สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก สบายดีกันหรือเปล่าคะ ตัวน้อยได้เมล์ตอบนิดหน่อย ทำให้มีกำลังใจส่งเมล์ แต่ ทำให้คิดถึงคนอื่น ๆ ทำไมหายเงียบไปเลยน้า... ท่าทางจะยุ่งกันมาก อย่างไร ก็ขอเวลาอ่านเรื่องของตัวน้อยกันด้วยนะคะ งานเขียนจะมีความหมายอะไร ถ้าไม่มีผู้อ่าน ใช่ไหมคะ วันนี้ (19 มค. 55) ตัวน้อยไปเยี่ยมพ่อของตัวน้อยที่โรงพยาบาล พ่อดู...แย่ลงเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะสะกิด เรียก พ่อก็ไม่ตื่น ตัวน้อยจึงเอากระดาษม้วน และสวดพระเมตตากรอกใส่หูพ่อเสียเลย แต่พ่อก็ยังไม่ตื่น ไม่ตื่นมาคุยกับตัวน้อยเลย จึงเขียนข้อความใส่กระดาษทิ้งไว้ แต่ก่อนตัวน้อยไม่ค่อยใส่ใจพ่อ แม่ ก็ดูแลในระดับหนึ่ง ห่าง ๆ อย่างไม่ค่อยห่วง เพราะแม่มีพี่สาวดูแล และโทรคุยกับตัวน้อยบ่อยที่สุด แม่รัก และห่วงตัวน้อยที่สุด ส่วนพ่อช่วยตัวเองได้ ตัวน้อยโอนเงินให้ทุกเดือนจนกระทั่งเริ่มป่วย ต้องนอนโรงพยาบาล แต่เมื่อรักพระเจ้าแล้ว เริ่มจากรักพระเยซู ตอนนี้เริ่มรัก ให้ความสำคัญกับพระบิดา (และแม่พระด้วย เดี๋ยว แม่พระน้อยใจ) รออ่านรายละเอียดในเรื่องที่สามสิบแปดนะคะ เมื่อรักพระบิดาบนสวรรค์แล้ว ตัวน้อย ก็ต้องรักพ่อบนแผ่นดินให้มากขึ้นด้วย ช่วงก่อนไปหาพ่อเพราะพี่สาวบอกให้ไปเยี่ยม แต่ตอนนี้ใจเริ่มเรียกร้องเองว่า ต้องไปหาพ่อนะ ก่อนที่จะไม่มีพ่อให้ไปหา ขอคำภาวนาให้พ่อของตัวน้อย และผู้เจ็บป่วยทุกคนด้วยนะคะ ตอนนี้เชิญอ่าน
เรื่องที่ 20 ร่วมพระทรมาน
“จงพร้อมที่จะเสียทุกอย่าง เพื่อที่จะเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า”
คริสตชนกับชีวิตนิรันดร์ หน้า 28
จ. 28 กย. 54 สิบเอ็ดโมง ตัวน้อยจะออกไปสวดพลมารีในหมู่บ้าน ประตูรั้วบานเล็กเปิดล็อคไว้ (แปลกใจ) มองไปที่กล่องประตูรีโมท ผ้าพลาสติกที่คุมไว้ ถูกเปิด โยนอยู่ผิดที่ (ใจเริ่มไม่ดี) แต่ออกไปสวด ระหว่างที่สวด ใจไม่อยู่กับการสวดแล้ว เพราะเมื่อเช้า ตอนช่วงตีสี่ ขณะสวดอยู่ ได้ยินเสียงหมาเห่า และเสียงโครมครามเบา ๆ รู้สึกหวั่นใจ แต่ไม่กล้าออกจากห้องไปไหน สวดเสร็จ ตัวน้อยรีบกลับบ้าน และขอให้พี่ ๆ เขาสวดให้
และเมื่อกลับมาถึงบ้าน..... ประตูถูกเปิดล็อค ผ้าคุมกล่องประตูรีโมทถูกกรีด แปลว่า ขโมยต้องการเปิดประตูบ้าน เพื่อจะขโมยเอารถออกไปซึ่งยังเป็นรถใหม่ป้ายแดง เพิ่งออกรถเมื่อ 29 กค. 54นี้ เพราะตอนขโมยเข้าบ้านครั้งแรก ระหว่างไปเข้าเงียบที่สวนเจ็ดริน (เดือนมิถุนายน 54) เขาค้นพบกุญแจรถ แต่เปิดประตูรีโมทไม่ได้ เอารถออกไปไม่ได้ จึงเขวี้ยงกุญแจ ทิ้งไว้ข้างรถ(เป็นรถคันเก่า) เพราะแค่เงินดอลาร์ กับออสเตเรียที่ค้นเจอ และเอาไปก็แสนกว่าบาทแล้ว ขโมยนั่งแกะซองใส่เงินหน้าประตูตัวบ้าน ทิ้งซองไว้เรี่ยราดเกลื่อนหน้าประตู จนบุรุษไปรษณีย์สงสัย บอกเพื่อนพี่ชายที่อยู่ข้างบ้านซึ่งสนิทกัน และ ได้ปีนเข้ามาดู เป็นห่วงว่า ตัวน้อยจะเป็นอะไรหรือเปล่า เมื่อไม่พบตัวน้อยจึงโทรบอกพี่สาว และพี่สาวโทรบอกตัวน้อย
ขโมยได้ใจ มาอีก เพราะรู้ว่า อยู่คนเดียว สันนิษฐานกันว่า เป็นคนที่อยู่ในซอยหลังบ้าน
เพราะเพิ่งเข้ามาเช่า และเพิ่งออกจากคุก ในข้อหาลักเล็กขโมยน้อย และงัด ขโมยรถด้วย เขาเป็นลูกช่างไม้จึงสะเดาะกลอนเก่ง
ตัวน้อยคาดเดาได้ว่า เขาจะมาเอารถ และเขารู้ว่าตัวน้อยกำลังทำรั้วเหล็กธนูรอบบ้าน ดังนั้น เขาต้องรีบลงมือ ก่อนที่สิ่งรักษาความปลอดภัยจะเสร็จ ตัวน้อยเศร้า และหดหู่ใจยิ่งนัก คงโกหก ถ้าบอกว่าไม่รู้สึกเสียดายทรัพย์สิน ที่หามาได้ด้วยหยาดเงื่อ และแรงงานของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่สร้างทุกอย่างด้วยตัวเอง ด้วยพระพร และพระเมตตาของพระเจ้า แม้รู้ว่า พระเจ้าจะคุ้มครองตัวน้อย แต่ความหวั่นใจ ความหวาดกลัว มันเกาะกินในหัวใจ
ตัวน้อยเชื่อว่า นี่เป็นการทำงานของปีศาจ ตอนที่ตัวน้อยเป็นคนบาป เหมือนผีเห็นผี เป็นพวกเดียวกัน ใช้ชีวิตสุขสำราญดี แต่เมื่อผีเห็นพระ มันจึงป่วน จึงผจญตัวน้อยน่าดู
ทำไมขโมยต้องเข้าบ้าน ตอนไปเข้าเงียบ ทำไมไม่เข้าบ้านตอนไปอเมริกาสิบวัน ตอนไปเกาหลีสี่วัน ไปญี่ปุ่นสิบสี่วัน หรือไปเวียดนามแปดวัน ฯลฯ
ทำไมต้องมาเอาโน๊ตบุ๊คที่เขียนงานถวายพระเจ้าไป
ถ้าเอารถไปสำเร็จ ตัวน้อยจะโทษพระเจ้าที่ไม่คุ้มครอง จะโกรธที่พระเจ้าไม่เมตตา จะผิดหวังที่วางใจในพระองค์ แล้วจะทิ้งพระองค์ไปอีกไหม
ตัวน้อยได้เรียนรู้ตั้งแต่ไปเข้าเงียบที่สวนเจ็ดริน หนึ่งในพระคัมภีร์ที่นายชุมพาบาลที่สี่ให้รำพึงภาวนาว่า “ทุกอย่างเป็นของพระเจ้า ทุกอย่างที่มีคือพระองค์ประทานให้” ถ้าพระองค์จะเอาคืน ตัวน้อยยินดีถวายคืนให้ คงโกหก ถ้าบอกว่าไม่เสียดาย ไม่เศร้าใจ แต่ที่สำคัญ คือความหวาดกลัวที่เกาะกินในหัวใจ ทำให้น้ำตานอง.....ในหัวใจ
และเมื่อได้สวดภาวนาสิบห้าบท ของนักบุญบริจิตต์ก่อนนอน บทที่หนึ่ง หน้ายี่สิบเอ็ด พระเยซูทรงตรัสว่า “วิญญาณของเราเศร้าระทมแทบขาดใจ” เป็นความรู้สึกเดียวกับตัวน้อยเลย
ทั้ง ๆ ที่ตัวน้อยไม่มีสักแผล แต่พระเยซูได้รับตั้ง 5480 แผล ความทุกข์ของตัวน้อยเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่พระเยซูได้รับ แม้จะรู้ว่า กางเขนของตัวเองแค่กางเขนไม้จิ้มฟัน แต่มันเศร้าลึกสุดใจ เพราะที่ผ่านมา ไม่เคยมีเรื่องให้ต้องทุกข์ใจขนาดนี้ ชีวิตของตัวน้อยสุขสำราญมาก มากจนกลัววิบัติจริง ๆ
สองทุ่มครึ่ง ตัวน้อยส่งข้อความเล่าเรื่อง และขอคำภาวนาจากนายชุมพาบาลทั้งสี่ ท่านคงกำลังสวดให้ด้วยหัวใจที่เป็นห่วง แต่ไม่มีใครตอบข้อความกลับมาสักคน ( เศร้าจัง)
แล้วพระเจ้าส่งทรงให้แฟนตัวน้อยที่ไปเรียน ไปทำงานอยู่ออสเตเรียได้สามปีแล้ว ซึ่ง
โทรมาคุยเกือบทุกวัน คบกันมาสิบกว่าปีแล้ว คำพูดของเขาที่น่าดีใจ และประทับใจ คือ “แม้เขาจะทำผิดพลาดอะไร ๆ หลาย ๆ อย่างในชีวิต แต่สิ่งที่ดีที่สุดคือ การมีตัวน้อยในชีวิต เขาบอกว่า ตัวน้อยเหมือนนางฟ้า เหมือนแม่พระที่พระเจ้าประทานให้ เพราะตัวน้อยทำให้เขาเป็นคนที่ดีขึ้น และใช้ชีวิตดี ๆ เขาไม่มีวันทิ้งตัวน้อย” (แต่ตอนนี้ เป็นพี่น้องกันดีกว่านะ)
ตัวน้อยได้เล่าเรื่องขโมยเข้าบ้านให้ฟัง เขาเป็นห่วงมากจนแทบจะบินกลับมาอยู่เป็นเพื่อนในทันที แต่ทำไม่ได้ เขาจึงขอให้คุณพ่อของเขาที่เป็นทหารซึ่งตัวน้อยคุ้นเคยกันดีมาค้างเป็นเพื่อน
ขอขอบพระคุณพระเจ้าที่ทรงส่งคนมาอยู่เป็นเพื่อน ทำให้ไม่ต้องหวาดกลัว เมื่อต้องอยู่คนเดียว
แล้ว 23:06 นายชุมพาบาลที่สี่กรุณาส่งข้อความมาว่า I pray, may the lord protect you. Trust him. Good night and God bless you. ขอขอบคุณพระเจ้าที่ตัวแทนความรักของพระองค์ส่งข้อความมา เพื่อให้ตัวน้อยได้สัมผัสถึงความรัก และพระเมตตาของพระองค์ พระองค์ไม่ได้ทิ้งตัวน้อย
“ข้าแต่พระเจ้า ขอให้เวลาแห่งความทุกข์ใจผ่านพ้น จบลงในเร็ววันเทอญ พระเจ้าข้า ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยอันเต็มเปี่ยมไปด้วย รัก และเมตตาของพระองค์ ขอพระองค์เพิ่มพูนความรัก เพื่อให้ลูกที่อ่อนแอ เปราะบางนี้ อย่าพ่ายแพ้การผจญเลยเทอญ พระเจ้าข้า อาแมน”
23:35 เพื่อนของพ่อที่เป็นทหารมาถึง พร้อมมอเตอร์ไซต์ ตอนออกไปเปิดประตูรับ จ๊ะเอ๋ กับผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้าซอยหลังบ้าน ตัวน้อยมองตามไป เขาเข้าไปในบ้านต้องสงสัยนั่น
แล้วเพื่อนพี่ชายที่อยู่ข้างบ้านโทรมา เพราะห้องเขาอยู่สูง เห็นคนเข้าบ้าน พี่เขาเป็นห่วงจึงโทรมาหา ตัวน้อยตอบไปว่า เป็นพ่อเพื่อน กับเพื่อนพ่อมาอยู่เป็นเพื่อน
ในเหตุการณ์ร้าย ๆ ตัวน้อยได้รับความรัก ความห่วงใยมากมาย
เช้าวันอ. 27 กย. 54 ตีห้าครึ่งส่งพ่อเพื่อน กับเพื่อนพ่อกลับ ก็สวดเหมือนทุกเช้า
“พระเจ้านิรันดร์.......โปรดทรงหมั่นเพิ่มพูนพระเมตตาแก่ลูกด้วยเถิด เพื่อว่าในเวลาแห่งความทุกข์ยากลำบาก ลูกจะไม่สิ้นหวัง หรือสิ้นอาลัย แต่กลับวางใจนอบน้อมต่อน้ำพระทัยซึ่งเป็น ความรักและพระเมตตานั่นเอง” บทสวดสรรเสริญพระเมตตาของพระเจ้า หน้า 13 ที่ตัวน้อยสวดในตอน เช้า เหมือนที่สวดไว้เมื่อคืนเลยนะคะ คำภาวนาซึมเข้ามาในหัวใจ...ในชีวิตตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ทราบจริง ๆ
“พระองค์มิใช่มาเพื่อทำลาย แต่เพื่อช่วยมนุษย์ทุกคนให้รอดพ้นจากบาป และความตาย (จากนรก) และมีชีวิตใหม่ในพระจิตเจ้า” ข้อความจากส่วนของข้อคิด ในไบเบิ้ลไดอารี่ วันนี้
(อ. 27 กย. 54 ) มีชีวิตใหม่ในพระจิตเจ้า ๆๆๆๆๆๆๆๆ ตัวน้อยสวดซ้ำ ๆ ชีวิตใหม่ อย่างไร
ตัวน้อยไม่ได้โกรธ ไม่ได้แค้นขโมย ตัวน้อยเข้าใจที่เขาทำ เพื่อยังชีพ แม้จะเป็นวิธีที่เห็นแก่ตัว และสิ้นคิดที่สุด ตัวน้อยอภัยให้เขา เหมือนที่พระเจ้าอภัยให้ตัวน้อย
เมื่อวันเสาร์ ระหว่างร่วมเดินทางไปแจกของน้ำท่วม ตัวน้อยคิดคำภาวนาได้ใหม่ วันอาทิตย์หลังมิสซา และเรียนคำสอน ตัวน้อยกับตัวนิดได้เชิญนายชุมพาบาลที่สามรับประทานอาหารกลางวัน เพราะอยากขอบคุณท่านในหลาย ๆ เรื่อง (แต่ท่านไม่ยอมให้เลี้ยง เอาไว้ต้องหาโอกาสมอบคืนที่หลัง) ในระหว่างนี้ ได้แบ่งปันเรื่องดี ๆ กันมากมาย ตอนขากลับ ตัวน้อยคุยว่า
ตอนนี้สวดว่า “ขอให้พระเจ้าลงโทษขโมย” คุณพ่อทำหน้าเหมือนตกใจเล็ก ๆ ละคนผิดหวัง แล้วตัวน้อยพูดต่อว่า “ขอให้ลงโทษให้เขากลับใจ และไม่ทำบาปอีก หวังในใจ ขอให้เขามีความคิด นำเงินไปเริ่มต้นใช้ชีวิตสุจริตในเร็ววัน” คุณพ่อค่อยยิ้มออก โล่งใจ
วันพฤหัสบดี ได้โน๊ตบุ๊คไป แล้ววันจันทร์ ขโมยยังจะมาเอารถอีก....
“ขอให้ท่านดำเนินชีวิตอย่างสงบ ทำงานด้วยน้ำพักน้ำแรงของตน” 1 เธโลสิกา 4:11
พระวาจาที่นายชุมพาบาลที่สองส่งมาให้นานแล้ว แว่บเข้ามาในห้วงของความคิด และพระวาจาที่ส่งมาให้วันนี้ คือ
“จงอย่าละเลยที่จะกระทำกิจการดี” (โฮป 13:16)
แน่นอน พระเจ้าจะทรงคุ้มครองตัวน้อย แต่เราต้องดูแลช่วยเหลือตัวเองเช่นกัน ขอ
จบเรื่องด้วยพระวาจาว่า
“อย่าทำตามตัวอย่างที่เลว แต่จงพยายามทำตามตัวอย่างที่ดี คนที่ทำความดีมาจากพระเจ้า คนที่ทำความชั่วไม่เคยรู้จักพระองค์” ยอห์น 3:12
“เข้าใจเถิดว่า ความทุกข์ยากของมนุษย์ชาติ มิใช่การลงทัณฑ์เลย เหตุว่าความลำบาก มีคุณลักษณะเป็นยาขมทรงสรรพคุณดีต่างหาก” นักบุญเอากุสติโน คู่มือพลมารี
คนชอบธรรมจะรับกรรมชอบของตัว และคนอธรรมจะรับกรรมชั่วของตน เอเสเครียล 18:20
เมื่อเขาได้รับความทุกข์ร้อน เขาจะแสวงหาเรา โฮเชยา 6:6
พระวาจานี้ โดนใจจริง ๆ เพราะเวลาที่เรามีความสุข เราจะลืมพระเจ้า ไม่ต้องการพระองค์ แต่เมื่อเราเป็นทุกข์ เราจะร้องหาให้พระองค์ช่วย ดังนั้น โลกนี้จึงมีความทุกข์ โรคภัยไข้เจ็บ มีภัยพิบัติ เพื่อ...ลูก ๆ ของพระองค์สำนึก และกลับมาหาพระองค์ในเร็ววัน ( หรือเปล่า ?? เห็นด้วยไหมคะ ส่วนหนึ่ง เล็ก ๆ)
ทุกคนที่ไม่รู้จักพระเจ้าย่อมเป็นคนโง่เขลาโดยธรรมชาติ จากสิ่งที่เห็นได้ เขาไม่อาจค้นพบพระองค์ผุ้ทรงดำรงอยู่ แม้จะพิจารณาผลงานของพระองค์ เขาก็ยังไม่รู้จักพระผู้สร้าง ปรีชาญาณ 13:1
ไม่ว่า จะสุขหรือทุกข์ ก็คิดถึงพระเจ้าทุกลมหายใจกันเถอะนะคะ เพราะลมหายใจมาจากพระเจ้า พระองค์ประทานชีวิตให้แก่เรา ชีวิต และวิญญาณของเราเป็นของพระองค์
ขอให้ท่านมีความสุขเถิด (กิจการอัครสาวก 15:23)
Good night and God bless you. Ka.
ลูกแกะตัวน้อย.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น