115. สวัสดีคะผู้อ่านที่รัก
เมื่อสองสามวันที่แล้ว ตัวน้อยได้เมลเฟสบุ๊คจากเพื่อน...ที่น่ารักคนหนึ่ง ยังไม่ทันอ่านข้อความ แค่เห็นว่า จากเพื่อนที่น่ารัก ก็กด LIKE ไว้ก่อน พอมาอ่าน ต๊กกะใจ เพราะเป็นข้อความ … (ชื่อจริงตัวน้อย) แอบเป็นเกย์ ... เอ้ย... ตัวน้อยเป็นผู้หญิงนะ....
ตัวน้อยจึงตอบกลับไปว่า “ เดี๋ยว แปลว่า อะไรจ๊ะ ตัวน้อยเป็น ไบ ต่างหาก 555 เพราะพระเจ้าทรงสอนให้รักทุกคน และเป็นทุกสิ่งสำหรับทุกคน... กรุณาไขความข้องใจด่วน ช่วยบอกที...อะไรทำให้คิดว่า ตัวน้อยแอบเป็นเกย์ รึ คิ...คิ.... ขำ ... ขำ...มาก แค่อยากรู้... ขอถามดู... ขอบคุณที่ทำให้หัวเราะได้แต่เช้า 555"
เพื่อนส่งเมลตอบกลับมาว่า “งง เราไม่ได้ส่งเลยนะ friend interview มันขึ้นมาได้ยังไง งง มันขึ้นมาสี่รายแล้วนะ"
เรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า ถ้าตัวน้อย โกรธ ที่เพื่อนโฟสไปแบบนั้น ไม่ถามไถ่ และตอบโต้กลับไปแรง ๆ คงโกรธกันเพราะเข้าใจผิด ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงสอนให้ตัวน้อยให้อภัยในทุกครั้ง ทำให้เห็นเรื่องต่าง ๆ เป็นเรื่องขำ ๆ คนที่ได้พบตัวน้อยจึงจะไม่ค่อยรู้สึกว่า ตัวน้อยเป็นคนป่วย แต่เป็นคนที่มีความสุขเสมอ เพราะตัวน้อยจะมีความสุข แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ เช่นอากาศที่เย็น ๆ เห็นฟ้าสวย ๆ ดอกไม้งาม ๆ แม้เวลารดน้ำต้นไม้ของตัวน้อย และบ้านข้างเคียง ตัวน้อยจะชอบร้องเพลง ว่า “ต้นไม้งาม คนก็งดงาม งามน้ำใจไหลเป็นสายธาร....” แฮะ...แฮะ..จำได้แค่นี้
แม้ตอนนี้ จะมีเรื่องให้แอบหวั่นใจ เพราะอีกสามเดือน นัดพบคุณหมอติดตามอาการ คุณหมอให้เอ็กซ์เรย์ปอด ตรวจ เลือด จัดใหญ่.....
หวังในใจ เจ้าเซลเกเร จะยังไม่ซุกซนไปที่ไหน ก่อตัวจนเป็นเรื่องอีก....เฮ่อ.... คิดมากก็ปวดศีรษะ เป็นอะไรก็เป็น ไม่เป็นอะไรก็ดีนะ พระเจ้าข้า แต่ไม่ว่าอย่างไร ลูกวางใจในพระองค์ อาแมน.
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก ห่วงใย สวดภาวนาให้ตัวน้อย และเมลดี ๆ ร้อยเท่าพันทวี ทั้งบนแผ่นดิน และในสวรรค์ ขอพระองค์ทรงรัก และดูแลทุกคน แทนตัวน้อย และเผื่อตัวน้อย ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย เพื่อพวกลูกทั้งหลาย อาแมน
สุขภาพดี และกำลังเข้มแข็งมีค่ามากกว่าทองคำทั้งโลก ร่างกายที่แข็งแรงย่อมดีกว่าทรัพย์สมบัติมหาศาล บุตรสิรา 30:11
มนุษย์มีชีวิตอยู่ได้ เพราะจิตใจเบิกบาน ความร่าเริงทำให้มนุษย์อายุยืน บุตรสิรา 30:22
อาแมน.
เอาหล่ะคะ ตอนนนี้ เชิญอ่าน
เรื่องที่ 115: ลูกแกะตัวที่เก้าสิบเก้า
ในพระวารสารของนักบุญลูกา บทที่ 15 ข้อ 1-7 ได้เขียนไว้ว่า “พระองค์จึงตรัสคำเปรียบให้เขาฟังดังต่อไปนี้ว่า ... ในพวกท่านมีคนใดที่มีแกะร้อยตัว และตัวหนึ่งหายไป จะไม่ละเก้าสิบเก้าตัวนั้นไว้ที่กลางทุ่งหญ้า และไปเที่ยวหาตัวที่หายไปนั้นจนกว่าจะได้พบหรือ เมื่อพบแล้วเขาก็ยกขึ้นใส่บ่าแบกมาด้วยความเปรมปรีดิ์ เมื่อมาถึงบ้าน จึงเชิญพวกมิตรสหาย และเพื่อนบ้านให้มาพร้อมกัน พูดกับเขาว่า “จงเปรมปรีดิ์กับข้าพเจ้าเถิด เพราะข้าเจ้าได้พบแกะของข้าพเจ้าที่หายไปนั้นแล้ว” เราบอกท่านทั้งหลายว่า เช่นนั้นแหละ จะมีความปรีดีในสวรรค์ เพราะคนบาปคนเดียวที่กลับใจใหม่ มากกว่า เพราะคนชอบธรรมเก้าสิบเก้าคนที่ไม่ต้องการกลับใจใหม่”
เมื่อหนึ่งปีสิบเอ็ดเดือนที่แล้ว ตัวน้อยเป็นลูกแกะตัวที่หนึ่งร้อย แล้ววันหนึ่ง ในเวลาขององค์ พระเยซูก็ทรงนำแกะหลงทางตัวนี้กลับบ้าน ตอนนี้ ตัวน้อยจึงชอบคิดว่า ตัวเองเป็นลูกแกะตัวที่เก้าสิบเก้า และชีวิตก็พลิกผัน ด้วยแผนการณ์อันล้ำลึกของพระเจ้า ทำให้ตัวน้อยแบกกางเขน ติดตามพระองค์ ทีละก้าว .... ทีละก้าว....
ก้าวหนึ่งที่จะขอแบ่งปันในเรื่องนี้คือ พันธกิจแห่งรักด้วยการเยี่ยมเยียน ดั่งพระวาจาในหัวใจที่ว่า “เมื่อเราเจ็บป่วย ท่านได้มาเยี่ยม”
เมื่อยังเป็นลูกแกะตัวที่หนึ่งร้อย หลงทางในชีวิตฝ่ายโลก สนุกกับการแบกแอกของซาตาน จมอยู่ในบาป นิสัยหนึ่งของตัวน้อยคือ เป็นคนที่คิดถึง...เพื่อน หรือใคร ๆ แต่จะไม่โทรหา ความคิดถึงจึงไปไม่ถึง ทำให้ยี่สิบกว่าปีที่ทำงานทัวร์ เหลือเพื่อนมหาวิทยาลัยปีสองอยู่สี่คน ที่โทรศัพท์มาคุยกันนาน ๆ ที พบกันปีละครั้ง ไม่ถึงครั้ง ตัวน้อยจะโทรศัพท์หาใคร เมื่อมีธุระ และบวกความคิดถึงมากมายลงไปด้วย
แต่เมื่อรักพระเจ้าแล้ว ทำให้ต้องรักผู้อื่น ภาคปฏิบัติของความรัก คือการกระทำ ด้วยความใส่ใจ ด้วยความห่วงใย โดยเฉพาะเมื่อเป็นพลมารีย์ ได้รับมอบหมายให้ไปเยี่ยมเยียน คนป่วย
ตัวน้อยทำการเยี่ยมเยียนสองแบบ แบบหนึ่งคือ ไปด้วยตัว หัวใจ และคำภาวนา กับการโทรศัพท์เยี่ยม ซึ่งเป็นวิธีที่ตัวน้อยชอบมากเลย
ตัวน้อยจะโทรเยี่ยม ถ้าพี่สมาชิกพลมารีย์คนไหน ไม่เข้าประชุม เพราะป่วย หรือห่างเหินไป
มีพี่คนหนึ่ง ซึ่งตัวน้อยโทรศัพท์ไปเยี่ยม ได้คุยกับพี่เขา พี่เขาเจ็บเข่าเดินไม่ค่อยไหว ตาก็เป็นต้อหิน กังวลใจว่า วันไหน...ที่ตาเขาจะมองไม่เห็น ทำให้พี่เขาไม่มาวัด ไม่มาเข้าประชุม
เมื่อตัวน้อยได้ไปอบรมฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี เดือนกพ.-มีค. 55 มีพี่คนหนึ่ง ได้รับพระเมตตา ทำให้ตาที่เป็นต้อหินเกือบจะบอดแล้ว ได้รับการรักษา ด้วยคำภาวนาของพี่เขา คือ “ลูกไม่ได้ขออัศจรรย์ให้หาย แต่ลูกขอให้พบวิธีการรักษา” แล้ววันหนึ่ง ขณะขับรถ พี่เขาได้เห็นกระดาษติดที่ริมทาง “ต้อหินรักษาได้ ติดต่อ...” เมื่อพี่เขาได้ไปรักษา เขาก็หาย และทำกิจศรัทธามากมาย เพื่อโมทนาขอบพระคุณพระเจ้า
เมื่อตัวน้อยทราบว่า พี่พลมารีย์เป็นต้อหิน จึงแนะนำให้พี่เขาโทรศัพท์ไปสอบถามถึงคุณหมอ การรักษากับพี่ฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี และเมื่อพี่พลมารีย์ไปพบคุณหมอ ก็ได้รับการรักษาการมองเห็นดีขึ้นเรื่อย ๆ พี่เขาโทรศัพท์มาขอบคุณตัวน้อย และพี่ฆราวาสผู้ประกาศข่าวดี และสวดภาวนาให้เรา เป็นการตอบแทนน้ำใจดีนี้ด้วย
เมื่อตัวน้อยโทรไปเยี่ยมก่อนปีใหม่ ได้คุยกัน พี่เขาไม่สะดวกมาวัด เพราะขาไม่ดี เดินไม่ค่อยไหว หลายวันก่อนไปห้าง ถูกรถเข็นจานอาหารชนทำให้เจ็บมากขึ้น ตัวน้อยจึงถามพี่เขาว่า “ให้คุณพ่อไปส่งศีลฯ ฟังแก้บาปที่บ้านไหมคะ” พี่เขาบอกว่า “เขาไม่สะดวก ปีก่อนน้ำท่วมบ้าน ยังเก็บไม่เรียบร้อย แล้วทำก็ไม่ค่อยไหว เอาไว้แข็งแรงกว่านี้ก่อน จะไปวัด”.......
เมื่อได้ฟังเช่นนี้ ด้วยอะไรก็มิทราบ ตัวน้อย พูดกับพี่เขาไปว่า “ พี่คิดว่า จะมีวันที่แข็งแรงกว่านี้อีกหรือคะ เราต้องยอมรับความจริง ร่างกายของเราทุกคน นับวันมีแต่จะแย่ลง แย่ลง จะมีวันที่เราแข็งแรงเหมือนเราอายุยี่สิบหรือคะ.....” ....... “แม้แต่ตัวน้อยเอง ป่วยเป็นโรคร้าย ได้รับพระเมตตารักษาแบบหายขาด รับประทานยาห้าปี เพราะพระเจ้าทรงรู้ ลูกคนนี้ตามใจ เอาแต่ใจตัวเองแค่ไหน จึงให้รับประทานยาเพื่อป้องกันโรคร้ายกลับมาเร็วกว่าเวลาอันควร ดังนั้น ห้าปีนี้ ตัวน้อยคงไม่ได้ตายด้วยโรคร้าย คงตายด้วยโรคอื่นแทน.... แฮะ...แฮะ ... เพราะเราไม่รู้วันเวลา ว่าพระเยซูเจ้าจะมารับเราเมื่อใด เราจึงต้องเตรียมตัวให้พร้อมเสมอ อะไรที่เป็นกิจการดี ๆ ที่ทำได้ ก็ทำถวายพระเจ้าเถิดคะ อย่างตัวน้อย ก่อนจะนอน มักจะคิดว่า พรุ่งนี้ จะตื่นขึ้นมาอีกไหมน้า...
เมื่อ ตื่นขึ้นมาทุกเช้า จะคุยกับภาพพระเมตตาที่ติดอยู่ที่หัวนอนตัวน้อยว่า “เช้าอีกแล้ว วันนี้ พระองค์อยากให้ลูกทำอะไรถวายพระองค์คะ..... แล้วตัวน้อยก็จะคิดทำกิจการดี ๆ ถวายพระเจ้า แม้แต่การรดน้ำต้นไม้ ตัวน้อยก็จะคิดว่า ลูกดูแลสิ่งสร้างของพระองค์นะ พระเจ้าข้า ทำความสะอาดบ้าน ตัวน้อยก็คิดว่า ทำงานกับแม่พระ แม่พระก็เป็นแม่บ้าน เราต้องดูแลบ้าน ดูแลหัวใจของเราให้สะอาดอยู่เสมอ สมกับเป็นที่ประทับของพระเยซูเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า ..... ของข้าพเจ้า
ตัวน้อยคุยแบ่งปันกับพี่เขาไปชุดใหญ่ จบด้วยประโยคที่ว่า “ ยังมีกำลัง ทำอะไรดี ๆ ได้ ก็รีบทำเถิด ก่อนที่จะไม่แรง แม้คิดอยากจะทำ ก็ทำไม่ไหวแล้ว”
พี่เขาเป็นคริสตังใหม่ เพิ่งล้างบาปไม่นาน มาวัดไม่ไหวเสียแล้ว...... ลูกแกะตัวที่หนึ่งร้อยอีกตัวแล้วมั้งเนี่ย.... ทำให้ตัวน้อยคิดถึงและเป็นห่วงพี่เขาเป็นพิเศษ
ดี...ที่พี่เขายังอยากอ่านไบเบิ้ลไดอารี และอยากได้สมุดบันทึก ตัวน้อยจึงจัดหา จัดซื้อให้ พร้อมปฏิทิน เมื่อเตรียมของให้พี่เขาได้เรียบร้อย จึงโทรไปชักชวนให้พี่เขามาวัดรับพรปีใหม่ แล้วจะได้มารับของที่ตัวน้อยเตรียมไว้ให้ด้วย และอาทิตย์นี้ ( 06.01.2556) ทางวัดตัวน้อย มีงานเลี้ยง ที่ทางวัดจัดให้ เป็น วันบุคลากร คือทุกองค์กร ของวัดมาร่วมงานเลี้ยง สังสรรค์ จับฉลาก รับของรางวัลกัน
ตอนแรกพี่เขาบอกไม่อยากมา เดี๋ยวมีคนว่า “ว่ามา เพราจะมากิน” ตัวน้อยจึงบอกพี่เขาว่า “ไม่เห็นต้องแคร์นี่คะ ว่าใครจะคิด หรือพูดอะไร เราต้องรู้ตัวเอง ว่าสิ่งที่ทำนั้นดี ถูกต้อง ชอบธรรม และที่เรามาเพราะอยากมาพบปะพี่น้องไม่ใช่หรือคะ มานะคะ”
ในหลายครั้ง ๆ เรามักจะได้ยิน หรือแม้ไม่ยินคนพูดถึงเราในแง่ไม่ดี มากกว่าในแง่ดี สิ่งหนึ่งที่หนุนนำใจตัวน้อย คือ เรื่องสั้น ชวนคิดของพ่อมี้ ที่อ่านเมื่อนานมาแล้ว แต่ยังอยู่ในความทรงจำ หล่อเลี้ยงหัวใจ ไม่ให้เจ็บปวด เพราะคำพูดไม่ดีของใคร ๆ ขอแบ่งปันต่อแด่ผู้อ่านที่รักของตัวน้อยด้วยนะคะ เรื่องนั้นมีความว่า
“มีผู้พิพากษาท่านหนึ่ง เป็นคนรักความยุติธรรมมาก ทำให้พวกที่ชอบซื้อความยุติธรรม เกลียดชัง นินทา ว่าร้าย อยู่ตลอดเวลา มีอยู่วันหนึ่ง เพื่อนของผู้พิพากษาได้ถามว่า “ทนกับคำพูดแย่ ๆ อย่างนั้น ได้อย่างไร” ผู้พิพากษาตอบว่า “ มองดูดวงจันทร์ซิ ดวงจันทร์วันเพ็ญสวยมากใช่ไหม..... ต่อให้สุนัข จะเห่า จะหอน แค่ไหน ก็ไม่อาจทำให้ความงดงามของดวงจันทร์ลดน้อยลงได้ ไม่ใช่หรือ.....”
ใช่เลย ถ้าชีวิตของเรายึดมั่นในความรัก ในความดี แล้วใครจะเกลียดชัง ใครจะพูดถึงไม่ดี ไม่เห็นต้องแคร์... ตัวน้อยจำได้ มีคุณพ่อท่านหนึ่ง เคยแบ่งปัน กับเรื่องนี้ว่า “ก็แค่รถขยะที่ขับผ่านไป แค่อย่าให้ขยะมาติดตัว ติดใจเรา” และพระเยซูทรงสอนไว้ด้วยพระวาจาในหัวใจว่า จงทำตามตัวอย่างที่ดี อย่าทำตามตัวอย่างที่เลว จงให้อภัย และภาวนาให้ผู้ที่เบียดเบียนท่าน
แล้วตัวน้อยก็ดีใจมาก ๆ ที่พี่เขามาแก้บาปรับศีลฯ รับพรปีใหม่ และพรพิเศษ หลังประชุมพลมารีย์เลิก จากคุณพ่อจิตตาภิบาลด้วย พี่เขาบอกว่า เขามาเพราะคำพูดของตัวน้อยนะ...... แรง...แต่ดี... อือ...พระเจ้าทรงสอนให้ สุภาพ อ่อนโยน ลืมตัวอีกแล้ว....แฮะ..แฮะ...
ลูกแกะตัวที่หนึ่งร้อย ได้กลายเป็นลูกแกะตัวที่เก้าสิบเก้าแล้ว อ้าว...ตัวน้อยก็กลายเป็นลูกแกะตัวที่เก้าสิบแปดสิคะเนี่ย....
จริง ๆ แล้ว ตัวน้อยชอบเป็นลูกแกะตัวที่หนึ่งร้อย ตัวที่พระเยซูเจ้าตามหา .....หาจนพบ และแบกใส่บ่า พากลับบ้านมากกว่า แต่ทว่า นายชุมพาบาลที่หนึ่งได้สอนไว้ ตั้งแต่วันคืนดีกับพระเจ้าว่า “สนุกได้ แต่อย่าทำบาป” ......ใช่สินะ “ทำอะไรก็ทำ แต่อย่าทำบาป” เฮ่อ.... พากเพียรทำความดี รักพระเจ้า และพี่น้อง ต่อไป และต่อไป สู้..สู้...
จงพร้อมจะสียทุกอย่าง เพื่อที่จะเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า (ข้อความจากหนังสือ คริสตชน กับชีวิตนิรันดร์ หน้า 28) อู้…ฮู...
มิใช่เชื่อในพระคริสตเจ้าอย่างเดียว แต่ยังทรมานเพื่อพระองค์ด้วย ฟิลิปปี 1:29 โอะ...โอย....
จงพากเพียร รอจนกว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าจะเสด็จมา ยากอบ 5:7
อีกไม่นานนัก พระองค์ ผู้จะต้องทรงมาถึง ก็จะเสด็จมาแล้ว พระองค์จะไม่ชักช้า ฮีบรู 10:37
คนเกียจคร้านจะไม่ได้พระราชัยสวรรค์ คนที่ออกแรงปรนนิบัติพระเจ้าเท่านั้นที่จะได้รับ (ข้อความจากหนังสือ คริสตชน กับชีวิตนิรันดร์ หน้า 35)
อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
07.01.2556 เขียนเสร็จ.
19.01.2556 เขียนเพิ่มและส่งเมล
พบกันใหม่ วันพฤหัสบดีกับ เรื่องที่ 116: ของแถมวันเยี่ยมแม่ 2
ขอเชิญตามอ่าน... “ความรักของพระเจ้ากับลูกแกะตัวน้อย” เรื่องที่ส่งไปแล้วใน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น