วันพฤหัสบดีที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

เรื่องที่ 131: น้ำกาแฟ

131. สวัสดีคะ  ผู้อ่านที่รัก
                วันนี้ (10 พค. 56) ตอนบ่าย  ตัวน้อยจะออกไปทำงานทัวร์ห้าวันเต็ม ได้หยุดหนึ่งวัน และมีงานต่ออีกห้าวัน  เป็นสามทัวร์ติดกัน  คงเหนื่อยมิใช่น้อย... สู้.. สู้...  สู้แค่..ไม่สบายก็พอ.. คิ..คิ..  กรุณาสวดภาวนาขอพระหรรษทานให้ตัวน้อยมีพลังทำงานทัวร์  และแผ่ธรรมได้อย่างดีด้วยนะคะ  เรายังสวดให้กันและกันอยู่ใช่ไหมคะ
  ช่วงเช้าว่าง ๆ จึงขอใช้เวลาให้มีค่า  ด้วยการส่งเรื่องราวที่เขียนเสร็จให้ผู้อ่านที่รักได้อ่าน  ดีกว่าเขียนเก็บไว้ในโน๊ตบุ๊คใช่ไหมคะ.....
                ตัวน้อยรู้สึกตัว  ตื่นมาตอนเช้า ตีห้าสามสิบเจ็ดนาที  ไปวัดทันนี่นา  ไปช่วยอ่านบทอ่านดีกว่า  แล้วตัวน้อยรีบทำกิจส่วนตัว รีบแต่งตัวไปวัด ทันสบาย ๆ  และที่ดีใจมาก ๆ คือการได้พบพี่ผู้ศรัทธาไม่มาเพียงมาร่วมมิสซาแล้ว  แต่ได้มาช่วยขับเพลงในมิสซาด้วย  ตัวน้อยดีใจจริง ๆ
                ตัวน้อยคิดถึงเรื่องสั้นชวนคิดที่ได้อ่านเรื่องหนึ่ง  ใจความคือว่า  ถ้าจะไปสวรรค์ ต้องไปอย่างน้อยสามคน  ตัวน้อยก็คิด ...คิด...คิด...สามคนหมายถึงใคร  คิดอยู่นาน  แล้วก็คิดได้ว่า  คนที่หนึ่งพระเจ้า  เราต้องพึ่งพระเจ้า  โดยเฉพาะพระเยซู หรือแม่พระ  คนที่สองหมายถึงตัวเรา  และคนที่สามคือ....คนอื่น ๆ 
เพราะนอกจากเราจะต้องรักพระเจ้าสุดจิตสุดใจ  สุดสติปัญญา สุดวิญญาณ สุดพลกำลัง  แล้ว  เรายังต้องรักผู้อื่นเหมือนรักตัวเองด้วย (เทียบ มัทธิว 33:37-39) ดังนั้น  เมื่อเราอยากไปสวรรค์  มีชีวิตนิรันดร  เราก็ต้องช่วยคนอื่น ๆ เพราะภาคปฏิบัติของความรัก  คือการกระทำ  ผลของความรักคือการอุทิศตน  ซึ่งก็คือการทำกิจศรัทธา  กิจเมตตา  หรืออย่างน้อยด้วยคำภาวนา
                ตัวน้อยดีใจที่มีเพื่อนผู้อ่านที่รักของตัวน้อยได้อ่านการแบ่งปันความรู้ ประสบการณ์ จากการเข้าอบรมครูคำสอน  ทำให้เพื่อนอยากไปเรียนบ้าง  ปีหน้านะ  ไปเรียนด้วยกัน  ตัวน้อยจะรับน้องให้สนุกไปเล้ย...
 ขอพระเจ้าทรงตอบแทนทุกคำภาวานา  ทุกน้ำใจดีที่กรุณารัก  ห่วงใย  สวดภาวนาให้ตัวน้อย  และเมลดี ๆ ร้อยเท่าพันทวี  ทั้งบนแผ่นดิน  และในสวรรค์  ขอพระองค์ทรงรัก  และดูแลทุกคน  แทนตัวน้อย  และเผื่อตัวน้อย   ขอพระจิตเจ้าทรงโปรดภาวนา แทนตัวน้อย  เพื่อพวกลูกทั้งหลาย ด้วยเทอญ  อาแมน.
“เขาไม่เป็นของโลก  เช่นเดียวกับข้าพเจ้าไม่เป็นของโลก  โปรดบันดาลให้เขาศักดิ์สิทธิ์  โดยอาศัยความจริง  พระวาจาของพระองค์  คือความจริง”  ลูกา 6:22
ความรักมาจากพระเจ้า  และทุกคนที่มีความรัก ก็บังเกิดมากจาพระเจ้า  เพราะพระเจ้าเป็นความรัก  ยอห์น 4:7
ที่ใดมีสอง หรือสามคนชุมนุมในนามของเรา  เราอยู่ที่นั่นในหมู่พวกเขา  มัทธิว 18:20
อาแมน.
เอาหล่ะคะ  ตอนนี้  เชิญอ่าน
เรื่องที่ 131: น้ำกาแฟ
พระองค์ทรงไถ่วิญญาณจิตของข้าให้พ้นจากการลงไปสู่ปากแดนคนตาย  และชีวิตของข้าจะเห็นความสว่าง โยบ 33:28
                เรื่องนี้ตัวน้อยตั้งใจเขียนถึง วิชา  การสอนคำสอนเยาวชน  เรื่องวิชาการจำไม่ค่อยได้  จำได้แต่ว่า  คุณพ่อสอนได้สนุกมาก ๆ  คุณพ่อชอบเล่นกีตาร์ร้องเพลงให้เราฟัง  ฟังเพลิน  แก้ง่วงได้ดีมาก ๆ  และเป็นการสอนในการใช้สื่อเพื่อให้เข้าถึงเยาวชนหรือวัยรุ่น ซึ่งมีประโยชน์มาก  กลุ่มของตัวน้อยนำมาประยุกต์ใช้ต่อใน วิชา  การสอนคำสอนเด็ก  ซึ่งกลุ่มของตัวน้อยจับฉลากได้นักเรียนชั้นประถมปีที่ 6 เราจึงทำแผนการสอน  สาธิตการสอน และกิจกรรมเพลงที่เราเลือกคือ กังนัมสไตร์  มาเปิด เพื่อส่งของ  เหมือนเก้าอี้ดนตรี  ดนตรีหยุดที่ใคร  คนนั้นต้องออกมาร่วมกิจกรรม “พระพรเจ็ดประการของพระจิต”  กับเรา 
และสิ่งที่ตัวน้อยประทับใจมาก ๆ คือการสาธิตในเชิงวิทยาศาสตร์ของบาป และพระหรรษทาน เพราะในการสอนคำสอนเยาวชนนั้นต้องสอนด้วยเหตุผล
และ “ทัศนคติของพระศาสนจักรต่อเยาวชน  คือเยาวชนเป็นปัจจุบัน  อนาคต  เป็นพลัง ความหวังของพระศาสนจักร  และสังคม พระศาสนจักรพิจารณาบุคคลกลุ่มนี้ด้วยความห่วงใยและความหวัง เพราะพระศาสนจักรทราบดีว่า  บรรดาเยาวชนมีพลัง  และมีความคิดสร้างสรรค์ และเราสามารถนำเอาสิ่งเหล่านี้มาใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อพระศาสนจักร  และต่อสังคมตั้งแต่เวลานี้แล้ว  ถ้าเราเปิดโอกาส  ยอมรับความคิดเห็น  และให้เยาวชนเข้ามามีบทบาท  มีส่วนร่วมในพันธกิจของพระศาสนจักร  และของสังคม”  (ข้อความจากหนังสือ  การสอนคำสอนเยาวชน  หลักสูตรการอบรมภาคฤดูร้อน ศูนย์อบรมคริสตศาสนธรรม  ระดับชาติ  หลักสูตรชั้นปีที่ 2 หน้า 1)
                ตัวน้อยขอแบ่งปันการสาธิตเรื่องบาป  และพระหรรษทานนะคะ...
                การที่เราทำบาป  ก็เหมือนกับการใส่กาแฟลงไปในน้ำ  จากน้ำที่ใสสะอาดเปรียบเหมือนหัวใจของเรา  ชีวิตจิตของเรา ก็เปลี่ยนสีเป็นสีกาแฟ  และเมื่อเราทำบาปมากขึ้น  ก็เหมือนเราเติมกาแฟลงไปในน้ำแก้วเดิม  ทำให้สีของกาแฟเข้มขึ้นเรื่อย ๆ  เรื่อย ๆ  ทุกครั้งที่เราทำบาป
 ดังนั้นเพื่อที่จะลบล้างบาปของเรา  พระบิดาเจ้าซึ่งรักเรา...มนุษย์มากที่สุดในบรรดาสิ่งสร้างของพระองค์  พระองค์ทรงส่งพระบุตรสุดที่รักมาเกิดเป็นมนุษย์ รับทรมาน ถูกตรึงกางเขน  สิ้นพระชนม์  และกลับคืนพระชนม์ชีพ  ทำให้มนุษย์ได้คืนดีกับพระเจ้า  และสามารถกลับสู่สวรรค์
 และทุกครั้งที่เราทำบาป  เราได้ปิดกั้นพระหรรษทานของพระเจ้า  ดังนั้น  เมื่อเราสำนึกผิด  ขอโทษ  กลับใจ และตั้งใจจะไม่ทำบาปอีก พระหรรษทานของพระเจ้า  เหมือนน้ำที่หลั่งรินลงสู่แก้วน้ำกาแฟ  สู่ชีวิต  และจิตวิญญาณของเรา  เพื่อชำระให้สะอาด  อีกครั้ง  ดังนั้น  การรับศีลอภัยบาป  เป็นพระหรรษทานแห่งการชำระใจให้บริสุทธิ์ เป็นศีลแห่งการคืนดี  และศีลมหาสนิท เป็นพระหรรษทานแห่งการดำเนินชิวิตกางเขนติดตามพระเยซูเจ้าเพื่อชีวิตนิรันดร
เนื้อหาการเรียนมีตั้งเจ็ดสิบกว่าหน้า  เอสี่  ตัวน้อยขอแบ่งปันสักนิด  เรื่องบทบาทของครูคำสอน (โดนใจครูคำสอนตัวน้อย..ในอนาคตมังคะ....)  คือ
ครูคำสอนจะต้องเป็นผู้ที่ถ่ายทอดความรู้  และประสบการณ์ความเชื่อให้กับผู้เรียน  เขาจะต้องเป็นผู้ที่แนะนำเปิดโอกาสให้ผู้เรียนได้ไตร่ตรองสำรวจประสบกาณ์ชีวิตของตน  ภายใต้แสงสว่างแห่งพระวาจาของพระเจ้า  ทักษะ ความสามารถ  อุปกรณ์ต่าง ๆรวมทั้งการเตรียมการสอนเป็นสิ่งสำคัญ  จะช่วยให้ผู้เรียนมีประสบการณ์  และความสามารถเรียนรู้ได้อย่างดี  และรวดเร็ว
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ตัวครูคำสอนเอง  เพราะเขาเป็นผู้ถ่ายทอดประสบการณ์ความเชื่อซึ่งเป็นชีวิตของเขาเอง  ความสัมพันธ์ที่ดี  และการใช้ชีวิตร่วมกัน  ในฐานะเป็นเพื่อนร่วมทางแห่งความเชื่อจึงเป็นสิ่งที่ขาดมิได้  การอยู่กับศิษย์จะเป็นโอกาสให้พวกเขาได้ซักถาม  และได้เห็นแบบอย่างของชีวิต  และการปฏิบัติเหมือนดังพระเยซูคริสตเจ้าใช้ชีวิตร่วมกับอัครสาวกของพระองค์  (ข้อความจากหนังสือ  การสอนคำสอนเยาวชน  หลักสูตรการอบรมภาคฤดูร้อน ศูนย์อบรมคริสตศาสนธรรม  ระดับชาติ  หลักสูตรชั้นปีที่ 2 หน้า 7)
ในการเรียนสิบเอ็ดวิชา นอกจากคุณพ่อแล้ว   มีคุณครูคำสอนสองท่าน น่ารัก และยอดเยี่ยมอย่างไร กรุณาอ่านในเรื่องต่อ ๆไปนะคะ
ถ้าเขาทั้งหลายเชื่อฟัง  และปรนนิบัติพระองค์  เขาจะอยู่ครบอายุของเขาด้วยความสุขใจ  แต่ถ้าเขาทั้งหลายไม่เชื่อฟัง  เขาทั้งหลายจะพินาศด้วยดาบ  และตายโดยปราศจากความรู้ โยบ 35:11-12
ลิ้นของปราชญ์แจกจ่ายความรู้  แต่ปากของคนโง่  เทความโง่ออกมา  สุภาษิต 15:2
ในใจมนุษย์มีแผนงานเป็นอันมาก  แต่พระประสงค์ของพระเจ้านั่นแหละจะดำรงอยู่ได้  สุภาษิต 19:21
ขอพระประสงค์ของพระองค์ จงสำเร็จไป ด้วยชีวิตของพวกลูกทุกคนเทอญ  อาแมน.
ลูกแกะตัวน้อย
30.04.2556 เขียนเสร็จ.
10.05.56 เขียนเพิ่ม และส่งเมล
พบกันใหม่   วันพุธกับ เรื่องที่ 132: ภาวนา ภาวนา
ขอเชิญตามอ่าน...  “ความรักของพระเจ้ากับลูกแกะตัวน้อย”  เรื่องที่ส่งไปแล้วใน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น