สวัสดีคะ ผู้อ่านที่รัก วันนี้ (อ. 24 มค. 55) ตัวน้อยยุ่งจริง ๆ ตั้งแต่เมื่อวาน คิดว่าพรุ่งนี้จะทำกิจกรรมศรัทธาอะไรดี ระหว่างไปงานศพที่นายชุมพาบาลที่สามมาเป็นประธานในมิสซาที่วัดสามเสนบ้านตัวน้อย (อยากฟังท่านเทศน์ ไม่ได้ฟังนานแล้ว คิดถึง) กับ ไปวัดพระจิตที่เซนต์หลุยส์ นอนหลับไปด้วยความวางใจในพระองค์ พระจิตเจ้า จะโปรดทรงนำทางให้ตัวน้อยเอง และแล้วหกโมงเช้าก็มีพี่พลมารีย์โทรมา บอกขอโทษที่โทรมาแต่เช้า ตัวน้อยบอกไม่เป็นไร ตัวน้อยตื่นสวดตั้งแต่ตีห้าแล้ว และพี่เขาขอไปวัดพระจิตด้วย นี่ไงคะ พระประสงค์....พระประสงค์ของพระเจ้าคืออะไร ตัวน้อยเพิ่งได้รับคำตอบจากนายชุมพาบาลที่สาม เท่าที่จำได้ความว่า พระประสงค์ของพระเจ้า ต้องเป็นเรื่องดี ๆ แน่นอน ทั้งไม่ทำให้ตัวเอง และผู้อื่นเดือดร้อน ทำแล้วก่อให้เกิด ความปิติ ความสันติสุขในใจ ตัวน้อยยินดีมากที่จะได้ไปรับพระพรของพระจิต พระแม่ และพระพรจากศีลมหาสนิท จึงโทรไปชวนพี่คนอื่น ๆ ด้วย เราก็ไปพร้อมกันเต็มรถอีก (ห้าคน ) จำได้ไหมคะ จะไปสวรรค์...ไปคนเดียวไม่ได้ ต้องพากันไปหลาย ๆ คน ตัวน้อยอยากพาคนทั้งโลกไปด้วย ดังนั้น คงต้องพยายามมากหน่อย แต่ถ้าทุกคนช่วยกันคนละนิดคนละหน่อย คงสำเร็จได้ เพราะที่เหลือพระเจ้าจะทรงช่วยเราเอง ไม่มีอะไรที่พระเจ้าทรงทำไม่ได้ แต่เราต้องออกแรงด้วย ใช่ไหมคะ) และระหว่างนี้ก็มีเรื่องวุ่นวายเกี่ยวกับพ่อที่ป่วยของตัวน้อย แต่พระเจ้าทรงเมตตา ทำให้ทุกอย่างราบรื่น พ่อได้รับศีลเจิม พ่อทำหน้างง แต่แพทย์เป็นห่วงว่า ปอด และหัวใจไม่ค่อยดี เกรงว่าจะล้มเหลวฉับพลัน ตัวน้อยไปสวดพระเมตตาให้พ่อ และเชิญคุณพ่อที่วัดเซนต์หลุสย์ ไปกรุณาเจิมศีลให้ ( มาทราบภายหลังว่า เป็นคุณพ่อเจ้าวัด) ที่กรุณาเข้าประชุมช้า เพื่อไปเจิมศีลให้พ่อของตัวน้อย ไม่ทราบ จะสรรเสริญ โมทนาขอบพระคุณพระเจ้า และคุณพ่ออย่างไรดี (อีกแล้ว) ยิ่งรักพระเจ้ามากเท่าไหร่ ยิ่งได้รับพระเมตตาจากพระเจ้ามากเท่านั้น ใช่ไหมคะ ( รักพระเจ้ากันให้มาก ๆ นะคะ รักให้มากกว่าที่ตัวน้อยรัก พระเจ้าคงมีความสุข คงพอพระทัยมาก ๆ แน่ ๆ เลย อ้อ ..รักอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีกระทำด้วยนะคะ แม้การเสียสละเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ทำให้เป็นที่พอพระทัยแล้วคะ)
“การเสียสละเล็ก ๆ น้อยๆ ของลูก จะได้เป็นที่พอพระทัยพระเป็นเจ้า” ส่วนหนึ่งของบทภาวนาแด่พระมารดาพระเป็นเจ้า จากหนังสือ บทภาวนาและสารพระเมตตาของพระเยซูเจ้า หน้า 29 (เล่มที่สวด)
กว่าจะกลับถึงบ้าน ก็เหนื่อยมาก เปิดโน๊ตบุ๊ค เตรียมส่งเมล์ให้ผุ้อ่านที่รัก หายเหนื่อยด้วยเมล์ที่ผู้อ่านหลายท่านได้ส่งมา ชื่นชอบ ชื่นชม ความห่วงใย และกำลังใจ ตัวน้อยชื่นใจ สุขใจยิ่งนัก ขอขอบคุณจากทั้งหมดของหัวใจ กรุณาติดต่อกันต่อ ๆ ไป ยิ่งบ่อย ยิ่งช๊อบ ชอบ หรือเป็นระยะ ๆ ก็ได้คะ ตัวน้อยเคยแบ่งปันแล้ว จำได้ไหมคะ ความรักต้องหมั่นเติม เพราะเมล์ตอบจากผู้อ่านคือ น้ำ คือปุ๋ย ที่ต้องการในทุกวัน หรือแม้นาน ๆ ครั้ง เพื่อให้ต้นพระพรน้อยเติบโตออกดอก ออกผลสวยสดงดงามให้เป็นที่สบพระทัยของพระเจ้า และเป็นประโยชน์แก่เพื่อนมนุษย์ แล้วพระเจ้าหล่ะคะ คืออะไร พระเจ้าคือ อากาศ และแสงแดด หากขาดอากาศคงตายในไม่กี่นาที หากขาดแสงแดด ชีวิตคงไม่อาจเดินต่อไปในความมืดมน เพราะพระเจ้า คือ หนทาง ความจริง และชีวิต ใช่ไหมคะ
เป็นบุญของท่านที่เชื่อ ลูกา 1:45
พระจิตเจ้าทรงอธิษฐานเพื่อบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ตามพระประสงค์ของพระเจ้า โรม 8:27
พระเจ้าทรงบันดาลให้ทุกสิ่งกลับเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่รักพระองค์ ผู้ที่ทรงเรียกมาตามพระประสงค์ของพระองค์ โรม 8:28
เอาหล่ะ คะ ตอนนี้ ขอเชิญอ่าน เรื่องที่ 22 กางเขนไม้จิ้มฟัน
มิใช่เชื่อในพระคริสตเจ้าอย่างเดียว แต่ยังทรมานเพื่อพระองค์ด้วย ฟิลปปี 1:29
ถ้าเราตายพร้อมกับพระคริสตเจ้า เราจะเจริญชีพพร้อมกับพระองค์ 2 ทิโมธี 11
เมื่อคืน (29 กย. 54) ตัวน้อยได้ส่งเนื้อเพลง ซับน้ำตา ให้นายชุมพาบาลทั้งสี่อ่านแล่น พร้อมกับข้อความคุยว่า “ถ้าระบบป้องกันขโมยทั้งหมดเสร็จ ตัวน้อยคงเหมือนเจ้าหญิงในหอคอยงาช้าง”
นายชุมพาบาลที่สี่กรุณาตอบกลับมาว่า “ Do what is really necessary. But the most protection is from above, isn’t it? Good night n God bless you.”
พอได้อ่าน การปกป้องคุ้มครองที่มากที่สุด มาจากเบื้องบน ทำให้ตัวน้อยสำนึกได้ว่า พระเจ้าทรงปกป้องรถของตัวน้อยสองครั้งแล้ว ถ้าขโมยเปิดประตูรั้งรีโมทได้ เขาคงเอาไปทั้งสองคัน เพราะพระเจ้าทรงหยั่งรู้ว่า การเสียเงินต่างประเทศที่เก็บไว้ยี่สิบปีแสนกว่าบาท เพื่อไปเที่ยวต่างประเทศ หรือเสียโน๊ตบุ๊ค ราคาเกือบครึ่งแสน ตัวน้อยทำใจได้ เพราะพระเจ้าจะทรงประทานให้หาเงินใหม่ได้ แต่ถ้าเอารถไป มันคงเกินกว่าที่หัวใจจะรับไหว ดั่งมีพระวาจาในใจตัวน้อย ความว่า “แอกของเราที่ให้เจ้าแบก จะไม่เกินกำลังของเจ้า แอกของเราอ่อนนุ่ม” (ของใคร บทและข้อใด ผู้ใดทราบ ตอบมาทางเมล์หน่อยนะคะ ขอบคุณคะ)
ขอขอบพระคุณในความเมตตาของพระเจ้าจริง ๆ ที่ผ่านมัวแต่หวาดกลัว และเศร้าใจ จนคิดไม่ถึงว่า เพราะพระเจ้าทรงปกป้องคุ้มครองตัวน้อยอยู่ และนายชุมพาบาลที่สองได้ส่งข้อความมาว่า ทางเชียงใหม่น้ำท่วม ตัวน้อยเป็นห่วงมาก จึงโทรไปคุย ถามไถ่ เยี่ยมเยียน พอได้รับฟังปัญหาของท่านแล้ว ทำให้รู้สึกขึ้นมาทันทีว่า กางเขนของตัวเองที่รู้สึกว่า มันหนัก มันเป็นทุกข์เหลือเกิน ช่างเทียบไม่ได้กับปัญหามากมายที่ท่านต้องเผชิญอยู่ และยิ่งเทียบไม่ได้เลยกับกางเขนของพระเยซู แอกที่พระองค์ประทานให้ตัวน้อย ช่างอ่อนนุ่ม และโอบอุ้มด้วยความรักมากมายจริงๆ
สำหรับกางเขนไม้จิ้มฟันอันแรกนั้น เป็นเรื่องที่ว่า ขณะที่ตัวน้อยเขียนงาน เรื่องที่ 2 ในรถ (ตอนนั้น ยังไม่ได้ซื้อโน๊ตบุ๊ค) ระหว่างรอเวลา ก่อนออกเดินทางพาลูกทัวร์ไปเที่ยวอยุธยา เริ่มร้อน จึงเปิดแอร์ลม โดยไม่ได้ติดเครื่อง เขียนไปเรื่อย ๆ เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง พอจะสตาร์ทรถเพื่อชาร์ตแบตตารี่ รถใหม่ป้ายแดงสตาร์ทไม่ติด ตัวน้อยตกใจ อีกครึ่งชั่วโมงต้องไปทำงานแล้ว “โอ้ พระเจ้าข้า ลูกเขียนงานถวายพระองค์ ทำไมต้องให้รถเสีย หน้าต่างปิดไม่ได้ จะทิ้งรถไว้ทั้งเสีย ก็ไม่ได้ หน้าต่างเปิดค้างอยู่ ลูกจะทำยังไงดี ทำยังดี........”
แล้วพยายามคิด คิด คิด พระเจ้าข้าช่วยลูกด้วย ๆ ๆ.... รถที่จอดข้าง ๆ เป็นรถรีมูนซีน ตัวน้อยเดินไปที่ห้องพักคนขับรถรีมูนซีน ได้พบกับคนขับรถคันหนึ่ง และขอให้เขาช่วยตามหาเจ้าของรถให้ เขายินดีช่วย และตามเจ้าของรถมาช่วยพ่วงแบตตารี่ให้ นิดเดียว ติดเลย เพราะแบตตารี่เล็กมากจึงหมดเร็ว พระเจ้าน่ารักอีกแล้ว ทรงเมตตาส่งคนมาช่วย แล้วไปทำงานได้ทันเวลา ขอโมทนาขอบพระคุณพระเจ้าสุดจิตสุดใจ
ตัวน้อยได้คุยโทรศัพท์กับนายชุมพาบาลที่สอง เล่าเรื่องนี้ให้ฟังด้วยความรู้สึกว่า นี่คืออีกหนึ่งกางเขน นี่คืออีกหนึ่งการผจญ เพราะยิ่งรักพระเจ้ามากเท่าไหร่ ปีศาจ ซาตานยิ่งเกลียด และทำงานหนักมาขึ้นเท่านั้น ก่อนกลับใจ เหมือนผีเห็นผี เหมือนพวกเดียวกัน ไม่ต้องทำอะไร ก็ใช้ชีวิตอยู่ในบาปอยู่แล้ว สุขสำราญจนวิบัติตกนรกแน่นอน พอตอนนี้ ตัวน้อยรักพระเจ้าแล้ว ใช้ชีวิตเพื่อพระเจ้า ปีศาจคงหาทางขัดขวางในทุกทาง แต่ตัวน้อยวางใจว่า พระเจ้าจะทรงปกป้องคุ้มครอง...เป็นโล่..เป็นกำบังที่เข้มแข็ง และจะสู้แทนตัวน้อย แต่ตัวน้อยรักพระเจ้ามากจะไม่ให้พระองค์สู้เพียงลำพัง ตัวน้อยจะสู้เคียงข้างพระองค์ แต่ตัวน้อยยังอ่อนแอ และเปราะบาง ขอคำภาวนาจากทุกคนด้วยนะคะ กลัวแพ้ผีเจ็ดตนจริง ๆ เรามาสวดภาวนาให้กันและกันนะคะ
แล้วนายชุมพาบาลที่สองได้กรุณาแบ่งปันถึงกางเขนของท่านให้ฟัง ทำให้ตัวน้อยรู้สึกและคิดได้ว่า เรื่องของตัวเองมันช่างเล็กน้อยเสียจริง ๆ ราวกับกางเขนไม้จิ้มฟัน อื่อ..แต่มีข่าวว่า มีคนตาย เพราะไม้จิ้มฟันตำเหงือกด้วยไม่ใช่หรือคะ
อย่ากลัว และอย่าท้อแท้เลย เฉลยธรรมบัญญัติ 31:8
ท่านช่างมีความเชื่อน้อยจริง สงสัยทำไมเล่า มัทธิว 14:31
อย่ากลัวผู้ที่ฆ่าได้แต่กาย แต่ไม่อาจฆ่าวิญญาณได้ มัทธิว 10:28
เราอยู่กับท่าน เพื่อช่วยท่านให้รอดพ้น เยเรมีย์ 1:19
การทดลองทั้งหมดนี้ เราชนะได้ง่ายอาศัยพระผู้ทรงรักเรา โรม 8:37
พระเจ้าทรงประทับอยู่กับตัวน้อย อยู่กับทุกคน ดังนั้นไม่ต้องกลัวสิ่งใด ลูกวางใจในพระองค์ อาแมน.
Good night and God bless you. Ka.
ลูกแกะตัวน้อย.
24.1.12
พบกันใหม่วันพฤหัสบดี หลังสามทุ่มนะคะ เพราะตัวน้อยทำงาน กับเรื่อง สิบนาทีของความคิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น