สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก ตัวน้อยรู้สึกตัว ตื่น ดูนาฬิกามือถือ ตีสองยี่สิบ นอนเล่นคุยกับพระเยซู แล้วความคิดก็ปิ้ง...ขึ้นมาว่า ตัวน้อยต้องง้อก่อน ทั้ง ๆที่ เขาเป็นฝ่ายทำให้ตัวน้อยเสียใจ ดีกรีของความเสียใจ จะมีปริมาตรตามมวลของความรัก ถ้ารักมาก ก็จะยิ่งเสียใจมาก ตัวน้อยเสียใจสุดสุด ยิ่งทำให้ขอบคุณพระเจ้า ที่ทำให้ได้มีโอกาส มีความรู้สึกร่วมกับพระองค์ เวลาที่เราถูกคนที่รักไม่ไยดี ไม่ต้องการความรัก หรือสิ่งดี ๆ ที่ปรารถนาจะมอบให้ หลังจากเศร้าสุดใจ เพราะได้ยิน ได้คุยบางเรื่องมาหนึ่งวัน เพราะการง้อ หมายถึง การถ่อมตน การให้อภัย และรักผู้อื่นมากกว่าตัวเอง ดังนั้น ผู้ง้อก่อน จึงเป็นฝ่ายชนะ เหมือนสุภาษิตไทย แพ้เป็นพระไงคะ ตัวน้อยชอบเป็นพระ มากกว่า ทุกคนก็คงเหมือนกันใช่ไหมนะคะ คงไม่มีใครอยากเป็นปีศาจซานตานหรอกใช่ไหมคะ
ตัวน้อยลุกขึ้นมาสวดตีสองห้าสิบ พออ่านไบเบิ้ลไดอารี วันนี้ 12 มค. 55 ก็พบพระวาจาที่โดนใจว่า “ผู้เป็นโรคเรื้อนคนหนึ่งมาเฝ้าพระองค์ คุกเข่าอ้อนวอนว่า “ถ้าพระองค์พอพระทัย พระองค์ย่อมทรงรักษาข้าพเจ้าให้หายได้” พระเยซูทรงสงสาร ตื้นตันพระทัย จึงทรงยื่นพระหัตถ์สัมผัสเขา ตรัสว่า “เราพอใจ จงหายเถิด” สุดยอด พอตัวน้อยคิดได้ (คงคิดได้ เพราะ พระเยซูทรงพอใจ ให้หายเศร้า) ว่า ตัวน้อยจะเป็นฝ่ายง้อก่อน ความเศร้าในใจก็หายไป ความสุข ความยินดีก็กลับมาแทนที่ แล้วก็ล้นใจ จะต้องมาเขียนแบ่งปันอยุ่นี่ ตัวน้อยเหมือนคนโรคเรื้อนอย่างกับโคลนนิ่งกันมา เพราะ พระเยซูทรงกำชับอย่างแข็งขันว่า “ระวัง อย่าบอกอะไรให้ใครรู้” แต่เมื่อชายผู้นั้นจากไป เขาก็ป่าวประกาศกระจายข่าวไปทั่ว มาระโก 1:40-45 อัศจรรย์ไหมคะ พระวาจาวันนี้ ตรงกับเรื่องของตัวน้อยได้อย่างไร เมื่อวานยังหนักใจ ไม่ทราบจะคุยกับผู้อ่านเรื่องอะไรดี ขอโมทนาขอบพระคุณพระเจ้าสุดจิตสุดใจ รักพระองค์ที่สุด ของที่สุด จุ๊บ จุ๊บ...
ตัวน้อยมีความสุขมาก ๆ เวลาได้รับ และอ่านเมล์จากผู้อ่าน ขอขอบคุณจริงๆ จากทั้งหมดของหัวใจ เพราะพระเจ้าทรงสอนไว้ว่า “จงให้กำลังใจ และเสริมสร้างซึ่งกันและกัน” 1 เธสะโลนิกา 5:11 ตัวน้อยยินดีเป็นอย่างยิ่ง ถ้าเรื่องที่เขียนมีประโยชน์ต่อผู้อื่น และท่านผู้อ่านที่รักทั้งหลายจะช่วยกันเผยแผ่ ( ดูเหมือนเรื่องของตัวน้อยจะได้โกอินเตอร์ แล้ว เย้..เย้.. เราต้องช่วยกันประกาศข่าวดีไปจนสุดปลายแผ่นดินนะคะ) และ มีพี่ที่น่ารักมาก ๆ แนะนำ และ ชักชวน เรื่องการอบรมผู้ประกาศข่าวดี อยากให้เข้าร่วม และเพื่อเป็นประจักษ์พยาน เอ๋.....เป็นประจักษ์พยาน ในเรื่องอะไรหรือคะ แต่ไม่ว่าเรื่องอะไร ตัวน้อยขอทำทุกกิจการ ในทุกกรณี ที่ ดี ๆ เพื่อถวายพระเจ้า ด้วยใจยินดี ทุกคนก็เหมือนกันใช่ไหมคะ รับสมัครถึงวันที่ห้ากุมภาพันธ์ รายละเอียดอยู่ในอุดมสาร อยากให้ไปกันมาก ๆ พี่เขากรุณาแบ่งปันมาว่า ดีมาก ๆ เป็นอะไรที่ใช่ วิเศษมาก ๆ ทำให้ไม่อยากพลาดเลย ตัวน้อยตั้งใจลงทะเบียน แล้วสวดภาวนาขอพระเจ้าว่า “อย่าให้ลูกมีงานเลย ขอให้ลูกได้ไปเข้าอบรมด้วยเทอญ อาแมน” ขอคำภาวนาจากทุกท่านด้วยนะคะ เราสวดภาวนาให้กันและกันนะคะ ตัวน้อยได้รับข้อความดี๊ดี จากคนพิเศษ ขออนุญาต...แบ่งปันความสุขให้แก่ทุกท่านด้วยคะว่า
GOOD MORNING, KINGDOM OF GOD BELONGS TO SUCH AS CHILDREN.
MAY GOD BLESS YOUR WORK AND YOUR SPIRIT IN TODAY AND EVERYDAY.
ขอขอบคุณเพื่อนแพะ ที่เตือนว่า คำว่า อนุญาต ไม่มี สระ อิ เล่นเอา เด็กสาขาวิชาเอกภาษาไทย เกียรตินิยม เหรียญทอง อายเลย แต่ขอโทษนะคะ เรียนจบมายี่สิบสามปีแล้ว เหมือนมีดที่ไม่ได้ใช้ เต็มไปด้วยสนิม และไร้ความคม ใช้แต่วิชาโท คือภาษาญี่ปุ่น เพิ่งมาได้ใช้ความรู้ที่ฝั่งลึกไปแล้ว ตอนทำงานเขียน เพื่อถวายพระเจ้านี่แหละคะ พอใช้ได้ไหมคะ ที่อยากจะบอก คือ เห็นการปูทางของพระเจ้า เพื่อให้ลูกคนหนึ่งได้ทำงานรับใช้พระองค์ไหมคะ ตอนนี้เชิญอ่าน สิ่งเล็ก ๆ จากหัวใจรัก
เรื่องที่ 17 อีกการร่ำลาที่ประทับใจ
ท่านจะต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตัวเอง (มัทธิว 22:39)
วันที่ 15-19 กย. 54 งานทัวร์ห้าวัน เมื่อตัวน้อยได้รับงานจากทางบริษัท ได้รับแจ้งว่ามีลูกทัวร์ ผู้ชายชื่อนี้ให้ระวัง เพราะชอบมีปัญหา complain เก่ง ให้ระวังมาก ๆด้วย เป็นเหตุให้เกิดอาการเก็รง เล็กน้อย ในการทำงาน และคิดว่า จะแผ่ธรรมอย่างไรดี จึงจะไม่มีปัญหา
ตัวน้อยทำงานทัวร์ด้วยสูตรสำเร็จตามปกติ คือ เปิดรอยยิ้ม ด้วยลูกอมยิ้ม ยิ้ม เปิดใจ เปิดความคิด ด้วยคำถาม เปิดหัวใจ ด้วยคำถามว่า ตาแบบไหนที่สวยที่สุด คำตอบก็คือ ดวงตาที่มีแววตาของการตกหลุมรัก แล้วก็ถามลูกทัวร์ว่า เห็นความรักในแววตาฉันมั๊ย ฉันกำลังตกหลุมรัก....แล้วก็ยกจี้กางเขนคล้องหัวใจ โชว์ให้ลูกทัวร์ดู แล้วก็พูดประมาณว่า “ดิฉันเป็นคริสตชน ตั้งแต่เกิด ตามพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย แต่ด้วยงานที่ต้องทำวันเสาร์ อาทิตย์เป็นส่วนใหญ่ ทำให้ห่างพระเจ้า ทำงาน พาลูกทัวร์ไปเที่ยวแต่วัดพุทธ จนดิฉันเผลอไหว้พระพุทธตามไปด้วย และตั้งแต่ปีที่แล้ว ถูกเรียกกลับได้มาคืนดีกับพระเจ้าในวันวาเลนไทน์ แล้วได้เกิดอะไรดี ๆ มากมายและ เมื่อดิฉันรักพระเจ้า ดิฉันก้ต้องรักผู้อื่นเหมือนรักตัวเอง ดังนั้น ดิฉันจึงพยายามให้สิ่งที่ดีที่สุดกับพวกคุณ” และตลอดเวลาที่ทำงาน ตัวน้อยจะมองลูกทัวร์ด้วยสายตา ขออนุญาตยืมชื่อภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง คำอาจไม่ค่อยสุภาพ แต่ได้ใจสุด ๆ คือ “โคตรรักเอ็งเลย” สายตาของความรู้สึกนี้ จะใช้เวลามองลูกทัวร์ จริง ๆ แล้วก็อยากมองทุกคนแบบนี้ แต่กลัวเขาจะว่า บ้าไปแล้วหรือเปล่า จะใช้แค่สายตา แวตตาที่ใจดี มีเมตตา และมีความสุขแทน
โดยเฉพาะกับลูกทัวร์เจ้าปัญหา ตัวน้อยจะใส่ใจ เอาใจ ให้ความสำคัญ เป็นพิเศษนิดหน่อย ตลอดทัวร์
พอวันสุดท้าย ตอนเช็คอินที่สนามบินสวรรณภูมิ ลูกทัวร์เจ้าปัญหาเข้ามาคุย ว่า “ไปเที่ยวมาสามสิบหกประเทศ ไม่เคยเจอไกด์คนไหนเหมือนคุณ คุณรัก และดูแล เอาใจใส่ทุกคนขนาดนี้ เหนื่อยไหม” ตัวน้อยตอบว่า “ร่างกายเหนื่อยมาก แต่หัวใจมีความสุข และสนุกมาก ๆ คะ” ตัวน้อยยิ้มรับคำชมแก้มแทบปริ ว๊าว.... “ความรักชนะทุกสิ่งจริง ๆ”
ความรักชนะทุกสิ่งเพราะ พระเยซูทรงสอนว่า
จงรักศัตรู และอธิษฐานให้ผู้ที่เบียดเบียนท่าน (มัทธิว 5:44)
ท่านอยากให้เขาทำอย่างไร ก็จงทำกับเขาอย่างนั้นเถิด (มัทธิว 7:12)
การให้ย่อมเป็นสุขกว่าการรับ (กิจการอัครสาวก 20:34)
เจ้าจงเมตตาเพื่อนด้วยกัน เหมือนกับข้าที่เมตตาเจ้า (มัทธิว 18:33)
สี่ในอีกหลายพระวาจาในหัวใจ ในการใช้ชีวิต ในการทำงานของตัวน้อย
ระหว่างทัวร์ แอบแทรกคุยแผ่ธรรมไปเรื่อย ๆ ไม่ทราบ อย่างไร ผลปรากฏว่า วัดสุดท้ายพาไปพระนอน วัดโลกยาสุธาราม ที่อยุธยา ลูกทัวร์ซื้อดอกไม้ธูปเทียนไหว้พระกันเป็นแถว
มีเด็กมาขายดอกไม้ธูปเทียนให้ตัวน้อย เมื่อก่อนจะกลับใจ จะนำซื้อ และสอนลูกทัวร์ไหว้เลย ด้วยความคิดที่ว่า ในพระพุทธรูป ก็มีพระคริสต์สถิตอยู่ เพราะพระเจ้าสถิตอยู่ทุกหนทุกแห่ง จนใจ และความคิดค่อย ๆ ห่างออกไป แต่ตอนนี้กลับใจแล้ว พูดเพราะ ๆ บอกน้องเขาวา “พี่เป็นคริสต์ ขอบคุณคะ” เพื่อไม่ให้เป็นที่สะดุด และเป็นแบบอย่างที่ไม่ถูกต้องแก่คริสตชนคนอื่น ๆ ถูกต้องมั๊ยคะ
ตอนลาลูกทัวร์ที่ประตูส่งคนออกนอกเมือง มีลูกทัวร์ ถามว่า “นักบวชชายของคริสต์คือบาทหลวง ถ้าเป็นผู้หญิง.....” ตัวน้อยต่อให้ว่า “ซีสเตอร์คะ” ลูกทัวร์ถามว่า “ไกด์จะบวชเป็นซีสเตอร์มั๊ย” ........ “อู้ ฮู” คิดอยู่ในใจ แล้วตอบลูกทัวร์ว่า “ถ้าเป็นน้ำพระทัย ก็ไม่แน่คะ” คุณแม่ของลูกทัวร์คนนี้บอก “เอาลูกสาวไปบวชด้วยคนสิ” ตัวน้อยได้ฟังก็ขำ......... ลูกสาวบอก “ขอให้ไกด์ได้แต่งงานกับคนดี ๆ นะคะ” ตัวน้อยตอบว่า “already booking คะ” ถูกจองแล้วคะ แล้วยกจี้กางเขนคล้องหัวใจให้ดู ลูกทัวร์พยักหน้าหงึก ๆ “อ้อ เจ้าสาวของพระเยซู” ตัวน้อยยิ้ม.... และบ๊าย บาย จากลากันอย่างมีความสุข อีกทัวร์หนึ่ง(อ้อ มีเรื่องเป็นปลื้มเล็ก ๆ ตั้งแต่เข้าสู่กิจกรรมศรัทธามกราคม ทัวร์แสวงบุญที่เวียนนาม จนถึงวันนี้ (ตุลาคม) คนที่รู้จัก ได้พูดคุย พอสนิท จะขอทาบทามตัวน้อยเป็นสะใภ้สามคนแล้วคะ อยากขออนุญาต อวดนิดหนึ่ง
แม้ไม่แต่งงาน แต่ไม่ได้หมายความว่า ไม่มีคนที่รัก และต้องการตัวน้อยนะคะ อุ๋ย. ลืมถ่อมตนอีกแล้ว อะไรไม่ดี ห้ามเลียนแบบนะคะ ขอจดลิขสิทธิ์ และจะพยายามไม่ทำอีก....เราต้องอวดพระเจ้า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เท่านั้น นักบุญเปาโลสอนไว้ ต้องย้ำเตือนตัวเองบ่อย ๆ เดี๋ยวลืมตัวอีก..... )
อย่ากระทำการใดเพื่อชิงดี หรือเพื่อโอ้อวด แต่จงถ่อมตน คิดว่าผู้อื่นดีกว่าตน อย่าเห็นแก่ประโยชน์ตนฝ่ายเดียว จงเห็นแก่ประโยชน์ของผู้อื่นด้วย ฟิลิปปี 2:1-11
สุดท้าย ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยหัวใจรัก แล้ว จะรู้ว่า วันเวลาผ่านไปอย่างมีความสุขจริง ๆ
ขอพระเจ้า โปรดให้ท่านมีความรักต่อทุกคน (1 เธสะโรนิกา 3:12)
พระคริสตเจ้าทรงรักพระศาสนจักร ปานประหนึ่งเจ้าสาว จนถึงกับทรงยอมพลีพระชนม์ เพื่อพระศาสนจักรจะได้ศักดิ์สิทธิ์ เอเฟซัส 5:25-26
จงยอมรับรู้พระองค์ในทุกทางของเจ้า และพระองค์จะทรงกระทำให้วิถีของเจ้าราบรื่น สุภาษิต 3:6
พระเจ้าทรงสงวนทุกคนที่รักพระองค์ไว้ แต่บรรดาคนอธรรม พระองค์ทรงทำลาย สดุดี 145:5
เจ้าควรจะดำเนินในทางของคนดี และรักษาวิถีของคนชอบธรรม สุภาษิต 2:20
เจ้าจงหาความพอใจ และชื่อเสียงดี ในสายพระเนตรพระเจ้า และในสายตามนุษย์ สุภาษิต 3:4
Good night and God bless you. Ka.
ลูกแกะตัวน้อย.
12 มค. 55 ส่งเมล์
พบกันใหม่ วันอาทิตย์ กับเรื่องที่สิบแปด กางเขนในสายตา
===================================================================
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น