วันอังคารที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

เรื่องที่ 130: ละครหุ่นมือ

130. สวัสดีคะ  ผู้อ่านที่รัก
                หลังจากการอบรมครูคำสอนจบลง  ตัวน้อยกลับมาอยู่บ้านพักหนึ่งอาทิตย์  ตัวน้อยรู้สึกชีวิต...มันว่างเปล่า  ช่วงเวลาหกหกสัปดาห์ เราเรียน  ทำกิจกรรม  ทำการบ้าน  มีเพื่อนอยู่ด้วยทั้งวันทั้งคืน ทั้งโหด  ทั้งสนุก มีความสุข และมีความทรงจำดี ๆ มากมาย 
พอกลับมาบ้านอยู่คนเดียว  กับชีวิต กิน ๆ นอน ๆ เวลาที่มี  ผ่านไปอย่างไร้ค่า  คิดถึงพี่น้องฝองเพื่อน จริง ๆ  มีน้องที่สนิทโทรมาคุย  ปรากฏว่าอาการเดียวกัน ทำไมใจเหงา ๆ เฉา ๆ ชอบกล  ไม่คิดเลยว่า  หกสัปดาห์จะทำให้เราผูกพันกันมากขนาดนี้ 
 เวลาของตัวน้อยมีค่า  เมื่อตัวน้อยไปวัด อ่านหนังสือศรัทธา สวดภาวนา  และเขียนแบ่งปันได้หกเรื่อง  แล้วเมื่อเริ่มไปทำงานทัวร์ แผ่ธรรมแบบกลัว ๆ กล้า ๆ เพราะความรู้ท่วมศีรษะ  จนไม่ทราบจะนำอะไรมาใช้ดี..อย่างไรจึงจะดีที่สุด  คงต้องลองผิด  ลองถูก   จนกว่าจะได้สูตรสำเร็จ  เหมือนวิธีการทำทัวร์
 เราประกาศข่าวดีด้วยวาจา เมื่อเราพูดสอน  แบ่งปัน  แนะนำ  ตักเตือน และให้กำลังใจ  เราประกาศข่าวดีด้วยการกระทำ  เมื่อเรากระทำความดี  ประพฤติตัวดี  ด้วยความรักต่อพระเจ้า และเพื่อนมนุษย์  (ข้อความที่จดจำมาจากการสาธิตการสอน  ในวิชาการสอนคำสอนเด็ก โดย  ... ตัวน้อยเองคะ..)
ตัวน้อยประกาศข่าวดีกับลูกทัวร์ด้วยการกระทำมากกว่า  รู้สึกว่าสิ่งที่ทำไป  เป็นรักที่ให้แบบกัก ๆ  มันต้องรักให้ถึงที่สุดสิ  ใช่ไหมคะ บอกให้ชัดเจนไปเลยดีกว่า อ้างพระวาจาที่สอนอะไร  ทำให้ตัวน้อยทำอะไร เช่นเพราะฉันรักพระเจ้า ทำให้คุณไม่ใช่แค่ลูกทัวร์ของฉัน  แต่เป็นคนที่ฉันรัก เพราะพระเจ้าทรงสอนให้รักผู้อื่น  เมื่อเรารักใคร  เราก็ปรารถนาที่จะมอบสิ่งดี ๆ ถึงดีที่สุดแก่เขา  เหมือนดังพระวาจาในหัวใจที่ว่า  “ท่านปรารถนาให้ผู้อื่นทำแก่ท่านเช่นไร  ก็จงทำกับเขาเช่นนั้น”  เป็นต้น ทัวร์ต่อไปตัวน้อยจะทำให้ดีกว่านี้.....
ตัวน้อยได้รับเมลจากผู้อ่านที่รัก  ที่รู้จักเป็นการส่วนตัวหลายต่อหลายคน  และเมลพิเศษจากพระคุณเจ้า ซึ่งกรุณาอ่าน  ให้กำลังใจ  และอวยพรตัวน้อยด้วยคะ  ตัวน้อยดีใจที่สุดของที่สุดเลย  มากกว่าคำว่าขอบคุณ....ขอบคุณมาก ๆ นะคะ....
ขออนุญาตแบ่งปันพรจากพระคุณเจ้า....แก่ผู้อ่านที่รักทุกท่านด้วยนะคะ
“ขอพระเจ้าอำนวยพรให้มีพลังกาย และพลังใจที่จะเจริญชีวิตต่อไป ด้วยความเชื่อที่มั่นคง ความไว้วางใจเต็มเปี่ยม และความรักที่ร้อนรน "อย่ากลัวเลย...เพราะเราสถิตอยู่กับท่าน"(กจ 18:9) สู้ต่อไป ด้วยใจสงบนะครับ  ขอพระเจ้าอวยพร   พระคุณเจ้า...... 
“บุคคลผู้สนใจพระวจนะจะพบของดี  และคนที่วางใจในพระเจ้าจะสุขสบาย”  สุภาษิต 16:20
“จงฟังคำแนะนำ  และรับคำเตือนสติ  เพื่อเจ้าจะได้ปัญญา สำหรับอนาคต” สุภาษิต 19:20
เอาหล่ะคะ  ตอนนี้  เชิญอ่าน
เรื่องที่ 130: ละครหุ่นมือ
มีแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงยืนอยู่เคียงข้าง  และประทานกำลังแก่ข้าพเจ้า  และคนต่างชาติทั้งหลายจะได้ฟังข่าวดี 2 ทิโมธี 4:17
                วิชาต่อไปที่ตัวน้อยขอนำเสนอคือพระคัมภีร์ประกาศก-สดุดี
                สำหรับวิชานี้  ตัวน้อยมีความรู้น้อยกว่าหางลูกอึ่งอีก  คุณพ่อยอดเยี่ยมมากอธิบายให้เราเข้าใจได้ด้วยเอกสารประกอบเป็นตัวช่วยที่สั้น  แม่นยำ  เข้าใจง่ายจริง ๆ  นอกจากการสอบข้อเขียนแล้ว  คุณพ่อให้เราแบ่งกลุ่มทำสื่อการสอนเกี่ยวกับประกาศกท่านใด ท่านหนึ่ง จากสิบห้าประกาศก  ตัวน้อยเป็นไกด์นำเที่ยว ทำสื่อการสอนไม่เป็นเลย.....หนักใจ  ...  กุ้มใจไม่มีล. ลิง..เลยคะ  แต่  คงเป็นพระเมตตาเพราะมีน้องร่วมกลุ่มเป็นครู  เสนอให้เราทำเป็นละครหุ่นมือกัน  เราก็ช่วยกันศึกษาหาข้อมูล
                ผู้อ่านที่รักของตัวน้อยหลายต่อหลายคน  อาจจะไม่ทราบเหมือนที่ก่อนเรียนตัวน้อยไม่ทราบ  เรื่องราวเกี่ยวกับประกาศก  ขอแบ่งปันพอสังเขป  ดังนี้
                ประกาศก  คือ  อะไร
                ประกาศก  คือ  ผู้นำพระวาจาของพระเจ้ามาอธิบายให้แก่ประชาชน  แบ่งเป็นประกาศกดั้งเดิมมี 4 เล่ม  คือโยชูวา  ผู้วินิจฉัย  ซามูแอล  พงศ์กษัตริย์  และประกาศกสมัยหลัง 4 เล่ม แบ่งเป็น  ประกาศกใหญ่เพราะเนื้อหายาว คืออิสยาห์  เยเรมีย์  เอเสเคียล  และประกาศกน้อย 12 ท่าน เพราะเนื้อหาสั้น  คือ อาโมส  โฮเชยา  มีคาห์  เศฟันยาห์  นาฮูม  ฮาบากุก  โอบาดีย์  ฮักกัย  เศคาริยา  มาลาคี  โยเอล 
                ผู้อ่านที่รักที่ไม่เคยอ่าน  ไม่เคยเรียนพระคัมภีร์  คงมึนตึบ...  เหมือนตัวน้อยใช่ไหมคะ  คุณพ่อกรุณาอธิบายให้เราฟังหลายเที่ยวมากเลย  พอเราต้องอ่าน  เพื่อทำข้อสอบยิ่งเข้าใจดีขึ้น  มากขึ้น
                เมื่อกลุ่มของตัวน้อยจะทำละครหุ่นมือ  ตัวน้อยไม่ทราบรายละเอียด   เกี่ยวกับประกาศกแต่ละท่าน  จึงได้ดูเอกสาร ที่คุณพ่อนำมาแจกให้  เกี่ยวกับประกาศก  รัชสมัยผู้ปกครอง  ช่วงเวลาทำงาน  หรือเขียน  ซึ่งเป็นช่วงก่อนคริสตกาล  เหตุกาณ์สำคัญ  ผู้ที่เกี่ยวข้อง  คำสอน  และข้อสังเกตช่วยจำ
                ตัวน้อยอ่านไปอ่านมา  ดูไปดูมา  แล้วก็มาเตะตา  กับคำว่า  บทสนทนา(ฮาบากุกกับพระเจ้า)  วิบัติ 5 ประการ  ใช่เลย…  บทสนทนาของฮาบากุกกับพระเจ้า  การสนทนานี้  นำมาทำเป็นละครหุ่นมือได้  แล้ววิบัติ 5 ประการ  คืออะไร
 ตัวน้อยกลัววิบัติที่สุด  ทำอย่างไรถึงจะไม่วิบัติ  ตัวน้อยไม่ได้กลัวตาย  แต่กลัวเจ็บ  กลัวทรมานที่สุดเลย  โดยเฉพาะในไฟนรก.....ร้อน ๆ   ไม่เอา ๆ ไม่ตก ๆ  นรกเด็ดขาด  ถ้าไม่ปราศจากพระเยซูในชีวิต  ทางรอดเดียวที่มี  พึ่งพระเมตตาเท่านั้น...
เมื่อได้อ่านพระคัมภีร์  เนื้อหาไม่ยาว  แจ๋วมาก  ตัวน้อยนำเสนอน้อง ๆ ในกลุ่มทุกคนเห็นด้วย  แต่เราสี่คนวาดรูปไม่เป็น  ไม่มีความสามารถทางด้านศิลปะกันสักคน  และแล้วเราก็ได้พระหรรษทานแห่งพระเมตตาอีก  เมื่อเราปรึกษาคุณครู  คุณครูกรุณาบอกว่า  มีหุ่นมือที่รุ่นก่อน ๆ ทำไว้  ให้ไปยืมมาใช้ได้ ตัวน้อยไปขอคุณครูที่รับผิดชอบดูแล และอนุญาตให้เรานำไปใช้  ตัวน้อยกับน้อง ๆไปค้นหา  และพบ หุ่นมือนอนเฉาอยู่ในตู้  ถ้าถูกนำมาใช้  เราก็จะได้ประโยชน์  และทำให้หุ่นมือนั้นมีชีวิต
เราปรึกษากันว่า  มีสี่คน  จะใช้หุ่นมือสี่ตัวเป็นตัวละครคือ  พิธีกร   เด็กน้อย  พระเจ้า  และประกาศก  ฮาบากุก
การดำเนินเรื่อง
องค์ที่  1 : พิธีกร  และเด็กน้อย  คุยโต้ตอบกันเพื่อแนะนำ  ประกาศกฮาบากุก (เล่นแบบฮา ๆ หน่อย อย่างเช่น
พิธีกร :  เด็กน้อยจ๊ะ  เด็กน้อย  รู้จักไหมประกาศกฮาบากุก
เด็กน้อย  : ...อื่อ...  รู้จักกุ๊ก  ทำกับข้าวใช่ไหมครับ)
พิธีกร :  ไม่ใช่จ้า  ประกาศก คือผู้ที่นำพระวาจาของพระเจ้ามาอธิบายให้แก่ประชาน  ประกาศกฮาบากุกนั้นอาจจะเป็นประกาศกประจำวิหาร  ที่กรุงเยรูซาเล็ม  ซึ่งท่านสนใจเป็นพิเศษที่จะประกาศความรอดพ้นของแค้วนยูดาห์  ทำหน้างงหรือจ๊ะเด็กน้อย
เด็กน้อย : ครับ  เหมือนจะเข้าใจ  แบบงง ๆ  มึน ๆ เหมือนตอนเรียนประกาศกกับคุณพ่อเลยครับ
พิธีกร : เอ่อ...  งง ต่อไป  เอ้ย..ไม่ใช่  ค่อย ๆ ฟัง  เดี๋ยวจะยิ่งงง  ...ยิ่งเข้าใจนะจ๊ะ  ประกาศกฮาบากุกนั้น  ปฏิบัติภารกิจ ในช่วงที่ชาวบาบิโลนกำลังเป็นมหาอำนาจซึ่งเป็นช่วงเวลาระหว่างปี 608-598 ก่อนคริสตกาล  เป็นช่วงเวลาก่อนที่กรุงเยรูซาเล็ม  ะถูกยึดครอง  เขาจึงเป็นประกาศกไม่นานก่อนช่วงเวลาการเนรเทศ  ไม่เข้าใจหล่ะสิ  หาเวลาไปเรียนแบบจัดเต็มเลยดีกว่านะจ๊ะ  เอาหล่ะทีนี้เรามาฟัง มาชมกันว่า  ฮาบากุกสนทนาอะไรกับพระเจ้า  ดีไหมจ๊ะ
เด็กน้อย  : ดีรั   (แล้วหุ่นมือ  พิธีกร  กับเด็กน้อยก็หายไป)
องค์ที่ 2 : การสนทนาโต้ตอบระหว่าง ประกาศกฮาบากุกกับพระเจ้า
ฮาบากุก : พระเจ้าข้า  พระเจ้าข้า  ทำไมพระองค์ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล  ให้คนดีถูกรังแก  ทำไมพระองค์ไม่สนพระทัย  ทำไมคนชั่วไม่ถูกลงโทษ.....
พระเจ้า : เจ้าลืมไปแล้วหรือว่า  เรานั้นยุติธรรม  ความคิดของเราไม่เหมือนความคิดของเจ้า  แผนการณ์ของเราไม่เหมือนแผนการณ์ของเจ้า  เพราะเจ้านั้นคิดแบบมนุษย์  เราจะใช้ชนชาติที่โหดร้ายกว่า มาทำลายผู้รังแกผู้ชอบธรรมของเรา
ฮาบากุก : ทำไมทรงใช้คนชั่ว  เพื่อลงโทษเล่าพระเจ้าข้า  ประชากรของพระองค์ก็ถูกโจมตี  และถูกจับไปเป็นเชลยได้ง่าย ๆ
พระเจ้า : เจ้าจงเขียนนิมิตนี้  เพื่อประกาศให้ทุกคนได้เข้าใจ  เพราะคนหยิ่งจองหองจะต้องล้ม  แต่ผู้ชอบธรรมจะมีชีวิตด้วยความซื่อสัตย์  และความกระหายอยากมีอำนาจ  และทรัพย์สินจะนำไปสู่หายนะ
ฮาบากุก : แล้ววิบัติ 5 ประการคืออะไรเล่า พระเจ้าข้า
พระเจ้า : วิบัติเกิดแก่ผู้สะสมสิ่งที่ไม่ใช่ของตน
ฮาบากุก :อ้อ... เหมือนขโมยฉกฉวยของของคนอื่น....
พระเจ้า : วิบัติเกิดแก่ผู้ทำกำไรชั่วสำหรับบ้านของตน
ฮาบากุก : เอ…. เหมือนพวกชอบค้ากำไรเกินควร  รีดเลือดกับปู เอาเปรียบคนจน....
พระเจ้า : วิบัติแก่ผู้สร้างเมืองด้วยโลหิต  และวางรากฐานของเมืองด้วยโลหิต
ฮาบากุก : อือ... เหมือนพวกที่ชอบทำสงคราม  ค้าอาวุธสงคราม....
พระเจ้า : วิบัติจงเกิดแก่ผู้ทำให้เพื่อนบ้านดื่มเครื่องดื่มปนยา  ทำให้เขามึนเมา
ฮาบากุก : อ๋อ...  เหมือนพวกที่ชอบเปิดร้านเหล้า  เมาเหล้า   มั่วโลกีย์  ทำให้ผิดประเวณี
พระเจ้า : วิบัติจงเกิดแก่คนพูดกับท่อนไม้  จงตื่นเถิด  พูดกับหินใบ้ว่า  จงตื่นเถิด
ฮาบากุก : การทรยศต่อพระองค์  แล้วไปกราบไหว้บูชารูปเคารพ
พระเจ้า : เจ้าเข้าใจถูกแล้ว  จงไปประกาศแก่ทุกคน  เพื่อวิบัติจะได้ไม่เกิดขึ้น
ฮาบากุก : รับบัญชาพระเจ้าข้า 
(แล้วหุ่นมือพระเจ้ากับฮาบากุกก็หายไป  หุ่นมือพิธีกร กับเด็กน้อยก็ขึ้นมา)
องค์ที่ 3 พิธีกร กับเด็กน้อย สนทนาสรุป
พิธีกร : เด็กน้อย  งง หล่ะสิ  พระเจ้าทรงมีแผนการณ์ที่ยิ่งใหญ่  และลึกล้ำเกินกว่าสติปัญญาของเราจะเข้าใจ  และพระประสงค์ของพระองค์ย่อมสำเร็จไปในเวลาของพระองค์  อาจไม่ทันใจเรา  แต่ก็ทันการณ์เสมอ  เราจงรัก  วางใจ เชื่อ ด้วยความหวังอันยิ่งใหญ่  และที่สำคัญ จงรักและซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าผู้เดียวของเจ้า  ด้วยสิ้นสุดจิตใจ  สิ้นสุดสติปัญญา สิ้นสุดวิญญาณ และสิ้นสุดพลกำลัง  และจงรักผู้อื่นเหมือนรักตัวเอง    เด็กน้อย  และเพื่อน ๆ ทุกคนเรามาร้องเพลง  “ในเวลาของพระคริสต์”  ด้วยกันนะคะ
                ในเวลา  ของพระคริสต์  ทรงลิขิตชีวิตของข้าตามน้ำพระทัย  ขอโปรดให้ข้าเรียนรู้ว่า  ตราบที่ข้าเดินในมรรคา  ดวงชีวา  อยู่ในเวลา..ของพระองค์
                ในเวลา  ของพระเจ้า  ทรงเฝ้าดูชีวิตให้อยู่ในน้ำพระทัย  โอ้  พระเจ้า  ข้าขอมอบใจ มอบถวายชีวิตทั้งกาย  เพื่อจะได้อยู่ในเวลาของพระองค์
                การนำเสนอละครหุ่นมือ อย่างคร่าว ๆ ประมาณนี้แหล่ะคะ พอใช้ได้ไหมคะ นี่มีแต่เนื้อ ๆ  ผู้อ่านที่รักลองจินตนการดู  คงน่าสนุกใช่ไหมคะ...คิดถึงละครหุ่นของฝรั่ง  ตัวหุ่นขยับ โยกย้าย ยุกยิกไปมา  น่ารักดีนะคะ
                แล้ว... ผู้อ่านที่รักคิดว่า  ตัวน้อยจะเล่นเป็นหุ่นมือตัวไหนคะ  พิธีกร  เด็กน้อย  พระเจ้า  หรือประกาศกฮาบากุก
                คำตอบก็คือ  แทน..แท่น...แท๊น...  พิธีกรค้า....
จงถวายทุกส่วนของร่างกายแด่พระเจ้าเป็นเครื่องมือในการประกอบความชอบธรรม  บาปจะไม่เป็นนายเหนือท่านอีก  โรม 6:13-14
จงระวัง  และรักษาตัวไว้ให้พ้นจากความโลภทุกชนิด  ลูกา 12:15
ข้าพเจ้าทำทุกสิ่งได้  ในองค์ผู้ประทานพละกำลังแก่ข้าพเจ้า ฟิลิปี 4:13
ขอพระหรรษทาน  และสันติสุขสถิตอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด 1 เธสะโลนิกา 1:1
ลูกแกะตัวน้อย .
28.04.56 เขียนเสร็จ
07.05.56 เขียนเพิ่ม และส่งเมล
พบกันใหม่   วันพุธกับ เรื่องที่ 131: น้ำกาแฟ
ขอเชิญตามอ่าน...  “ความรักของพระเจ้ากับลูกแกะตัวน้อย”  เรื่องที่ส่งไปแล้วใน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น