117. สวัสดีคะผู้อ่านที่รัก
วันนี้ (27 มค. 56) ตัวน้อยทำงานทัวร์เป็นวันที่สี่ ยังเหลืออีกสองวัน สู้... สู้.... สี่วันที่ผ่านมา ตัวน้อยทำทัวร์สนุกมาก มีความสุขมาก ไม่ว่าจะเป็นการอธิบาย พูด คุย แบ่งปัน ความตั้งใจที่จะประกาศข่าวดีกับคนต่างศาสนา(ลูกทัวร์ญี่ปุ่น) ทำแบบเนียน ๆ ลูกทัวร์คงจะงง ๆ... ไม่เคยเจอไกด์แบบนี้
ตัวน้อยแผ่ธรรมอย่างไร ... รู้สึก มดจะเต็มรถ ด้วยการพูดจาภาษาดอกไม้ ตัวน้อยเล่นมุขใหม่ ๆ 555 น้ำตาลเรียกพี่เลย... ทำวันนี้ ให้เป็น...วันดี ที่แสนหวาน ก็จะเป็นวันวาน หวาน.. หวาน ให้คิดถึง อย่างไรนั้น ขอจัดเต็มในเรื่องต่อ ๆ ไปนะคะ
ที่สำคัญ ทำทัวร์เสาร์อาทิตย์ คิดไว้ว่า คงได้ขาดวัดวันอาทิตย์เหมือนตอนก่อนกลับใจอีกแล้ว แต่ แล้วพระเจ้าก็ทรงเมตตา ทำให้ตัวน้อยได้...ในสิ่งที่ควรได้ และไม่ต้องเหนื่อยมาก ทำงานเสร็จ กลับมาบ้าน มีเวลามาวัดในคืนวันเสาร์แทนมิสซาวันอาทิตย์ได้ และทำงานได้เสร็จเร็ว กลับมาเข้าประชุมพลมารีย์ในวันอาทิตย์ได้อีกด้วย แม้จะมาเข้าประชุมสาย แต่ก็ดีกว่าไม่มา ด้วยใจที่สั่งให้มา...หาแม่.. (พระ)....
ส่วนทางด้านสุขภาพนั้น รับประทานอาหารไป ก็รับประทานยาแก้หวัดไปด้วย ทำงานยุ่ง ๆ ... ก็ทำให้ลืม ๆ ป่วยไปมั้ง แต่ก็ยังรู้สึกได้.... พบเพื่อนไกด์มากมาย มีแต่คำทักทายที่เป็นห่วงเป็นใย คนที่ไม่ทราบว่า ตัวน้อยป่วย ก็จะถามว่า “หายไปไหน” ตัวน้อยก็ตอบแค่ว่า “พักผ่อน....” เพราะ ถ้าบอกว่า ป่วย คงต้องคุยกันยาว ไม่รู้กี่คน ต่อกี่คน.... ตัวน้อยไม่ใช่คนขยัน ไม่ชอบเล่าอะไรซ้ำ ๆ ....
เขาถึงว่า เกลียดอะไรได้อย่างนั้น ตัวน้อยต้องพาลูกทัวร์ไปท่องเที่ยว ที่เดิม ๆ อธิบาย เรื่อง เดิม ๆ มายี่สิบกว่าปีแล้ว.... เพราะเป็นงาน ก็ต้องทำใจ ข้อมูลที่เป็นประวัติศาสตร์ และความจริง นั้น เปลี่ยนแปลงไม่ได้ แต่ก็ต้องอธิบาย แบ่งปัน ให้สนุก เพราะถ้าไกด์นำทัวร์ไม่สนุก ลูกทัวร์จะสนุก และ มีความสุขกับการท่องเที่ยวได้อย่างไร ใช่ไหมคะ...
ตัวน้อยปรารถนาให้ลูกทัวร์มีความสุข ยิ้ม หัวเราะ กับช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันฉันใด ตัวน้อยก็ปรารถนาที่จะทำกิจการดี ๆ แม้เป็นสิ่งเล็ก ๆ ถวายพระเจ้า หวังในใจ จะทำให้พระองค์ยิ้มได้ ฉันนั้น
แม้ว่า..... ลูกที่มักจะเกเรบ่อย ๆ และไม่ค่อยน่ารักของพระองค์คนนี้ พยายามทำอะไรบ้าง เพื่อถวายพระองค์ คงน่ายินดีไม่น้อย หากเป็นที่สบพระทัยของพระองค์นะ พระเจ้าข้า เพราะ ลูกรู้...ว่า พระองค์รักลูกแค่ไหน...
ในหนังสือหลาย ๆ เล่มที่ตัวน้อยได้อ่าน ได้กล่าวไว้ว่า เราทุกคนเป็นสุดที่รักของพระเจ้า พระองค์ทรงรักเราแต่ละคนอย่างที่สุด ในแบบที่เราเป็นเรา แล้วเราจะรักพระองค์น้อยได้อย่างไร ใช่ไหมคะ....
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก ห่วงใย สวดภาวนาให้ตัวน้อย และเมลดี ๆ ร้อยเท่าพันทวี ทั้งบนแผ่นดิน และในสวรรค์ ขอพระองค์ทรงรัก และดูแลทุกคน แทนตัวน้อย และเผื่อตัวน้อย ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย เพื่อพวกลูกทั้งหลาย อาแมน
พระเจ้าทรงคอย ที่จะทรงกรุณาเจ้าทั้งหลาย ผู้ที่คอยท่าพระองค์จะได้รับพระพร อิสยาห์ 30:18
เพราะว่าเจ้าประเสริฐในสายตาของเรา และได้รับเกียรติ และเรารักเจ้า อิสยาห์ 43:5
เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเรา เราได้เลือกเจ้า อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้า เราจะหนุนกำลังเจ้า เราจะช่วยเจ้า อิสยาห์ 41:9-10
ขอโมทนาขอบพระคุณพระเจ้าสุดจิตสุดใจ อาแมน.
เอาหล่ะคะ ตอนนี้เชิญอ่าน
เรื่องที่ 117: หนึ่งในผลของการจำลองแบบพระคริสต์
ท่านจะไปอยู่ที่ไหนก็ตามที ท่านจะไม่ประสบความสุข เว้นแต่ เมื่อท่านมีใจสุภาพ ยอมอยู่ใต้บังคับของผู้ใหญ่ (ข้อความจากหนังสือ จำลองแบบพระคริสต์ หน้า 37)
สามวันหลังจากที่กลับจากเชียงแสน ซึ่งเป็นการไป...สัมผัสชีวิต และการดูแลน้องชาวเขา ที่ทางคณะธรรมฑูตอุปการะ เลี้ยงดู เหมือนความรักของพระเจ้าที่ดูแลลูก ๆ ของพระองค์ เหมือนความรักของพระเยซูที่ทรงรัก...สงสาร... ลูกที่ลำบาก และร้องขอ ความช่วยเหลือจากพระองค์
วันนี้ (18 มค. 56) ตัวน้อยเพิ่งจะได้ออกไปซื้อของ แต่เช้า ที่ตลาด ใกล้บ้าน อากาศที่เย็นทำให้ตัวน้อยมีความสุข และสดชื่นเป็นพิเศษ ทำให้แอบคิดว่า กรุงเทพยังเย็นอย่างนี้ แล้ว ที่เชียงราย เชียงแสน... จะหนาวขนาดไหน น้อง ๆ ที่เชียงแสน คงหนาว อย่างชิน ๆ ทำให้คิดถึง....น่าจะเป็นวีดีโอที่คุณพ่อท่านหนึ่งนำมาให้เราดู เมื่อเรียนอบรมครูคำสอนเมื่อปีที่แล้ว ( 55)
วีดีโอนี้ เป็นเรื่องราวโรงเรียนอนุบาลที่ญี่ปุ่น ที่จะปลูกฝั่งความมีระเบียบวินัย และความคิดสร้างสรรค์ มากกว่าวิชาการ แต่สิ่งหนึ่งที่ตัวน้อยจำได้ด้วยความประทับใจ คือ ในวันที่หนาวเหน็บ เต็มไปด้วยหิมะ .... คุณครู ให้เด็ก ๆ ถอดเสื้อ เดิน และวิ่งออกกำลังกาย เพื่อให้ร่างกายได้สัมผัส และสร้างภูมิคุ้มกันกับความหนาวเหน็บ ที่ยาวนานของญี่ปุ่น ซึ่งจะมีฤดูร้อนเพียงหนึ่งเดือน ไม่ถึงสองเดือน
ตัวน้อยคิดว่า เป็นอะไรที่โหด.... แต่ดี....ฝึกความทรหด อดทน เพราะการใช้ชีวิตในโลกใบนี้ ไม่ง่ายเลย ผู้ที่เข้มแข็งถึงจะอยู่รอด และอยู่ได้อย่างดี ผู้ที่อ่อนแอ และ... ปัญญาน้อย จะถูกเอาเปรียบ ถ้าคิดว่า แค่มีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าจะอยู่อย่างดี สะดวก สบาย ก็ต้องออกแรง ต้องเหนื่อยกันมากหน่อย
พระวาจาหนึ่งที่อยู่ในหัวใจของตัวน้อย พระเยซูทรงตรัสความว่า “เราไม่ได้เป็นของโลกนี้ เรามาเพื่อสร้างความแตกแยก เรามาเพื่อแยกผู้ชอบธรรม ออกจากผู้อธรรม”
พระเยซูทรงสอนให้สวนกระแสโลก ...
ยอมเป็นคนอ่อนแอ เพื่อชนะใจผู้ที่อ่อนแอ
ยอมเป็นเหมือนคนแพ้ เพื่อให้ความรักประจักษ์ขึ้น
ยอมแบ่งปัน เพื่อเอื้ออาทร ด้วยความสุขของเธอ คือความสุขของฉัน
ยอมสละน้ำใจตน เพื่อแสดงความรักต่อผู้อื่น
ยอมสละทุกสิ่ง เพื่อความรักต่อพระเจ้า เพราะรัก...จึงยอมทุกอย่าง ด้วยว่า โลกนี้.... ก็เป็นแค่ชีวิตเพียงชั่วครู่ ไม่เกินร้อยปี จักรวาลดำรงอยู่ยาวนานเช่นไร สวรรค์นิรันดร์ เป็นอนันตกาล นานกว่านั้น
ตั้งแต่ หนึ่งปีสิบเอ็ดเดือน จนถึงวันนี้ ตัวน้อยรักพระเจ้า ยอมสละได้หลายสิ่ง แต่ก็ยังไม่ใช่ทุกสิ่ง ตัวน้อยได้ภาวนาขอพระหรรษทาน ขอให้ตัวน้อยยอมน้อมรับทุกสิ่ง ด้วยว่า ลูกเป็นของพระองค์ โปรดกระทำต่อลูกตามที่พระองค์ทรงพอพระทัยเทอญ.
ในการไปเชียงแสนหนึ่งอาทิตย์ครั้งนี้ ตัวน้อยได้พบ แบบอย่างการทำงานของฆราวาสแผ่ธรรมคนหนึ่ง พี่เขา เป็นพีเอ็มจี หรือฆราวาสผู้ประกาสข่าวดี รุ่นที่สอง ตัวน้อยเป็นรุ่นที่สี่ ของคณะธรรมฑูต
เมื่อเวลาของพระองค์มาถึง สามเดือนแล้วที่ พี่เขาได้สละชีวิตชาวกรุง ครอบครัว หน้าที่การงาน ไปรับใช้พระเจ้าเต็มเวลาที่ศูนย์ของคณะธรรมฑูต เชียงแสน สิ่งที่ตัวน้อยได้มีโอกาสเห็น ได้สัมผัสงานของพี่เขา คือ เป็นครูอาสา หมออาสา พ่อบ้านอาสา
พี่เขาทำงานด้วยใจสมัคร เป็นครูอาสาสอนหลายวิชา เช่นคณิตศาสาตร์ วิทยาศาสตร์ ภาษาอังกฤษ วิชาในการช่าง ให้กับ สามโรงเรียน ในฐานะวิทยากร หรือครูจิตอาสา ตัวน้อยได้ไปโรงเรียนสี่แห่ง และเข้าร่วมเรียนกับนักเรียนชั้น ประถมปีที่ หก ซึ่งพี่เขาสอนวิทยาศาสตร์ และคณิตศาสตร์ ตัวน้อยเป็นคนชอบเรียน นั่งเรียนตาแป๋ว ... หูผึ่ง... ตั้งใจฟัง เป็นความรู้ที่คุ้น ๆ ที่ได้เรียนมา...นาน นาน จนลืมไปเกือบหมดแล้ว แต่เมื่อได้กลับเรียนอีกครั้ง ก็เป็นอะไรที่...สนุกดี
แล้วตัวน้อยได้แบ่งปัน สิ่งที่ตัวน้อยจำได้ ให้น้อง ๆ ได้ฟัง เพื่อเป็นแบบอย่างของการเรียน ว่า พี่ตัวน้อยทำได้ น้อง ๆ ก็ทำได้เช่นกัน สมองของคนเรา ไม่ได้ต่างกันมาก ต่างกันที่ความพยายาม ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยูที่นั่น และยิ่งสวดภาวนาขอพระหรรษทาน สิ่งที่พระเจ้าประทานแถมให้ ไม่ต่างจากโบนัส ที่คิดไม่ถึงจริง ๆ หวังในใจ อยากให้น้อง ๆ ตั้งใจ ใส่ใจ ในการศึกษาเล่าเรียนทั้งทางวิชาการ และคำสอน เพราะพี่ตัวน้อยเอง...ตั้งใจฟังทุกคำที่ครู คุณพ่อ หรือบาร์เดอร์สอน แม้อาจจะจำไม่ได้ทุกคำก็ตาม
เป็นหมออาสา ด้วยความรู้และประสบการณ์ที่พี่เขามี ทำด้วยความรัก และการอุทิศตน อย่างถึงที่สุด สิ่งที่ตัวน้อยได้เห็น ได้ฟังคือ พี่เขาได้พบกับผู้ป่วยชาวเขาซึ่งเจ็บเข่า ข้อเท้าบวม อาการของโรคเกาท์ ที่โรงพยาบาล และติดตามมารักษาให้ถึงที่บ้าน และรักษาคนอื่น ๆ ที่ป่วยด้วย อาการคล้าย ๆกัน เพราะวิถีการรับประทาน คือไก่ หน่อไม้ แตงกวา ทำให้กรดยูริคในร่างกาย สูง ทำให้เป็นโรคเกาท์ได้ง่าย โดยเฉพาะในผู้ชาย จะเป็นได้ง่ายกว่า ผู้หญิง
วิธีรักษาของพี่เขา คือ ใช้แอลกอฮอล์ที่ใช้ในล้างแผลชุบสำลี เช็ดแรงพอสมควรตั้งแต่ เท้า ข้อเท้า น่อง และเข่า ด้วยความเข้าใจเบื้องต้นของตัวน้อยคือ แอลกอฮอล์ ช่วยเปิดรูขุมขนของผิวหนัง และการเช็ดแรงพอสมควร ทำให้ระบบเลือดหมุนเวียนดีขึ้น จากที่เดินไม่ค่อยได้ ชาวเขาที่ได้รับการรักษาก็อาการดีขึ้นเรื่อย ๆ จนสามารถออกไปทำไร่ข้าวโพด ได้อีกครั้ง
ในขณะที่พี่เขากำลังเช็ด เช็ด แอลกอฮอล์อยู่นั้น ตัวน้อยรู้สึกได้ ถึงการประทับอยู่ หัวใจของตัวน้อย เต้นแรงกว่าปกติ ตัวน้อยจึงรับรู้ได้ว่า เป็นพระเยซูเจ้านะ ที่ประทานพระหรรษทานในการรักษาครั้งนี้ ตัวน้อยจึงถามพี่สาวชาวเขาคนนี้ ว่า “อยากหายไหม...” พี่เขาพยักหน้า ตัวน้อยจึงถามว่า “เชื่อในพระเจ้าไหม” พี่เขาก็พยักหน้า ตัวน้อย และพี่ในหมู่บ้านที่กรุณาไปเป็นเพื่อนตัวน้อย จึงได้สวดบทพระเมตตาเวลาบ่ายสามโมง ขอพระพรพิเศษให้พี่เขาหาย และทิ้งท้ายไว้ว่า “ถ้าพี่เชื่อ พี่จะหาย แต่พี่ก็ต้องดูแล และรักษาตัวเองในเบื้องต้นด้วย และพี่จะดีขึ้น กว่าที่คิด ... ด้วยพระเมตตาทรงรักษาพี่ ผ่านทางพี่หมออาสาคนนี้”
ตัวน้อยได้เห็น พี่เขาเช็ดเท้าอย่างตั้งอกตั้งใจ เช็ดเท้านะ ทำให้คนที่รัก มันไม่ยากเท่าไหร่ แฮะ... แฮะ... อันนี้ ตัวน้อยเคยทำ แต่ทำให้คนที่ไม่รู้จัก ด้วยความรักพระเจ้า จึงรักผู้อื่น นี่สิ เป็นอะไรที่ ยิ่งใหญ่มากจริง ๆ เห็นด้วยไหมคะ....
และเด็กชายที่น่าสงสาร สามปีแล้ว ที่อยู่ ๆวันหนึ่ง หน้าอกก็เป็นแผลใหญ่ขึ้น และใหญ่ขึ้น และที่ตัวน้อยได้เห็นช่วงคอทั้งสองข้างก็เป็นแผล... สีแดง ๆ เป็นเหมือนสะเก็ด แข็ง ๆ ก็ไม่ได้น่าเกลียดมาก แค่ทำให้บางคน.. เห็นแล้วรับประทานข้าวไม่ลง
พี่เขารับตัวมาจากบ้าน มาดูแล และหายามารักษาให้ ... สุดยอดจริง ๆ
พ่อบ้านอาสา ปีการศึกษาที่ผ่านมา มีครูพี่เลี้ยง ผู้หญิงคอยดูแล แต่เนื่องจากที่ศูนย์บนดอยขาดเจ้าหน้าที่ ทำให้ครูพี่เลี้ยงได้ย้ายไปดูแลศูนย์อื่น เมื่อพี่เขาได้มา
ตัวน้อยรู้สึกดี และปลอดภัย เมื่อมีพี่ผู้ชายอยู่ ด้วย เหมือนมีพ่อบ้าน แต่ก่อนนี้ อยู่กันแต่ผู้หญิง มีคุณพ่อมาดูแลอยู่บ้าง...ส่วนใหญ่คุณพ่อจะพักที่บ้านพักคุณพ่อที่วัด ณ หอพักชาย
พี่เขาก็เป็นพ่อบ้าน ดูแลทุกอย่าง ทั้งกิจวัตรที่เด็ก ๆ ต้องทำ แบ่งปันพระวาจา ดูแลอาหารการกิน ติวหนังสือสอบ ซ่อมแซมบ้าน ปรับกิจวัตรของเด็ก ๆ ให้เป็นระเบียบ มีวินัยมากขึ้น
เมื่อภาระกิจเสร็จสิ้นลง กลางคืนที่พักผ่อน พี่เขาก็จะสไกด์คุยกับภรรยา ลูก ๆ เขาทางกรุงเทพ ตัวน้อยได้ยินเสียงแว่ว ๆ เพราะห้องพักอยู่ตรงข้ามกัน
หวังในใจ สักวัน ตัวน้อยจะทำได้อย่างที่พี่เขาทำบ้าง ตัวน้อยไม่ได้มีความรู้รอบตัวมากมาย แต่ก็คงไม่ยากเกิน หากจะเรียนรู้ ตัวน้อยมีแต่ประสบการณ์ชีวิตของตัวน้อย ที่จะแบ่งปันให้น้อง ๆ ได้นำไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์แก่ชีวิตของตน ทั้งฝ่ายโลก และฝ่ายวิญญาณ
เจ็ดวันนี้ ตัวน้อยได้เรียนรู้อะไรมากมายจริง ๆ ที่คิดว่า ตัวน้อยรักพระเจ้ามากมาย แต่ก็ยังมีคนอีกมากมายที่รักพระเจ้าได้มากกว่าที่ตัวน้อยรัก ขอขอบพระคุณเจ้า ที่ทรงส่งแบบอย่างชีวิตของธรรมทูตฆราวาสที่พยายามตอบรับพระกระแสเรียกของพระมาให้ เพื่อไม่ให้หลงตัวเอง ไม่ให้ตัวน้อยลืมตัว คิดถึงพระวาจาในหัวใจที่ว่า ถ้าท่านยกตนให้สูงขึ้น ท่านจะถูกกดให้ต่ำลง และจงคิดว่า ผู้อื่นนั้น ดีกว่าตน
แบบอย่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ที่เข้ามาในชีวิตของตัวน้อย ณ เวลานี้ คือคุณแม่เทเรซ่า แห่งกัลกัตตา ผู้อุทิศตน เพื่อผู้ยากไร้ ผู้ เจ็บป่วย และคนใกล้จะตาย ด้วยความสุข ความชื่นชมด้วยยินดี ด้วยว่า กำลังรับใช้พระเยซูเจ้าเอง ตามพระวาจาในหัวใจที่ว่า ทุกสิ่งที่ท่านได้ทำ แก่พี่น้องเราที่ต้องต่ำ ท่านได้ทำ กับตัวของเราเอง
พระเจ้าทรงรู้จักหัวใจตัวน้อย ทรงส่งแบบอย่างที่ดี ๆ มาให้ตัวน้อยได้เรียนรู้ ได้สัมผัส เหมือนไม่ยาก แต่ก็ยังไม่ง่ายอยู่ดี
และพี่เขากรุณาให้หนังสือ จำลองแบบพระคริสต์ ตัวน้อยกำลังอ่านอยู่ มีอะไรดี ๆ มากมาย ขอแบ่งปันแด่ผู้อ่านที่รักของตัวน้อยพอสังเขป เป็นการจบเรื่องนี้นะคะ
วิญญาณบริสุทธิ์ ซื่อ ตั้งมั่นในความดี แม้อยู่ท่ามกลางกิจธุระมากมาย เขาก็ไม่วอกแวก เพราะเขาทำทุกสิ่ง เพื่อเกียรติมงคลของพระเป็นเจ้า และในตัวเองเขามีใจราบคาบ ตั้งหน้า ไม่ยอมแสวงหา อะไรสำหรับตัวเขา (ข้อความจากหนังสือ จำลองแบบพระคริสต์ หน้า 19)
แม้ความคิดเห็นของท่านดี แต่ท่านยอมสละ ไปทำตามความคิดเห็นของคนอื่น เพราะเห็นแก่พระ ท่านกลับได้กำไรมากขึ้นอีก(ข้อความจากหนังสือ จำลองแบบพระคริสต์ หน้า 37)
โอ้พระผู้เป็นเจ้า ผู้เป็นองค์ความจริง โปรดให้ข้าพเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ ในความรักตลอดนิรันดร์ด้วยเถิด ยอห์น 27:21
ขอให้ลูกรักพระองค์ด้วยสิ้นสุดจิตใจได้ในเร็ววัน เพื่อลูกจะสามารถสละทุกสิ่งได้เพื่อพระองค์ ได้ในไม่ช้า ขอผู้อ่านที่รักภาวนาเพื่อตัวน้อยด้วยเทอญ อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย.
18. 01. 2556 เขียนเสร็จ
27.01.2556 เขียนเพิ่มและส่งเมล
พบกันใหม่ วันพฤหัสบดีกับเรื่องที่ 118: หนึ่งอาทิตย์ที่เชียงแสน 1.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น