นิดหน่อย จิ๊บ... จิ๊บ..... เทียบไม่ได้เลย กับพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้า
ครั้งแรกที่สวด ตัวน้อยร้องไห้มากมาย เพิ่งรับรู้ ถึงพระมหาทรมาน เพิ่งซาบซึ้งใจถึงความรักอันหาที่สุดมิได้.... สุดจะบรรยายาของพระเยซู และพระบิดาเจ้า
และเมื่อได้อ่านหนังสือศรัทธามากขึ้น ได้ฟังคุณพ่อเทศน์แบ่งปันมากขึ้น ตัวน้อยรับรู้ถึง การแบกกางเขนของพระเยซูเจ้านั้น เป็นการผูกท่อนไม้ไว้กับแขน ระหว่างที่พระองค์ทรงแบก ถูกเฆี่ยน ถูกตี ถูกตบ ถ่มน้ำลายรด พระองค์หกล้ม หน้าคะม่ำ .... พระองค์ไม่ได้ถูกตอกตรึงที่ฝ่ามือ เช่นกางเขนที่เห็น แต่เป็นเหนือข้อมือ.... พระองค์ไม่มีแม้ผ้าพันกาย .....
เหมือนที่พระองค์ทรงบังเกิดคืนที่มืดมิด ในถ้ำเลี้ยงสัตว์ กษัตริย์แห่งสากลโลก..... ทำไม ... ต้องต้อยต่ำขนาดนี้ เพราะพระองค์มาหาคนบาป มารักษาโรค มาซับน้ำตาให้คนยากไร้ พระองค์ไม่มีแม้ที่พักพิง อิงศีรษะ......
คิดถึงเพลง สงสารพระแม่ ในท่อนนี้
ในท่ามกลางแห่งมนุษย์ใจอกตัญญู พระมหาเยซูไม่มีที่อยู่อาศัย ข้าบาทวิงวอน พระองค์อย่าจรไปห่างไกล โปรดประทับในดวงใจข้าพเจ้านี้เทอญ.
แปดเดือนที่ห่างหายจากการสวดร่วมพระทรมาน สวดแต่พระเมตตา และบทอื่น ๆ แปดวันก่อนที่พระเยซูทรงประสูติ เป็นวันเกิดของตัวน้อย ปีนี้ ตัวน้อยฉลองวันเกิด ด้วยการไปสักการะ นมัสการ และขอพร ที่ อาสนวิหารแม่พระประจักษ์ที่เมืองลูร์ด ที่นครราชสีมา ภายในวัด ด้านหน้าพระแท่น เป็นกระจกสี ภาพพระมหาทรมาน ทั้งสิบห้า
ตัวน้อยเข้าไปคุกเข่าสวดรำพึงภาวนา และมองภาพแต่ละภาพ ๆ และหยุดอยู่ที่ภาพใบหน้าที่เหนื่อยล้า แสนเจ็บปวดของพระเยซู “พระองค์เจ็บมากไหม พระเจ้าข้า” ตัวน้อย ถามคำถาม... ซื่อ ๆ .... ด้วยหัวใจรัก ด้วยน้ำรินไหลจากตา ...
แล้วอีกไม่กี่วัน พระองค์ทรงบังเกิดมา เพื่อจะสิ้นพระชนม์อย่างทรมานที่สุด เจ็บปวดที่สุด อับอายที่สุด และอัปยศที่สุด เพื่อช่วยเราทุกคนให้ได้รอด กลับไปสวรรค์ แล้วกี่คนที่รับรู้ กี่คนคนที่ซาบซึ้งในความรักของพระองค์ และกี่คนที่รักพระองค์
หัวใจที่รักพระเยซูของตัวน้อย มัน....หนัก... คืนนั้น ตัวน้อยนอนร้องไห้ และพระวาจาที่รำพึงก่อนนอน ที่สวดภาวนา และพลิก เป็นพระวาจา ตอนที่ พระเยซูเจ้าทรงปลุกบุตรของหญิงม่าย ที่เมืองนาอินให้กลับคืนชีพ ลูกา 7:11-17
เพราะพระองค์ทรงสงสารหญิงม่าย ซึ่งไม่ต่างจากพระองค์ที่จะต้องสิ้นพระชนม์ และผู้เป็นแม่จะอยู่ต่อไปอย่างไร และก่อนสิ้นพระชนม์ พระองค์ตรัสกับพระมารดาว่า “แม่ นี่คือลูกของแม่” แล้วตรัสกับศิษย์ที่รักว่า “นี่คือแม่ของท่าน” นับตั้งแต่นั้นศิษย์ผู้นั้น ก็รับพระนางเป็นมารดาของตน ยอห์น 19:26-27 พระเยซูทรงฝากให้แม่พระ..ลูกยอห์น.. ได้ดูแลกันและกัน
พระวาจาที่ตัวน้อย นำมารำพึง คือ “อย่าร้องไห้ไปเลย..... พระเจ้าได้เสด็จมาเยี่ยมประชากรของพระองค์” ๆๆๆๆๆ ๆๆ ๆๆๆๆๆๆ ลูกา 7:13,16
ทำให้ตัวน้อยคิดได้...การบังเกิดของพระเยซูเจ้า เป็นความรักและพระเมตตาของพระเจ้าต่อเรามนุษย์ เพราะพระองค์ทรงเหลียวแลความต่ำต้อยแห่งข้าบริการของพระองค์ (บทภาวนากาเตนาของคณะพลมารีย์ เทียบลุกา 1 :48)
สิ่งที่ตัวน้อยทำได้คือ....วิญญาณข้าพเจ้า ถวายสดุดี แด่พระเป็นเจ้า และจิตใจข้าพเจ้าโสมนัสยินดี ในพระเจ้าผู้ไถ่กู้ข้าพเจ้า(บทภาวนากาเตนาของ คณะพลมารีย์ เทียบ ลูกา 1:46-47)
เพราะตัวน้อยสวดบทภาวนาของพลมารีย์ ในตอนบ่ายของวันต่อมา จึงได้รับการเผยแสดง และบรรเทาใจ หัวใจที่หนักของตัวน้อย จึงชื่นชมยินดีได้อีกครั้ง
ขอโมทนาขอบพระคุณพระเจ้าสุดจิตสุดใจ
ผู้มีใจยากจน ย่อมเป็นสุข เพราะอาณาจักรสวรรค์เป็นของเขา มัทธิว 5:3
ผู้เป็นทุกข์โศกเศร้า ย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้รับการปลอบโยน มัทธิว 5:4
ผู้ที่มีใจเมตตา ย่อมเป็นสุข เพราะ เขาจะได้รับพระเมตตา มัทธิว 5:7
ท่านทั้งหลายย่อมเป็นสุข เมื่อถูกดูหมิ่น ข่มเหง และใส่ร้ายต่าง ๆนานา เพราะเรา จงชื่นชมยินดีเถิด เพราะ บำเหน็จรางวัลของท่านในสวรรค์นั้นยิ่งใหญ่นัก มัทธิว 5:11-12
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
21-23 เขียนเสร็จ.
06.01.2556 เขียนเพิ่มและส่งเมล
พบกันใหม่ วันพฤหัสบดีกับ เรื่องที่ 113: ขายฝัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น