เรื่องที่ 128: ทะไดมะ กลับมาแล้วคะ (คำทักทายภาษาญี่ปุ่น เมื่อกลับเข้าบ้าน)
“เราแต่งตั้งท่านให้เป็นแสงสว่างส่องนานาชาติ เพื่อท่านจะได้นำความรอดพ้นไปจนสุปลายแผ่นดิน” กิจการอัครสาวก 13:47
สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
สบายกันดีไหมคะ ตัวน้อยเรียนจบมาได้สองวัน จึงได้เริ่มเขียนแบ่งปัน หวังในใจ ผู้อ่านที่รัก คงยังไม่ลืมกัน คงยังรอติดตามกันใช่ไหมคะ....
หกสัปดาห์ของการอบรมครูคำสอน ภาคฤดูร้อน ประจำปีการศึกษา 2556 ของศูนย์อบรมคริสตศาสนธรรม ระดับชาติ ชั้นปีที่สอง ของตัวน้อย จบลงด้วยความ....หฤโหด และหฤหรรษ์
อย่างไรนั้น .... แค่หกสัปดาห์ เรียน สิบเอ็ดวิชา จันทร์ถึงศุกร์ แปดโมงครึ่ง ถึงบ่ายสามโมงครึ่ง แม้เวลาเรียนไม่มาก แต่คุณพ่อ หรือคุณครูผู้สอน ทุกท่าน แต่ละท่าน ตั้งใจ และทุ่มเทสุด.... สุด.... ผู้เรียน ...ความรู้ท่วมศีรษะ ... ทำสอบกันแทบไม่รอด เป็นปีที่การเรียนหนักที่สุด ในการเรียนหลักสูตรสามปี กิจกรรมและ การบ้านทำข้อสอบมากมาย ทั้งในเวลาเรียน และนอกเวลาเรียน เขียนด้วยลายมือทั้งนั้น นิ้วมือของตัวน้อยยังเจ็บ ระบม ขยาดการเขียนไม่หาย เป็นช่วงเวลาที่หฤโหดดีจริง ๆ
แต่ความหฤหรรษ์ ก็เกิดจากการกิจกรรมดี ๆ มากมาย ปีนี้ ตัวน้อยได้ทำอะไรหลายอย่างครั้งแรกในชีวิต เช่น ได้เป็นเด็กช่วยมิสซา ได้สานใบลาน ได้ร้อยสายประคำหกสิบเม็ด(ร้อยผิด เกินไปสิบเม็ด สงสัยใจ..จะอยากสวดมาก ๆ หน่อย อิอิ..) ได้ไปร่วมงานพิธีเอฟฟาธาซึ่งเป็นพิธี เปิดหู เปิดตา เพื่อรับพระเจ้าเข้ามาในชีวิต ก่อนจะรับศีลล้างบาป ศีลกำลัง ศีลมหาสนิท ของคริสตชนใหม่ ในคืนวันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์ในเทศกาลมหาพรต ได้ไปงานสวดให้ซีสเตอร์ยาย ได้เห็นซีสเตอร์ยายในโลงเย็น ดูงดงาม และเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้าจริง ๆ
รวมถึง ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับพี่น้องฝองเพื่อนที่ห่วงใย และดูแลตัวน้อยอย่างดี กิจกรรมต่าง ๆ เช่น กิจกรรมรับน้อง งานสงกรานต์ งานราตรีสัมพันธ์ งานพิธีวันรับวุฒิบัตรของพี่ปีสาม ซึ่งตัวน้อยไปโรงพยาบาลแทน เพราะเพื่อนร่วมชั้นปี ร่วมหอ ป่วย จึงไปรับออกจากโรงพยาบาล รายละเอียดสนุกสนาน ประทับใจอย่างไร จะค่อย ๆ แบ่งปันให้ผู้อ่านที่รักได้อ่านกันนะคะ
เรื่องราวมีให้แบ่งปันมากมาย แต่อีกห้าวัน ตัวน้อยต้องเริ่มทำงานทัวร์แล้ว สองวันคงใช้เวลาที่โรงพยาบาล ตรวจใหญ่ ครบสามเดือน ตัวน้อยยืดเวลาตรวจ ออกมาอีกสามอาทิตย์ เพราะติดเรียน ผลจะเป็นอย่างไรน้า.... คิดถึงพระวาจาในหัวใจที่ว่า “อย่ากังวลถึงวันพรุ่งนี้เลย เพราะวันนี้ก็มีเรื่องมากพอแล้ว” คิดถึงคำสอนของคุณพ่อองค์หนึ่งที่ว่า “สิ้นคิด ก็สิ้นทุกข์” ตัวน้อยชอบจัง.... ความหมายคือ เมื่อมีปัญหา คิด...ให้เสร็จ แล้วปล่อยวาง สวดภาวนาด้วยหัวใจที่วางใจ ก็จะสิ้นทุกข์
ก่อนจบครอส์สามวัน เจ้านายโทรศัพท์มาตาม ทำงานทัวร์ พูดคุยกัน และบอกว่า “ เดือนละสี่ทัวร์ โอเคไหม...” ตัวน้อยคิดในใจ สี่ทัวร์ ประมาณยี่สิบสี่วันทำงาน แล้วตัวน้อยจะมีเวลาพัก มีเวลาเขียนหนังสือ ตอนไหนหล่ะเนี่ย......
เฮ่อ... ทำ...เท่าที่ทำได้ แค่สุดกำลัง และรู้จักประมาณตนก็แล้วกัน แต่ตัวน้อยจะยินดีมากเลย ถ้าได้ตาย ในขณะปฏิบัติพันธกิจแห่งรัก ดีกว่านอนป่วย หรือประสบอุบัติเหตุปุ๊ปปั๊บ แล้วตาย จริงไหมคะ
ชีวิตบนโลกใบนี้... ก็แค่นี้ แต่ชีวิตหลังการตายต่างหาก ที่เป็นนิรันดร์
เช้านี้ (ส. 27 เมษ. 56) ตัวน้อยตื่นมา อ่านไบเบิ้ลไดอารี่ เป็นอย่างแรก แล้วก็ได้พบข้อความนี้ “ทุกคนที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้สำหรับชีวิตนิรันดร ก็มีความเชื่อ” กิจการอัครสาวก 13:48
พระเจ้าข้า ขอให้ลูกเป็นหนึ่งในคนที่พระองค์ทรงกำหนดไว้ สำหรับชีวิตนิรันดร ด้วยเทอญ อาแมน. ผู้อ่านที่รัก คงสวดภาวนาขอเหมือนตัวน้อยใช่ไหมคะ….
“ผู้ที่เชื่อในเรา ก็จะทำกิจการที่เรากำลังทำอยู่ด้วย และจะทำกิจการที่ใหญ่กว่านั้นอีก” ยอห์น14:12
“ผู้ที่มีบทบัญญัติของเรา และปฏิบัติตาม ผู้นั้นรักเรา และผู้ที่รักเรา พระบิดาของเราก็จะทรงรักเขา” ยอห์น 14:21
“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอให้ความเที่ยงธรรมของพระองค์นำข้าพเจ้า... โปรดให้ทางของพระองค์ราบเรียบต่อหน้าข้าพเจ้าเถิด” สดุดี 5:8
พระเจ้าข้า ลูกวางใจในพระองค์ อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย
27.04.2556 เขียนเสร็จ
30.04.2556 ส่งเมล
พบกันใหม่ วันพฤหัสบดีกับ เรื่องที่129: สองคุณพ่อสุดโต่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น