วันจันทร์ที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2555

เรื่องที่23: สิบนาทีของความคิด

สวัสดีคะ   ผู้อ่านที่รัก   ตัวน้อยขอคุยสั้น ๆ นะคะ  กลับจากทำงาน  อาบน้ำเสร็จ  ก็ตรวจทานเรื่องอีกครั้ง  และ  เขียนทักทายกันสักนิด  ให้หายคิดถึง.... ( จะมีใครคิดถึง  จะมีใครรอ..อ่านเรื่องของตัวน้อยอยู่บ้างหรืเปล่าคะน้า...)   เปิดโน๊ตบุ๊คเช็คเมล์  ก็มีหลายเมล์  น่ารัก ๆ  และที่สำคัญมีผู้อ่านที่กรุณาตอบพระวาจาให้  ว่า ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก จงมาพบเราเถิด เราจะให้ท่านได้พักผ่อน......... "เพราะว่าแอกของเราอ่อนนุ่มและภาระที่เราให้ท่านแบกก็เบา" (อยู่ในพระวรสารนักบุญมัทธิว บทที่ 11 ข้อ28-30  เปิดอ่านเองนะคะพระวาจาตอนนี้ให้กำลังใจเรามากทีเดียว  )   ขอบคุณ
มาก ๆ คะ  ดีใจจริง ๆ  ที่มีผู้ศึกษาพระวาจา พระเจ้าคงดีพระทัยที่ลูก ๆ ของพระองค์เรียนรู้  จดจำพระวาจาของพระองค์ และอีกสิ่งที่สำคัญเช่นกัน  ก็คือ  อย่าลืมปฏิบัติให้พระวาจาเป็นชีวิตของเราด้วยนะคะ  เพื่อให้ผู้คนเห็นพระเยซูในตัวของเรา  พรุ่งต้องตื่นตีสี่  เมื่อเช้าตัวน้อยได้นอนสามชั่วโมง     ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ  ตอนนี้  ขอเชิญอ่าน

  เรื่องที่  23  สิบนาทีของความคิด 

           ขอพระเจ้าประทานพระจิตแห่งปรีชาญาณ  และเปิดเผยความรู้ของพระองค์แก่ท่าน
           ขอความรักของพระเจ้า  และความสัมพันธ์  กับพระจิต  สถิตกับท่าน  2  โครินทร์  13:13

               วันที่  7  ตค.  54  ทำงานทัวร์มาสี่วัน  เหลืออีกสองวัน  เหนื่อยมาก  หลับตั้งแต่  สามทุ่มรู้สึกตัวตื่น  ตอนตีห้า  ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจจะตื่นปลุกนาฬิกาไว้หกโมง   ไหน ๆ ก็ตื่นแล้ว   อาบน้ำแต่งตัว  ไปถึงโรงแรมเร็ว ๆ จะได้มีเวลาทำโน่น  ทำนี่

              ซึ่งก็คือ   รับประทานอาหารเช้าไป  สวดบทภาวนาสิบห้าบทของนักบุญบริจิตต์  บทสวด  และสายประคำพระเมตตา  บทเร้าวิงวอนพระหฤทัยศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูเจ้า  ไบเบิ้ล  ไดอารี่  บทสวดพลมารี  สายประคำหนึ่งสาย  อิ่มแล้ว  สวดยังไม่จบ  จึงสวดไป  ฝึกจับคอร์ดกีตาร์ไป   (ตัวน้อยเป็นคนชอบทำอะไรหลาย ๆ อย่างในเวลาเดียว  หนังสือจิตวิทยาที่เคยอ่าน  บอกไว้ว่า  ผู้หญิงจะมีสมองส่วนที่ทำให้สามารถทำอะไรได้หลาย ๆ ในเวลาเดียวกัน  แต่สมองของผู้ชายนั้น  จะทำได้ทีละอย่าง  จริงมั๊ย  นะคะ)   เพราะพรุ่งนี้  (อา.  9   ตค.  54)  ต้องไปเรียนกีตาร์     กับครูกีตาร์ที่สองซึ่งพระเจ้าทรงส่งมาช่วยงานเพลงตัวน้อย  ผู้ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ที่ทำงานอยู่หน้าบริษัท  (บริษัทอื่น)  แต่ก่อนไม่เคยสนใจเขาเลย   จนกระทั่ง  วันที่  17  สค. 54  นายชุมพาบาลที่หนึ่งได้กรุณาเลือกกีตาร์สีขาวสวยมาก  เสียงดีมาก  ไม่แพงด้วย  กับคอร์ดเพลงนำมาให้  ตอนท่านมาเข้าเงียบที่กรุงเทพ   จึงได้เริ่มหัดซ้อมจริงจัง

               ตอนมาเข้าบริษัท  เห็นกีตาร์ของครูกีตาร์ที่สองวางอยู่   พอออกมา  ขอเล่น  และพอได้พูดคุยกัน   จึงทราบว่า  ครูสามารถปรับแต่งเสียงกีตาร์  และแกะคอร์ดกีตาร์ได้   ครั้งต่อมา(เข้าบริษัทเฉพาะเมื่อมีงาน)  จึงขอให้สอนการจับคอร์ดที่ไม่รู้จัก  และยาก  (วางนิ้วไม่ถูก)  และขอให้แกะคอร์ดเพลงที่ยังไม่มีคอร์ดให้  สองเพลงแรกคือ  ซับน้ำตา   ซึ่งแต่งปลอบใจผู้ประสบภัยน้ำท่วม  และ  ลารักเอย  แต่งตอนไปเที่ยวพัทยาที่เกาะล้าน  กับเพื่อนแกะตัวนิด  เป็นเพลงรัก  แบบอกหัก ๆ  เพราะตอนนั้น  โดนศรปักหัวใจ  (เหตุเกิด  ทำให้เกิดเป็นเรื่องที่สองกำจัดอัตตา  อารมณ์อ่อนไหวของศิลปินมือใหม่  เข้าใจใช่มั๊ยคะ)

ผู้ที่รักเขาพยายามตีสอนเขา  สดุดี  13:24    (พระเจ้าทรงรักตัวน้อยมิใช่น้อย   เพราะรู้สึกว่า  โดนตีสอน  เป็นระยะ ๆ  อื่อ.....  ตัวน้อยเจ็บเป็นนะ  พระเจ้าข้า  แต่เพราะตัวน้อย..ยังดื้อ   ยังเกเร  สมควรถูกตี   ตีเจ็บ ๆ  แล้วอย่าลืมปลอบด้วยนะพระเจ้าข้า   ตัวน้อยยินที่จะถูกตี  ขอพระองค์สั่งสอน  ตักเตือน  และแปรเปลี่ยนให้ลูกเป็นที่สบพระทัยของพระองค์เถิด  พระเจ้าข้า   อาแมน.)

               พอได้คอร์ดมา  หัดเล่น  ร้อง..เล่นกีตาร์...พอเป็นเพลง  ใช้โทรศัพท์มือถืออัด  ส่งไปให้นายชุมพาบาลทั้งสี่  และครูกีตาร์ที่สองฟังเล่น ๆ   ได้รับข้อความกลับมาว่า

                “ยินดีด้วยคะ  เพลงน่ารัก  และความหมายดีมากค่ะ”  จากนายชุมพาบาลที่สอง  อ่านแล้ว...ดีใจ...ยิ้มไป...ยิ้มมา....ลันลา...เบิกบานในหัวใจ
               “ฟังเพลงแล้ว  น่ารัก  น่าฟังดี  กีตาร์เก่งขึ้นมาก”  จากนายชุมพาบาลที่หนึ่ง   ครูกีตาร์คนแรกของตัวน้อยชมมา  ยิ้มแก้มแทบปริ  สงสัยไม่กล้าติ  กลัวตัวน้อยร้องได้อีก  (หรือเปล่าคะ)

ข้าแต่พระเจ้า  คนที่พระองค์ตีสอนนั้น  ก็เป็นสุข  คือคนที่พระองค์ทรงสอนด้วย  พระธรรมของพระองค์  สดุดี  94:12

               “การเปลี่ยนคอร์ดยังไม่ไวพอ  แต่ก็เริ่มต้นได้ดี  น้ำเสียง ok  8/10   จากครูกีตาร์ที่สอง  ทั้งชมทั้งติ  จึงต้องพยายามฝึกให้เปลี่ยนคอร์ดให้เร็วขึ้น

               ตัวน้อยยุ่งตั้งแต่ตื่นตีห้า  จนเที่ยงพาลูกทัวร์รับประทานอาหารกลางวัน  ในสมองแว่บความคิดขึ้นมาว่า  “เมื่อเช้า  ตอนสวด  และซ้อมกีตาร์ที่เบาะหลังเปิดหน้าต่างบานหลัง  เพื่อให้แสงเข้า  ไฟไม่กล้าเปิด   แอร์ยิ่งไม่กล้าเปิด   เดี๋ยวแบตฯหมดอีก  (ตัวน้อยจะเป็นคนที่ทำผิดแล้ว  จะไม่พยายามผิดซ้ำอีก)   เพื่อให้แสงเข้า  เอ๋.....ลืมปิดหน้าต่างหรือเปล่า

               นึกได้ดังนั้น  จึงเริ่มหวั่นใจ   พอว่าง   รีบโทรมาทางโรงแรม  ขอร้องให้พนักงานยกกระเป๋าช่วยมาดูรถให้   แล้วอีกสิบนาที  จะโทรกลับ

               ระหว่างนี้...คิด...คิด...คิด.....ถ้าลืมเปิดหน้าต่างจริง ๆ  แล้วกีตาร์หาย  ของในรถหาย   รถหายอีก  คราวนี้  ถ้าหายจริง ๆ  คงต้องทำใจว่า  เป็นการเสียสละขอรักให้ผู้อื่นอีกครั้ง  แต่เพราะความสะเพร่า   ขาดสติของตัวเอง  ลืมอยู่กับพระเจ้าในปัจจุบัน

               เมื่อก่อนกลับใจ  ตัวน้อยจะเป็นคนมีสติ  ทำอะไรรอบคอบ  ละเอียด  โดยเฉพาะปีที่แล้วได้ไปวิปัสนาธรรมสายพุทธ   เน้นเรื่องการมีสติ  และเป็นเหตุให้คิดได้ว่า  ต้องกลับมาหาพระเจ้า(เห็นการปูทางของพระเจ้ามั๊ยคะ)

               เมื่อคืนดีกับพระเจ้า  วันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว (54)  เริ่มสวดบทพระเมตตา  บทภาวนาที่เป็นหัวใจคือ  พระเยซูเจ้าข้า  ลูกวางใจในพระองค์

               และเมื่อตัดสินใจจะแบกกางเขนติดตามพระเยซูเจ้า  ได้อ่าน..ฟัง...เรียนรู้...ศึกษา... และปฏิบัติตามพระวาจา  และสวดขอให้พระจิตเจ้าทรงสั่งสอน   ตักเตือน  และ  เป็นแสงสว่างนำทางไปสู่สวรรค์นิรันดร์

               แต่ว่า  นำไปทางไหน  บางทีการดลใจมาไม่ชัด  จึงทำให้งง ๆ  ไม่ทราบว่า  เป็นอะไร  ไม่ทราบว่าจะไปทางไหน  หรืออะไรที่พระองค์ประสงค์  จะให้ทำตามน้ำพระทัย  ช่วงนั้น  ตัวน้อยโก๊ะเลย  (โก๊ะ  แปลว่า  งง ๆ  มึน ๆ  ก่ง ๆ ก๊ง)   ลืมนั่น  ลืมนี่  ขาดสติ  เพราะวางใจในพระเยซูเจ้า  และขอให้พระจิตทรงนำทาง   แต่ทุกครั้งที่มีปัญหา  ก็มีทางออก  แก้ปัญหาได้อย่างดีเสมอ

               และห้าเดือนต่อมา  (10   กค.  54)   ระหว่างไปสนามบินสุวรรณภูมิ  (ตัวน้อยกำลังจะเดินทางไปท่องเที่ยวที่ญี่ปุ่นสองอาทิตย์ )  ลูกแกะพี่เลี้ยงที่หกซึ่งนายชุมพาบาลที่สามได้แนะนำให้รู้จัก   ได้โทรมาชวนให้เข้าเงียบ  แบบจิตภาวนา  ของบาร์เดอร์ชุมพล  ในวันอา.  23  กค.  54    ตัวน้อยกลับถึงกรุงเทพตอนเช้าตรู่พอดี   แวะบ้านอาบน้ำ  แต่งตัว  เก็บเสื้อผ้า  ขับรถ  แวะรับลูกแกะพี่เลี้ยงที่สาม  และเพื่อนแกะตัวนิด  ไปด้วยกัน สองวันหนึ่งคืน

               ได้รับการสอนสิ่งดี ๆ มากมาย   แต่สิ่งที่เหลืออยู่ในใจที่สำคัญที่สุด  คือ   การมีสติกับพระเจ้าในปัจจุบัน  เพราะเมื่อพระเจ้าได้ทรงสร้างมนุษย์คนแรกคืออาดัม  และเป่าลมปราณของพระเจ้าเข้าไปในกายของมนุษย์  ทำให้มีชีวิต  และจิตวิญญาณ  ดังนั้น  ทุกลมหายใจ  คือการสัมผัสลมปราณของพระเจ้าที่หล่อเลี้ยงให้มีชีวิต  เพราะขาดอย่างอื่น  ยังอยู่ได้  แต่ขาดอากาศไม่ถึงสามนาที  ก็เสียชีวิตแล้ว   ดังนั้น  ต้องมีสติอยู่กับพระเจ้าในปัจจุบัน  หรือลมหายใจ  ซึ่งเป็นลมปราณของพระเจ้าในทุกขณะจิต

พระเจ้าทรงปั้นมนุษย์ด้วยผลคลีดิน  ระบายลมปราณเข้าทางจมูก  มนุษย์จึงเป็นผู้มีชีวิต
 ปฐมกาล 2:7

               ผู้อ่านที่รักทั้งหลาย  เห็นความรัก  พระเมตตา  และแผนการของพระเจ้ามั๊ยคะ    พระองค์ทรงส่งลูกแกะพี่เลี้ยงที่ห้าซึ่งรู้จักโดยการแนะนำของนายชุมพาบาลที่สาม  ในวันที่ตัวน้อยไปอัดรายการ  พระเจ้าสถิตกับเรา  (8  มิย.  54)  เมื่ออัดเสร็จ  คุณพ่อได้กรุณาเชิญ  ลูกแกะพี่เลี้ยงที่ห้า และที่หกมาแบ่งปัน  การกลับใจ  และการใช้ชีวิตในพระเจ้า   เป็นแบบอย่างที่ดีมาก ๆ   ที่พระเจ้าทรงส่งมาให้เรียนรู้

               หลังจาก  อบรมจิตภาวนาแล้ว  ตัวน้อยค่อยหายโก๊ะ  ทำอะไรมีสติอยู่กับพระเจ้าในปัจจุบันมากขึ้น

               แต่พอดีวันนี้  มีเรื่องที่อยากทำมากมาย  ทั้งสวด  ซ้อมกีตาร์  อยากเขียนหนังสือให้เสร็จ เร็ว ๆ  แล้วงานทัวร์มีปัญหา  เพราะอยุธยาน้ำท่วม  ไปตามกำหนดการไม่ได้  บริษัทจัดโปรแกรมใหม่ให้  แต่ลูกทัวร์ไม่อยากไป   ไม่ยอมไป  อยากให้พาไปในที่ที่เขาอยากไป  ตัวน้อยจึงต้องคิด  เตรียมแผนคุยกับลูกทัวร์   สวดเสร็จ  ซ้อมเปลี่ยนคอร์ด  ซ้อมเล่นเพลง  (แบบจับคอร์ด บอด ๆ  เปลี่ยนก็ไม่ทัน )   แต่มันเพลิน  และมีความสุขมาก ๆ  เวลาตอนเล่นกีตาร์ร้องเพลง  ยังไม่อยากเลิก  แต่หมดเวลาแล้ว  จึงรีบเก็บกีตาร์  เตรียมตัวไปทำงาน   ยุ่งตั้งแต่หกโมงครึ่งถึงโรงแรม  พอเที่ยง  นึกขึ้นมาได้ว่า  ปิดหน้าหลังรถหรือเปล่า  ก็ไม่ทราบ

               สิบนาทีของการรอคอยคำตอบ  คิดไปต่าง ๆ นานา  พอถึงเวลาโทรกลับมาถามที่โรงแรมได้รับคำตอบว่า  “หน้าต่างปิดเรียบร้อยดี”  ปิดตอนไหน  จำไม่ได้จริง ๆ  นึกไม่ออกจริง ๆ  ขอขอบพระคุณพระเจ้าจากทั้งหมดของหัวใจ   คิดว่าจะต้องเสียสละของรักอีกแล้ว   ต่อไปนี้   จะมีสติกับพระเจ้าในปัจจุบันมากขึ้น

               ผู้อ่านที่รักทั้งหลาย   เคยไปเข้าเงียบกันบ้างหรือเปล่าคะ  ภายในเจ็ดเดือน  ตัวน้อยไปสามครั้งแล้ว  ถ้า มีเวลาลองหาโอกาสไปกันนะ  ใช้เวลากับพระเจ้าให้มากหน่อย    นะคะ                                                                เพราะ 

                “คนที่ฟังพระวาจาของพระเจ้า  และปฏิบัติตาม  ย่อมเป็นสุข”  ลูกา  11:28
                 “ความเชื่อมาจากการฟัง  สิ่งที่ได้ฟังมากจาก  พระวาจาของพระคริสตเจ้า”  โรม  10:17

               ตัวน้อยพยายามปฏิบัติตามพระวาจา  และตัวน้อยมีความสุขจริง ๆ  มากกว่ามากที่เคยสุข   การอยู่ในความรัก   ในการดูแลของพระเจ้ามีความสุขอย่างไรนั้น  ลองรักพระเจ้าให้มาก ๆ  ซิคะ รักให้มากกว่าที่ตัวน้อยรัก  หรือคุณได้รับความรักจากพระเจ้าอย่างไร  แบ่งปันเมล์มาให้อ่านบ้างนะคะ

 “เธอเป็นสุข  ที่เชื่อว่า  พระวาจาที่พระเจ้าตรัสไว้เป็นจริง”  ลูกา  1:45
ขอทรงนำข้าพระองค์ไปในมรรคานิรันดร์  สดุดี  139:24
ทางของคนก็อยู่ในสายพระเนตรของพระเจ้า  และพระองค์ทรงเฝ้าดูวิถีทั้งสิ้นของเขา  สุภาษิต  6:21
เรามีชีวิตอยู่ ก็เพื่อพระเจ้า  ถ้าเราตายก็เพื่อพระเจ้า  โรม  14:8
คนชั่วร้ายจะถูกตัดขาดเสียจากแผ่นดิน  และคนทรยศจะถูกถอนรากออกไป  สุภาษิต  2:22
อย่าคิดว่า  ตนฉลาด  จงยำเกรงพระเจ้า  และหันจากความชั่วร้าย   สุภาษิต  3:7
คนดีเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้า   สุภาษิต   12:2

  Good  nignt   and   God  bless  you.  Ka.

    ลูกแกะตัวน้อย.
26.1.12  ส่งเมล์
พบกันใหม่วันอาทิตย์   หลังสามทุ่มนะคะ   กับเรื่อง24   เรื่องขำ ๆ ในวันหายขม
============================================================

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น