สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก เดือนธันวาคมนี้ ตัวน้อยได้ร่วมงานฉลองแล้ว สี่ครั้ง มีอีกสองครั้งที่รอคิวอยู่ คือคริสตมาส และปีใหม่ ความคิด ความประทับใจ ยังกระเจิดกระเจิง ไม่สามารถเรียบเรียงเป็นเรื่องราวได้อยู่ หนักใจ...และกังวลใจอยู่นิดหน่อย ว่าจะเปิดเล่มสอง ตอนที่สามสิบเอ็ดอย่างไรดี สำหรับตอนนี้ มีบทเพลงที่แต่งได้ประกอบ ขอแบ่งปันที่มาของเสียงกีตาร์ก่อนสักนิดหนึ่ง คือว่า วันที่อัดเสียงลงโทรศัพท์มือถือ ตื่นตีสาม ส่งลูกทัวร์กลับญี่ปุ่น เสร็จงาน แปดโมงเช้าไปบริษัท พบครูกีตาร์ที่สอง ตัวน้อยร้องสด ครูแกะคอร์ดสดบ้าง เล่นตามที่คอร์ดที่นายชุมพาบาลที่หนึ่งกรุณาแกะไว้ให้บ้าง ซ้อมเที่ยวสองเที่ยว แล้วใช้มือถือของตัวน้อยอัด ประมาณสิบกว่าเพลงที่แต่งไว้ สถานที่หน้าลิฟท์ชั้นยี่สิบเจ็ด ตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงบ่ายสาม เพราะตัวน้อยต้องกลับมาเข้าวัดบ่ายสี่โมงที่วัดนักบุญฟรังซีสซาเวียร์ และประชุมพลมารีย์ต่อ คุณภาพของเพลงก็เลยได้เท่านี้ พอฟังไหวมั๊ยคะ ขอให้ฟังด้วยหัวใจนะคะ เพราะตัวน้อยทำด้วยหัวใจเช่นกัน ตอนนี้ ขอเชิญอ่าน เรื่องที่ 9 เพลงจากเด็กอนุบาล
“จงเป็นไปตามที่ท่านเชื่อเถิด” (มัทธิว. 8:13)
วันนี้ (18 สค. 54) เพื่อนไกด์คนแรกที่รู้จัก เป็นคนที่วันที่ 10-23 กค. 54 ได้ไปเที่ยว
ญี่ปุ่นด้วยกันสองอาทิตย์ เพื่อนคนนี้ได้โทรมาหา บอกว่า “คิดถึงตัวน้อย และเพลงที่ร้องให้ฟัง ตลอดทุกวันที่อยู่ด้วยกัน”
ตอนช่วงเวลาที่ไปเที่ยวด้วยกัน ทุกเช้าระหว่างแต่งตัว ตัวน้อยจะร้องเพลงที่แต่งเอง ให้เพื่อนฟังทุกวัน และในวันที่สี่ของการท่องเที่ยวได้ไปที่นางาซากิ เราได้ไปเยี่ยมเหล่ามรณสักขี ทั้งยี่สิบหกองค์ ตัวน้อยประทับใจมาก ทุกองค์ยอมตายบนไม้กางเขน แต่ไม่ยอมละทิ้งพระเจ้า ใน ช่วงเวลาที่ถูกโชกุนเบียนเบียด มีสององค์ที่สมัครใจเดินทางด้วยเท้าระยะทางประมาณหนึ่งพัน กิโลเมตร จากเกียวโต โอซาก้า เพื่อมาร่วมการตรึงกางเขน กับอีกยี่สิบสี่องค์ มีสององค์เป็นเด็ก
ตัวน้อยไม่ทราบว่าจะต้องทำอย่างไร ที่จะพิสูจน์ความรักของตัวเองต่อพระเจ้า
คิดถึงพระองค์ทุกวันเวลา ทุกลมหายใจ หมั่นทำกิจการดี ๆ ถวายพระเจ้า พลีกรรม ใช้โทษ บาปของตัวเองและคนทั้งโลก เพราะอยากทำให้พระองค์มีความสุข อยากทำให้พระ องค์ยิ้มได้ เพราะผู้คนได้ทำบาปกันมากเหลือเกิน จนปีศาจนอนตีพุง รออยู่ในนรกสบายใจ
ใช่แล้ว ตัวน้อยต้องแผ่ธรรม ประกาศข่าวดี ช่วยวิญญาณให้รอดไปสวรรค์ให้มากที่ สุด จะพยายาม จะทำ ต้องทำ (ผู้อ่านที่รักทั้งหลาย เราต้องช่วยทำกันทุกคนนะคะ คนละนิด คนละหน่อย ตามกำลัง สู้ ๆ เพื่อพระเจ้าที่ทรงรักพวกเรายิ่งนัก)
หลังจากนั้น ตัวน้อยก็ไปเที่ยวที่ พิพิธภัณฑ์สงครามโลกครั้งที่สอง ตัวน้อยได้เห็น บรรยากาศของความสูญเสีย มันเศร้าลึกสุดหัวใจ จนพร่ำบอกในใจว่า “ถ้าคนทั้งโลกรักกัน คงไม่มี สงคราม ไม่ต้องสูญเสีย เจ็บปวด ล้มตายกันมากมายแบบนี้”
ความรู้สึกที่ล้นอยู่ในใจทำให้ตัวน้อยหยิบกระดาษ และปากกาขึ้นมา และเขียนเพลง
“ เพียง แค่คนทั้งโลกรักกัน”
คุณจะทำร้าย คนที่คุณรักหรือเปล่า คุณจะทำลาย คนที่คุณรักหรือเปล่า
คุณจะรังแก คนที่คุณรักหรือเปล่า คุณจะอิจฉา คนที่คุณรักหรือเปล่า
คุณจะยินดี เพราะคนที่รักใช่มั๊ย คุณจะหัวเราะ เพราะคนที่รักใช่มั๊ย
คุณจะสุขล้น เพราะคนที่รักใช่มั๊ย คุณจะยอมตาย เพราะคนที่รักใช่มั๊ย
เพียงว่า คนทั้งโลกรักกัน วันแห่งความเลวร้ายนั้นคงไม่มี
เราทุกคนต่างเป็นน้องพี่ มีพระเจ้าที่รักองค์เดียวกัน
ขอจงเปิดใจ รับรักพระเจ้าเสียที ขอจงขับผีไปจากดวงใจเสียที
ขอจงสะสมทรัพย์สวรรค์เสียที ขอให้มีรักล้นหัวใจกันเสียที
ตัวน้อยเขียนเนื้อเพลงไป และใส่ทำนอง ร้องไปเรื่อย ๆ เพื่อนนั่งฟังอยู่ข้าง ๆ ไป ตลอด สิบวัน
ถึงบาปของเจ้าสีแดงเข้ม ก็จะขาวอย่างหิมะ อิสยาห์ 1:18 จงอย่าละเลยที่จะกระทำการดี โฮบ 13:16
ขอพระเจ้าทรงตอบแทนน้ำใจดีของท่าน ร้อยเท่า พันทวี อาแมน
Good night and God bless you. ลูกแกะตัวน้อย
21 ธค 54 (ส่งเมล์).
พบกันใหม่วันอาทิตย์ กับเรื่องที่สิบ โยอันนา โยอันนา ฉันคือใคร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น