37.สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก
สี่ห้าวันนี้ ครอบครัวของตัวน้อยวุ่นวาย กับงานของพ่อ แต่เพราะพระเจ้าทรงเมตตา ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ยกเว้นสองวันแรกที่ของขอบคุณเล็ก ๆ ตอบแทนน้ำใจยิ่งใหญ่ ของผู้คนที่ฝ่ารถติดมาร่วมไว้อาลัยนั้นไ ม่ทั่วถึงเอามาก ๆ เพราะเป็นงานแรกของครอบครัว คาดการณ์ไม่ถูกว่า จะมีผู้มาร่วมงานมากเท่าใด วันแรก คิดว่าคนคงน้อย เตรียมหนึ่งร้อยมาร่วมสองร้อย วันที่สองเตรียมสองร้อย มาร่วมสี่ร้อย วันที่สามเตรียมห้าร้อย มาราวสี่ร้อย แจกกันจนเหลือเฟือ วันที่สี่วันปลงศพ เตรียมสี่ร้อย มาราวสองร้อย แจกกัน...จุใจ ด้วยใจยินดียิ่งนัก
แขกที่ค่อนข้างมาก เป็นของพี่ ๆ ทั้งสี่ แขกของน้องคนเล็กซึ่งก็คือตัวน้อย มีแค่หยิบมือ เพราะโดยนิสัย ค่อนข้างเก็บตัว ไม่ค่อยคบใคร โดยเฉพาะงานไกด์เป็นงานที่ต้องทำคนเดียว ไม่ใช่ว่าไม่อยากเกี่ยวข้องกับใคร แต่แม่สอนให้เกรงใจ อย่ารบกวนพึ่งพาใคร และในชีวิตทางโลก มีเงินเสียอย่าง ก็จะไม่ขาดสิ่งใด ถึงไม่มีใครตัวน้อยก็อยู่ได้อย่างสบายมาก ๆ อยู่แล้ว และ อย่างน้อยตัวน้อยมีแม่ที่รักตัวน้อยที่สุด (กรุณาอย่าคิดว่า ตัวน้อยรวย คนที่เขามีเป็นหมื่นล้าน เขายังคิดว่าไม่พอ แต่หา สะสมเพิ่มอยู่ร่ำไป สำหรับตัวน้อย มีเท่าหนวดกุ้ง ใช้แบบพอเพียง ก็เพียงพอแล้ว)
แต่เวลาไปในที่ใหม่ ๆ อย่างเช่นไปเที่ยว สำหรับตัวน้อย ไม่ต้องมีใครมากมาย ขอแค่มีคนเดียวเป็นเพื่อนก็เพียงพอ (ตัวน้อยไม่ค่อยคบใคร เพราะทำงานพูดกับลุกทัวร์ทั้งวันก็เหนื่อยหมดแรงแล้ว จึง.. ไม่ค่อยคุยเรื่อยเปื่อย แต่มีน้ำใจ เพราะพระวาจาที่อยู่ในใจอยู่แล้ว ก็คือ อยากให้ผู้อื่นทำกับเราอย่างไร ก็จงทำกับผู้อื่นเช่นนั้น)
แต่เมื่อตัวน้อยได้คืนดีกับพระเจ้าแล้ว ได้ตั้งใจใช้ชีวิตในมรรคาศักดิ์สิทธิ์แล้ว บัญญัติสองข้อ จงรักพระเจ้าของเจ้าสุดจิตสุดใจ สุดวิญญาณ สุดพลกำลัง สุดสติปัญญา และจงรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตัวเอง
เมื่อรักพระเจ้า แล้วก็ต้องรักผู้อื่น ทำให้ตัวน้อยใส่ใจ มองเห็นผู้คน เป็นมิตรมีไมตรีกับผู้คน พูดจาภาษาดอกไม้มากขึ้น (ดอกไม้ คืออะไรคะ ความรักของพระเจ้าไง....) ทำงานไกด์มายี่สิบกว่าปี โทรบอกเพื่อนไกด์แค่สามคน มีเพื่อนธรรมศาสตร์อยู่ห้าคน มาได้สามคน เพื่อนเซนต์ฟรัง ฯ บอกแค่คนเดียว มาสามคน ขอขอบคุณพระเจ้า ที่ประทานเพื่อนกลุ่มผู้ประกาศข่าวดี และเพื่อนกลุ่มพลมารีย์ให้ ไม่เช่นนั้น ตัวน้อยคงไม่มีใคร..... คนที่บริษัททัวร์ตัวน้อยบอก ขอแค่พวงหรีด ไม่ต้องมาก็ได้ ตัวน้อยเกรงใจ เจ้านายบอก “เกลียดการมางานศพมาก แต่ถ้าเป็นงานตัวน้อยเขาจะมา...(.เอ๋..... ) แต่ไม่รู้ใครจะไปก่อนกัน” ตัวน้อยก็ฟังขำ ๆ
ดังนั้น การใช้ชีวิตในมรรคาศักดิ์สิทธิ์ จึงเป็นเรื่องใหม่ โลกใหม่ของตัวน้อย ตัวน้อยก็กลัว ๆ กล้า ๆ งง ๆ สงสัย ใคร่รู้ในทุกเรื่อง พอพบอะไรก็ตื่นเต้น หวาดกลัว ตกใจ ดีใจ เสียใจ ยินดี ลันลา..
พระเจ้าจึงทรงส่งนายชุมพาบาล และพี่ ๆ เพื่อน ๆ มาให้ตัวน้อยมากมาย และคอยช่วยเหลือตัวน้อยในเรื่องต่าง ๆ เพราะมนุษย์นั้น ทำได้นิดเดียว แต่พระเจ้าทรงทำได้ทุกสิ่ง (ตัวน้อยจำมาจากคำพูดที่ประทับใจของคุณพ่อท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในพระวาจาที่อ่านพบภายหลัง บทใดข้อใด ของผู้ใด ใครทราบ กรุณาตอบหน่อย ขอบคุณคะ...)
ตัวน้อยขอโมทนาขอบพระคุณพระเจ้า ด้วยพระเมตตา พระองค์จะทรงดูแลพ่อของตัวน้อยให้มีความสุข เป็นบรมสุขในบ้านแท้นิรันดรของพระบิดา
ตัวน้อยขอขอบพระคุณในทุกคำภาวนาจากทุกคนที่สวดให้พ่อ หรือแม้แต่ครอบครัวของตัวน้อย และขอขอบคุณในทุกสิ่ง ไม่ว่า ข้อความแสดงความเสียใจ ปลอบใจทั้งทางเมล และเฟสบุ๊ค ตลอดจน พี่ ๆ เพื่อน ๆ หรือแม้แต่คุณพ่อก็ได้กรุณาสละเวลามาร่วมงานของพ่อตัวน้อย ตัวน้อยดีใจจริง ๆ เพราะตัวน้อยไม่มีใคร
แม้ในยามสุญเสีย แต่ความรักจากใจหลั่งไหล มาให้ปิติจนล้นใจ นี่คือชีวิตใหม่ ชีวิตในพระหรรษทาน
ร่างกาย..สุดท้าย ก็เน่าเปื่อย ๆ ไป เหมือนพวงหรีดมากมายเสร็จงานก็ถูกทิ้ง ไร้ค่าหมดสิ้นความหมาย แต่วิญญาณต่างหากที่คงอยู่ สุดท้าย ปลายทางจะไปที่ใด สวรรค์ หรือนรก พระเจ้า หรือซาตาน คิดให้ได้ เลือกให้ถูก
หมั่นสวดภาวนา ขอมอบกาย ชีวิต และ วิญญาณ ไว้ในพระหัตถ์ของพระเจ้า ขอให้พระจิตทรงนำ ให้ แบกกางเขน และติดตามพระเยซูเจ้า มุ่งสู่สวรรค์ และในชีวิตนิรันดรกันเถิด ตัวน้อยขอภาวนา.....
หากไม่มีความเชื่อแล้ว จะเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้าไม่ได้เลย โฮบ 11:6
ผู้ที่รักเรา พระบิดาของเราจะทรงรักเขา และจะแสดงตนแก่เขา ยอห์น 14:21
ผู้ใดที่รักเรา ผู้นั้นจะปฏิบัติตามพระวาจาของเรา พระบิดาของเราจะทรงรักเขา พระบิดาจะเสด็จพร้อมกับเรามาหาเขา จะพำนักอยู่กับเขา ยอห์น 14:23
ถ้าท่านมีความรักต่อกัน ทุกคนจะรู้ว่า ท่านเป็นศิษย์ของเรา ยอห์น 15:35
เอาหล่ะคะ ขอเชิญอ่าน
เรื่องที่ 37 ติดค้างคาใจ
องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ทรงมองอย่างมนุษย์มอง มนุษย์มอง แต่รูปร่างกายภายนอก แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมองจิตใจ ซามูเอล 16:7
เมื่อหลายวันที่ผ่านมา ตัวน้อยอ่านไบเบิ้ลไดอารี ของวันที่ ส. 14 มค. 55 แล้วมีบางอย่างที่ติดค้างอยู่ในใจ จาก ข้อความที่ว่า “คนสบายดีไม่ต้องการหมอ แต่คนเจ็บไข้ต้องการ เราไม่ได้มาเพื่อเรียกคนชอบธรรม แต่เรามาเพื่อเรียกคนบาป” มาระโก 2:17
เราไม่ได้มาเพื่อเรียกคนชอบธรรม แต่เรามาเพื่อเรียกคนบาป ตัวน้อยก็มาคิด คิดเหมือนที่เคยคุยกับพระเยซูเจ้าในคืนแรกที่ไปเข้าเงียบแบบพระหฤทัยของพระเยซูที่หัวหิน (ต้นเดือนเมษายน 54) เพราะ “ลูกเป็นคนบาป พระองค์ถึงทรงมาเรียก มาหา ถ้าลูกเป็นลูกแกะตัวดี เป็นคนชอบธรรม พระองค์ก็ไม่มาหาใช่ไหม ถ้าคนที่เรารักไม่มาหา.....คนคอย คนรอ จะหงอยเหงาเศร้าโศกเพียงใด”
ตัวน้อยคิดถึงวันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว ที่ตัวน้อยคืนดีกับพระเจ้า ด้วยการแก้บาป รับศีล ตัวน้อยปรารภ กับนายชุมพาบาลที่หนึ่งว่า “ เป็นลูกแกะตัวดี สนุกตรงไหน” เพราะตอนนั้นใช้ชีวิตอยู่ในความผิดบาป ก็สนุก มีความสุขจะตาย (แต่สุขสนุกแบบนี้ ตายแล้ว ตกนรกชั่วนิรันดร์ ตัวน้อยก็ไม่เอาแล้ว) นายชุมพาบาลที่หนึ่งได้ตอบว่า “สนุกได้ แต่อย่าทำบาป” วันที่ตัวน้อยเศร้าด้วยความคิดโง่ ๆ ว่า เมื่อเป็นคนชอบธรรมแล้ว พระเยซูเจ้าก็ไม่มาหา ตัวน้อยคิดได้ว่า “แม้จะเศร้า ก็อย่าทำบาป ไม่ว่า อารมณ์ไหน ก็อย่าทำบาป”
แล้ววันรุ่งขึ้น อา. 15 มค. 55 ได้อ่านไบเบิ้ลไดมารีเหมือนทุกเช้า ก็ได้พบพระวาจาว่า “ร่างกายของท่านเป็นพระวิหารของพระจิตเจ้าผู้สถิตอยู่ในท่าน” 1 โครินทร์ 6:19 “ท่านจงใช้ร่างกายของท่านถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าเถิด” 1 โครินทร์ 6:20
และในวันนี้เป็นวันที่ตัวน้อยมีนัดกับเพื่อนแกะตัวนิด จึงไปมิสซาวันอาทิตย์ที่วัดอัสสัมชัญ (ไม่ได้ไปนานแล้ว ชักคิดถึง) ระหว่างขับรถไปนั้น รู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจ ที่แรง...แรงกว่าปกติ ซึ่งความหมายสำหรับตัวน้อย ก็คือ สัญญาณการประทับอยู่ของพระเจ้า ขาไปวัดนั้น ตัวน้อยชวนพี่ในหมู่บ้านไปด้วย (เพราะพระเจ้าทรงสอนให้รักผู้อื่น ตัวน้อยจึงมีน้ำใจกับคนอื่นมากขึ้น คิดถึง นึกถึงคนอื่นมากขึ้น) จึงขอมือพี่เขามาทาบที่หัวใจ ว่าพี่เขารู้สึกถึงความแรงของการเต้นของหัวใจหรือเปล่า (แน่นอน พี่เขารู้สึกได้ และเป็นผู้หญิงคะ) เหมือนพระเจ้าทรงตอบตัวน้อยแล้วด้วยพระวาจา แต่ตัวน้อยเป็นพวกความรู้สึกช้า ต้องสัมผัสได้ ต้องชัด ๆ แรงๆ จึงจะรับรู้ได้ คิดได้ สำนึกได้ พระเจ้าทรงเมตตา จัดหนัก บอกด้วยการเต้นของใจ เหมือนบอกกับตัวน้อย ว่า “ เด็กโง่ รับรู้ ได้หรือยัง คิดได้หรือยัง เราก็อยู่กับเจ้าตลอดเวลาน่ะแหละ” ตัวน้อยคิดถึงบทภาวนาที่สวดอยู่ทุกวัน ว่า “ข้าแต่พระเยซูเจ้า ....โปรดสอนลูกให้มีใจรักที่บริสุทธิ์อย่างแท้จริง ในการถือตามพระบัญญัติของพระองค์ ซึ่งเป็นทางที่กว้างใหญ่ และง่าย สำหรับผู้ที่มีใจรักพระองค์ด้วยเทอญ อาแมน.” ( You are what you pray. คุณจะเป็นอะไรอย่างที่คุณสวด จำได้มั๊ยคะ) และ พระวาจาว่า “ผู้ใดมีบทบัญญัติของเราและถือตาม ผู้นั้นแหละที่รักเรา เพราะถ้าผู้ใดรักเรา ผู้นั้นก็จะปฏิบัติตามคำของเรา และพระบิดาของเราจะทรงรักเขา และพระบิดา และเราจะมาหาเขา และจะพำนักอยู่ในตัวเขา” จากหนังสือ บทภาวนาพระเมตตาของพระเยซูเจ้า (เล่มที่สวด) หน้า 42 และ 49
แล้วพระเจ้าทรงเมตตาตัวน้อยมาก ๆ ประทานของขวัญพิเศษให้ด้วย โดยการให้พี่ที่รับผิดชอบผู้ถือของถวายเครื่องบูชา มาเชิญเพื่อนแกะตัวนิด และตัวน้อยถือเครื่องบูชาถวาย เราได้ถือเทียน ทำไมต้องเป็นเทียน ไม่เป็นดอกไม้ คงเพราะเราอายุน้อยที่สุด และ ดอกไม้ซึ่งคือความรักของพระเจ้านั้น ตัวน้อยได้รับอย่างมากมายแล้ว พระเจ้าคงมีพระประสงค์ให้ตัวน้อยเป็นแสงเทียนเพื่อส่องสว่าง ส่งต่อความรัก และพระพรของพระองค์ต่อไปให้คน
อื่น ๆ ด้วย ( หรือเปล่า ? ใช่ไหมคะ)
ข้าพเจ้าเชื่อฟังพระบัญชาขององค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว และออกไปปฏิบัติภารกิจที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชา 1 ซามูเอล 15:20
ทุกคนที่ดำรงอยู่ในพระองค์ย่อมไม่ทำบาป และทุกคนที่ทำบาป ย่อมไม่เคยเห็น ไม่รู้จักพระองค์ 1 ยอห์น 3:6
ดิฉันเป็นหญิงมีความทุกข์สาหัส จึงอธิษฐานระบายความทุกข์ในใจเฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้า อย่าคิดว่า ผู้รับใช้ผู้นี้ของท่านเป็นหญิงเหลวไหลเลย ดิฉันอธิษฐานเช่นนี้ ก็เพราะดิฉันเป็นทุกข์โศกเศร้ามาก” เอลีจึงว่า “จงไปเป็นสุขเถิด ขอพระเจ้าแห่งอิสราเอลประทานให้ตามที่เธอทูลขอจากพระองค์” นางตอบว่า “ขอท่านโปรดปรานผู้รับใช้ผู้นี้เถิด” 1 ซามูเอล 1:15-18
ตัวน้อยหวังในใจว่า ผู้อ่านที่รักของตัวน้อย แม้แต่ทุกคนก็ปรารถนาที่จะเป็นที่รัก และที่โปรดปรานของพระเจ้าเช่นกัน ใช่ไหมคะ
ขอสรรเสริญ โมทนาขอบพระคุณพระเจ้าสุดจิตสุดใจ ลูกรักพระองค์ ขอให้ลูกรักพระองค์มากขึ้นในทุก ๆวัน อาแมน.
GOOD NIGHT n MAY GOD BLESS YOU. KA.
ลูกแกะตัวน้อย.
อ. 17 มค. 55 เขียนเสร็จ
ปล. สี่ทุ่มแล้ว ยังไม่ได้ส่งเมล ตัวน้อยเพิ่งกลับจากไปร่วมอาลัยเพราะการจากไปของคุณพ่อของพี่ชายคนใหม่ที่แม่พระประทานให้ เมื่อวันจันทร์พี่เขากรุณามางานพ่อตัวน้อยเพราะได้อ่านเมล วันนี้พฤหัสบดี( อีกสามวันต่อมา) ได้ไปงานพ่อของพี่เขา ตัวน้อยเพิ่ง
ทราบจากพี่ชายที่โทรมาบอกเมื่อราวก่อนทุ่ม เช็คข่าวจากพี่คนหนึ่ง ก็ไม่ทราบ สวดขอพระจิต แล้วก็ตัดสินผ่านน้ำ (อาบน้ำอย่างเร็ว) แต่งตัวอย่างไว ขับรถอย่างขอพระจิตเปิดทาง ไปถึงสองทุ่ม สวดเสร็จพอดี เดินไปอย่างไม่มั่นใจในข่าวที่ได้ยิน จนได้พบพี่เขา มองหน้าพี่... เพื่ออ่านว่าจะทักทายอย่างไรดี
เพราะสำหรับตัวน้อย การจากโลกนี้เพื่อไปเป็นรหัสกายเดียวกันกับคนที่รักคือพระเยซู และได้อยู่ในบ้านของพระบิดา พระแม่มารีย์ และนักบุญยอแซฟ เป็นเรื่องน่ายินดี แต่ความอาลัยอาวรณ์นั้นต้องมีแน่นอน จึงทักพี่เขาว่า เสียใจด้วยคะ ยื่นซองที่เขียนว่า “ ขอร่วมเสียใจด้วยคะ”
ตัวน้อยทักว่า “แม่พระประทานให้เราเป็นพี่ชายน้องสาวกัน และคงโปรดให้พ่อของเราเป็นเพื่อนกันนะคะ” พี่เขายุ่งต้องส่งแขก ตัวน้อยจึงไปนั่งสวดพระเมตตาให้คุณพ่อของพี่เขา และเห็นรูปคุณยายข้าง ๆ จึงสวดให้คุณยายด้วย พอสวดครบสาย ได้คุยกับพี่เขานิดหน่อย แล้วก็ลากลับ แล้วก็มาเขียนแบ่งปันอีกสักนิด ตรวจทานอีกสักหน่อย แล้วก็จะส่งเมลได้เสียที รอนานไหมคะ ดึกไปหน่อย คงได้อ่านกันพรุ่งนี้เช้า
น่าแปลกอีกเรื่อง งานเขียนของตัวน้อยจะแบ่งเป็นสองส่วน คือส่วนของตัวเรื่อง กับการคุยเพื่อทักทายผู้อ่าน ตัวเรื่องจะเขียนไว้รอการตรวจทาน และการไขแสดงเพิ่มเติม การคุยทักทายจะเป็นเรื่องของวันที่ส่งเมล เรื่องนี้ ตอนเขียนทักทาย ทุกครั้งที่จะใส่พระวาจา จะภาวนาว่า “พระจิตเจ้าข้า พระองค์ประสงค์จะให้ใช้พระวาจาใด” และเปิดหน้าสมุดที่ตัวน้อยจดเก็บไว้เป็นพันพระวาจาแล้ว ปรากฏว่า พออ่านตรวจตัวเรื่องเขียนไว้นานจนลืมแล้วว่าใช้พระวาจาใด รายละเอียดเป็นอย่างไร
ในเรื่องนี้ ในส่วนทักทาย กับตัวเรื่องเป็นพระวาจาเดียวกัน
มันแปลกดีนะ มันแปลกดีนะ (คิดถึงเพลงของเต๋อ เรวัติ พุฒินันท์) ขอจบเรื่องจริง ๆ เสียที
ขอให้มีความสุขในความรักพระเจ้านะคะ
15 .03. 2012 ส่งเมล.
พบกันใหม่วันอาทิตย์ กับเรื่องที่ 38 อัศจรรย์พระเมตตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น